sandratien schreef op dinsdag 3 oktober 2006, 10:21:


Ik zit net te denken. Even een oproep aan mensen die profesioneel met paarden bezig zijn. Lesgeven en een mooi buitenterrein tot hun beschikking hebben.
Zou het niet mogelijk zijn om trekkertraining te geven. Een plek waar je in een gecontrolleerde, veilige omgeving je paard aan dat soort machines kunt laten wennen. En dan ook andere enge machines. Een beruchte hier in de omgeving is de melkwagen. Dat is een enorm lange, brullende tankwagen die vrij lang naast je rijdt omdat hij juist zo lang is. En dat op zo een smalle weg. Als hij de bocht doordraait drukt hij je zo met het middenstuk de sloot in.
Dan moet je echt een heel koelbloedig paard hebben dat niet in paniek raakt. Want dat is dood en doodeng.
Als je daar in een veilige omgeving samen met je paard mee zou om kunnen leren gaan!
Ideetje?

Groetjes,
Sandra

Spirithorses schreef op dinsdag 3 oktober 2006, 13:10:


Kijken of het nu lukt een bericht te versturen.

Ik gebruik tegenwoordig altijd een panieksluiting als ik ze vastzet.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 3 oktober 2006, 13:28:


Ik zou bijna schrijven. "Ik zal het volgende keer proberen." maar ik hoop een volgende keer nooit meer mee te maken op die manier.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 3 oktober 2006, 18:39:



Die trekkers hebben jammer genoeg geen nummerplaten. Misschien moet ik mijn verhaal alsnog toch eens melden bij de politie. Alhoewel ze hier erg laks zijn, de heren in uniform. Daar heb ik het nodige al mee meegemaakt.

Esther schreef op dinsdag 3 oktober 2006, 22:18:


Die had ik nog niet gehoord! Maar ja ik woon ook aan de andere kant.
Misschien moeten we toch maar weer verhuizen. Duistsland, Ost Friesland ofzo.

ingrid bex schreef op zaterdag 4 november 2006, 18:16:

ingrid bex schreef op zaterdag 4 november 2006, 19:05:


Ik neem mijn veulen van zes maanden mee met mams als ik ga rijden. Ze zit vastgeknoopt aan het zadel. Aldoende leert ze de bevelen.
Waarom probeer je jouw driejarige niet aan mams vast te knopen. Vervolgens gaat iemand op mams zitten en je neemt zelf plaats op het jonge dier. Gebruik stemcommando's en beenhulpen dat is duidelijker.
De voorste op mams geeft de hulp voor stap en roept stap, tegelijkertijd geef jij been en roept stap. Je paard wordt meegetrokken, dan gelijk belonen.
Moet volgens mij werken.
En maak je maar niet te druk over alle berichten hier dat je op een driejarige niet mag rijden. Goed beschouwd is het voor een paard het beste voor zijn rug als je er helemaal nooit op rijdt en daar zit de rest van het forum ook helemaal niet mee. Ik vind het leuk om te rijden is in het algemeen de gedachte, kan dat paard mij verder schelen. Geloof me, als ze hier zoveel om paarden gaven gingen ze er helemaal niet opzitten.
Wat je wel in je achterhoofd moet houden bij zo een jong dier is dat je het niet te veel belast, maar dat doe je niet geloof ik. Elke dag niet meer dan tien minuutjes. De reden waarom sportpaarden volledig in de prak gereden worden is dat ze die dieren vanaf jonge leeftijd al heel zwaar trainen. Dan ga je de mist in.

Edith Hartog schreef op zondag 5 november 2006, 11:01:


Heel even maar. Ik heb mijn plek gevonden op bokt. Ik zit daar nu al een hele tijd en ben nog niet een keer voor rotte vis uitgemaakt. Ik ben hier ook zo weer weg. Maar af en toe lees ik nog even en nu reageerde ik omdat ik vind dat er nuances genoeg zijn bij het berijden van jonge paarden die hier niet worden meegenomen.
En deze jongedame had toch een serieuze vraag en hield in mijn ogen genoeg rekening met het belasten van het jonge dier.
En wees nu eens heel eerlijk. Rijden is toch helemaal niet goed voor het paard? Of is er hier iemand die durft te beweren dat het geen kwaad kan voor de paardenrug. Ik ben gewoon zo eerlijk dat ik het onderken. Ik verpest mijn paard haar rug ongetwijfeld, en ik doe dat voor mijn eigen lol. Onze lieve heer heeft mij een paar prima benen gegeven en toch ga ik op dat beest zitten omdat ik het zo leuk vind dat het mij rondsjouwt.
Als je dat niet inziet is het struisvogelpolitiek. Je kop in het zand steken.

