Omdat het hier (waar niet) al eens over mok ging en ik destijds beweerde dat het met mok en trekpaarden oppassen geblazen was en een mogelijk erfelijke kwestie wil ik onderstaande link even onder de aandacht brengen.

http://users.telenet.be/chronischprogressieflymfoedeem/

Dat is dus geen mok, lijkt er op, maar wel ff wat anders dan een paar plekjes in de kootholte door vochtige omgeving, of jeuk door beesies...

marielle schreef op donderdag 26 oktober 2006, 12:31:

Dat weet ik niet Marielle, ik denk het eerlijk gezegd niet, of hopelijk nog niet, want ik weet van een aantal trekpaarden waar dit vreselijk vormen heeft aangenomen. Die dieren zijn uit hun lijden verlost...

marjolijn schreef op donderdag 26 oktober 2006, 12:49:


Ja. Dit staat een beetje stom.
Ik bedoel dus "hopelijk NOG niet" in die zin dat dit onderzoek hopelijk iets gaat opleveren zodat het STRAKS wel te genezen is. Of op zijn minst onder controle te houden.

rini schreef op donderdag 26 oktober 2006, 13:00:


Nou... bij Inge he .
Leuk dat je je erop verheugd, en dat is niet voor niks hoor, dat durf ik je te garanderen.
Tot zondag!

van lennep schreef op donderdag 26 oktober 2006, 15:50:

Esther, ik durf te wedden dat dat paard hoefbevangen is!

van lennep schreef op donderdag 26 oktober 2006, 20:40:

Dat laatste kan natuurlijk. Maar niet altijd is de oorzaak van hoefbevangenheid zo duidelijk.
Maar vooral het feit dat het voornamelijk in de voorbenen zit, dat ie al een hele tijd niet of nauwelijks wil lopen, dat zijn rechtervoorbeen nu echt kreupelt, dat hij zijn hoofd laag hield. Eerst nog wel met de hoefschoenen, maar nu niet ook meer....

Hier staat namelijk ook een paard dat zo'n onduidelijke vorm van hoefbevangenheid had. Paard stond de hele winter op alleen hooi en stro (strikt want seme-achtig). Het enige verschil in voeding was minder stro en hooi van een nieuwe partij. Dan reken je ook niet op een hoefbevangenheid zo gelijk.

De symptomen waren ook een beetje als bovenstaand. Niet de standaard symptomen die men aan hoefbevangenheid toeschrijft. Was dan ook door de DA in eerste instantie dan ook niet goed gediagnostiseerd. Die ging snijden om een evt. hoefzweer op te sporen, maar die was er niet. Pas daarvoor op, zo'n houding van "Oh dat zal wel een hoefzweer of kneuzing zijn". Met opengesneden hoeven loop je alleen maar meer kans op ontstekingen. En dat het beide hoeven zijn zou dan wel heel toevallig zijn. Alhoewel het wel heel goed kan natuurlijk, dus het is erg belangrijk dat echt iemand met verstand van zaken met je mee gaat kijken nu.

1 ding is zeker: Het is o zo moeilijk de juiste diagnose te stellen!

Sterkte!

van lennep schreef op donderdag 26 oktober 2006, 21:10:

Daar ben ik het niet mee eens.
Als het echt hoefbevangenheid blijkt te zijn, zijn pijnstillers (metacam bijvoorbeeld) echt wel goed om te geven.
Ook zijn bloedverdunners en vaatverwijderaars in ernstige gevallen een optie, maar bespreek dit met de DA.
De pijnstillers zorgen ervoor dat hij weer een beetje in beweging durft te komen en dat is alleen maar goed.
En verder zou ik hem voor alle zekerheid vast op zand zetten (is lekker nat en koud nu, dus dat komt goed uit) en niks, maar dan ook niks behalve hooi geven.
Geen gedoe met magnesium, lijnzaad en weet ik het allemaal.

Maar goed. Eerst moet je weten wat er echt aan de hand is.