Annemieke B schreef op donderdag 23 november 2006, 10:08:


Toch een beetje hoor Annemiek , door enkel de ORS te proberen was het al voldoende om het paard te laten bokken en zijn zin door te drijven . Dit geeft al iets van de verstandshouding tussen ruiter en paard aan . Het probleem met deze technieken is dat ze (eens gekend) weinig be(ge)oefend worden behalve in noodsituaties . Bij Indy ga ik soms al eens over in topspeed waarop ik me dan op een mooi effe stuk ineens rechtgooi" WHOOOA" en één teugel oppak "zonder te trekken" weliswaar gewoon opnemen . Indy is een volbloed en niet gemaakt om een sliding stop uit te voeren maar de slipsporen liegen er toch niet om hoor . Zo snel als zij stilstaat spring ik eraf en gaan we effe héél langzaam aan de teugel stappen samen met een heleboel wrijfjes en kriebeltjes en stukjes wortel. Zelfs de intensiteit waarmee ik" Whooa" roep geeft al een verandering in uitvoeren .Tijdens de lessen met leerlingen die je zo langzaam naar één kant van hun paard ziet afzakken is dit een goed hulpmiddel omdat ik vaniut het midden van de weide de manier van stoppen van Indy kan beinvloeden , abrupt of glooiend navenant de ernst van de situatie . De ORS wordt wel aangeleerd bij de meesten maar dan in het vergeethoekje geduwd dan moet je je niet verbazen dat het "in nood" niet werkt natuurlijk