Gemma schreef op woensdag 25 oktober 2006, 9:28:

Jij biedt de mix aan: positief én negatief belonen
En het werkt? Goed dan! doe dan zo verder!

Zolang we met z'n allen in dit belonen kwadrant blijven is het allemaal reuze ok voor mij!

Piet schreef op woensdag 25 oktober 2006, 12:01:


Ik kàn eigenlijk niet antwoorden op je vraagt Piet, wat ik zou doen in dat geval, want heb dit nog niet meegemaakt. Ik dénk dat ik voor dat ik op dit probleem zou stuiten, al gemerkt zou hebben wat er fout gaat of waar het fout gaat. En dan is het kwestie van het anders doen; maar hoé ik het dan zou doen? Geen idee...
misschien de tuinslang afkoppelen en oprollen en midden in de wei leggen.
Andere plaats, andere vorm en die laten targetten; en de oorspronkelijke vorm en plaats weer stapje voor stapje aannemen.
Zou dat kunnen werken? Misschien wel


Wat ik van hen dacht?
heb ik op ander forum uitgebreid uitgelegd dus je weet wat ik er van denk
Hou je bij één trainingsmethode ...

Elzaliene Proost schreef op donderdag 26 oktober 2006, 23:06:

waaw helemaal goed!!!!
En weet je wat zo leuk is? Je zal ontdekken dat dit nog maar een start is; dat je nog heel veel andere leuke dingen zal doen met je paard; en nieuwe dingen ontdekken!
Doe zo verder

Elzaliene Proost schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 12:21:

Ik heb het zelfde probleem meegemaakt als jij. Allé ik noem het geen probleem: het was een uitdaging Queenie heeft ooit eens een paar klappen gekregen in haar buik van woeste hoefsmid waardoor ze heel moeilijk nog voetjes gaf daarna. Juist hierdoor ging het ook altijd slechter en slechter en kwamen we in negatieven spiraal waar we moesten uit proberen te geraken. Met het clickeren was het op vrijwel 2 keer 10 min opgelost. Queenie geeft nu voetjes als ik nog maar mijnvinger uitsteek. Maar, hetgeen jij misschien ook nog zal tegenkomen, Queenie geeft nu ALTIJD voetjes als ik in de buurt verschijn met eten
Bv als ik met kruiwagen hooi passeer dan staat ze vaak naast mij met voetje bijna tegen der buik. En zo gaat dat ook bij andere mensen.
Er belde mij eens iemand uit de buurt dat Queenie misschien iets aan haar poot had want haar dochter stond aan het hekken te kijken en Queenie stond bij haar en deed steeds haar voet in de lucht, bijna tegen der buik. Toen ik hoorde dat dochterlief met een boterkoek in haar hand aan het hekken stond, was ik meteen gerustgesteld ...

e m kraak schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 13:01:


Absoluut correct!
Geen ieder dier, of mens, doet werkelijk iets voor een ander zonder het gevolg zichzelf hierdoor goed te voelen.
Mensen die bij mij afkomen: ik doe dit alleen voor die ander, en niet voor mezelf, die hebben het bij mij verkorven
Mensen kunnen mooie praatjes maken over altruisme, maar bij dieren is het echter duidelijk
Ik geloof nooit (wie proberen wilt, die mag mij overtuigen) dat een paard iéts zou doen voor zijn baasje, waar die zelf geen enkel voordeel of motivatie of goed gevoel bij heeft! Alle acties van het paard bestaan uit zelfbehoud en overleven, of uit het streven naar *genot, veiligheid* of beter gezegd *de primaire behoeften*.

Ik was helemaal verbaasd over het artikel op http://www.ironfreehoof.com/step1.htm
Zij gaan er van uit dat de hielen op de twee eerste foto's té laag zijn en een betere hielhoogte die van de derde en vierde fto is.

Lijkt me vreemd idee; maar kan het dat de hielen té laag zijn, niettegenstaande de zool gevolgd wordt?

Mijn ervaring met Queenie is dat ze net zo lage hielen heeft als de eerste twee op de foto als ik de zool volg.
En: ze loopt heel goed, ruim en absoluut pijnloos op grind of steentjes! Vorige week nog een drafje gedaan op iemands oprit die bezwaaid was met die kleine grindsteentjes en absoluut geen teken van gevoleigheid, laat staan van pîjn. Dus ik ben er vrijwel zeker van dat Queenie geen (zichtbaar) last zou hebben van die hele lage hielen; maar op deze site beweert men dat er te veel druk zou komen op de digital cushion????

