Spirithorses schreef op donderdag 28 september 2006, 12:37:


Hoi Pien, ik had het al op het (jouw) Spirithorsesforum gelezen maar het blijft een fantastisch bericht! En zo zien we maar weer, de wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Nog een keer gefeliciteerd!
Groetjes, Els.

epona schreef op vrijdag 6 oktober 2006, 12:53:


Ik heb hier eigenlijk nooit zo bij stil gestaan, maar begrijp nu eindelijk waarom mijn buurmeisje van 7 vroeger wel altijd mijn paard de trailer inkreeg en ik niet.... Ik wist dat het een probleem was en zal daar dus vanuit zijn gegaan. Zij liep gewoon de klep op en paard liep zo met haar mee. Kinderlijk eenvoudig....

Els.

Gisteren gaf de veearts mij het advies onze anatolische herder, die wat problemen met zijn heupen krijgt, een glucosamine preparaat te gaan geven.
Net even aan het googelen geslagen wat glucosamine nou eigenlijk doet en of ik voor mijn hond niet gewoon iets van voedsel kon vinden waar veel gucosamine inzit (schaaldieren en sommige planten, zal voor hem dus wel een poedertje worden).
Wat ik begrijp van de verschillende bezochte sites is dat glucosamine voornamelijk in het kraakbeen zit en dat kraakbeen dat ook nodig heeft om te ontwikkelen. Moest ik meteen weer aan paardenhoeven denken. Zou het misschien verstandig zijn om paarden die van de ijzers afkomen en weinig kraakbeen (was dat digital cushion?) in de hoef hebben ontwikkeld ook glucosamine te geven? Of is dat een zo andere vorm van kraakbeen dat dat geen enkele zin heeft.
Na alle problemen van Froukje afgelopen zomer met de droogte, waarschijnlijk toch met als oorzaak een slecht ontwikkeld digital cushion, leek met dat niet zo'n slecht idee.

Groetjes, Els.

Christel Provaas schreef op zaterdag 7 oktober 2006, 13:35:


Naar mijn ervaring zegt het zweten niet veel, misschien zelfs wel niets over de conditie van een paard. Wij hebben twee maal met een tweespan fjorden meegedaan aan een lange afstandsrit via het fjordenpaardenstamboek. Eén van 25 en één van 30 km. Beide keren zweette Froukje veel erger dan Fjordson, terwijl ze toch dezelfde arbeid verzette. (Ik had zelfs altijd het idee dat Frouk wat meer trok dan Fjord.) Op de rit van 25 km. zat er een controlepost vrij kort na een heel mul pad. Froukje was drijfnat toen we daar aankwamen, maar haar hartslag was zo laag dat de assistente de veearts erbij liet komen omdat ze haar eigen meting niet geloofde. Bij de eindcontrole mochten we meteen uitspannen en hoefden we niet meer terug te komen, zo goed waren onze paarden eraan toe. We hadden zelf onze tijd opgenomen (fietscomputertje aan boord) en als we de wedstrijd hadden gereden hadden we royaal eerste geweest tot onze eigen stomme verbazing.
Bij de rit over 30 km reden we wel met de wedstrijd mee, omdat er geen recreatie groep was. Daar zijn we tweede geworden, op ons dooie akkertje. Wederom met een drijfnat Froukje met een opvallend lage hartslag.
Froukje zweet altijd extreem, ze is nu op het land al nat als het zonnetje maar even schijnt, maar dat zegt dus helemaal niets over haar conditie.

Groetjes, Els.

Christel Provaas schreef op zaterdag 7 oktober 2006, 14:16:


Weet je wat ik niet begrijp? Dat die dieren nooit in opstand komen. Bij ons tegenover staat ook een stel shetten. Erger me aldoor mateloos aan de "verzorgertjes" die erbij komen. Slaan, meppen, trekken, d'r wordt van alles met die dieren uitgespookt. Een zadel erop waar je de shet niet meer mee ziet, de singel in zijn liezen! en dan gewoon opstappen. Het beest reageert niet eens! Zou ik bij Froukje moeten proberen...
Kijk tegenwoodig maar zoveel mogelijk de andere kant uit, wat ik ook zeg, het helpt toch niet, je krijgt alleen maar een grote mond terug. En ik krijg zo'n naam in de buurt, hé...

Els.

ingrid van der post schreef op zaterdag 7 oktober 2006, 18:47:


Ja, ja, die komen altijd in rijen zo tegen de zomervakantie. Lopen zo door het hek je erf op. Heb nu een bordje op het hek hangen: "Voor onze paarden hebben wij geen verzorgers nodig". Werkt erg goed...

Els.

Afgelopen donderdag zijn mijn 2 fjorden geënt tegen influenza en tetanus. Heb heel lang getwijfeld of ik het nog wel zou doen, na alle berichten hierover op het forum, maar omdat ik verwacht dat ik met het beleren van Willem toch nog wel hulp nodig zou kunnen hebben, toch de knoop maar doorgehakt en ze laten enten. Zelfs voor een clinic wordt tenslotte meestal als eis gesteld dat je paard geënt moet zijn.

