van Tilburg schreef op donderdag 14 september 2006, 9:03:


Ik denk zo'n twintig a vijfentwintig centimeter. Nu is dat ingeklonken en zal er zo'n vijftien centimeter liggen. We hebben de prut zo'n vijftien centimeter afgegraven, wat schuin weg laten lopen en sleuven gemaakt voor de drainageslangen. Daaromheen puin enzo en dat gelijk gemaakt aan de prutbodem en daaroverheen het zand. Ik heb hem nu twee jaar en als ik hem vergelijk met bakken en paddocks hier in de buurt denk ik dat ik heel tevreden mag zijn met het resultaat.

Groetjes Edith

jose schreef op zaterdag 16 september 2006, 22:36:


Ik vind dit weer zo'n heerlijk onzinnig lijntje. Je kruipt hier toch niet bij elkaar om elkaar af te troeven in het zo "natuurlijk" mogelijk bezig zijn? Als deze site niet bestond stonden mijn paarden waarschijnlijk in een stal op ijzers met een deken om lekker biks te vreten "omdat het zo hoort" en ik niet beter wist. Nu rij ik op een van mijn paarden op een halster, op eentje nog niet want dat durf ik niet, maar ik zou niet eens op dat idee gekomen zijn als deze site niet bestond! En daar gaat het m.i. om, dat je nadenkt over wat je aan het doen bent.

Ik lees hier vrijwel iedere dag al een paar jaar, maar iedere keer komt er weer een ander hetzelfde liedje zingen...

Toch blijft het tot op zekere hoogte amusant. Jammer alleen dat sommige, in mijn ogen zeer gewaardeerde schrijvers, om deze reden wegblijven.
Nou ja, 't is mooi weer, ik ga lekker paardrijden.

Groetjes van Edith

Nick Altena schreef op maandag 18 september 2006, 14:53:


Daar ben ik het grondig mee eens en dat baseer ik op mijn eigen ervaring. Het door Nick geschetste probleem komt mij zeer bekend voor! Sinds ik een van mijn paarden zonder bit rij heeft dat paard er totaal geen moeite mee om relaxed en ontspannen te lopen. Daarbij is ze veel minder schrikkerig maar neemt ook opeens het initiatief in dingen (richting, snelheid maar ook ergens voor omdraaien en wegrennen). Aan mijn rijstijl op zich is niets veranderd, wellicht ben ik zelf ook een stuk relaxter omdat het paard dat ook is. Nu moet ik leren om om te gaan met dat stuk eigen initiatief van mijn paard.

groetjes van Edith

Nick Altena schreef op dinsdag 19 september 2006, 16:37:


Sja, aan dressuur doe ik wel, dan moet ik dat hoge hoofd naar beneden vragen door te "sponsjeknijpen" in de teugels. Daar hoef ik nu niets meer aan te doen, gaat vanzelf, ook bij enge dingen, zakt vanzelf weer naar beneden. Terwijl mijn paard een overtuigde "sterrenkijker" was toen ik haar kreeg, die kon niet eens haar hals strekken. Ik kan haar ook heel goed aan de teugel rijden maar dat vind ik bij ritjes die voornamelijk ter ontspanning zijn niet zo belangrijk. Ik doe het wel, buiten op het fietspad, gewoon om te oefenen of even de aandacht te vragen.

En ja, ik kan alles, feit is wel dat dat wat minder subtiel gaat (en soms aardig grof naar mijn gevoel doordat je in panieksituaties bijvoorbeeld het halster aan de zijkant van het hoofd moet pakken om het paard toch maar vooral om te laten keren) dan met bit maar dat zal voornamelijk gewenning voor ons beiden zijn.

Ik vond het in het begin maar niks omdat dat paard verschrikkelijk slingerde en iedere keer het hoofd draaide om alles eens even goed te kunnen bekijken. Nu loopt ie aardig recht en het gaat eigenlijk wel goed.

