Michiel schreef op dinsdag 24 oktober 2006, 12:10:
> Piet schreef op dinsdag 24 oktober 2006, 11:58:
>
>>>
Ik dacht dat jij zo wars van druk was....
>
> Waar gaat comunicatie van de drijvende achterhand over in druk?
> Een subtiel verschil tussen wegsturen en weg vragen, het eerste
> is druk het tweede is communicatie.
Nee hoor, ook bij druk blijf je gewoon communiceren door open te blijven staan voor hetgeen het paard 'terugzegt'.
Dat is het belangrijkste : Je gaat niet klakkeloos je wil opleggen, maar je houdt goed in de gaten wat je paard ervan vindt, hoe ie reageert enzo. Je geeft hem de ruimte en je behoudt voor jezelf ook de ruimte om tot een compromis te komen in geval je paard aangeeft dattie je niet snapt of niet wilt.
Dan wil de mens iets bereiken en het paard moet het maar doen ten koste van en dat is denk ik wat velen van jullie associeren met druk.
Dát is wat ik meestal mis in de communicatie tussen paard en mens, dáár is het ook waar de problemen ontstaan!!!!
De moeilijkheid is zelf te leren of je er nu even doorheen moet of dat je moet stoppen. Dat is per paard en per situatie afhankelijk. Zo weet ik dat Mazir weinig druk kan verdragen, terwijl je bij Bombita echt af en toe moet zeggen : Nu moet je het gewoon even voor me doen zonder te truttebollen. Het beloningssysteem is bij elk van hun precies gelijk, ik vraag van de een gewoon wat verder door dan bij de ander.
Druk is niet per definitie slecht of een teken van miscommunicatie, in tegenstelling tot wat velen hier denken.
Als ik geen druk zou gebruiken zou ik nergens komen met mijn paarden en zouden ze de hele dag hun ding blijven doen.
Op het moment dat ik ze aan een halster meevoer is er al sprake van druk! Vastzetten is druk, opzadelen is druk, enz....
Mijn 4 maanden oud veulentje went nu ook al aan druk: meelopen, pasje achterwaarts, rustig blijven wachten aan een touwtje totdat mama terugkomt, vervolgens wachten met d'r onderin te duiken totdat de rijder afgestapt is.... Hand op haar kontje is al voldoende om haar door het hekje te zenden, het lukt zelfs al zonder. Ik kan werkelijk niet zeggen dat dit kleintje er enig nadeel bij heeft dat wij dat zo doen, integendeel: Het is duidelijk voor haar, je stelt duidelijke grenzen en heel geleidelijk kun je haar zo meenemen in de opvoeding. Ik heb nog nooit in mijn leven een zo mensgericht en open veulen meegemaakt.
Ja, druk is ook : "Jij mag nu niet de bieten in de kruiwagen opeten, dus stuur ik je weg tot het moment dat ík vind dat jij die bieten mag hebben".
Nou en? Niks mis mee toch? Alleen maar duidelijk.
Pien
Warboel
