Hallo,
Gisteravond kwam ik op de rug van Indy een plek met aangekoekt vuil tegen, wat ik met borstelen niet weg wilde. Ik ging met mijn nagels krabben om het opgedroogde stuk weg te krijgen, begon mevrouw plotseling te gapen, en heen en weer te deinen, van links naar rechts. Haar hele houding straalde uit dat ze het geweldig vond. Deze plek leidt schijnbaar tot volkomen ontspanning.
Op een gegeven moment was het zo erg dat ze met heen en weer wiegen bijna omviel. Toen ik stopte keek ze even achterom, en ging toen in dutstand staan, hevig zuchtend. Kent iemand deze plek? Het bevindt zich bijna op de kont, op de plek waar de ruggewervels als het ware naar beneden duiken.
Groeten,
Monique

trea hoex schreef op woensdag 8 november 2006, 16:53:


Met de hark????? Zie het voor me....

Ik zal eens kijken of ik nog ergens fraaie smoelen van Indy heb. Vast wel. Is alleen wat lastig zoeken tussen een paar duizend foto's die NIET gesorteerd zijn......
Monique

eddy DRUPPEL schreef op maandag 13 november 2006, 20:14:


Hallo Eddy,
Voor Indy heb ik eens reflecterende stroken gekocht die met behulp van klittenband om de benen van het paard bevestigd moesten worden. Het omdoen vond Indy erg interessant (je kan elke lichaamsdeel van Indy inpakken geen probleem, ze laat alles toe), maar ermee lopen vond ze maar raar. Ze liep net een Fries en moest er na elke paar stappen aan snuffelen. Ik dacht ik laat haar maar snuffelen, ze houdt vanzelf wel op, maar het bleef verschrikkelijk interessant. Toen het pluimpje van de leadroap die onder aan mijn bosal bungelt achter het klittenband vast bleef plakken was de lol er voor ons allebei af. Indy schrok vreselijk wie haar nu vast hield en kreeg een pijnlijke ruk aan de bosal. De stroken werden vanaf dat moment wantrouwend bekeken. Mijn vriend gebruikt ze nu voor het hardlopen. Het enige wat ik gebruik is een vestje mocht het tegenzitten en het wordt donker. Het is me tot dusver nog altijd gelukt voor donker thuis te zijn.
Groeten,
Monique

Wil schreef op woensdag 15 november 2006, 16:17:


Zit grinnikend mee te lezen......
Monique

Wil schreef op woensdag 15 november 2006, 21:04:


Hallo Wil,
Goed artikel!
Ik wilde even reageren op "wand dun door het vele nagelen". Indy is altijd traditioneel door gediplomeerde hoefsmeden bekapt: Rand waar ze op moest lopen, zool zover uitgehold dat je die in kon drukken, hoge hielen (goed voor de pezen) en de straal eraf, want die rot toch alleen maar. Mijn ervaring is dat toen ze op ijzers moest omdat haar hoeven zo slecht waren dat ze zelfs niet meer normaal over straat kon lopen ivm gevoeligheid, niet willen groeien van de hoeven, enorme uitbrekende stukken, hoefzweren en gezwollen pezen er gewoon te weinig hoefwand was om te nagelen. Genageld werd er toch, onder gemopper wat ik met een paard met kankerhoefjes moest; het was ijzers of de komende weken (maanden?) stalarrest tot er genoeg wand was om te nagelen. Na twee dagen waren de ijzers er al weer af, na enkele uren in het weiland, ze scheurden er gewoon af na stappen in de blubber, de nagels trokken regelrecht een scheur door de hoefwand. Mijn ervaring is dat de hoefwand al dun kan zijn voordat er genageld is.
Groeten,
Monique

Wil schreef op donderdag 16 november 2006, 10:02:

---- HELE GROTE KNIP ---


Hallo, Wil,
Ik vind het moeilijk daar over te oordelen. Indy kreeg steeds dunnere wanden en steeds meer problemen juist als de hoefsmid weer was geweest. Iedereen vertelde me dat ik haar zo snel mogelijk op ijzers moest zetten, anders werd het nooit wat. Ik heb me steeds tegen ijzers verzet omdat het me niet goed leek een veulen van 1 jaar oud al op ijzers te zetten. Onder druk van alle kanten (zo help je je paard de vernieling in, bel de slager maar al vast, kijk naar dat paard die is 19 en staat altijd al op ijzers, die heeft nooit wat, het is jou schuld dat dat beest pijn heeft.....) en het feit dat er toen (meer dan 5 jaar geleden) geen andere mogelijkheid meer leek te zijn, is Indy wel kort op ijzers geweest. Maar ze heeft (gelukkig) te kort op ijzers gestaan dat ik kan zeggen dat ze door de ijzers een dunne wand gekregen heeft. Die had ze daarvoor al, dankzij de grandioze bekappingskunsten van enkele gediplomeerde prutsers.
En Wil, dat de ijzers er afgescheurd waren, was MIJN schuld, niet die van Indy! Wie haalt nu ook in z'n hoofd een paard zomaar op het weiland te zetten. Lekker warm en veilig in de stal is VEEL beter, kan er ook niks gebeuren. Oh, dekentje nog vergeten. Die boer waar ze enkele jaren gestaan heeft beet me altijd toe dat ik een deken moest kopen, hij wilde niet verantwoordelijk zijn als Indy in de winter ziek zou worden. Indy haar 19 jarige buurvrouw werd elk jaar van top tot teen geschoren en stond zelfs op stal ingepakt. Dat was nog eens een schoon paard, heel anders dan het moddermonster van mij........... Maar gelukkig, die jaren liggen al een hele tijd achter ons!
Indy haar voeten veranderen ook nog steeds, maar ik er steeds minder aan doen. Het is tegenwoordig meestal een kwestie van even rondraspen en klaar. Het lijkt er trouwens wel op dat haar achterhoeven weer willen vollopen. Ik blijf er gewoon vanaf, ze loopt goed met beide varianten, holle zolen en volgelopen zolen. Schijnbaar is het nodig voor haar? Wel een interessant gegeven, vind ik.
Groeten,
Monique

Piet schreef op donderdag 16 november 2006, 16:34:


Bij jullie komt ie tenminste nog, bij ons niet, ik woon in Duitsland

Peter Donck schreef op donderdag 16 november 2006, 17:58:


Nee, alleen Sauerkraut.....

Sky schreef op donderdag 16 november 2006, 19:56:


Oh, kom je dan ook bij mij, Piet? Leg ik ook een worteltje met wat hooi voor je neer......

marianne laenen schreef op donderdag 16 november 2006, 21:51:


Sankt Martinus komt bij ons op 10 november, maar alleen voor de kindertjes. En dan moet ik snoep verstrekken....

marjolijn schreef op vrijdag 17 november 2006, 15:01:


Ik ben ook kinderloos en dat bevalt goed. Ik heb tot dusver nog geen behoefte aan kinderen. In onze buurt zijn kinderen genoeg, daar kan ik desnoods wel wat "lenen". De meeste zijn helaas monstertjes, maar het voordeel van "lenen" is dat je ze terug kunt brengen als ze lastig zijn of inruilen.......
Monique

Peter Donck schreef op vrijdag 17 november 2006, 16:41:


Dat klopt, wij kiezen voor ons zelf. Onze paarden moeten het er maar mee doen wat wij goed voor ze achten.
Ik zie bij Indy de laatste tijd steeds vaker dat ze zich voor veulentjes interesseert. Eerst kon het haar duidelijk niet veel schelen, ze liep met grote stappen verder. Nu blijft ze regelmatig staan en snuffelt erg graag even. De moeders (en eigenare) vinden het best, ze kennen Indy. Ik denk dat Indy graag een veulen zou willen hebben, het interesse is erg groot.
Het lijkt mij beter van niet, daarbij denk ik aan het ongeluk toen ze drie was. Haar schouder is gewoon een tijdbom; het gaat momenteel erg goed, echter een misstap kan haar dood betekenen. Ik wil niet ook nog het leven van een veulen riskeren.
Ik ga met Indy regelmatig op veulenvisite bij ons in de buurt. Ze mag snuffelen zolang ze wil. Op een gegeven moment hapt er wel een brutaal veulentje in haar neus en dan heeft ze er weer voor een hele tijd genoeg van.
Monique

trea hoex schreef op zondag 19 november 2006, 9:39:


Mijn wekker is soms in de war, gek genoeg altijd op zondagochtend. Vanmorgen was het raak om 5 uur...........
Door de week gaat het prima en wordt er rond 6 uur geprutteld onder het slaapkamerraam. Als ik na een kwartier niet reageer dat ik wakker ben, volgt een scherp Hiiiiiiiiiiiiiiiiiii en zit ik gegarandeerd recht op in bed. De snooze stand kent Indy helaas niet.
Monique

eddy DRUPPEL schreef op maandag 20 november 2006, 14:18:


Bij Indy dus niet........
Monique

Nick Altena schreef op maandag 20 november 2006, 15:14:


Blonde oplossing:
Je drukt kerel 1 de stekker van de diepvriezer in de hand, alle kerels geven elkaar een handje, kerel 5 pakt het schrikdraad beet, en zie daar, de diepvriezer doet het weer.
Monique