Frans Veldman schreef op dinsdag, 18 mei 2004, 22:41:


Frans heb je ze beide is een keer in het echt bezig gezien. Dan weet je wat ik bedoel.

Inderdaad is die manier niet voor iedereen en dat gaat niet zo zeer om die dans les, wel om het lenig zijn.

Iedereen heeft zo zijn eigen methode die bij hem past. Bij mij sluit Hempfling heel goed aan. Parelli weer geheel niet.

Frans Veldman schreef op donderdag, 20 mei 2004, 10:06:


Qua persoon schijnt hij inderdaad niet pretig te wezen. Parelli laar de hele zaal dubbel liggen. Qua werken met paarden is Hempfling wel heel goed.

Vind het jammer dat door zijn omgang met mensen veel dingen verkeerd gaan.

Frans Veldman schreef op vrijdag, 21 mei 2004, 11:40:


Inderdaad is dat een grote nadeel van Hempfling, hoewel is zelf ook geen ervaring had echt met rijden en helemaal niet met NH.
Niets is perfect en als het goed is wil men allemaal het zelfde. De welzijn van het paard verhogen.

Ik denk dat dit moment nooit aanbreekt. Leven betekent leren.

Eveline schreef op vrijdag, 21 mei 2004, 17:16:


Misschien is het fijn om je karacter van het paard hier een beetje te beschrijven.
Als je het goed doet, kom een paard niet inverzet. Dit kan zeer subtiele dingen zijn of dat je zelf vanaf dat moment veranderd ben.

Net als alle methode's moet je ook niet altijd lettelijk een oefening uit het boek nadoen. Dit loopt uit op protest omdat het niet uit jouw zelf komt.

Dat is goed balen. hopen dat het snel over is.

Ilona Kooistra schreef op zaterdag, 22 mei 2004, 20:51:


Grondwerk is het beste midel om het paard zelf vertrouwen te geven. Slaan maakt het enkel maar erger.
Over enkele oefeningen kun je natuurlijk altijd op mijn site kijken, maar het allerbelangrijkste is dat je begrip heb voor haar angst. Heb je dan, dan heb je meer geduld en gevoel om dit juist op te lossen.

Door met grondwerk steeds stapje verder te gaan. Kun je deze oefeningen als vanzelf onder het zadel gaan doen. Dan bedoel ik die "enge" dingen oefenen. Gaat dit goed in de bak, dan kun je dit verder gaan uitbouwen naar de weg/bos.

Geduld geduld. Angst haal je niet weg, die moet je als het waren genezen. Genezen door vertrouwen in jouw en het paard zelf vertrouwen te geven door grondwerk.

Nick Altena schreef op dinsdag, 25 mei 2004, 18:34:


Ik hoorde net ergens dat de ruiterbewijs juist heel slecht ging en men met paspoorten of vergunningen wil gaan werken. Volgens mij op de site van vrijetijd ruiters. Ben de links vergeten.

Zieltje schreef op dinsdag, 25 mei 2004, 21:41:


Dat is zeker behoorlijk lang. Over het eten zou ik me niet al teveel zorgen om maken. Inderdaad is het goed om ze hooi te geven in die tijd, maar om hier in de stress te schieten is niet nodig.

edward larkens schreef op dinsdag, 25 mei 2004, 23:07:


Zoals je verteld lijkt het inderdaad dat hij zo onder de druk probeerd uit te komen wat hij niet aan kan.
Doet hij dit enkel in het bos of ook op de weg enz.

Ik zou eerst zorgen dat je de stop er goed in heb zitten voordat je weer gaat buitenrijden. Voor de rest voelen aan komen. Wees eerder dan hij, maar dan moet de controle er wel zijn hé.

Probeer maar eerst de controle over tempo en richting los op de grond voor elkaar te krijgen en dan pas onder het zadel.

edward larkens schreef op dinsdag, 25 mei 2004, 23:29:


Aan de hand is al een goede oefening. Om de tempo wisselingen goed te oefenen is los longeren het fijnst. Op mijn site staat dit beschreven. Als je geheel los het paard uit galop direct kan stoppen is het tijd om het ook onder het zadel te oefenen.

