Ilona Kooistra schreef op maandag 4 december 2006, 11:10:

Over die graaskorf: Lolita heeft er een tijdje eentje gedragen op de wei, en hij is volgens de bijgeleverde gebruiksaanwijzing niet bruikbaar om hooi mee te eten. Redelijk kort gras is nodig, zodat de halmen niet platgedrukt worden door de korf (en zo onbereikbaar zijn). In de praktijk zag ik wel dat Lolita na enige oefening ook de lange halmen naar binnen kon snoepen. Drinken met de graaskorf is normaal gezien perfect mogelijk, maar dat heb ik nooit gezien want ik liet de korf maar een paar uurtjes aan op de wei, nadien was het weer paddock + hooi.
Dus ik denk Perdida dat de graaskorf maar een optie is als je je paard ook voldoende lang ongestoord zonder korf hooi kan laten eten, niet zo praktisch dus waarschijnlijk.

Omdat ik zelf met het probleem van bevangenheid heb gesukkeld dacht ik daar bij jouw verhaal uiteraard ook meteen aan. Plattere zolen, gevoelig op steentjes of bij kort draaien op vlakke grond zijn tekenen. Voelbare pulsaties (aan de binnenkant van het pijpbeen en aan de binnnekant van het kootbeen) ook. En je kan gerust een slechtere kant hebben waardoor ze mank loopt op die slechtere kant.

Dat van die cortisone-inspuitingen die de DA voorstelde begrijp ik maar half, want dat heeft met bevangenheid alleszins niets te maken, maar wel met een gewrichtsprobleem toch? Mijn Cesarke had arthrose die aan het linker kogelgewricht zo erg werd dat hij allerlei inspuitingen heeft gehad, dus ik weet er al wat van, hoe normaal en abnormaal gewrichtsvocht eruitziet en zo ook. Jammer genoeg.
Beterschap gewenst alleszins!

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Arabesk schreef op dinsdag 5 december 2006, 18:30:



Ja, klopt! Maar dan laten ze even verder een natuurlijk bekapper aan het woord die wél als authoriteit moet worden beschouwd kennelijk... en dat is ook een vrouw. 8-/

Nathalie

Spirit schreef op zaterdag 9 december 2006, 23:12:


Een steuntje in de rug heb ik wel eens nodig ja. Twee jaar bezig al en nog gaat het niet goed. Ik geef nog niet op.

Nathalie

Frans Veldman schreef op zaterdag 9 december 2006, 21:51:


Gisteren nog toen Lolita weer zo gevoelig liep en persé zelfs de smalste berm op wou zoeken dacht ik wel even aan ijzers. Maar dan zou ik niet durven zeggen dat wat jullie aanleren verkeerd is, het klinkt mij namelijk nog steeds allemaal logisch.
Ik weet ook niet meer wat ik moet doen. 24/7 buiten al bijna twee jaar. Harde en zachte ondergrond, oa. ook een stuk pea gravel. Opletten met de voeding sinds waarschijnlijk lichte laminitis lente 2006. Weide omgebouwd naar simpele paddock paradise track (naar J. Jackson). Magnesiumkuur geprobeerd. Bekap ik dan zo slecht? Heb na de cursus bij jullie nog twee andere bekapcursussen bij gedaan zelfs.
Lolita was met ijzers nooit gevoelig en had geen (zichtbare! ik weet het wel) problemen. Ik ben omgeschakeld naar NB puur omdat ik door jullie site overtuigd was. Sinds de ijzers eraf zijn heeft ze nog maar enkele keren goed gelopen op alle ondergrond op blote voeten. Ik word voor gek verklaard dat ik dit mijn paard maar blijf aandoen. Ik heb twaalf of meer hoefschoenen liggen (telkens kapotgaande Smitjes en de Marquis) maar daar krijgt ze snel drukplekken van aan de hoefballen, meer dan een uurtje per keer kan niet, en zeker niet in nat weer. De speciale zooltjes van KC Lapierre zijn te dik om in de schoenen te passen. Ze ondertapen heb ik opgegeven, na vijf minuten komt er wel een los. Na het lezen van KC Lapierre besefte ik het belang van mogelijke (schimmel)infecties en ben ik gaan ontsmetten (Sav-A-Hoof van SBS, zou niet toxisch zijn voor de weefsels) De witte lijn lijkt steviger, maar de putjes in de witte lijn aan de teen blijven, ook de stralen blijven lelijk. En Cesar (die ook even gevoelig is als Lolita alleen merk ik dat niet omdat hij nooit op straat komt) krijgt nu toch weer stukken losse wand in de kwartieren, diepe spleten tussen witte lijn en hoefwand die volzitten met vuil en steentjes. Vorig jaar had hij dat ook.
Ik wil Fred terug eens laten komen, alleen groeien de hoeven nu weinig en zijn ze al eerder te kort, dus lijkt er weinig te bekappen.

