jan seykens schreef op woensdag, 26 mei 2004, 9:51:


deze opbeurende opmerking komt een beetje laat, het is al gebeurd. hij zal inderdaad niet meer dezelfde zijn, maar als de omstandigheden niet geschikt zijn om een hengst te houden, heeft niemand (het paard ook niet) er wat aan om hem 'heel' te laten. Ongelukkig en gefrustreerd in zijn 1tje in een weitje is ook geen leven. Dan maar niet dezelfde, maar wel samen met andere paarden. Wij kunnen als buitenstaanders toch niet beoordelen of dit wel/niet de juiste beslissing was. Iedereen kan dat het beste voor zichzelf uit maken.
Isabel

e m kraak schreef op woensdag, 26 mei 2004, 19:41:

----------welke landen heb je dan voor ogen?

---------dus dat het paard niet je eigendom wordt, bedoel je hiermee, neem ik aan. Geld zal je voor een paard in de meeste gevallen toch wel moeten overleggen.


---------- je hebt in grote trekken gelijk, maar je bent een idealist, non-conformist, hoe je het ook wilt noemen, zelf ben ik daar te lui voor. (En kies dus voor een merrie, want ik vind een hengst houden te lastig, zolang ik niet mijn eigen lap grond heb, waar ik hem en wat vrienden kan houden.) Heb daarnaast begrip voor mensen die nou toevallig wel een mannetjes paard hebben, maar voor wie het onmogelijk is om hem heel (is een anglicisme, die gekken hier noemen dat 'entire', vind ik wel wat hebben) te laten, voor wat voor een reden dan ook.
En het kost meer tijd omdat je een hengst niet aan een ander over kan laten, er zijn maar zo weinig mensen die met hengsten kunnen/durven om te gaan. Dus ook al weet je zelf goed met een hengst om te gaan, wat doe je dan als je de hele dag op kantoor zit, op reis bent, noem maar.


groet,
Isabel

Frans Veldman schreef op donderdag, 27 mei 2004, 10:41:

Frans Veldman schreef op donderdag, 27 mei 2004, 10:41:


en wat zeg je hier dan van:
Een vrouw hier in Engeland, gaat professioneel met paarden om, weliswaar op de traditionele manier, maar met een goed hart.
Had vorig jaar een Engelse volbloed om te heropvoeden, toen het beter ging teruggestuurd naar de eigenaar, het ging weer mis, en toen heeft ze de merrie gekocht.
Deze keer was het goed mis met het paard, de vrouw is erafgevallen, arm gebroken.
In de stal is het paard nerveus, maar buiten staan kan ook niet al te lang, gaat het paard doorgedraaid rondpezen.
Vrouw probeert van alles, begint zich te verdiepen in NH. Heeft wel wat resultaat, maar gaat nog altijd niet goed.
Nu is de vrouw ten einde raad, en van haar schamele spaarcentjes gaat de merrie nu naar een NH centrum (kosten £1000,-, zo'n 1500 euro geloof ik) voor 6 weken.
Als ze daar ook niets met de merrie aankunnen, wordt ze afgemaakt.
Zou toch leuk zijn, als we haar ballen eraf konden halen, ipv afmaken, en misschien zou dat rust brengen.
Of beter dood dan zonder ballen?

Probleem is domweg, zowel met nerveuze paarden als met hengsten, dat ze gek gemaakt worden door onwetenden. Ik heb te vaak een hengstje met verwilderde blik ergens in een weitje zien staan. Ga je er naar toe, komt-ie aanscheuren, met woeste capriolen. Praat je met hem, kijkt hij stomverbaasd, zo van waarom ben je niet bang? waarom ren je niet weg? Praat je even door, zegt ie, goh gezellig. Maar is dat een leven? Altijd alleen, en dan is in een weitje nog heilig, in NL een paar jaar geleden op een stal geweest waar iemand een paar dekhengsten hield. Die beesten kwamen hun stal nooit uit. Woeste wilde dieren, daar kon je niet eens meer mee praten.

Persoonlijk zie ik liever een ontspannen paard met minder spieren in een groep mat andere paarden, dan de geestelijke kwelling die veel hengsten mee moeten maken.
Zolang de houding van het merendeel van mensen die met paarden omgaan, tov hengsten, niet verandert, zie ik het als acceptabel, prefereerbaar om een hengst te laten castreren, (zou het overigens zelf never ever ooit laten doen, zou het niet kunnen, maar dat is mijn eigen verantwoordelijkheid).

Isabel

e m kraak schreef op woensdag, 26 mei 2004, 23:07:


en Egon ,wat vind je van de inzendingen op je prijsvraag?
groet,
Isabel

Spirithorses schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 13:35:


Hai Pien,
hoop dat het snel beter met je gaat.
sterkte,
Isabel

e m kraak schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 13:48:


Mijn idee was ook, waar maakt ze zich nu druk over, het gaat toch de goede kant op. Lijkt me dat je op de goede weg zit, en jullie komen er wel uit met z'n tweetjes.
veel plezier,
Isabel

HannahFroukje schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 14:28:


Hai,
toen ik ht bericht van Egon las, dacht ik al, o jee, ik hoop dat dat goed overkomt. Als ik het goed begrijp, bedoelt Egon dat je paard het leuk vindt om interessant te doen,
hij bedoelde NIET dat jij hier op het forum interessant aan het doen bent met zogenaamde problemen, Egon bedoelde het echt alleen maar positief.
Isabel

e m kraak schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 0:57:


Hai Egon,
deze trukendoos heb ik nooit toegepast, iets waar ik nou nooit bij heb stilgestaan dat je dat zou doen, maar dit terzijde.