Nick Altena schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 14:35:


Tja lastig he ... vertelde het net op hoeven forum
Ik had net hetzelfde voor met Queenie
Zie http://www.cremebrulee.be/forum/topic.asp?TOPIC_ID=163

Twee tellen en dan voet op de grond
en als ik haar voet wou tegenhouden begon ze heel hard te trekken
enz enz

Later bleek het wellicht de pijn te zijn die ervoor zorgde dat ze geen drie tellen kon op haar een voet blijven staan

Voor ik dit wist ben ik begonnen met voetje vragen en belonen voor hetgeen voor haar op dat moment een beloning was: voet terug neerzetten!
Dus: voet omhoog = onmiddellijk yes en gevolgd door een actie van mij--> voet terug neerzetten
Beetje bij beetje kon ik haar voeten langer omhoog houden en plots was het allemaal over en nu blijft ze weer 15 min of langer met haar voet omhoog (liggend in mijn hand )

Moniek schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 15:42:


Ik werk ook met 1-1
Geen verklaring voor (nog niet bij stilgestaan); voelt gewoon goed aan
"jaaa, fliiiink" laat ik niet volgen door beloning
Maar de bridge "goed" wel

NB: ik ben sinds deze week begonnen met een clicker. Deed het vroeger gewoon met stem "goed" maar omdat ik die te vaak gebruik (omdat het een refex geworden is), kom ik te vaak situaties tegen waarbij ik automatisch "goed" zeg, maar die dus niet gevolgd worden door wortelschijfje.
Nu ik de clicker gebruik (testfase ) zeg ik "goed" als ik goe bedoel en clicker ik na afronding van de oefening (IB?) waarna er altijd een beloning volgt (1-1).

Spirithorses schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 20:22:


Hey
Soyy ik was niet duidelijk; vergeten vermelden dat ik dit wel gecklickerd heb
Was een van de eerste dingen die ik met clickertraining aangeleerd heb: voetje omhoog bijna tegen der buik....

Spirithorses schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 21:07:


Ik zal het zo stellen: ze had echt wel pijn (mankte al twee weken en door de veel te lange hoefwand na traditionele bekapping brak een stuk hoefwand af; dus ze had pijn). Ik ben er zeker van dat ze daarom haar
voet niet meer langer dan twee tellen wou geven . Maar ... feit dat Queenie heel snel dingen aanleert leert ze dus ook snel de dingen die ik minder leuk vind Volgens mij had ze dus pijn en gaf ze daarom voet niet lang, maar heeft ze daardoor wel iets nieuws ontdekt "he, als ik heen en weer beweeg dan kan baasje het niet houden en kan ik voet weer op de grond zetten". En inderdaad, zoals je zegt, dàt gedrag heb ik getraind denk ik.
Daaaag

Van Goethem Caroline schreef op maandag 30 oktober 2006, 12:07:


Je kan je paard zonder bit veel beter onder controle houden! Geloof me maar!
Een vriendin van me durfde tot enkele weken geleden niet meer op haar paard rijden omdat zij altijd veel te fris en opgewonden was (op straat + in de wei). Meer dan een jaar heeft ze daarom niet meer gereden, was het was te gaarlijk vond ze! Tot twee weken geleden het bit er uitging! Nu zijn we al drie keer gaan wandelen zonder bit! En rararara: geen fris en opgewonden paard meer, maar een ontspannend paard! Zou het daar aan liggen? De test: bit er weer is en ja! Was weer net de oude!

Ik heb met mijn paard net dezelfde ervaring: minder stress, meer controle!

Gisteren reed ik op touwhalster buiten en plots was Queenie zo ontzettend angstig van de open ruimte (heeft geen claustrofobie, maar omgekeerde ) - links en rechts van de straat alleen maar weiland te zien- dat ze absoluut niet verder wou. We zijn dan maar teruggereden want ik moet in kleinere stapjes trainen; maar goed, dat effe ter zijde. Zonder bit reden we terug naar huis: hoofd helemaal omhoog, drie keer heel hard briesen (blazen als een boze kat) en helemaal geconcentreerd op het weglopen van het gevaar. En rararara: ik heb die situatie nog meegemaakt met haar en ik kon haar veel makkelijker in draf houden en zelfs op stap moest het moeten met meer druk (ik wou dt niet, wou zo snel mogelijk van die weilanden af) dan toen ik nog met bit reed (pijn versterkt de angst nog?)
Maia, die achterop hinkte, bleef zelfs in stap waardoor de afstand Queenie en Maia steeds groter werd maar mijn vriendin kon haar op stap houden en onder controle!!! Met bit had dit nooit gelukt; dan lag mijn vriendin nu ergens in het ziekenhuis, ofwel haar paard

Ik was zelf ook niet 100% op mijn gemak zonder bit maar echt waar; je merkt enorm veel verschil! Misschien eerst eens proberen waar het veilig is; maar je zal zien: je paard zal veel ontspannender lopen en veel alerter op je hulpen!