Frans Veldman schreef op zondag 5 november 2006, 13:38:


Nog even dit berichtje hoor en dan heb je je rust weer terug, rustig maar. Down boy, down.

Je rukt wat ik schrijf weer volledig uit zijn verband, maar dat maakt niet uit. Je begrijpt best wel wat ik bedoel, dat weet ik, maar het is te moeilijk voor je om er op in te gaan dus praat je er maar in je eigen straatje omheen.


Hoi knul,

Weer terug. Ik ook, maar korter weggeweest.

Weet je, er zijn echt nuances, hoe je het ook bekijkt. Ik had er pas nog een discussie met Ina erover.
Toen mijn zoon zeven jaar oud was ging hij al met ons mee op bergwandelingen. En dat waren geen misselijke trips, dat verzeker ik je. Dagtochten, over de bergkammen van Zwitserland naar Italie. Paden waren er niet. Af en toe stond er een lik verf op een rots zodat je wist dat je nog op de juiste route zat, en verder was je op je compas aangewezen. Dat waren geen mooie, egale, horizontale paden, nee, schuifelen op je tenen onder een gletsjerrand door zonder houvast en niets dan gapende diepte achter je. Veel klimmen en natuurlijk ook weer dalen. Achteraf, nu ik erop terugkijk onverantwoord met een jochie van die leeftijd maar hij heeft de avonturen van zijn leven gehad en kan het nog navertellen ook.
Nu had hij als kind een enorme interesse in geologie en verzamelde alles wat maar een beetje aparte steensoort was. En in Zwitserland staat het stijf van de (weliswaar amorfe) kwarts, speksteen en ga maar door en alles wat hij de moeite waard vond laade hij in die rugzak op zijn rug. Ik denk dat hij op de helft van de trip zeker zo een tien kilo meezeulde. Tel daar nog eens zijn literfles water bij op, dan krijg je ongeveer een idee met wat voor een gewicht hij urenlang op zijn rug liep (als ik het te gek vond worden haalde ik heel stiekum tijdens een pauze een zooitje stenen eruit zodat het gewicht wat minder werd)
Hij heeft er niets maar dan ook niets aan overgehouden.

De man van Ina daarintegen hielp van jongs af aan al dagelijks mee op de boerderij van zijn ouders. Dagelijks sleepte hij grote gewichten op zijn schouders heen en weer. Zijn rug is helemaal kapot. (mocht ik dit eigenlijk wel vertellen Ina, anders sorry)
En daar zit hem het verschil, en bij paarden is het al niet anders.
Belasten kan, naar verhouding, en niet te lang.

Dat mensen paarden al op jonge leeftijd voltijd inzetten in de sport, dat is het punt waar het misgaat.

Das dus mijn punt. Jij hebt het jouwe.
Verder laat ik het er maar bij. Ik lees af en toe nog mee. Misschien sptring er ook weer eens tussen, maar verder laat ik jullie met rust.

@ Ingrid. Jouw vraag kun je misschien beter op een ander forum stellen. Je hebt een serieus probleem en bent gebaat bij hulp, maar of je die hier krijgt........ Ik denk het niet.

Piet schreef op zondag 5 november 2006, 17:34:


Piet, je bent een knuffeltje, echt waar, en je bedoelt het goed. Ik probeer alleen aan te geven dat er verschil in de vorm van belasten zit. Ik kom zelfs met een heel priveverhaal wat eigenlijk een ander geen fluit gaat over mijn gezin om aan te tonen waar het verschil inzit.
Als ik mijn zoon elke dag dat gewicht had laten sjouwen was zijn rug nu aan gort geweest. Een paar keer een beetje en alleen tijdens vakanties kon geen kwaad. En het maakt bij een paard ook uit of je er met een gewicht van honderd kilo op gaat zitten of met zestig. Dat zijn de nances die ik bedoel.
Ik zeg nergens dat je een paard op zo een jonge leeftijd al heel zwaar moet belasten.
Eowyn is nu zes maanden en gaat gezellig aan het zadel vastgeknoopt mee met ons uit rijden. Als ze straks een jaar is krijgt ze een dekje op tijdens zo een tocht met daarop mijn lunch en mijn fles drinken. En ik weet heel zeker dat ze daar niets van krijgt. Anders hadden ze vroeger de kinderbescherming wel op me af mogen sturen toen mijn zoon klein was.
Het gaat erom dat je het met beleid doet. En dan kan ze mooi al wennen.
Snap je?

