Nick Altena schreef op dinsdag 5 december 2006, 20:06:


Ik denk dat het allemaal weinig zin heeft. Het is gewoon een omhoog gevallen reclameblaadje voor paardenboekjes. Waar ze iets aan kunnen verdienen en wat leuk in de tijd van het jaar valt bieden ze aan.
Dat ze niks riskeren om de grote meute tegen zich in het harnas te jagen, blijkt wel uit het feit dat ze te laf waren om het verhaal over natuurlijk bekappen af te drukken.

Pffff waar maken we ons druk om.

Piet

CooLLady schreef op woensdag 6 december 2006, 0:26:


Paard is niet te mager, maar zou wel eens te mager kunnen worden.....
Een paard hoort helemaal niet te dik te zijn toch? Hartstikke slecht voor de voeten.
Waarom wacht je niet op een bloedonderzoek van de arts voordat je er allerlei rotzooi in gaat gooien? Komt je paard iets te kort dan zal dat wel duidelijk worden. Dan kun je gericht iets bijvoeren.

Piet

Nick Altena schreef op woensdag 6 december 2006, 1:36:


Brave borst :)
Helaas zijn er geen, of zeer weinig onbespoten bieten.
Het middel werkt tegen de larven van de langpootmug, die wortels vreten. Geen wormen dus.
Natuurlijk zou ik liever bijvoeren met iets wat gegarandeerd nooit tijdens de groei met "verzorgingsmiddelen" in aanraking is geweest, maar ja da's lastig als het er niet is.
Veel liever en vertrouwder geef ik een produkt van Nederlandse bodem, waar in ieder geval streng op middelen wordt gecontroleerd, dan dat ik met iets bijvoer waarvoor de grondstoffen uit een of ander zoeloeboeloeland komen waar de grote multinationals hun hier verboden middelen naar hartelust op de markt dumpen.
Enne Nick, eet jij altijd alles biologisch?, je rijst, pasta's, aardappelen, je brood, boter, beleg en je vlees?
Ikke niet, zo gauw ik dat zelf doe, krijgen mijn paarden het ook.

Piet

Aardig verhaaltje vond ik.

A friend of mine (mediocre rider) bought a nutty horse that was
spooky, stuck his nose right in the air, was terrified of the bit and
generally out of control. To me the horse looked ugly and mean. Under excellent instruction, she started using the stiff lariat neck
rope with a bridle, and had the bridle off within two hours. The
next day, the horse came back with just a neck rope, and was
responding incredibly fast to any signal. In fact, my friend said he
was responding to her body movements before she actually gave any
signals on the neck rope, and that if she got as far as signalling on
the neck rope he over-responded compared to her intent. The horse
also fell in love with this woman who had given him the opportunity to
show how good he could be. She has him back in a bridle now, as she
competes in dressage, but out trail riding she uses a neck rope
because it gives her more control. Last time I rode with her, her
horse freaked at something, and she just kept plucking at the neck
rope, not even gripping it, and he stayed at walking speed, although
he was jigging a fair bit and head up, ears up, eyes wide open. In
the wild he would have been outtathere! Yet she used no more physical
control than her thumb and two fingers and a relaxed body.

Toz

__._,_.___

van lennep schreef op woensdag 6 december 2006, 11:26:

Erer> kippenmest. Het is mineraalhoudender dan drijfmest , en het

De bedoeling achter het ingedikte zeewater is om "alle" mineralen in een optimale, natuurlijke verhouding, op je land te brengen.
Eventuele roofbouw en erosie wordt daarmee opgeheven.
Je gras zou dan ook alles moeten bevatten wat gras op kan nemen.
Of daarmee de mineralensteen overbodig wordt weet ik niet.
Ik heb wel verslagen gelezen dat dieren het gras van de behandelde grond eerst aten.

Piet

sandratien schreef op woensdag 6 december 2006, 11:59:


Stikstof is stikstof, of het nu uit kunstmest of natuurlijke mest komt is om het even.
Natuurlijke mest is veel beter omdat het je bodemleven spaart.
Uiteindelijk bepaalt de hoeveelheid humus van je grond de vruchtbaarheid.
Hier in Zeeland dreigde alle grond (ondanks (dankzij) steeds grotere kunstmestgiften een steeds lagere opbrengst).onvruchtbaar te worden omdat er prakrisch geen wormen meer voorkwamen.
Darwin, die een groot deel van zijn leven wormen bestudeerd heeft, zei al "Alle vruchtbare grond is minimaal een keer door de maag van een worm gegaan."

