eddy DRUPPEL schreef op donderdag 30 november 2006, 8:46:


Luchtzuigen kent vele oorzaken, stress door leefomstandigheden, lichamelijke problemen, pijn, verveling, maagzweren, te vroeg afspenen, een stressvolle relatie met de eigenaar.
Vaak een vicieuze circel want luchtzuigers ontwikkelen vaak rugklachten omdat ze hun rugspieren strak zetten.
Maagzweren ontstaan vaak door te weinig ruwvoer en dus te weinig speekselaanmaak, hoefproblemen is ook een veelvoorkomende oorzaak.

Er gaan vele stemmen op het paard het luchtzuigen niet af te nemen, dus geen band oid om te doen, omdat ie het ergens voor nodig heeft (pijnbestrijding bv) en je zo ook niet achter de oorzaak komt.
Nadeel is dat luchtzuigen tot verslaving kan leiden en dat het dan moeilijk is af te leren.

Ik heb zelf een (voorhene) luchtzuiger,was al latent aanwezig als veulen (te vroeg bij moeders weg ws), en dat is doorgezet nadat ze hoefproblemen kreeg. Ik heb toen in de inloopstal een stuk autoband over een stevige plank gelijmd, alle andere zaken waar ze zou kunnen luchtzuigen ingesmeerd met cribox, ze kon dus alleen op dat stukje luchtzuigen en door het rubber gingen haar tanden niet kapot. Ik ben ook meer hooi gaan voeren om het gedrag zoveel mogelijk te voorkomen. Door het strak zetten van haar rug heb ik 2 keer een osteopaat moeten laten komen.
Na een periode van herstel en het oplossen van haar pijn heb ik alles ingesmeerd met cribox om (verdere) verslaving tegen te gaan.
Ze doet het nu alleen nog als ze iets erg spannends heeft meegemaakt.

Dus ik zou allereerst de band afnemen, hem goed nakijken op lichamelijk gebied, kijken of je de oorzaak (of oorzaken) kunt achterhalen en daar wat aan doen.

Karin

trea hoex schreef op maandag 8 januari 2007, 18:49:


Heet geen Pien of Eddy (ben wel benieuwd naar hun tips!) maar deze oefeningen kun je leren met targetten (en veel tijd en geduld). Met targetstick of je hand of zweep of wat je ook maar wil

Kwestie van omdraaien, paard raakt zweep aan ipv zweep raakt paard aan.
Hoog tijd voor het weer opnemen van het woord zweep in het woordenboek van sommige... Paard raakt helemaal zelf die zweep (of welk hulpmiddel dan ook) aan en krijgt er nog een MOOOI voor ook Of is iemand daar ook op tegen??

Karin

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 9 januari 2007, 9:04:


Dacht ik gisteren eindelijk een/jouw argument te lezen waarom jij in alle gevallen tegen het gebruik van zwepen bent, doe je je eigen argument de das om!!
Of voel jij de impact van een paar meter touw aan een halster en om billen heen, beter dan de impact van een aanwijsstokje (dat niet eens hoeft aan te raken en waarbij je paard ook nog volkomen vrij kan zijn) om op het juiste moment de achterhand te stimuleren?

Kom op Eddy, geef nou maar gewoon toe dat een zweep een paardvriendelijk hulpmiddel kan zijn

Karin

Esther schreef op dinsdag 9 januari 2007, 22:50:



Blijkbaar wordt er van uitgegaan dat er niemand is die geinvesteerd heeft en niet gefrustreerd raakt........
En ja, ik ben het heel erg met je eens, soms is het puur paardenbelang. Ik heb ook zo'n "bang voor zwepen en alles wat daarop lijkt" paard . Het is ook niet dat je je paard ermee confronteerd omdat je wil dat die angst eruit gaat om daarna de zweep te kunnen gebruiken, het is om hen te helpen het vertrouwen in zichzelf weer te kunnen hebben. Zo heb ik dat heel erg ervaren, mijn paard vertrouwd weer veel meer op haar eigen kunnen, staat meer open omdat angsten haar minder bezig houden.

Karin

Michiel schreef op woensdag 10 januari 2007, 18:14:



Je hebt helemaal gelijk, iedereen zijn kwaliteiten en niemand is perfect.
Toen ik net aan de opleiding van Hempfling begon, maakte ik me bv behoorlijk boos over het feit dat ie vond dat alle paarden die hij in zijn picadero zag, hoefijzers nodig hadden. Discussie erover onmogelijk..Tot ik me bedacht dat ik alleen mezelf in de weg zat , ik daar helemaal niet kwam om het over hoeven te hebben en ik daar waarschijnlijk meer vanaf weet dan hij

Aan de andere kant zijn er ook veel dingen, uitspraken of technieken van grote leraren, nu of in andere tijden, die ik jaren terug echt afwees, maar waarvan ik nu zie dat ik dat toen "verkeerd" geinterpreteerd heb of ineens begrijp waar ze het over (kunnen) hebben of een paard of situatie tegenkom waar het heel zinnig is te doen wat ik toen verfoeide.