Sorry voor de klaagzang, ik zit even in een dip en het moest er eens uit. Het is toch de bedoeling dat ik hier mijn hart uitstort en niet bij de hoefsmid?

Bedankt voor het luisteren,
Nathalie

mike van dijk schreef op zondag 10 december 2006, 8:55:


Soms gebeurt het dat er een schoen van een hoef loskomt tijdens het rijden. Meer als het nat is. Dan kan de schoen nog intact zijn, maar evengoed kan hij kapotgegaan zijn. Het rubber van de schoen zelf is al gescheurd, één keer was het sluitingsbandje los, die schoen is dus kunnen hersteld worden, anders moet er een nieuwe gemaakt worden. Omdat het een tijdje duurt eer je een nieuwe schoen hebt (mal weer opsturen, enkele weken productie- en levertijd) heb ik nu al opvoorhand reserveschoenen laten maken.
Schoenen zijn ook wel een tusenoplossing hoor. Ik heb ze alleen een tijd niet kunnen gebruiken vanwege de drukplekken, ook mijn eigen schuld, had ik ze maar niet zolang aan moeten doen. En ik had gehoopt op den duur ook zonder schoenen te kunnen. Kan nog komen natuurlijk.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

mike van dijk schreef op zondag 10 december 2006, 11:02:


Hoi Mike,

Ik heb niet te klagen van de service van Gerrit Smit hoor, als het nog kon hersteld worden deed hij dat gratis. Maar dan nog is het gauw twee weken eer de schoen terug is in Belgie.
De pasvorm, daar heb ik ook al aan gedacht (hoewel met aanpassen is gewacht tot drie maand na de ontijzering) en Petra is speciaal een nieuwe afdruk van de rechterachterhoef komen maken omdat dat de schoen was die vaakst kapot ging.
De plek waar de wondjes komen zit bij de Smits vlak onder de aanspanband, dat spant dus altijd. Bij de Marquis zitten de hoefballen tegen de luchtkamers, ik ga eens proberen of de schoenen aanblijven als ik die helemaal niet opblaas.
Welke schoenen zou jij aanraden?

Bedankt,
Nathalie

Arno8 schreef op zondag 10 december 2006, 15:10:


Hoi,
In de berm schiet ze meestal weer vooruit. Ook in haar eigen zachte paddock loopt ze goed. Op het beton van de stal en de steentjes wisselend.
Ik wil nu inderdaad Fred vragen om te komen, ik doe het eigenlijk liever niet meer zelf omdat ik bang ben dat ik nu misschien ten onrechte denk dat ik weet waar ik mee bezig ben.
Laatste keer dat een bekapper heeft gekeken was met de ET cursus in september (Ivana Ruddock is ook NBster). Voordien Wout Overbeeke in augustus. Nog voordien deze zomer Fred en Petra. Ze hebben enkel gekeken, niet bekapt. De één wil dit wat korter of langer en de ander iets anders, maar grote fouten zagen ze niet. Ja, dat de zool te dun is, maar die kan ik moeilijk dikker vijlen natuurlijk.

Nathalie

mike van dijk schreef op zondag 10 december 2006, 16:25:


Hoi,

De rest van het lichaam is normaal gezien in orde... De DA merkt telkens alleen maar op dat de zolen te dun zijn en de hoefwand en steunsels te kort. Zij is ook osteopathe en heeft Lolita vorig jaar behandeld na de miskraam, recent vond ze de toestand van rug en spieren OK. In het bloed werd vorig jaar een tekort aan koper, zink en selenium gezien (op hooi + likblok + halve schep granenmengeling), dat is gesupplementeerd en was bij controle op het randje laag-normaal nu.
Op de ET cursus vond Jock Ruddock mogelijk een gevoeligheid op haar nieren en heeft hij haar daarvoor behandeld.
Ik zie ook dat de hoeven niet mooi zijn, dus het probleem zit wel daarin denk ik.

