marielle schreef op zondag 1 oktober 2006, 21:49:


oei! dat kan luchtzuigen zijn, dat klinkt als boeren maar dan omgekeerd, kijk het even aan hoor , luchtzuigen kan koliek geven bij het ene paard het andere kan er rustig dertig mee worden, over het algemeen is het beter dat ze niet kunnen luchtzuigen, ze zijn er niet altijd een randje oid voor nodig om hun tanden op te zetten, sommige kunnen het gewoon zonder iets nodig te zijn.
Ina

marielle schreef op zondag 1 oktober 2006, 22:16:


pfff blij toe , trouwens filly geeft ook wel eens wat lucht terug, idd een klein glup geluidje, kan best zijn dat ze een te grote hap neemt, en zo wat lucht mee slikt die er direkt bij de volgende hap weer uit schiet.
Ina

marielle schreef op zondag 1 oktober 2006, 22:36:


zo zou ik het wel omschrijven hoor! Overigens ik dacht ook te weten dat net als Nils zei overgeven weer niet tot de mogelijkheden behoort en dat daarom paarden zich zo vreselijk rot kunnen voelen als ze vliegen of varen. Was er hier niet iemand die meevloog met paarden, is dat zo? Kunnen paarden wel vreselijk misselijk zijn, en net als mensen wagen/zee/vlieg ziek zijn? Was het niet kunnen overgeven ook niet een oorzaak van sommige koliek aanvallen?
Ina

Spirithorses schreef op maandag 2 oktober 2006, 11:13:


je verwoordt het precies, mensen moeten van dat bit afblijven tenzij in ernstige gevallen van nood! Ik kan goed zonder bit rijden in en uit de bak, voor de fine-tuning kan ik ook nog wel weg met alleen een halster, verzamelen gaat ook prima dat is zowiezo een questie van juiste houding aannemen, het punt is dat ik , bij filly die uit en te na getraind is met scharenbit (reining) juist bij die precisie dingen gewoon een dikke middelhoef krijg, als je begrijpt wat ik bedoel, dus dan moet ik overduidelijk zijn met de wat dan ook aan bitloze construktie's , terwijl ik met het ijzerwerk maar een pinkbreedte hoef te tillen met mijn teugels om haar te laten geven op het bit.
Ik kies er dan voor om als ik die dingen wil oefenen omdat dat af en toe nodig is, om dat met het ijzerwerk te doen, ga ik lekker rekrea rijden buiten of wat rondtuffen in de bak , kortom alles wat niks met schouder tillen heup bijzetten of tillen te maken heeft, dan doe ik dat zonder. Zo controleer ik mezelf ook voor het geval dat ik toch ongemerkt te weinig met mijn benen oplos en teveel spanning in mijn schouders maak.
Zonder bit doet ze dan niet wat ik wil dan dwingt ze mij het goed op te lossen met mijn lichaam, met bit is het makkelijker camoufleren dat je zelf verkeert zit.
Vandaar dat ik meestal een mix kies, maar voor gemiddeld rijden is die sidepull het makkelijkst, als je dan een keer in moet grijpen "trek" je het hoofd makkelijk zonder pijn om en is de gang eruit, kunnen ze niet zo makkelijk meer op de kletter, de rest is sturen met nekreining en je balans en gewicht.

De meeste mensen moeten zowiezo eerst leren loslaten en toegeven dat je nooit controle hebt over een paard ( dat is voor de meesten mensen zoooo moeilijk) uiteindelijk. Als die stap eenmaal genomen is gaan mensen vaak in rap tempo leren dat met je balans en lichaam werken samen met hun paard veel gemakkelijker en precieser is dan dat getrek aan die teugel. dat controle voor dat paard nooit een issue is maar dat de mens daar een punt van maakt.