Ik denk niet dat hengsten niet zozeer voor beginners zijn, als wel dat in de huidige met-paarden-omgaan cultuur in NL en UK, waar mensen bang zijn voor hengsten en ze behandelen als gevaarlijke wezens, hengsten inderdaad een probleem opleveren.
In Ghana, waar ik vele jaren gewoond heb, worden de hengsten zelden gecastreerd, merries weinig gebruikt voor het rijden.
Hengsten worden dus zonder extra angst tegemoet getreden. De gehersenspoelde buitenlander die langskomt, raakt wel meteen weer in de problemen, het is een hele duidelijke wisselwerking.
Ik heb daar een paar jaar les gegeven aan kleine kinderen, groepjes van 5. Meestal 4 hengsten en 1 merrie in de groep. Kinderen moesten ook zelf poetsen en opzadelen, ik kan je vertellen dat de meesten gefascineerd waren door die ballen, en 1 meisje stofte ze altijd heel voorzichtig af.
In Europa durf ik nauwelijks te vertellen dat ik zo 'onverantwoord' bezig ben geweest, stuit op zoveel onbegrip, maar gelukkig heb ik nooit 1 ongeluk gehad in de les, ik geloof dat er 1x een meisje van haar paard viel omdat het paard weigerde voor de sprong.
Natuurlijk waren dit paarden die geschikt waren voor een kinderles, zoals hopelijk in elke rijschool het juiste paard voor de juiste ruiter wordt gekozen.
Ik werkte ook regelmatig met de lespaarden buiten de lesuren om, opdat ze 'veilig'zouden blijven.

Lang verhaal, bottom line: de cultuur bepaalt hoe gevaarlijk een hengst uiteindelijk wordt.
Zelfs al ga je zelf fantastisch met je hengst om, als hij te vaak in contact komt met verzenuwde mensen, begrijpt hij het ook allemaal niet meer, op een gegeven moment.

Dit is trouwens maar een theorie van mij hoor, er zullen zeker uitzonderingen op zijn.

Groet,
Isabel

Ilona Kooistra schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 23:22:


he is a lucky bugger!

Geweldig, ik ben blij voor jullie allemaal

Isabel

Esther schreef op zondag, 30 mei 2004, 13:54:


Ik denk niet dat dat ook opgaat voor Belgie, bij mijn weten is Zweden niet eens lid van de EU, maar als ik jou was Piet, zou ik gewoon even informeren.
Veel plezier,
Isabel

jo schreef op dinsdag, 1 juni 2004, 9:27:


voltigeersingel?

Esther schreef op dinsdag, 1 juni 2004, 14:10:


Bekap niet volgens Strasser, maar vind ook dat een paard nooit op stal hoort te staan.
Ben het eens met Esther dat voor herstel en genezing beweging cruciaal is, vooral micro beweging.
IJzers zullen nmm niet behulpzaam zijn, ook al doe je er 10 lagen schokabsorberend spul tussen. Het paardenbeen is ingesteld op het opvangen van schokken.
Wat ik zou doen: alle ijzers eraf, en 24/7 in de wei. (Hij is duidelijk niet zo blij in zijn stal als hij staat te schoppen en te schrapen.)
groet,
Isabel

Esther schreef op dinsdag, 1 juni 2004, 15:13:


Volgens strasser moet het hoefbeen parallel aan de grond staan, om dat te bereiken moeten volgens haar de hielen tussen de 3 en 3,5 cm hoog zijn,
en de hoek van de voorhoeven 45 en achter 50 graden zijn (als ik me niet vergis).
Hoefmechanisme wil ze bereiken door de steunsels weg te snijden (ook zodat ze niet meer naar binnen drukken), zool te verdunnen tot er een holle zool is, en decontractie door opening cuts te maken, en de scoop in de quarters.
Dat is een strasser een beetje in een notedop, als ik me vergis, zal ik vast wel gecorrigeerd worden,
groet,
Isabel

e m kraak schreef op zondag, 30 mei 2004, 20:37:

Hai Egon,
ik zal proberen althans je eerste vraag vandaag te beantwoorden, de rest komt nog wel (ik ben net opgehouden met roken en achter de computer zitten, vraagt om een sigaret), hoewel ik me kan voorstellen dat het niet zo interessant is voor de meesten, maar ja, alles met kopje ghana kan je dan overslaan.

Ik bedoel met 'langskomen' eigenlijk niet de toerist, die wordt op een paard gezet, mee de bush ingenomen, en kan dan thuis trots vertellen dat hij op een hengst heeft gereden.
Wat ik wel bedoel, is de 'expat', die een paard koopt, maar er bang voor is. Althans als het een hengst is. Dan zie je de redelijk normale hengst veranderen in een agressief paard. Hormonen lijken door zijn lijf te racen. Steigert, kan niet meer in de buurt van merries komen, want dan is hij niet meer te houden. Moet met 50 touwen worden vastgezet.
Hoe snel die verandering plaatsvindt? Zoals je je kan voorstellen verschilt dit van paard tot paard, en mens.
Hoeveel buitenlanders? stuk of 10 duidelijke gevallen kan ik me nu voor de geest halen, maar weet eigenlijk geen 1 voorbeeld van expat met hengst zonder problemen. (Maar heb een erg slecht geheugen.)
De ghanezen kijken het aan, zijn beleefd, en laten mij meestal niet weten wat ze ervan vinden, soms wordt me duidleijk dat ze echte schijt aan iemand hebben, maar meestal laten ze dat in het midden.