Ik blijf andere oorzaken in overweging houden natuurlijk.
Nathalie

Piet schreef op zondag 10 december 2006, 17:56:

Bedankt voor het meedenken Piet.
Ik Strasser niet. De cursussen die ik gedaan heb waren die bij F&I, bij Wout Overbeeke (J. Jackson) en vier dagen bij Fred. Het klopt wel dat Lolita een tijd gestrasserd is door Petra, echter sinds een jaar niet meer. Zelf snij ik nooit in de zool. De steunsels heb ik wel een hele tijd te kort gemaakt omdat ik dat Petra ook zo zag doen. Te kort volgens Wout, nog te lang volgens Petra natuurlijk. De hoefwand probeer ik zo lang mogelijk te laten omdat de gevoeligheid daarmee minder lijkt. Probeer, want door flare of beginnende holle/losse wand moet ik dan toch weer de mustangrol goed maken. In de praktijk steekt de hoefwand enkel thv.hiel en kwartieren soms een of twee mm boven de zool, de rest slijt altijd spontaan (misschien te veel?)
Je kan toch gelijk hebben in dat ik bij één methode moet blijven, daarom lijkt het nu best dat een professional haar bekapt ipv. ik.
De pads zal ik nog eens proberen. Waar kan ik Duck tape vinden? Nu heb ik Power tape of zo.
Foto's zijn niet voor meteen, ik heb geen digitale camera, ik werk er aan (of werk ervoor beter gezegd).

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

van lennep schreef op zondag 10 december 2006, 20:16:


Hoi Esther,

Uiteraard kan ik je niet helpen, maar ik wil je graag wat extra sterkte en moed toewensen, je hebt het vast ook nodig. Wat je verteld over het dilemma tussen hoefwand laten groeien met wijkende en rommelige witte lijn en raspen met gevoeligheid tot gevolg herken ik helemaal. Ik vraag me nog steeds af of schimmelinfectie daarmee kan te maken hebben. Mijn paarden staan immers op (momenteel zeer natte en gedeeltelijk vergane) houtsnippers waar ook paddestoelen graag op groeien. Het hooi wat ik meestal in die paddock neerleg is soms wat stoffig dus bevat ongetwijfeld schimmels. Ik heb eventjes verbetering gehad (of lijken te hebben) door de hoeven te ontsmetten met SBS anti thrush. Er staat op dat het niet toxisch is. De SBS Sav-a-hoof die ik nadien had doet niet zoveel. Dus vandaag maar weer nieuwe anti thrush gekocht, ik laat je het resultaat weten.

Geheel terzijde: toen ik in de winkel stond zag ik daar ook Keratex staan, dat product wat wordt aangeprezen in die tekst tegen NB (en vooral tegen vrouwelijke NB) die Fred recent postte. Ik bekeek het dus even en weet je wat daarin zit? Formaldehyde!

Groetjes,
Nathalie

Peet schreef op zondag 10 december 2006, 20:16:


Hoi Petra,
Goeie opmerking. Het moeilijke is dat ze soms gevoeliger wordt als ik dat te goed wil bijhouden. Die dunne zool is er al zolang ik met verstand naar hoeven kijk, das dus nog maar dik anderhalf jaar. Voordien weet ik het niet. In het begin werd ze gestrasserd en was een licht indrukbare zool gewenst door Petra (alles voor het hoefmechanisme bij Strasser immers), met ijzers voordien had ze nergens last van uiteraard. In een keuringsverslag uit die tijd zie ik wel als opmerking staan dat ze 'platvoeten' heeft.

Bedankt voor de input,
Nathalie

Ilona Kooistra schreef op zondag 10 december 2006, 23:04:


Hoi Ilona,

Je hebt gelijk, juist omdat Cesar en Lolita dezelfde problemen hebben moet er meer aan de hand zijn dan simpelweg 'ze heeft gewoon slechte voeten', of 'ze is nog niet lang genoeg van de ijzers af'. Cesar heeft al vier jaar geen ijzers meer intussen. Wat hebben beide paarden gemeen:
- bekapper: ik dus. Vandaar dat ik het zelf even niet meer wil doen.
- voeding: er is zeker laminitis (geweest). Vooral Lolita heeft nog heel vaak pulsaties. Ook vandaag, mogelijk na het kort raspen gisteren? Kort raspen omwille van zwarte strepen holle/losse wand in alle acht hoeven hier, dus denk ik ook aan:
- schimmels, zie vorige post.
Verder weet ik het even niet. Ik heb toch maar biotine gekocht vandaag (2000mg op een halve liter).

