marielle schreef op vrijdag 15 september 2006, 22:52:


Waarom brok bijvoeren, je kan toch ook wat anders geven? Ik heb een arabiertje dat volgens mij altijd dun zal blijven. Ik heb geprobeerd om niks bij te voeren maar dan vliegt ie weg vrees ik. Hij staat de halve dag op de wei en 's nachts staan ze op een stuk voor de inloopstallen met hooi. Maar ik ben altijd bang dat er zowel in het hooi als in het gras niet genoeg zit. Ze hebben trouwens ook nog 3 verschillende likstenen. Maar goed, hij krijgt dus wel bijgevoerd. Ik geef muesli bij, van pavo. Eerst gaf ik granenmix van subli, maar dat moest ik iedere keer 20 km verderop gaan halen en in mijn mini fiat passen maar maximaal 3 zakken ofzo :).
Je moet doen waar je jezelf het fijnste bij voelt. En ik weet dat iedereen hier zegt dat je niet moet bijvoeren, maar toen Zafir er zoooo vreselijk slecht bijliep doordat hij niks bijkreeg, voelde ik me super schuldig. Dus naja, ik ben nu wel blij met hoe het gaat.

Je kan trouwens ook van de pavo van die weidekorrels of koeken kopen geloof ik. Dat geeft een vriendin van mij bij het hooi en het gras. Maar heb geen idee of dat goed is of niet...

Wil schreef op donderdag 21 september 2006, 15:34:


Hier bijna hetzelfde :). Alleen in zijn nek moet het nog een beetje groeien, maar daar had hij ook wat wondjes, dus daar zal het wel door komen. Maar op zijn buik is alles weer prachtig begroeid en inderdaad zijn wintervachtje begint mooi te worden!

Het verbaast me eigenlijk dat ik de eerste ben die erover begint (heeft de rest al opgegeven?) maar heb je er wel eens over gedacht om haar wel 24/7 buiten te zetten? De meeste paarden van de mensen hier staan altijd buiten en in groepsverband. Ik neem aan dat als je Jamal op de wei zet, dat ze daar alleen staat? Als dat zo is, dan denk ik dat ze heel erg graag naar binnen wilt omdat ze weet dat daar de andere paarden zijn. Misschien staat ze daarom ook zo te roepen als de anderen weggaan, ze vind het helemaal niet leuk om alleen te zijn.
Dus misschien is buiten in een groep wel iets voor haar. En dan kun je het weg zijn van de andere paarden rustig opbouwen totdat ze doorheeft dat ze toch wel terug mag en de rest echt niet verdwenen is.

Ze klinkt uit jouw verhalen als een erg opgefokt onbegrepen paardje. Natuurlijk zeggen verhalen op papier niet alles, maar toch. En een zwetend paard na eventjes longeren en rijden, dat is voor mij een enorm gestressed paard. En dat kan toch niet de bedoeling zijn?

Ik zou als ik jou was eens even niet meer rijden en misschien gewoon een tijdje bij haar zijn om te bedenken wat je precies met haar wilt bereiken. KIJK eens een tijdje naar je paard, als je echt kijkt zal ze je zoveel kunnen vertellen. Ik durf te wedden dat er best een weg is waarop dit een relaxed knuffelpaardje wordt.

Niet goed gelezen he, maar met al die namen door elkaar werd het zo lastig . En dat eigenwijze nest heb ik wel vaker gehoord, dus misschien zit daar ook wel wat in, hoewel ik dat rechte eind ook wel oke vind hoor :)!