Op het moment dat je de stop er in heb zitten, kun je je paard ook stoppen wanneer je merkt dat het te veel voor hem word. Een stuur is natuurlijk ook heel fijn, maar dit werkt bijna altijd samen op.

De 1 teugel stop gebruik ik zelf niet omdat ik dat niet nodig heb. Die automatische reactie krijg ik wanneer ik de eerste 2x vragen geen reactie krijg door de teugels ligt omhoog te brengen. Het ligt aan jouw of je deze oefening wil doorzetten. Geeft voor je zelf een veilig gevoel.

HannahFroukje schreef op woensdag, 26 mei 2004, 12:55:


Ik werk dus niet met de one-rein stop. Toch heb ik geheel geen makkelijke paarden.

Hoe ik het paard altijd kan stoppen?
Ik werk in stapjes. Dus eerst lichaamshulp, dan stemhulp en in uiterst geval teugel opnemen en iets omhoog brengen. Door deze stapjes en het zelden gebruik van teugel weet het paard dat hij bij de teugel hulp echt direct moet stoppen omdat hij anders goed van voren word tegen gehouden. Ik rij met een portugese stang, dus dat kan. Ook met touw om de hals werk ik zo. Het zelfde preciepe enkel dat ik er hard aan kan trekken zonder dat het paard moet reageren. Door de training met bit weet het paard donders goed dat hij moet reageren. Luisterd hij dan nog niet met touw om de hals. Dit is me maar 1 keer over komen. Dan zet ik zijn kont om zodat hij de andere kant op staat.

Wil je een paard altijd kunnen stoppen, dan moet je zelf heel zeker van jezelf zijn en niet bang worden. De one-rein stop geeft mensen zekerheid waardoor ze lekker kunnen gaan rijden. Om de stop hoeft het van mij niet.
Daarbij sommige paarden gaan bij deze stop onderuit. Dit zijn paarden die sterk op de voorhand lopen.

e m kraak schreef op woensdag, 26 mei 2004, 13:47:

Natuurlijk. In preciepe hangt de teugel altijd door. Dus zowel in de wendingen als overgangen en stops. Op het moment dat je de teugel iets omhoog en ligt aan neemt versterk je het scharen effect. Hoe harder je trekt hoe sterker, maar dat is begrijpelijk.
Een paard kan als hij wil zowel met stang als met een watertrensje er vandoor gaan. Het gebruik van het bit doorgaans is dat ook heel belangrijk. Als je de stang teugel ook altijd aangenomen heb, dan heeft het geen effect meer op het moment dat het paard echt niet wil stoppen. Je maakt dus het paard ongevoelig. Ik ken zo wel wat voorbeelden, maar die ga ik niet opnoemen. Het is dan ook meer de schrik reactie dan het hard trekken aan de teugel. Een schrik reactie van "oeps ik ben te ver gegaan" Het paard voelt dit ook door het verstrakken van mij lichaam.
Het is eigenlijk de zelfde reactie als tijdens de one-rein stop. Enkel dus dat je het hoofd niet opzij vraagt. Bij beide worden de hulpen steeds minder, tot denken genoeg is.

Groetjes Josien

Charlotte Smit schreef op woensdag, 26 mei 2004, 20:39:


Ze edenken veelste veel aan regeltjes en zoals ze altijd hebben gedaan. Misschien worden ze nu is wakker door jouw. Maar zoals je beschrijft van die wazige blikken lijkt het er nog niet op.

Frans Veldman schreef op donderdag, 27 mei 2004, 10:28:


Dan kunnen we deze discussie wel stil zetten. Ik zou het ook andersom kunnen zeggen. Ik ben nog nooit met paard vandoor gegaan omdat ik hem niet meer kon stoppen. Ik zorg altijd dat ik eerder ben dan het paard. Tja ben je te laat dan word het moeilijk inderdaad.