Lolita landt plat of op de hiel als ze goed doorloopt. Cesar weet ik niet, die loopt gewoon zijn eigen rare gangetje na de arthrodese immers.

Goed om weten van de Epics, bedankt! Fred meet die nu ook aan dacht ik.

Mag ik vragen waarom Bala nog schoenen nodig heeft? Om overmatige slijtage te voorkomen of omdat het pijn doet zonder?

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Michiel schreef op zondag 10 december 2006, 23:27:


Bedankt!
En aan jouw tip heb ik al heel wat.
Liefs,

Nathalie

van lennep schreef op maandag 11 december 2006, 10:38:


Ik vind het ook moeilijk. Het is niet altijd doorslijten inderdaad. Het hechten op de hoefwand maakt eigenlijk niet zoveel uit Esther, die tape plakt wél perfect goed op zichzelf, dus het is een kwestie van zodanig in alle richtingen omwikkelen (met een doorlopend stuk tape) dat de hoef er niet uit kan vallen, zelfs als het niet hecht. Dus ook met de tape hoger dan de hoef zelf komen, over de hoefballen en kroonrand zoals een hoefschoen ook zou doen. Heb je hier iets aan? Nu, dan verliest Lolita ze ook nog, gewoon onhandig met een hoef op een randje van de andere gaan staan en de boel trekt uiteraard los. Het loopt ook wat onhandig, slif slof struikel, maar misschien moet dat wennen.
Vandaag heb ik de pads bijgesneden tot ze in de Marquis schoenen pasten. De hoef past dan niet meer in de schoen (pads zijn 2cm dik), dus zoals Isabel aanraadde heb ik dan de schoen met tape omwikkeld om hem dicht te houden. Dat liep nog onhandiger (dan ging ze wel toonlanden), en ze raakte er toch weer één kwijt ook. Worden de pads op de duur dunner? Dan zou het misschien nog lukken. Nu heb ik het idee dat ze steeds naar hun oorspronkelijke dikte terugkeren, maar ik heb ze nog niet zo vaak gebruikt ook.natuurlijk.

Groetjes,
Nathalie

van lennep schreef op maandag 11 december 2006, 12:31:


Hé Esther, doe maar gerust zielig hier! Dat doe ik nu toch ook? Als de frustratie en de onmacht te hoog zit moet het er toch uit? En het forum is daar toch ook juist voor (hoop ik toch), succesverhalen zijn natuurlijk leuk, en motiverend ook, maar hier kunnen anderen over de problemen meedenken toch? Ik schrijf hier normaal gezien weinig want lig meestal enkele honderden berichten achter met lezen, maar heb aan het lezen van de probleemverhalen (en oplossingen) al heel wat gehad.
Daarnet zat het mij weer zo hoog, stond ik te huilen over de mesthoop enzo. Ik ben blij dat ik dan hier even mijn hart kan luchten. Mijn paarden hebben er niets aan als ik om het minste geirriteerd ben. Als ik dan uit frustratie een ruk aan het halster geef voel ik me meteen schuldig en nog slechter. Mijn man (die net als ik meer dan fulltime werkt omdat de paarden hier een weide en paddock en schuilstal zouden kunnen hebben) wordt ook niet blijer als ik niet eens meer plezier beleef aan de paarden. Terwijl jullie hier op het forum kunnen daar allemaal tegen. En wie het niet wil lezen slaat het maar over.
Eigenlijk zit er anders wel iets in wat je zegt, om iets positiefs te vertellen. Want iets positiefs is er altijd toch wel? OK, ik begin, doe jij maar verder:
Vandaag hinnikte Lolita naar mij! Deed ze vroeger niet en de laatste tijd wel af en toe. Ze bedoelt 'waar blijft het hooi' vermoed ik, maar het gaf mij toch een leuk gevoel.
Zo!

Groetjes en sterkte,
Nathalie