Vrijdag waren alle twee de paarden al niet erg lekker, maar dat heb ik al vaker gehad na een enting, dus daar schrok ik niet van. Ik laat ze na de enting ook altijd een week stil staan, hoewel de dierenarts beweert dat je ze gewoon kunt blijven rijden.
Vanmorgen schrok ik mezelf wezenloos. 5-jarige Willem kon nauwelijks meer lopen. Heel korte stapjes met zijn achterbenen, slingeren, het was afschuwelijk om te zien. Dierenarts gebeld en die vertelde dat ook dit een bijwerking van de enting kon zijn, dat het ene paard er nu eenmaal heftiger op reageerde dan het andere en dat het over een paar dagen wel beter zou gaan. Heb Willem de hele dag in de gaten gehouden, maar zie nog weinig verbetering. Gelukkig mest en plast hij wel gewoon en ook eet hij wel wat, maar ik ben er toch nog niet erg gerust op.
Froukje is ook de hele dag al wat slomer dan ze normaal is en bij haar viel vanavond ook op dat ze wat stijf loopt in de achterhand. Hoop dat het niet erger wordt.
Ze zijn dit jaar geënt met proteq flu van Merial. Dat krijgt Willem trouwens al vanaf zijn basisenting en hij heeft er nog nooit zo heftig op gereageerd als nu. Zijn er meer mensen met slechte ervaringen met deze of andere entingen? Zijn er nog dingen waar ik de komende dagen extra op moet letten?

Begin er nu toch wel erg aan te twijfelen of ik ze volgend jaar nog weer laat enten. Vraag me alleen af of ik dan nog ergens voor les of i.d. terecht kan. En mag je eigenlijk nog met je paard naar het buitenland (België b.v.) als het niet geënt is?

Hoop dat iemand mij een beetje verder kan helpen met deze vragen,

groetjes, Els.

Spirithorses schreef op zondag 8 oktober 2006, 11:21:


Nou, inderdaad zijn de Belgische kinderen naar mijn ervaring een stuk gemanierder en beleefder dan de Nederlandse. 't Is hier alles vrijheid, blijheid, kind mag zeggen wat het wil, doen wat het wil, da's zo goed voor zijn ontwikkeling. En als je dan regels stel hebben ze er lak aan.

Heb zelf verscheidene verzorgers bij mijn fjorden gehad, heel veel energie in gestoken (bij mij mochten ze niet rijden als ik er niet bij was...) en heel vaak mijn neus gestoten. De laatste was de druppel die de emmer deed overlopen. Voor mij dus geen "verzorgers" meer. Ik verzorg de paarden zelf wel :).

Els.

Els Kleverlaan schreef op zaterdag 7 oktober 2006, 21:29:


Nou, schijnbaar geen mensen met soortgelijke ervaringen (gelukkig!), of niemand laat zijn paarden enten, dat kan natuurlijk ook.
Toch even een up-date van Froukje en Willem. Frouk ging vanmorgen zelfs een stukje in draf het land op, ze lijkt nog wel wat sloom, maar ze loopt in ieder geval weer goed. Willem is iets beter dan gister. Hij loopt nog met heel stijf gestrekte achterbenen, maar hij slingert niet meer zo. Hij is nog heel sloom, staat steeds met een hanglip te suffen. Kreeg wel het idee dat het plassen hem wat moeite kostte. Kan ook komen omdat hij zijn achterbenen niet zo goed omwijd kan zetten. Maar alles aan de achterkant lijkt ook wel ontzettend stijf te zijn, dus misschien kost het ook wel moeite om voldoende te ontspannen om te kunnen plassen. Hij heeft net een tijdje gelegen en is ook weer overeind gekomen, was al bang dat hem dat niet zou lukken.
Ze staan gelukkig het grootste deel van de dag in het zicht voor het keukenraam, dus ik kan hem goed in de gaten houden. Hoop dat hij er niets aan overhoud, zoals spierbeschadiging of zo.

Groetjes, Els.

marjolijn schreef op zondag 8 oktober 2006, 13:03:


Nou, in ieder geval bedankt voor de steun!

Willem wordt inmiddels weer wat actiever. Staat niet meer vastgeroest op één plaats. Hij blijft nog steeds stijf in zijn achterhand. Loopt met zijn voorbenen heen en weer om te grazen en laat zijn achterbenen zoveel mogelijk staan. Is een heel raar gezicht, dan hangt hij helemaal voorover en dan weer achterover. Doet met zijn achterbenen ook nog steeds heel kleine stapjes.

Dat paarden wat koortsig en sloom zijn na een enting heb ik wel vaker meegemaakt, zou ik niet zo van geschrokken zijn. Maar de symptomen die Willem heeft lijken voor mijn gevoel het meest op een tetanus-besmetting. En dan zou het, weer volgens mijn gevoel, dus het tetanus-deel van de enting zijn waar hij last van heeft. Niet tegen griep enten lijkt mij niet zo'n probleem, maar om nou ook niet tegen tetanus te enten... Ik weet het niet. Vooral nu ik meemaak hoe Willem eraan toe is en dit zal nog lang niet zo erg zijn als een échte tetanusbesmetting. Zal van de week de veearts maar eens bellen en e.e.a. met hem bespreken. Maar helaas staat die niet zo heel erg open voor een eigen inbreng en ben ik mijn vertrouwen in de reguliere medici al jaren een beetje kwijt. Zal ook nog weer eens gaan googelen om te zien of ik nog meer over tetanus te weten kan komen.