Even nog over moeilijk. Qua karacter zijn mijn paarden moeilijk en het stoppen was ook iets wat mij alleen lukte. Anderen waren zo thuis.

Ik wel. Hier noem ik wel een paard dat geen spieren had van achteren en zich zelf niet kon dragen en daardoor over zijn voorhand heen viel doordat hij zijn benen niet meer kon optillen. Geen leuk gezicht. Die ging dus echt plat met ruiter. Dit paard is natuurlijk wel extreem. Ze zijn er ook enkele keren mee over de kop gegaan.

e m kraak schreef op donderdag, 27 mei 2004, 15:40:


Er is heel moeilijk een foto te vinden van iemand die de stang goed gebruikt. Als je deze link aanklikt krijg je dus enkele stangen. Zowel postugese als spaanse rijkunst is op stang. In prenciepe werken ze het zelfde. http://www.animoruitersport.nl/divbits.htm

Ik rij met 1 teugel. Wel gereden op twee als overgang om stang.

Inderdaad rukken of trekken is iets wat nood goed is. Het is enkel het ligt contact maken met de mond. En dan spreek ik van echt ligt. Dus zeg maar dat je net het bit voelt niet meer.


Het is niet zozeer een schrik reactie. Heel moeilijk om het te verwoorden. Het is een meer van oeps ik ben te ver. Net als dat je tegen een kind zecht dat hij nu echt moet ophouden. Het kind schrikt omdat hij weet dat het zijn eigens schuld is maar word niet bang. Angst laat een paard enkel nog harder rennen.


Inderdaad, als men hier verkeerd mee omgaat is het voor korte duur.

Hier komt het wel vaak op neer als ik zo bij mensen ziet. Er is geen automatische reactie waardoor je het paard echt om moet trekken. Inderdaad de manier die hier op deze site besproken word, vind ik niet verkeerd. Alleen kom ik weer bij die gedachten en gevoel dat het een machtsmiddel is/word.

Ja dat zat ik me ook te bedenken. Ik weet enkel niet of dit altijd zou werken. Probeer het uit zou ik zeggen.

Weet ik, maar je hebt toch een verkeerde indruk van hoe en waarom. Dat is mij fout. Tijdbommen rij ik niet op. Niemand die mij op z'n paard krijgt. Het is meer het consequente en het duidelijk zijn voor je paard.
Veel mensen denken dat ik levensgevaarlijk bezig ben. Tja een paard dat op commando de lucht in spring/bokt/steigerd/caprioolen maarkt dit in alle gangen. Tja dat vinden mensen gevaarlijk. Men vergeet enkel dat er jaren training achter zit en dat mijn paard altijd geheel onder controle is ook zonder iets.
Wil je is het gevoel hebben op een wild paard te zitten die toch geheel onder controle van mij is. Je bent van harte uitgenodigd. Wild bedoel ik heftig.
>

Haha snap het.

Dat heb je verteld. Die manier vind ik dan ook niet verkeerd. Maar zoals ik zij lijkt het te snel op een machts middel.

Ik hoop dat je het begrijpt. Je kikt maar hoor.

Groetjes

HannahFroukje schreef op donderdag, 27 mei 2004, 18:33:


Zoals je verteld als ik het goed heb gaat het al een stuk beter. Enkel wanneer hij of geen zin heb of er wat anders is.

Als de de reden weet waarom hij steeds hard wil dan kan je het oplossen. Weet je die niet dan is er maar een ding er even afstappen. Duidelijk maken dat je de rit gewoon rustig wil vervolgen. Pas op het moment dat hij zegt van oké, stap je er weer op.
Nog beter ga niet buitenrijden als je merkt dat hij zo is en los dit probleem in een veilige omgeving van wei of bak op.

Ik ken je paardje niet. Kan er dan ook niet echt wat van zeggen. Elke stap moet onder controle zijn. Is dit niet zo, stap dan liever af en stap er pas weer op als je zeker bent weer alles onder controle te hebben.