Ina

Spirithorses schreef op maandag 2 oktober 2006, 14:27:


ik breek nu een lans voor Sandra: ze moet om waar dan ook maar te komen eerst over kleine smalle polderweggetjes met hooguit een halve meter berm, zelfs om elkaar met de auto te passeren moet een van de twee een inham zoeken, er dendert om de haverklap een megatractor langs met aanhang of een vrachtauto, die allemaal wat te zoeken hebben op de velden in de polder, het is niet mogelijk daar iets te proberen of ook maar een risico te nemen. Nu heb je zowiezo niet veel te vertellen met een stalhalster qua tinker en eventueel een punt stellen. Misschien dat het ooit wel beter gaat met een andere bitloze constructie en waar je zeker gelijk in hebt de zekerheid dat je in geval van nood iets hebt om op tijd in te grijpen. Als ze al gaan dan is er met niks meer een houden aan.
Ik denk dat het een goed idee is om eerst een trailer te gebruiken om daar te komen waar je wel verantwoord iets te proberen , dus San , hup je e- rijbewijs halen!
Ina

Spirithorses schreef op maandag 2 oktober 2006, 14:44:


mwah teugel gebruik ik wel voor het sturen met de teugel op de nek.
Wat zij doet is showsmart zijn, ze weet de consequenties met en zonder, ze calculeert dat in en handelt daarnaar. Met touwhalster kan ik dat ook wel hoor maar moet ik veel duidelijker zijn, meer uit de kast halen echt streng zijn, ze weet met bit dat ik haar pijn kan doen dus gaat ze die discussie niet aan. Lullig. Nu kan ik dat gaan verduidelijken op het halster, uiteindelijk als zij een pijngrens nodig is kan ik hem daar ook mee geven immers. Dat is niet mijn uitgangpunt liever laat ik haar geven op de druk, ik houd de vraag vast totdat ik haar belonen kan op haar aktie om te doen wat ik vraag.
hé ik kan het niet helemaal duidelijk weergeven, ik moet gewoon veel meer prikkelen om het zelfde te krijgen met halster, ik weet dat ik dat verfijnder kan krijgen maar nooit helemaal dat wat ik wil, wat ik wel krijg met bit en met veel minder prikkels.
En, dat is waarom ik de moeite niet altijd neem, ik denk dat ze niet zoveel last heeft van mij met bit, maar wel van mij met touwhalster. ze wordt er narrig van ,terwijl met bit ze lekker werkt.
Het is gewoon heel dubbel, om te remmen heeft ze dat bit niet nodig, ze leunt er niet op ze remt op stem zit en met losse teugel, maar om te trainen, meer van haar te vragen dan normaal ja dan gebruik ik hem wel, maar wel op de vraag en loslaat manier niet om pijn te doen, ik kan duidelijker mijn vraag stellen dat is het eigenlijk. Nooit om de controle, daar ben ik hem niet voor nodig.
Ik moet nog steeds de libra proberen maar ik weet niet of ze wel lekker is op die gekruisde lijnen, ze is absoluut niet blij met neusriem, en dit werkt wel een beetje zo met druk rondom het gezicht, maar ja dat moet ik eerst nog even doen....
Ina

Piet schreef op dinsdag 3 oktober 2006, 9:01:


hihihi wat dacht je van in de huifkar clickeren Yes!
Ina

Michiel schreef op woensdag 4 oktober 2006, 0:01:


grinnn, gewoon voelen en niet gaan nadenken!!
Ina

van lennep schreef op woensdag 4 oktober 2006, 14:23:


er zijn wel oefeningen die je kan doen hoor, om te leren voelen, zelfs waneer je er over nadenkt. Ik had altijd veel moeite om mensen aan te raken letterlijk te voelen, veel te bedreigend, paarden had ik totaal geen moeite mee want daar zit geen bedreiging of bedrog in. Ik dacht veel te veel na over dat voelen en het draaide erop uit dat ik zelfs die voelsituaties uit de weg ging. Ik ben begonnen om heel geconcentreerd te voelen met mijn vingertoppen over allerlei materialen en steeds te blijven denken hoe dat voelde en of dat een naar gevoel was of prettig, niet alleen hoe het materiaal aan mijn vingers voelde maar ook hoe het materiaal zelf voor gevoel gaf. dat heb ik uitgebreid naar het hele lichaam en daarna naar allerlei situaties, om zo een "woordenschat"aan gevoelens op te bouwen. Nu is het veel meer vanuit mijn gevoel dat ik beslissingen neem. Dus ik voel ik denk en ik onderneem aktie of niet. Op een gegeven moment zit je op je paard te voelen dat je je erg prettig voelt en je overweegt een gedachte aan het links afslaan en je paard gaat linksaf, zonder dat je het bewust een opdracht hebt gegeven, je had het gevoel dat je links wou,en je paard voelt dat aan jou.
Neem maar eens een rustig kind op je schouders en ga een eindje wandelen je babbelt niet maar loopt gedachtenloos door plots voel je dat de aandacht van het kind een richting kiest en bijna vanzelf ga je die kant op, je richt je gevoel naar dat kind en je onderneemt daar aktie in.
Prakties gezien vind ik deze ook altijd erg leuk, tijdens de afwas kun je via de afwasborstel voelen of er nog aangekoekte restjes op een bord of in de pan zit , er zitten geen zenuwen in de borstel je voelt er als het ware doorheen, zo kun je ook via de teugels voelen hoeveel druk je uitoefend op de neus of bit, als je nu een constant gevoel via die teugel ontwikkeld kun je met een losse teugel toch iets aan het paard laten voelen over wat je wilt, zonder dat dat direkt zichtbaar is.
Heel fijngevoelig.....
Ina

Christel Provaas schreef op vrijdag 6 oktober 2006, 10:36:


Christel je hebt helemaal gelijk, wat leuk om te lezen! Ik zeg ook weleens dat paarden de filmjes in je hoofd kunnen lezen/zien. Hoeveel mensen rijden in hun gedachten niet door de hoeken van de bak heen maar denken tot de hoek . Je ziet dat die paarden allemaal stijf de hoek door gaan , ze zagen hem niet aankomen dat ze door moesten gaan. Als mensen in hun hoofd zich voorstellen dat ze door die bocht heen kijken, dan gaat het ineens veel soepeler. Ook als ze bang zijn tegen de bakrand op te rijden, denken ze de bak veel kleiner, je ziet dan eigenlijk altijd een gevecht ontstaan tussen ruiter die het paard op de hoefslag wil krijgen en paard dat het filmpje in het hoofd wil volgen en van die hoefslag af wil blijven.

Ina

Christel Provaas schreef op vrijdag 6 oktober 2006, 14:02:


WAUW !!
wat een schitterend paard die Buck , Cadiz ook , trouwens ,maar die Buck steelt mijn hart hoor!
Ina

eddy DRUPPEL schreef op zondag 8 oktober 2006, 13:41:


Hoe zit dat in België Eddy, mag je daar je Kids nog een 'opvoedkundige' tik geven, mag hier net niet meer. Kindermishandeling is natuurlijk niet de bedoeling , maar af en toe......
Ina

Michiel schreef op maandag 9 oktober 2006, 14:19:


Zoals de ouden zongen, piepen de jongen. Veel hangt af van de grenzen van de opvoeder, wat voor de een normaal is, is voor een ander grensoverschrijdend. Er zijn kinderen die opgevoed worden door zulke incompetente, inconsequente opvoeders dat ze eigenlijk gewoon zielig zijn, die zo bezig zijn een grens te vinden, die ze maar nooit krijgen dat ze steeds gekkere grensoverschrijdende situaties opzoeken om maar een grens te kunnen vinden. Voor die kinderen en ouders is het misschien beter als ze soms, heel soms eens een tik tegen de pamper hadden gekregen al was het alleen maar om het voor beide partijen duidelijk te hebben dat er inderdaad een grens was bereikt. Ja zeggen kan alleen maar als er ook een echte nee is, zolang nee misschien betekend, en misschien eigenlijk ja is, is er ruimte waar eigenlijk geen ruimte moet zijn.
Dat moeten ouders doen, grenzen geven om ze af en toe te kunnen overtreden en leren om met die overtredingen om te gaan.