Kunstmest is een chemische storm, die uiteindelijk dus je grond uitput omdat hij het bodemleven vermoordt.
Boeren zijn op tijd tot het inzicht gekomen dat groenbemester in het najaar toch wel handig is.

Spirit schreef op woensdag 6 december 2006, 12:20:


Sowieso vernielt elke vorm van grondomkering het bodemleven. Onder het gras van de wei is een zeer complexe machine bezig om van afgestorven materiaal humus te maken. Op elke diepte zitten "onderkruipsels"die bij min of meer zuurstof zullen afsterven.
Er is een woord voor 'meer opbrengst willen hebben dan zonder bijmesting de grond kan leveren' . Dat woord is 'landbouw.' Een bos groeit vaak op een arme grond met een heel dunne teellaag en toch hoeft niemand daar elk jaar dierlijke of kunstmest op te gooien en wordt nooit geploegd. Het is in evenwicht. Alles wat uit de bodem gaat komt er uiteindelijk ook weer in, met tot gevolg reuzen van bomen.
Maar gezien we niet in een ideale wereld leven moeten we proberen de humuslaag in stand te houden door er zoveel bij te gooien als er uit gaat. Duidelijk is dat kunstmest geen humus levert en het toedienen daarvan zoals ik in een eerder bericht zei heefdt het uiteindelijke gevolg een onvruchtbare bodem, ook al is het de best mogelijke grondsoort. Je zal dus ook je wei moeten bijmesten omdat de paarden er gras, wat normaal tot humus zou terugkeren, vanaf vreten.
Als dank geeft het paard er hele geconcentreerde meststof voor terug. Helaas voor ons is dat niet mooi gelijk over de wei verspreid maar valt het op hoopjes. Vandaar mijn liefde voor een verzamelpunt waarin het zelfde bodemleven , aangevuld met een massa compostwormen, het werk doet wat normaal in de wei zou moeten gebeuren.
Ons voordeel is dan dat we de kant en klare humus keurig in een millimeter voor millimeterlaagje over de wei kunnen verspreiden. "Dust to dust, ashes to ashes" :)
Om op je vraag antwoord te geven Pien.
Een boer zal wel uitkijken dat hij niet dieper als de dikte van zijn teellaag ploegt. Bij een goede grond is de bovenste laag vruchtbare bouwgrond met daaronder zand
Diepploegen wordt hier gedaan om de afwatering te bevorderen. Door het constant ploegen op een zelfde diepte komt er een "zool" in de grond. Een verdichte laag, ontstaan door het gewicht van de ploeg. Om te voorkomen dat hier water op blijft staan breekt een boer deze laag. Het is dus niet echt ploegen, maar meer het breken van die laag.
Of het moet zijn dat een boer op zulke zware klei zit dat hij liever een iets "lichtere" grond teelt, in dat geval wordt er wel eens wat grond van onder de bouwlaag naar boven gehaald.

Piet

Wil schreef op woensdag 6 december 2006, 14:45:


Wie was er ook alweer te mager Wil ? :)

Frans Veldman schreef op woensdag 6 december 2006, 15:38:


Jammer dat deze hele discussie niet op PN staat. Er zijn bosjes mensen die hier niet lezen.

Wil schreef op woensdag 6 december 2006, 14:06:


Het is in feite niet anders dan clikkeren Wil.
Het mooi is tevergelijken met de Y es, de aai over de bol met de voerbeloning.
Wat ik mooi vind is dat Conrad daar op een heel andere manier gekomen is. Vanuit zijn Monty instructie opleiding gecombineerd met Dorrance invloeden en de gedachte dat een paard meer voor je doet met een beloning dan door te straffen heeft hij zijn eigen methode ontwikkeld.
Omdat ik hem proefondervindelijk toch kon laten zien dat een paard meer doet, (nog sneller leert) voor een voerbeloning, zijn we samen deze 2 methodes in elkaar aan het vlechten. Ik denk dat dit de ideale trainingsmethode, speciaal op paarden toegesneden, wordt. Maar goed, kapsones heb ik m'n hele even al :)
Simpel, zonder welke grofheid dan ook, zeer motiverend voor een paard,
gebaseerd op lichaamstaal.

Omdat je toch werkt met , -weliswaar minder dan een "ons"-,aanhoudende druk was het voor Shiny "a real shocking" ervaring. Waardoor hij helemaal in de war raakte. Dit kwam echter omdat hij z'n hele verblijf bij mij niet de minste druk gevoeld had. Een 'normaal' paard ziet het als een zachte vraag, die bij beantwoording onmiddelijk wegvalt, begeleid door een moooi (y es) en een kriebel over de bol ( voerbeloning)

Piet