Ik heb lang getwijfeld of ik deze vraag op het forum zou stellen want eigenlijk weet ik het antwoord al
Maar toch even ter bevestiging dan …

Queenie heeft heel weinig schrik; je kan haar een bijna bomvast paard heten.
Maar als ze schrikt, schrikt ze zo hevig dat ik haar niet kan kalmeren (gaat dan steigeren en zal nooit die kant op gaan die ik wil)

Waar ze hevig schrik van heeft zijn “open ruimten” Een omgekeerde claustrofobie
Altijd en overal dat we een stukje passeren waar er links en rechts van de straat of wegeltje weilanden zijn (geen huizen, geen draad, geen berm, helemaal niets dan de horizon dus) raakt Queenie in paniek. Laatste keer dat ik dat meemaakte staakte ze en draaide zich vliegensvlug om. Ik kan haar dan echt in geen geval weer omdraaien, ook niet als we eerst enkele honderden meters gelopen hebben, weg van het gevaar. Zelfs al loopt paard 2 de andere richting uit, ze zal niet meegaan, no way!
Gisteren weer hetzelfde (ongeveer 2km van de wei). Remmen toe en omdraaien. Ik voelde de stress natuurlijk al beetje bij beetje opborrelen en babbelde verder tegen vriendin om “te den alsof er niets aan de hand was”. Maar plots weer dat moment!
Hoofd kaarsrecht in de lucht, alleen maar willen draven, en heel hard briezen (blazen als een boze kat). Ik reed met touwhalster en kon haar redelijk inhouden. Ik denk dat als ik dat gewild had ik haar kon doen stappen ook, maar dat wou ik bewust niet vragen want dan gaat ze zeker steigeren. Hoofd laag kent ze, maar ze hoorde en voelde me niet
Dan maar even doorgereden in draf (hele trage draf). Na die weg, ongeveer 1km verder, was ze weer helemaal gekalmeerd en hebben we nog een halfuurtje rustig verder gewandeld.
Bij het afzadelen merkte ik dat ze zich zo erg had opgewonden dat er een adertje gesprongen was in haar neus.

Volgens mij was ze hengstig en dan heeft ze telkens zowieso meer stress en schrikt ze wel al eens … Ik kan aan haar gedrag zien dat ze elke drie weken hengstig is
Een echte merrie dus J

Maar hoe krijg ik deze angst overwonnen?

Ik denk zelf aan: in de richting stappen maar voor zij stress krijgt, omdraaien en elke keer iets verder tot we door die straat geraken tot op het einde…

Zouden jullie dit doen onder het zadel of aan de hand? Ik denk dat ik onder het zadel iets meer te zeggen heb omdat ze redelijk reageert op mijn hulpen vanuit zit.

Ik clicker ook met haar, maar nog niet onder het zadel.
Zien jullie hier een oplossing in?

Oja, paardje Maia die ook mee was, draaide ze eveneens om, op dat zelfde moment alsof ze dat gefluisterd afgesproken hadden! Dus rekenen op haar dat zij de kop neemt werkt dus niet
Beide paardjes moeten dus getraind worden…

Eva Saegerman schreef op maandag 30 oktober 2006, 12:50:

geen reacties dus ik vermoed dat jullie allemaal akkoord met me zijn?

Coralie van W schreef op maandag 30 oktober 2006, 20:16:


Ja; helemaal centered riding
Als ik blijf babbelen met mijn vriendin (al is de inhoud vaak niets betekenend of ik begin te zingen ) dan ben ik minder bezig met de angst die ik zelf heb omdat Queenie zo opgeladen is.
Snap je? Op dat moment is Queenie eigenlijk al over haar toeren en is het kwestie van veilig thuiskomen. Als ik zing of babbel dan blijf ik rustig ademhalen en daar gaat het me over. Beter dat dan gespannen adem inhouden.
Ik begrijp jou helemaal hoor; waarom denk je dat mijn paard zo bomvast geworden is
Vroeger was ze dat helemaal niet! Dan sprong ze geregeld uit haar vel bij plotse bewegingen, geluiden.
Nu niet meer: ik blijf rustig, erop vertrouwend (bijna er van uit gaan) dat Queenie zo kalmeert. Dat helpt zeker.
Maar die angst van de ruimte is ze nog niet kwijt, en ik ook niet gezien we daar al enige keren problemen mee gehad hebben.
We moeten het dan maar stapje voor stapje doen. Misschien vraag ik eens vriendin om met queenie tot daar te rijden en ik te voet mee. Die vriendin heeft helemaal geen schrik omdat ze die ervaring niet heeft met Queenie
Dan loop ik voorop en dat zal misschien ook helpen om haar er rustig door te krijgen. en ik kan ondertussen clickeren