eddy DRUPPEL schreef op zondag 5 november 2006, 14:50:
> Monique Meijer schreef op zondag 5 november 2006, 11:20:
>
>> Hallo,
>> In de bijkeuken prijkt een nieuw spijkertje: Het
>> sporenspijkertje.
>> Het nieuwe zadel is een goede koop geweest, de sporen kunnen
>> uit. Geen zere knie, voldoende bewegingsvrijheid. Een nieuwe
>> dekoratie naast het bit.
>> Monique
>
> Hopelijk komt er snel een dikke laag roest op dat spijkertje
> dan kan je het helemaal weggooien , proficiat met je keuze
Nee hoor, weggooien doe ik niet. De sporen blijven mooi bij mijn scharenbit hangen, wat ooit de opvolger moest worden van de bosal. Dan kan ik elke keer tegen mijn sporen zeggen: jullie blijven lekker thuis!
Ik ben net weer terug van een behoorlijk winderige buitenrit ZONDER sporen. Ik zie net dat we 4 uur onderweg geweest zijn. Indy heeft zoveel interessante dingen gezien onderweg dat ze aardig het lampje uit had. Ze doet nu een slaapje in de stal, want het spettert een beetje en mevrouw stelt zich soms ontzettend aan. Wel rollen in de blubber, maar een paar drupjes van boven, nee zeg, bah......
Bij ons in de buurt hebben we een berkenbos ontdekt, en ook een breed karrespoor langs een kanaal, die aardig ver doorloopt richting Nederland (google earth is erg handig voor zoiets). Mooie route voor volgend jaar in de zomer, picknick mee. Nu helaas wat te fris. Maar goed, we hebben de buitenrit dus goed overleefd zonder sporen, ook nog twee keer het viaduct over de snelweg gepasseerd, geen probleem. Bovenop hebben we even stilgestaan om te kijken, Indy zat elke auto te volgen totdat ze onder het viaduct verdwenen, dan tilde ze haar voorbenen op en keek naar de grond. Ze verwachtte schijnbaar dat de auto's onder haar benen door zouden rijden. Ze kwam kauwend en smakkend van het viaduct af, haar hersenen waren zichtbaar aan het werk om dat rare gegeven te verwerken.
Monique
Warboel