Mijn paard loopt niet op de voorhand, maar juist lekker relaxed als we aan het klossen zijn en als we gaan doorstappen of draven of galopperen dan gebruikt ze de achterhand gewoon zoals het zou moeten. Moeilijke zaken kom ik zat tegen maar we hebben iedere week hele degelijke ouderwetse dressuurles (prive en aan huis oh weelde). Ik heb al een keer rugpijn veroorzaakt bij dat beest door onwetendheid (idd. lekker laten klossen op de voorhand, rijtechnisch probleem numero een), en dat wil ik zo proberen te voorkomen.

Ik denk zelf dat ik eerst te vroeg was begonnen met het weglaten van het bit, dat geslinger vond ik niks, en iedere keer proberen om hapjes gras te nemen, dat is niet leuk als je aan het galopperen bent en je paard stopt opeens omdat er een fijne pol gras staat, dan word je dus gelanceerd! Ik ben er al zovaak afgedonderd door dit soort grappen... Dat ik niks heb gebroken is een wonder.

Toen heb ik het bitloos rijden een tijdje naast me neer gelegd en ben toch maar weer begonnen omdat ik vond dat als zoveel anderen het kunnen moet het bij mij ook mogelijk zijn. In het begin heb ik wel een zweepje meegenomen en iedere keer als die kop naar beneden ging om een hap te nemen een tikje gegeven, dat was dus na drie ritjes over!

Dus, in mijn geval is er wel degelijk een verschil merkbaar. Mijn paard heeft dondersgoed in de gaten dat er bij een bitloze optoming ruimte is om te proberen zekere vrijheden te nemen en weet kennelijk heel goed dat een bit pijn kan doen omdat ie het dan uit z'n hoofd laat. Dat op zich zou al een argument moeten zijn om geen bit te gebruiken, zeker niet bij beginnende ruiters (zoals o.a. ik).

groetjes van Edith

En ik heb nog een ervaring die niet spreekt voor bitgebruik in onervaren handen. Nou ja, onervaren, dit paard liep enige jaren geleden nog dressuurwedstrijden op M niveau. Maar wel ALTIJD met de kin op de borst, hij kauwt en kwijlt als een bezetene, het ziet er fantastisch mooi uit, ik krijg vaak opmerkingen dat ie zo mooi in de krul loopt. Hij doet het echter ook als de teugels los hangen en als je goed kijkt dan zie je dat het geen ontspanningsverhaal is maar een aangeleerde pose.

Dit paard heb ik sinds december en ken ik nog niet zo goed als mijn andere en heeft beduidend meer pit in z'n donder. Naast veel grondwerk en loswerken maak ik ook buitenritjes en doe om de week een klein lesje in de bak. In de bak durf ik wel zonder bit, en jawel hoor, het gedrag wordt dan niet vertoond. Maar naar buiten durf ik stomweg niet zonder bit met dat beest terwijl dat toch wel een oplossing is. Nu, na ik weet niet hoeveel ritjes heb ik hem zover dat hij met een losse teugel met een gestrekte nek lekker ontspannen loopt. Op het moment dat ik de teugels ook maar een pietsje oppak of beweeg gaat die kin weer tegen de borst.

Ik en mijn instructeur werken er aan maar het is maar weer een voorbeeld.

Groetjes van Edith

iss schreef op vrijdag 22 september 2006, 10:15:


Hoi Sandra,

Mijn vriend had een handeltje kuubskisten op de kop getikt. Ikzelf speel met het idee om er een op poten te zetten in de paddock en dan een deksel erop te maken. je kunt hem volstorten met hooi en dan kunnen de paarden dat eruit frutselen. Aan de onderkant van die kisten zitten aan twee kanten schuiven waardoor het hooi eruit kan worden getrokken. Volgens mij kan er zowat een weekvoorraad hooi in!

Misschien een idee.

Groetjes, Edith

Marjolein Mepschen schreef op woensdag 20 september 2006, 12:11:


Hoi Marjolein,

Reageert hij ook niet op een draaiend of zwiepend touw? Of een touw wat je achter hem neergooit? Je krijgt toch wel WAT reactie? Misschien moet je de cirkel kleiner maken? 10 x 10 meter o.i.d. zodat hij toch dicht om je heen kan blijven draaien en je meer "grip" op hem houdt. Of, als dat ook niks oplevert, toch beginnen met in stap longeren met een vier/vijfmeter touw en met de nadruk op halthouden en vertrekken en als hij dat doorheeft het touw van het halster afhalen en het in een 15 x 15 bakje doen.

