Piet schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 14:14:
> Moniek schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 11:48:
>
>> Piet schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 7:58:

> na 6 Yessen, maar het blijft interessant voor je om te
> proberen mij yes te laten zeggen.
>
> Piet
Dus dan is het maar welke afspraak je maakt met je paard (of hond?)
Maar hoe wordt de yes een marker? Toch door de yes met de beloning te verbinden. En als die verbinding verbroken wordt zou dus de yes minder een marker kunnen worden. De vraag is dan of die verbinding verbroken wordt als de beloning (voedsel) maar af en toe volgt.
Als ik naar mijn honden kijk: als ik yes zeg, kijken ze mij vol verwachting aan. Ook al komt het een paar minuten later, iets lekkers moet er komen. Ze rekenen er op. Als ik 'braaf' zeg is dat er totaal niet. Vaak zeg ik eerst 'braaf', dan yes en dan de beloning. Dus dan wordt braaf onregelmatig gevolgd door de beloning(+yes) en wordt yes consekwent gevolgd door de beloning.
En eigenlijk doen de paarden net zo: Yes is belonen (lekkers) en daarop wachten; braaf is gewoon weer verder gaan met het volgende, in verwachting van een yes bij een volgende gelegenheid.
Ik heb de indruk dat de paarden het heel aangenaam vinden dat de betekenis van het woord Yes zo duidelijk en consekwent is en dat ze er dus van op aan kunnen. Ik kan dat natuurlijk moeilijk bewijzen. Maar vooral die ene, die schichtig en afkerig in een hoekje stond lijkt daar erg veel baat bij gehad te hebben.
Dus bij het leren van iets nieuws zeg ik vaker yes (+ lekkers) en bij de dingen die al vertrouwd zijn, zeg ik 'goed zo ' of 'braaf'.of een aai of een lach of......etc.
Moniek
Moniek