Eva Saegerman schreef op woensdag 27 september 2006, 23:19:


Was een woordgrapje! Jij schreef voordat ik jullie bombardeer met vragen, maar meestal krijg je meer antwoorden dan vragen die gestelt worden dus.... een bombardement aan antwoorden.

epona schreef op zaterdag 30 september 2006, 9:58:


Bij dressuur gebruiken ze toch zelfs twee bitten? Een stang en een onderlegtrens? Das nogal een mondvol lijkt me. En dan nog eens de boel strak dichtgebonden met een neusriem en een sperriem. Tja, daar zou ik ook van gaan schuimen.
Ik rijd Bright met een gebroken dunne trens, zonder neusriem en sperriem, enkel een riempje onder de kin om inderdaad het door de mond trekken te voorkomen.
Ze schuimt nooit, loopt eigenlijk ook niet met haar mond open.
Het veulen vindt het bit trouwens ontzettend lekker smaken. Als ik Bright aan het opzadelen ben weet het veulen niet hoe snel ze erbij moet zijn om het bit in te te pikken. Ze neemt het dwars in haar mond en staat er op te sabbelen alsof het een lieve lust is. En ik krijg het niet meer terug hoor. Als ik het probeer uit haar mond te halen gaan de kaken strak op elkaar en loskrijgen ho maar. Ik denk de smaak van het ijzer die ze zo lekker vindt. Ik moet de mond openwrikken om het bit terug te krijgen!

epona schreef op zondag 1 oktober 2006, 21:46:


Sluit ik me bij aan.

Sandra

eddy DRUPPEL schreef op zondag 1 oktober 2006, 22:30:


Ik had dit berichtje bij Pien op de site gezet en kopieer het nu even hier naar toe.

Dan ben ik toch even nieuwsgierig hoor.
Als jij alleen aan het rijden bent en je paard besluit dat het rechtsaf wil terwijl jij eigenlijk links wil. Gaat hij dan altijd gewoon gelijk mee links, zonder dat je een strijd hoeft aan te gaan? Of als je paard het toch wel heel erg tijd vindt om te gaan grazen, terwijl jij nog een half uurtje door wil rijden. Luistert het dan altijd naar je?
Kun je hem dan zonder een beetje dwang van "eventueel" een bit van het feit overtuigen dat jouw wil wet is? Want als dat zo is, doe ik iets hopeloos verkeerd.
Als Bright geen bit in heeft en ze wil naar huis, dan draait ze om en gaat naar huis. En dan kan ik mopperen en druk uit oefenen of het stalhalster dat om heeft maar dat intereseert haar niks.
Als ze het bit in heeft en ze draait terug en ik stuur haar weer op de route die ik wil lukt dat wel.
Dus welke magische eigenschap moet ik me nog eigen maken om dat paardenbeest op mijn lijn te laten lopen?

Ik heb het al eerder gezegd. Ik rijd op een stalhalster perfect. Behalve als we buiten zijn. Dan heeft ze in de gaten dat ze zonder dat bit heel sterk is en haar eigen gang kan gaan.
Wat doe jij met je paarden dat ze zo perfect naar je luisteren. Of zijn ze willoos, doen ze altijd datgene dat jij wilt?

Groet,
Sandra

Groetjes,
Sandra

Spirithorses schreef op maandag 2 oktober 2006, 11:13:


Even een vraag over de side pull. Dit omdat ik er eentje bij de advertenties op deze site zag staan die betaalbaar is.
Kun je met een sidepull net zoveel dwang uitoefenen als met een bit op de momenten dat dat nodig is?
Het feit dat ik met bit blijf rijden heeft namelijk ook een financiele kant. Ik heb namelijk van alles geprobeerd dat iederen keer weer geld kost. Laatste uitgave, een leren bit van de nodige euro's. Iedere keer weer blijkt ze op dat dunne gebroken trensbitje gewoon het beste te berijden. Op den duur zie je dan echt de noodzaak niet om weer een duur ander systeem uit te proberen.
Weer uitproberen in de boomgaard en daar gaat het prima. Maar zodra we de weg opgaan is het weer mis. Ik wil naar huis is voor Bright ik ga naar huis. En ik ben niet bij machte om haar om te draaien. En dat weet ze. Bovendien klimt ze op auto's die aan komen rijden. Dus bit er weer in. Ik zie niet dat ze er veel last van heeft dus ik vind dat niet erg. Maar blijf open staan voor nieuwe ideeen.

