Ik heb lang getwijfeld of ik deze vraag op het forum zou stellen want eigenlijk weet ik het antwoord al
Maar toch even ter bevestiging dan …
Queenie heeft heel weinig schrik; je kan haar een bijna bomvast paard heten.
Maar als ze schrikt, schrikt ze zo hevig dat ik haar niet kan kalmeren (gaat dan steigeren en zal nooit die kant op gaan die ik wil)
Waar ze hevig schrik van heeft zijn “open ruimten” Een omgekeerde claustrofobie
Altijd en overal dat we een stukje passeren waar er links en rechts van de straat of wegeltje weilanden zijn (geen huizen, geen draad, geen berm, helemaal niets dan de horizon dus) raakt Queenie in paniek. Laatste keer dat ik dat meemaakte staakte ze en draaide zich vliegensvlug om. Ik kan haar dan echt in geen geval weer omdraaien, ook niet als we eerst enkele honderden meters gelopen hebben, weg van het gevaar. Zelfs al loopt paard 2 de andere richting uit, ze zal niet meegaan, no way!
Gisteren weer hetzelfde (ongeveer 2km van de wei). Remmen toe en omdraaien. Ik voelde de stress natuurlijk al beetje bij beetje opborrelen en babbelde verder tegen vriendin om “te den alsof er niets aan de hand was”. Maar plots weer dat moment!
Hoofd kaarsrecht in de lucht, alleen maar willen draven, en heel hard briezen (blazen als een boze kat). Ik reed met touwhalster en kon haar redelijk inhouden. Ik denk dat als ik dat gewild had ik haar kon doen stappen ook, maar dat wou ik bewust niet vragen want dan gaat ze zeker steigeren. Hoofd laag kent ze, maar ze hoorde en voelde me niet
Dan maar even doorgereden in draf (hele trage draf). Na die weg, ongeveer 1km verder, was ze weer helemaal gekalmeerd en hebben we nog een halfuurtje rustig verder gewandeld.
Bij het afzadelen merkte ik dat ze zich zo erg had opgewonden dat er een adertje gesprongen was in haar neus.
Volgens mij was ze hengstig en dan heeft ze telkens zowieso meer stress en schrikt ze wel al eens … Ik kan aan haar gedrag zien dat ze elke drie weken hengstig is
Een echte merrie dus J
Maar hoe krijg ik deze angst overwonnen?
Ik denk zelf aan: in de richting stappen maar voor zij stress krijgt, omdraaien en elke keer iets verder tot we door die straat geraken tot op het einde…
Zouden jullie dit doen onder het zadel of aan de hand? Ik denk dat ik onder het zadel iets meer te zeggen heb omdat ze redelijk reageert op mijn hulpen vanuit zit.
Ik clicker ook met haar, maar nog niet onder het zadel.
Zien jullie hier een oplossing in?
Oja, paardje Maia die ook mee was, draaide ze eveneens om, op dat zelfde moment alsof ze dat gefluisterd afgesproken hadden! Dus rekenen op haar dat zij de kop neemt werkt dus niet
Beide paardjes moeten dus getraind worden…
Warboel