Wil schreef op zondag 5 november 2006, 17:45:


Wil, je doet precies hetzelfde als de rest. Je rukt wat ik schrijf uit zijn verband.
Er zit een gigaverschil tussen elke dag zwaar trainen met een tweejarige, en af en toe (vijf minuten per dag) even op een driejarige. Waarbij het gewicht van de ruiter ook nog meespeelt.

En geloof me nou maar. Het gewicht van een ruiter is nooit goed voor een paardenrug. Ook niet als het dier ouder is.
En dat ergert me eigenlijk heel erg. Want dat is een punt dat ik terecht aanvoer en daar gaat niemand op in.
Frans, Piet, jij, jullie praten er allemaal overheen.

ingrid bex schreef op zondag 5 november 2006, 17:49:


Dat is misschien wel het meest verstandige. Ik sluit me helemaal bij je aan. Eens worden doen we het toch niet. Kun je mij misschien prive mailen bij welk forum je die andere antwoorden hebt gevonden? Met een veulen dat in de toekomst getraind moet worden is dat voor mij ook wel interesant.

Groetjes,
Sandra

eddy DRUPPEL schreef op zondag 5 november 2006, 18:12:


Tjonge, jonge, wat een felle reactie.
Ik was niet vertrokken hoor. Ik kan best wel meerdere kroegen tegelijk bezoeken. Feit is en blijft dat ik op Bokt veel minder uitgescholden wordt. En aangezien ik geen masochist ben vind ik dat eigenlijk wel heel erg prettig. Vandaar dat ik me daar veel meer op mijn plek voel. Er is daar veel meer respect voor elkaar. Wil je zonder bit rijden? Prima. Wil je met? Ook goed. Men gaat ervan uit dat je je eigen reden hebt om de dingen op je eigen manier te doen.
Kijk nu eens naar jouw reactie. Hoezo gooi ik met stront naar paardnatuurlijk? Omdat ik een eigen mening heb, die toevallig niet strokt met de jouwe?
En geef toch eens alstjeblieft 1 x eerlijk antwoord als een ander het niet wil doen.
Is het echt zo ontzettend goed voor de paardenrug om er als volwassen mens elke dag op te gaan zitten en erop te rijden?
Kom niet met verhalen als: Met beleid kan het. Het juiste zadel gebruiken.
Nee gewoon recht toe, recht aan antwoord. Wat is beter voor de paardenrug. Mensen meesjouwen of niet mensen meesjouwen.

Ilona Kooistra schreef op maandag 6 november 2006, 13:22:


Hoi meis, leef je nog. Ik dacht al dat je het land uit was. Ik heb je al maanden niet gelezen.
Wat ik eigenlijk wilde bereiken met mijn vraag over het belasten van de paarderug is door de juiste antwoorden uit mensen los te krijgen te laten zien dat het paardnatuurlijk zoals jullie het hier op de site nastreven eigenlijk helemaal niet paardnatuurlijk is. En dat het trainen en rijden, absoluut niets maar dan ook niets met paardnatuurlijk zijn te maken heeft. En dat daarom mensen hier op de site eigenlijk het recht niet hebben om ze van leer te trekken tegen andere mensen zoals ze nu af en toe doen. Waarom zo tekeer gaan tegen mensen die een bit gebruiken terwijl je zelf wel zoiets doet als op die rug gaan zitten, dat is ongeveer de achterliggende gedachte wat ik julie wilde doen laten inzien.
Ik heb daar gisteren nog over lopen piekeren maar eigenlijk is het zonde van mijn tijd. Net zoals een persoon die hoefijzers onder de hoeven slaat overtuigd is van zijn gelijk, is een persoon die op het paard gaat zitten en denkt dat hij goed bezig is door alleen het bit eruit te laten terwijl de belasting van de rug veel en veel erger is overtuigd van zijn gelijk.
Ik ga er ook maar niet mee door.
Ook ik heb het heel druk, dus ik kan mijn tijd wel beter gebruiken. En ik heb een mooie manier om het schelden op deze site te ontduiken. Ik lees gewoon lekker mee. En af en toe spring ik er nog even in.

Groetjes,
Sandra

eddy DRUPPEL schreef op maandag 6 november 2006, 18:09:


Hoe zit het met aansprakelijkheid als er iets gebeurd tijdens een les. Bij een manege is de manege aansprakelijk. Zou je dan als je lesgeeft ook niet aansprakelijk zijn?