eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 3 oktober 2006, 14:51:


Hallo, Eddy,
Mijn paard heeft dus wel het probleem dat ze geheid iets vast heeft zitten als ze in paniek een enorme ruk aan het touw geeft, vandaar dus het touwtje ertussen als ik haar bij huis vastzet.
Tot dusver is ze altijd nog blijven staan.
Groeten,
Monique

Geertje schreef op woensdag 4 oktober 2006, 14:43:


Hallo,
Mijn dierenarts heeft altijd bij Indy Rivanol gebruikt, een geel tablet wat je in een emmer water moet oplossen. Daar kun je dan een hoef in baden of de vloeistof in een hoefverband gieten. Ik weet niet of het in Nederland ook Rivanol heet.
Groeten,
Monique

e m kraak schreef op zondag 8 oktober 2006, 2:03:


Kan ik helemaal inkomen, Egon. Ik heb alle buurtkinderen hier ruim een jaar lang elke dag over de vloer gehad, soms 10 tegelijk die door elkaar schreeuwen, overal aanzitten, ruzie maken en absoluut NIET luisteren. De ouders blij, eindelijk rust, dump maar bij Monique en Klaas.
Sorry, maar daar heb ik dus helemaal geen zin in. Kom je 's avonds na je werk thuis, staan ze daar al sinds een uur, overal fietsjes en zwermen gelijk brullend uit over je weiland. Er is geen begrip dat Indy niet de hele avond rondjes wil lopen, er wordt voortdurend aangefrutselt, de ouders vinden we moeten ons niet zo aanstellen, kinderen zijn toch leuk. Er is geen praten tegenaan. Er zijn hier al enkele malen bijna ongelukken gebeurt, omdat de kinderen gewoon NIET luisteren. Plotseling onder Indy duiken en gaan liggen krijsen: "Kijk ik ben een veulentje". Indy schrikt zich te pletter en loopt tegen een ander kind aan dat op de grond valt en als een sirene begint te huilen, het hek wagenwijd openzwaait en naar huis rent en daar vertelt dat ik haar geslagen heb. Boze vader aan de deur met het huilende kind, niet te geloven. En dan eisen dat ze als goedmakertje op Indy moet rijden. (Schijnbaar dorps hier, wie geen kinderen heeft, daar mankeert wat aan....). Kinderen worden hier heel vrij opgevoed en mogen alles. Het woord "Nee" bestaat niet. Daarom komt hier nu gewoon GEEN kind uit de buurt meer. Heel af en toe komt een meisje langs als ze met haar ouders bij haar opa op bezoek is, en dat is de enige die wil leren en die normaal met Indy omgaat, zonder te brullen en te meppen. En dat is dan ook erg leuk, als je zo'n meisje over de vloer krijgt, die een paard niet als een ding beschouwd waarmee je kan opscheppen tegenover andere kinderen maar als een levend wezen.
Ik heb een tijd geleden de knoop doorgehakt omdat ik zat was van de boze blikken en heb met de ouders hier in de buurt gepraat en vertelt waarom ik alle kinderen weer; er is nu eindelijk begrip. De rust en vrede is in ieder geval gelukkig hersteld, maar voor mij geen hordes kleine kinderen meer.
Groeten,
Monique

Spirithorses schreef op zondag 8 oktober 2006, 9:18:


Bedankt Pien!
Groeten,
Monique

marielle schreef op zondag 8 oktober 2006, 13:14:


Hallo, Marielle,
Je moet gewoon plaatjes gebruiken, een enorme wortel met een kruis er door! Dat snappen Duitsers vast ook wel!
Monique

Michiel schreef op maandag 9 oktober 2006, 14:19:


Prachtige woorden Michiel.....
Dit zou je eens tegen die mevrouw moeten zeggen die elke door onze straat wandelt met haar twee kinderen, eentje op een skelter en eentje in de kinderwagen. Ze rent de hele tijd heen en weer om de skelter uit tuinen te plukken, te verhinderen dat haar dochtertje auto's ramt en op tijd opzij gaat. Elke vriendelijke poging van haar de skelter weer op het goede spoor te zetten en pogingen om te verklaren waarom ze dat doet, wordt beloond met krijsen, schoppen, slaan en spugen. Zij geeft ook het goede voorbeeld, houdt zielsveel van ze en toch wordt ze geschopt en bespuugd. Ik heb nog nooit iemand zo veel positieve aandacht zien geven en toch slaat het helemaal naar de andere kant door.
Groeten,
Monique

epona schreef op dinsdag 10 oktober 2006, 0:43:


Mee eens Ina.
Monique

Michiel schreef op dinsdag 10 oktober 2006, 14:45:


Moet dit nog even kwijt: Prachtig als je zo met kinderen kunt omgaan en dat het bij jou thuis op die manier werkt!
Groeten,
Monique

Nick Altena schreef op woensdag 11 oktober 2006, 12:28:


Geweldig!
Deze vind ik ook wel fraai:
http://www.moorsmagazine.com/onzinbak/wetten.html
Monique

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 11 oktober 2006, 16:43:


Eh.... mogen heren dat dan wel?
Monique

Simon Lingbeek schreef op donderdag 12 oktober 2006, 12:35:


Als je zoiets mee maakt moet je inderdaad van de schrik bijkomen.......
Wat fijn voor je!
Monique

Jet van Gulik schreef op dinsdag 17 oktober 2006, 11:10:


Wat een zalig onderwerp..... Ik zit net een broodje hagelslag te eten.
Maar mijn maag is gelukkig goed tegen dat soort dingen goed bestand!
Wij krijgen regelmatig bezoek van de hond van een buurman verderop die enthousiast in de mest van Indy ligt te rollen en ook regelmatig een hapje neemt. De buurman is er niet blij mee en zit vaak te mopperen dat zijn hond weer zo erg stinkt.
Onze poes heeft gelukkig geen interesse in paardemest, maar kwam laatst wel thuis met een konijnepoot in verregaande staat van ontbinding. Bij de achterdeur rook ik het al..... Poes lag languit op het gras te snorren en vond het schijnbaar heerlijk. Ze gaf de poot met een zaligmakend gezicht kopjes. Brrrrrrrrr. Poes heeft die nacht in de stal geslapen.
Monique

Spirithorses schreef op dinsdag 17 oktober 2006, 12:27:


Ja, hoor, Pien, heb m'n broodje al lang op EN met smaak opgegeten. Ik hap net lekker in een chocolaatje. Ik heb enkele jaren in een bejaardentehuis voor demente bejaarden in de weekenden als schoonmaakster gewerkt om mijn studie te kunnen financieren - daar kwam ik op de vroege morgen de goorste verrassingen tegen. Ik ben daarom heel wat gewend. Ik weet nog goed dat we een keer op een verschrikkelijk stinkende kamer kwamen. We konden maar niet ontdekken wat de stank veroorzaakte - totdat ik de tuinkabouter op de vensterbank eens van dichtbij bekeek. De muts was niet meer rood maar bruin...... Mijn collega trok wit weg en rende kokhalsend naar buiten. Ik was dus de klos en heb dat ding maar in een sopje laten weken en schoongeboend.
Met die enge attributen op de kermis daarentegen hoef je NIET bij mij aan te komen, bij de aanblik ervan wordt ik al misselijk. Ik moet tot mijn schande bekennen dat ik als kind zelfs misselijk werd in de draaimolen. Ik ben nog steeds erg goedkoop op de kermis en wordt graag door mijn vriend meegenomen. Ik wil altijd alleen maar een suikerspin.
Monique

Hallo,
Ik kwam het volgende tegen:
http://www.jansch.freeserve.co.uk/life-size.htm
Erg bijzonder, maar wel een beetje groot voor op de vensterbank.....
Monique

Tineke Nolet-Verdel schreef op zondag 22 oktober 2006, 10:36:


Gefeliciteerd!
Monique