Het blijft daarom zaak open te blijven staan en je te blijven ontwikkelen.

Karin

Nick Altena schreef op donderdag 11 januari 2007, 1:56:

het zeer zou kunnen doen. En hoe weet je dat het

Ik heb niet heel jullie discussie gevolgd maar hier wil ik toch even op reageren.
Ik vind dat helemaal geen vaststaand feit. Alles hangt af van de manier waarop je iets vraagt, je eigen beleefdheid, je intentie, je gedachtes, je houding enz.

Ik weet wat een prikkende vinger is (met pijn of irritatie) en iemand die mij met een vinger prikt om mij opzij te doen gaan kan een knal voor zijn hoofd krijgen Ik zit dus anders in elkaar dan jij Nick Als iemand mij met diezelfde vinger beleefd en met de juiste intenties vraagt opzij te gaan doe ik dat gewoon.

Sommige paarden zijn daar uitermate gevoelig voor (of anderen hebben het afgeleerd) , ik weet nog goed dat ik volgens een zadelpasser een enorm probleem had met een van mijn paarden toen hij met een prikkende vinger mijn paard vertelde dat ie opzij moest stappen en mijn paard vervolgens erg kwaad werd en compleet uit zijn dak ging...en de zadelpassessie over was...
Had de man hem met diezelfde vinger beleefd gevraagd en zonder irritatie op te wekken, was mijn paard gewoon opzij gestapt.

Ik ben het er dus niet mee eens dat een paard alleen maar reageert omdat die vinger ooit irritatie of pijn veroorzaakt heeft. Nou ja, je kunt wel reaktie krijgen, maar niet datgene wat je wilde
Enja, mijn paard gaat graag voor mijn vinger opzij, mits ik dat met respect vraag.

Karin

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 11 januari 2007, 10:27:


Het had niet zoveel te maken met handpalm of vinger denk ik, hoewel de handpalm vaker als vriendelijker wordt ervaren omdat ik denk dat je intentie daarmee (onbewust) een stukje veranderen kan (waarmee ik niet zeg, zal veranderen), maar het was de houding van de man die, in elk geval volgens mijn paard, respectloos was, hoewel de man natuurlijk vond dat ik een dominantieprobleem had.
En ja, het is paard met een enorm sterk karakter, zelfs binnen de Lips, die toch niet bekend staan als "makkelijk". Ik heb hem nu 10 jaar
en ben door diepe dalen gemoeten en heb enorm hard aan mijn eigen rust en frustraties moeten werken, maar een betere leermeester had ik me niet kunnen wensen. En ik leer nog steeds bij. Nog rustiger, nog duidelijker, nog zachter, gedachten en lichaam nog meer onder "controle" enz lijkt zijn motto
Hij werkt inderdaad enorm graag en gaat inderdaad ook confrontaties niet uit de weg, hetzij door helemaal niks meer te doen en hij mij uit lijkt te
dagen, hetzij door losse voor of achterbenen ......
Gelukkig kom ik die nog maar zelden tegen, al heb ik in de loop der jaren natuurlijk ook wel geleerd zijn protesten eerder op te merken en een beter zelfinzicht te hebben en daar wat mee te doen.

Karin

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 11 januari 2007, 12:10:


Je intuitie is goed Soms is een kwartier al te lang en als het langer duurt dan 20 min zit ik te k**ten
Ik heb dat wel heel erg moeten leren trouwens, de neiging is toch om als iets lekker gaat door te gaan om dat fijne gevoel vast te houden, maar eveneens, als het niet lekker gaat toch iets te willen...
En ik heb er ook nog eens de pest in mijn paard voor 10 minuten op te zadelen

Ik ben het overigens met jullie beide wel eens, kwantiteit zegt helemaal niks, maar ik heb "veel" met andere paarden buiten de mijne gewerkt en van allemaal leer je iets als je de bereidheid hebt daar ook iets van te willen leren. Paarden zijn geen eenheidsworst en elk paard moet je opnieuw ontmoeten.
Maar ik was met mijn eigen paarden nergens geweest als ik daar niet veel kwalitatieve energie (ook buiten met de paarden werken om) in had gestoken.
Niet dat ik nu "ergens" ben, want ik ben en voel me ook na al die jaren, een beginneling, al zeker als ruiter.

Karin