Ik heb zelf ouders die er altijd prat op gingen, dat ze zo weinig tikken hebben hoeven geven aan ons kinders, helaas is er nogal wat werk verricht voordat we eindelijk van de gevolgen van de psychologische oorlogsvoering af waren.
Ik had liever een duidelijke tik gehad geloof ik.
In dat kader ben ik ook bang dat nu met die nieuwe wet op de tik er een gapend gat gevuld gaat worden met kindertjes van ouders die iets minder uit de voeten kunnen met de theorie van negeren van ongewenst gedrag en belonen van gewenst gedrag, en door dreigen met van alles en nog wat en af en toe de bedreiging waar maken, hun bloedjes onder de duim houden. Ik denk dat soms die duidelijke tik dan wenselijker is. Zelfs al is het uit onmacht.

Overigens Michiel vind ik de vergelijking naar het boos weglopen bij je paard mank gaan, je loopt elke dag weg bij je paard of dit nu blij of boos is, je laat hem elke dag achter.

Ik verschil niet vaak van mening met je, toch vind ik dat niet ieder kind en niet ieder paard zonder regels kan op groeien, er zijn grenzen. En consequenties die uit bepaald gedrag voortvloeien. Ik denk dat het veel waardevoller zou zijn om ouders meer handvaten te geven, daar meer in te investeren. Vooral nu in deze wereld met steeds minder sociale controle, steeds meer jonge ouders die minder mee krijgen qua opvoedkunde vanuit de gemeenschap, die geen eigen maatstaf meer kunnen ontwikkelen omdat alles wat ze meekrijgen van andere opvoeders via de tv of pc verloopt, niet meer zien wat de buuf nu eigenlijk aan dit of dat probleem doen, zodat ze denken kunnen poeh dat gaat bij mij anders hoor! Ze denken of lezen of zien op tv, allerlei dingetjes maar kunnen niet meer toetsen, dus als de oplossing niet voorhanden is in de theorie, moeten ze zelf wat bedenken. Daar zou ik meer akties in willen zien dan 1 keer in de zoveel tijd eens lollig naar het consultatie bureau wat inmiddels meer een prikstation is dan iets waar je werkelijk wat ervaringen kunt opdoen.

Ik denk echt dat het zinloos geweld wat nu zo vaak de kop op steekt, akties zijn van mensen die geen grenzen hebben geleerd, en steeds verder gaan om toch die grens te krijgen, zodat ze weten waar ook zij aan toe zijn, dat ook zij ergens op kunnen rekenen.

Ina

jose schreef op zaterdag 4 november 2006, 11:38:


ik ook, hoewel ik het grotendeels wel vind kloppen wat dhr robberts wil bereiken, zit er gewoon een gevaar in dat mensen met minder paarde ervaring hem na gaan doen en zo nog gefrustreerdere paarden maken, alles staat en valt met timing (overenthousiaste meiskes die het licht in eens zien en vol verwachting hun van het biks ontploffende te grote paarden rond slingeren.... dat bedoel je Pien ?) . Ik vind het nu toch wel een merchandicing kunstje worden eigenlijk, hij blijft wat hangen in dit verhaal, ik zou ook wel eens wat meer willen zien qua training en verdere opleiding van de paarden. Ik was wat te laat (druk druk druk) anders was ik graag gaan kijken, het was in de buurt tenslotte.
Ina

Margot van Lare schreef op maandag 6 november 2006, 17:34:


om les te geven ben je geen diploma nodig maar om jezelf te verzekeren voor ongevallen die zich tijdens jouw les voordoen wel.Daar wordt je verantwoordelijk voor gehouden en daarvoor is en beroepsverzekering nodig . Een OHRUN niveau 1 is voldoende voor de verzekering die rond de 365 euro per jaar kost (WA beroeps)
Ina