Groet,
Sandra

Spirithorses schreef op maandag 2 oktober 2006, 12:48:


Hartstikke goed. Zeker kan ik hier iets mee. Maar nu moet ik heel eerlijk zeggen dat Bright in de boomgaard (ik heb geen bak) een engeltje is. Ik kan met een enkelt halster mijn vinger optillen en ze gaat de kant op die ik wil. Slalommen, volte draaien, perfect.
Het is alleen buiten dat het mis gaat. De eerste meters, prima en dan krijgt ze de kolder in de kop en draait om en gaat terug, of wacht tot er een auto komt en gaat dan heen en weer lopen dansen en een beetje steigeren.. We hebben al twee keer bijna op een auto gezeten. Als ik op een halster rijdt doet ze dit trouwens, met een bit in niet. Dan begint ze er niet eens aan en komt er vanzelfsprekend geen druk op haar mond.
Misschien ligt het gewoon aan mij hoor. Heb ik niet voldoende overwicht om het zonder bit buiten te kunnen. Punt is dat het levensgevaarlijk is. En dan is de keus niet zo moeilijk. Gaat toch het bit erin op de weg. Als ik met anderen rijd kan ik het bit er weer rustig uitlaten. Dan volgt ze gewoon de groep en is er niets aan de hand.
Ik vind het moeilijk. Ik heb voor mezelf het schuldgevoel nu uitgeschakeld. Een bit is vervelend maar als het niet anders kan op de weg gaat het erin. Ik heb nu een veulen en die ga ik in eerste instantie zonder bit beleren in de toekomst. Misschien lukt het beter als ze van begin af aan niet anders gewend zijn.

Groetjes,

Sandra

sandratien schreef op maandag 2 oktober 2006, 14:10:


Ik heb het geschreven en neergezet en denk ondertussen, wat moet Pien hier nu mee. Ze legt het haarfijn uit en toch kom ik weer met een ja maar.........
Het punt is dat ik kan blijven oefenen en oefenen bij huis. Maar ik kan niet oefenen langs de weg. Als ik dat lang genoeg volhoud lukt het op den duur vast ook wel zonder bit. Het is alleen levensgevaarlijk met al dat landbouwverkeer hier en al die auto's op die smalle wegen.
Het gaat gewoon niet

Piet schreef op maandag 2 oktober 2006, 14:41:


Wat ontzettend lief, al die reacties en al die hulp.
Bright is niet bang, Bright heeft ergens geen zin in. Zonder bit kan ze omdraaien of raar doen. Met bit heb ik de mogelijkheid haar pijn te doen als ze heel erg dwars is. Dat weet ze, dus ik hoef haar geen pijn te doen want ze doet dan niet dwars.
Ik zou ook een touwhalster kunnen gebruiken, dat heeft hetzelfde effect denk ik.
Maar met een dubbele teugel rijden is een goede tip. Had Ina (Epona me ook al een keer aangeraden) Dat ga ik doen als we weer de weg op kunnen. Misschien ontwent ze dan zo het feit dat ze gek moet doen als ze haar zin niet krijgt. Wie weet. Maar voorlopig kunnen we toch niet de weg op. Het veulen is nu 5 maanden oud en moeder en dochter scheiden is nog steed een ramp. Ver weg met Bright kan ik toch niet want het veulen is een meesteres Houdini. Ze breekt uit. Ik wil gaan proberen haar mee te nemen met onze tochten. Dus dat wordt nog spannend.