Jeetje, moeilijk hoor, zo'n paard.

Succes,

Edith Hartog

Marjolein Mepschen schreef op woensdag 20 september 2006, 12:11:


Hoi Marjolein,

Reageert hij ook niet op een draaiend of zwiepend touw? Of een touw wat je achter hem neergooit? Je krijgt toch wel WAT reactie? Misschien moet je de cirkel kleiner maken? 10 x 10 meter o.i.d. zodat hij toch dicht om je heen kan blijven draaien en je meer "grip" op hem houdt. Of, als dat ook niks oplevert, toch beginnen met in stap longeren met een vier/vijfmeter touw en met de nadruk op halthouden en vertrekken en als hij dat doorheeft het touw van het halster afhalen en het in een 15 x 15 bakje doen.

Jeetje, moeilijk hoor, zo'n paard.

Succes,

Edith Hartog

Marjolein Mepschen schreef op woensdag 27 september 2006, 21:07:


Je paard snapt er waarschijnlijk geen hout van, hij weet niet wat je van hem wil!

Inge geeft in haar boek ook een paar oefeningen. Oefening 1: je moet je paard van achteren benaderen totdat je een reactie krijgt, dat kan i.d.d. alleen dommig naar je kijken zijn, maar ook een oor wat naar je toegedraaid wordt. Maar dan stop je ook meteen tot ie weer doorgaat met waar ie mee bezig was.

Dan probeer je hem in gang te zetten (op te drijven) door naar z'n kont toe te lopen en als ie niet vanzelf gaat lopen op en neer te springen of met je armen te zwaaien. Desnoods zwiep je met je touw, al zet ie maar een stapje, dan is ie braaaaaaaaf.

Daarna moet het kwartje gaan vallen en kun je vanaf de zijkant (nog steeds aan de achterkant) beginnen. Als het goed is kun je na verloop van tijd je paard sturen door recht achter of links-of rechtsachter hem te gaan lopen.

Ik wens je veel succes want loswerken en grondwerk is m.i. nog veel leuker dan rijden, vooral als je je oefeningen kunt uitbouwen en de gekste dingen erbij kunt verzinnen.

Ik heb last van een mindwarp, dit wordt veroorzaakt door twee (schijnbare) tegenstellingen. Misschien kan iemand mij een antwoord geven op de vraag waar ik nou al weken over loop te prakkiseren. Dit met het gevaar weer een oeverloze discussie uit te lokken over wel of niet met bit, wel of niet "in de krul", dat is dus geenszins mijn bedoeling.

Nou, komt ie:

Ik rij sinds een tijdje bitloos, tot mijn verbazing gaat dat heel erg goed. Mijn paard heeft niet meer van die overdreven schrikreacties, heeft veel meer zin om lekker te lopen en komt met eigen initiatieven (stukje draven? stukja galop? effe de dijk opklimmen?). Ik krijg een of twee keer per week paardrijles, dit is traditionele dressuurmatige les.

Wanneer ik rij met bit (in de les) moet ik mijn paard in aanleuning en nageeflijk rijden. Dat gebeurt als we een tijdje bezig zijn vanzelf. Volgens mijn instructeur krijgt mijn paard last van z'n rug wanneer ik geen vrijwillige aanleuning voortkomend uit een bepaalde ontspanning heb omdat de achterhand niet voldoende wordt gebruikt en de rug wordt opgespannen, ze heeft me dit ook laten voelen door me op een barebackpad te laten rijden.

Wanneer ik zonder bit rij, dan loopt mijn paard met z'n nek lang en z'n hoofd laag en dus (kennelijk) ook ontspannen. Wat ik mij nou afvraag is hoe mensen die bitloos rijden die achterhand activeren. Of is dat dan opeens minder belangrijk?

Pien, jij bent instructeur, hoe doe jij dat? Heb je ervaring met traditioneel dressuur?

Alvast bedankt voor een antwoord.