Groetjes, Els.

trea hoex schreef op zondag 8 oktober 2006, 15:03:


Ha, we kunnen een "over de jeugd van tegenwoordig" klaaglijn maken.
Hoewel, toen ik een jaar of zeventien was (en da's héél lang geleden) mijn buurjongens ook al met rotjes naar mijn paard gooiden. Pal onder haar buik! Nou schrok die Jolah nergens van, deed een luchthopsje en liep weer rustig verder, fantastisch beest wat dat betreft.
Stenen gooien heb ik hier twee jaar terug nog meegemaakt. Vanaf de in aanleg zijnde nieuwe weg achter ons. Stond een zootje van dat tuig met bakstenen naar Froukje te gooien, en die was toen toch al zo van streek doordat mijn ruin kort daarvoor doodgegaan was. Toen ze mij zagen, gingen ze er als een haas op een paar brommertjes vandoor. John gauw een helm opgezet en d'r op zijn motor achteraan. Nou, ze zweetten peentjes, hoor! Doodeng, zo'n boze man op een oude zwarte BMW die ze klemreed. We hebben ze nooit meer gezien.

Groetjes, Els.

eddy DRUPPEL schreef op zondag 8 oktober 2006, 21:19:


Dat is denk ik ook het hele punt. Natuurlijk mag het kind (of het dier, of iets/iemand anders die opgevoed moet worden) zijn eigen inbreng hebben, maar wel binnen de grenzen van het fatsoenlijke. Doordat mijn zoon gehandicapt is, toch wel de nodige tijd binnen het speciaal onderwijs doorgebracht, ook als "hulp"moeder en dan merk je toch steeds weer dat er aan veel kinderen te weinig grenzen gesteld worden, waardoor ze ronduit respectloos met de ander omgaan. Op het moment dat je heel duidelijk aangeeft wat wel en niet mag, wordt het voor dergelijke kinderen veel gemakkelijker.
't Is bij de paarden toch niet anders? Ook daar wordt respect verwacht voor de leider en leidster van de groep. En las in een ander item van het forum ook al dat de paarden geen respect hadden voor de tuttelende baasjes. Ook bij een paard zal je duidelijk je grens aan moeten geven, zonder daarbij het wezen van het dier te kort te doen.

Mijn laatste "paardenverzorgster" was een ADHD kind. Heb ik heel veel tijd aan besteed. Maar ouders werkten van geen kanten mee, dat is mede de oorzaak dat het mis is gelopen. En nu heb ik gewoon niet meer de energie om met nog weer een nieuwe verzorger te starten. Vandaar het bordje op het hek, hoef ik ze niet zelf meer teleur te stellen, vind ik altijd best moeilijk.

Els.

Wil schreef op maandag 9 oktober 2006, 0:11:


Ha, die Wil, fijne vakantie gehad?

Els.

Nils Vellinga schreef op maandag 9 oktober 2006, 22:52:


Hoi Nils,

Helemaal met je eens dat de hoefwand in een jaar vernieuwd is. Maar waar je een beetje aan voorbij gaat is dat er ook nog "iets" in de hoef zit. Kijk bijv. maar eens terug naar de berichten van Isabel over het digital cushion, het gedeelte van de straal wat binnen in de hoef zit. Als een paard lang op ijzers heeft gelopen of van jongs af veel te weinig op een harde ondergrond en er zullen nog veel meer oorzaken zijn te bedenken, kan het heel lang duren voor de gevoeligheid verdwijnt, als het al ooit verdwijnt. De buitenkant van de hoef kan er dan perfect uitzien, maar of het binnenin zo goed is?
Zelf ben ik erg enthousiast over het natuurlijk bekappen, zou ook een ieder adviseren om zijn/haar paard die kans te geven, hoe oud ook. Maar je kan niet zeggen dat ieder paard na een jaar zeker pijnvrij kan lopen, hoe graag je dat ook zou willen.

Groetjes, Els.

Wil schreef op woensdag 11 oktober 2006, 1:37:

Nachtmens!
Heb ik even geen tijd om achter de computer te kruipen, wordt m'n geheimpje te grabbel gegooid.
Moet ik opeens gezellig met een hele club véél betere ruiters Sorraya's kijken.
Nou, aan mij hebben jullie lekker helemaal niets. Ben afschuwelijk slecht in talen, heb geen enkele therapeutische kennis, heb nauwelijks verstand van paarden en draag zeer zeker geen bloemetjesjurk.
Kan wel redelijk goed kaartlezen, misschien komt dat dan nog van pas!
Lijkt me wel leuk hoor, met zo'n hele ploeg naar Portugal.

Groetjes, Els.