Spirithorses schreef op maandag 2 oktober 2006, 14:21:


Houd ik je aan hoor!!!!

eddy DRUPPEL schreef op maandag 2 oktober 2006, 15:40:


Dan valt het hier nog wel mee eigenlijk!
Onze vechtpartijtjes hebben nooit langer dan een minuut of tien geduurd!
Het is alleen dat ze bewust gaat rondlopen spoken bij een auto die aankomt rijden. (Laatst een auto met mams achter het stuur en vier kinderen achterin)
Bright dacht, "Als ik nu ga lopen spoken kan ik terug!" En die klapte zowat met haar voorhoeven op de motorkap van die auto.
Mams ziet natuurlijk ook wel dat het paardenbeest geen bit in heeft en dat wordt zeer rap rondverteld in de buurt hoor!
Ik ben toch al die zot uit de stad die zo achterlijk met haar paard om gaat. (er wordt argwanend naar haar ijzerloze hoeven gekeken)
Maar ik vind de tip van Ina en Piet heel waardevol. Dubbel rijden. Teugels aan bit en teugels aan halster. Komt er een auto waar ze wil gaan keten dan pak ik gewoon over. Gaat dat op den duur goed dan kan ik het altijd nog eens zonder proberen. En anders blijven we gewoon met bit rijden.

Groetjes,
Sandra

trea hoex schreef op maandag 2 oktober 2006, 16:06:


Das ook een hele goede tip. Wie weet gaat het allemaal nog lukken ook!

Groetjes,
Sandra

jacqueline postmes schreef op maandag 2 oktober 2006, 16:10:


We hebben ons het schompus gewandeld! Dat vindt ze dus ook veel leuker. Daarom wil ze mij niet meer op haar rug meeslepen denk ik. Het is veel gezellig gewoon naast elkaar.

Groetjes,
Sandra

trea hoex schreef op maandag 2 oktober 2006, 16:15:


Kijk dit vind ik nu dus echt een super opmerking van je. Dat gevoel heb ik namelijk ook. We rijden vrij harmonieus. Hele losse doorhangende teugel. Oortjes vrolijk naar voren. Een lekker doorzitdrafje dat zij ook prettig vindt. Maar zodra we weer paardvriendelijk gaan doen (bitloos) ontbrand de strijd en is het niet leuk meer. Voor haar en voor mij.

Groetjes,
Sandra

epona schreef op maandag 2 oktober 2006, 16:41:




Dank, dank, dank.

Michiel schreef op maandag 2 oktober 2006, 23:49:


Eén keer een tractor achter me aan gehad. Hij vond waarschijnlijk dat ik geen recht had om daar te rijden. Ik zat hem in ieder geval in de weg kennelijk. Iedere keer trok hij met een vreselijk loeiende motor achter me op. Bright en ik in paniek, Bright in de volle tindersokken. Zodra ik haar weer in de hand had en weer rustig kwam die tractor weer. "Whoei," en daar gingen we weer. Uiteindelijk dat paard en ik volledig in paniek. Ik wist haar een inham van een oprit in te sturen en er razendsnel af te springen. Die tractor trok knoerthard op en schoot loeiend voorbij terwijl ze zowat over het hek heenklom. Die man had zijn punt duidelijk gemaakt. Ik wil niet opgehouden worden door mensen op paarden. Bij trekkers spring ik eraf. En dat maakt de angst bij Brijght alleen maar groter. Ik bevestig haar dat trekkers hele enge dingen zijn. Maar ik blijf er niet opzitten. Als zo een trekker er vlak achter of naast zit en Bright maakt in paniek een sprong en ik val eraf, rol ik zo onder de trekkerbanden. En dat vertel ik niet na. Er is hier pas een mevrouw door een trekker overreden. Haar hond sprong ervoor en die mevrouw wilde hem snel wegtrekken. Maar de remweg van een trekker is lang ook al rijdt hij langzaam. Hij schoof met die enorme banden zo over die vrouw heen. De hond kon wegspringen. Maar de vrouw is wel dood.

Groetjes,
Sandra