Groetjes, Edith

trea hoex schreef op woensdag 4 oktober 2006, 14:22:


Hoi Eva,

Inderdaad, voorwaarts neerwaarts, heb ik heel lang geoefend. Mijn paard was een sterrenkijker toen ik haar kreeg. Heeft het ook enorm in haar rug gehad daardoor. Nu loopt ze met haar nek rechtuit en de keren dat ze omhoog komt met haar hoofd verminderen en worden steeds korter van duur.

Waar ik dus niet goed bij kan met mijn boerenverstand is waarom er boeken en websites volgeschreven worden over de problemen met het aan de teugel rijden van je paard voor zijn eigen bestwil, terwijl een simpele oplossing dus kennelijk is om het bit eruit te halen en met een losse teugel te gaan rijden.

Vanavond heb ik weer les, ik ga proberen om dit zonder bit te doen.

Hoi Trea,

Als je veel overgangen gaat rijdt, krijg je dan altijd die achterhand eronder? Ik vind het nogal moeilijk om te voelen als ik erop zit omdat ik niet weet wat ik moet voelen.

Edith Hartog schreef op woensdag 4 oktober 2006, 14:35:


Vanavond gelest met bitloos hoofdstel. Paard was na 15 minuten zoeken en muiten zeer actief aan het lopen, zelden meegemaakt! Ook ging het hoofd eigenlijk meteen al omlaag (en het bleef daar). Ik kwam er wel achter dat ik drie keer zo hard moest werken dan normaal (ik zit nou nog te puffen). Om haar op de hoefslag of de volte te houden, omdat het in een veel hoger tempo ging en omdat het met veel meer weerstand ging. Het inbuigen en met stelling lopen ging zwaar en daarbij probeerde mijn paard steeds de teugels uit m'n handen te trekken. Of doodleuk naar de uitgang te lopen. Voor m'n paard was het ook meer belastend dan normaal. Ze wilde vaker haar hals strekken (vandaar dus die teugels uit m'n handen jatten).

Mijn instructeur vond dat ik nu moet kiezen voor een systeem omdat het anders te verwarrend wordt. Of helemaal met of helemaal zonder. Zij denkt dat mijn paard met de tijd net zo licht op dit hoofdstel wordt als op het bithoofdstel.
Ik heb ook gevraagd hoe dat nou zit met dat achterhandactiveringsverhaal. Zo ver ben ik dus nog niet haha. Ik zit nog in het stadium dat het paard op vier benen gaat lopen en daarna kunnen we ons pas met die achterhand bezighouden. Overigens heb ik vanavond voor het eerst een actieve stop op de achterhand gemaakt. Tja, dan ben je dus al dik twee jaar aan het lessen!

Nou ja, het begin is er in ieder geval. Bedankt iedereen voor het enthousiast vertellen over bitloos rijden, zonder jullie was ik niet eens op het idee gekomen!

Groetjes Edith

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 4 oktober 2006, 21:08:


Ik weet wel zeker dat het hem daar in zit. Zo ging het in het begin met mijn bithoofdstel ook en dat gaat al een heel lange tijd goed. Ik moet nu gewoon een hele stap terug in mijn opleiding doen en weer overnieuw beginnen.
Geef me een paar maandjes en dan kom ik hier opscheppen over mijn dressuurlesjes op de halsring haha.

Cedric Coucke schreef op woensdag 4 oktober 2006, 19:47:


Beste Cedric,

Ik heb een dikke laag zand in de stal, maar dat is alleen handig als de ondergrond van prut is en niet van steen of beton of ander "dicht" materiaal. Al het zand direct op grond ligt, dan zakt urine er gewoon doorheen en een groot deel van het zand verdwijnt ook op mysterieuze wijze in de grond. Ik vind het ideaal, een keer per dag de drollen eruit met zo'n plastic mestvork en een keer per jaar een nieuwe laag zand op de oude laag. Het stinkt niet! Er zijn er hier ook die erg tevreden zijn met rubberen matten.

Groetjes,

Edith

Huertecilla schreef op donderdag 5 oktober 2006, 13:22:


He HC,

Leuk dat je er weer bent. Hoewel ik je berichten soms wat specialistisch en vergaand vind is het toch vaak wel interessant om jouw visie te vernemen.

Groeten Edith