Toch is dit ergens wel lachen met jullie als er een topic van iemand wordt beantwoord! Er komt antwoord maar door de antwoorden van anderen dan de om hulp vragende komen er nog meer discussies los tussen de hulp bieders onderling!!! Maarre... Vergeten jullie niet mijn daartussendoor fietsende antwoorden ook nog te lezen en het liefst weer te beantwoorden? Ik leer veel van de ontstane discussies hoor daar niet van, maar mijn nieuwe opmerkingen en vragen blijven nu onbeantwoord! Dus even een nieuw topic om jullie aandacht weer te trekken hahahaha feest!

gabriella van asselt schreef op woensdag 25 oktober 2006, 12:56:


Mijn beide ouders hadden COPD in het geval van mijn vader longemphyseem wat eigenlijk hetzelfde is als dampigheid bij paarden. Dat je ponnie het in de zomer beter heeft dan in de andere jaar getijden is logisch. Mensen met één van de aandoeningen aan de longen die onder COPD vallen, b.v. ook astma of chronische bronchitisch hebben het zwaarder bij een hoge luchtvochtigheid. Bij een droge lucht dus lage luchtvochtigheid hebben ze veel minder klachten. Daarom zijn b.v. mijn zwager en zuster naar Spanje verhuisd omdat mijn zwager astma heeft. Zodra hij hier op bezoek is moet hij meteen aan de medicijnen, daar in de drogere Spaanse lucht gaat het veel beter! Dit zal dus ook voor dampige paarden gelden en is dit keer geen antropomorphisme... (schrijf ik dat goed?)

Een tijdje geleden heb ik op het forum geschreven dat ik ook het clickeren ben gaan uitproberen met mijn Welsh Cob Mike. Voeten geven en vooral ook tijdens de hoefverzorging (lees: natuurlijk bekappen) gaat via clickeren stukken beter, iets wat me via het Parelli systeem niet lukte. Mijn natuurlijk hoefverzorgster was helemaal onder de indruk!

Nu ben ik hem begonnen te leren een honde flostouw te laten 'apporteren', dit omdat hij als hij zich verveelt graag met zijn mond overal aan zit. In 2 sessies hield hij het touw vast, en als ik dan een stukje bij hem vandaan liep en hem met mijn hand vroeg (op de Parelli manier waarop je een paard naar je toe vraagt) naar mij toe te komen kwam hij het touw brengen en kon ik het aanpakken. De clicker gebruikte ik al snel niet meer omdat ik het toch ietwat onhandig vind en heb de klik vervangen door YES.

Vandaag hadden we de buitenbak voor ons alleen, anders werk ik met hem in de round penn, en bedacht een uitbreiding op de oefening van het apporteren. Ik een cavaletti neer gelegd, Mike los mee in de bak en in stapjes naar het doel: het flostouw over de cavaletti heen stappend aan mij brengen...

Wat ik nu zo als fantastisch ervaarde was dat hij tijdens de stappen naar mijn einddoel van alles probeerde om niet over die cavaletti heen te hoeven: er omheen... maar ja dan stapte ik gauw erover naar de andere kant! Okee... dan het touw met een voorwaartse beweging van het hoofd over de cavaletti naar me toe gooien... Dit vond zijn mens zo'n humor dat het ondanks dat het niet goed was toch werd beloond met een stukje wortel! Maar okee, dit was natuurlijk niet de bedoeling dus verder uitgedaagd om het goede te doen. Wat nou ook zo mooi was: er waren momenten dat hij even niet wilde, dan pakt hij het touw niet meer aan. Ik laat hem dan en wacht af. Even aan het balkje knabbelen, even lekker rollen, o, er staat ook nog wat gras buiten de bak waar ik net bij kan...

Maar na elke pauze van zijn kant (en even dus ook aan de mijne) kwam hij telkens terug naar mij om verder te gaan!!!! En na een sessie van ingeschat zo'n drie kwartier heb ik hem kunnen leren wat ik wilde: over de cavaletti heen stappen om mij aan de andere kant het flostouw te brengen! Twee keer zelfs.

Is dat een BIG YESSS waard of niet?!! Wat een ervaring, en wat heb ik een hoop geleerd van hem! Dat was dan ook de 'jackpot' waard. Klaar met 'spelend werken'. Wederom bewezen gezien dat grondwerk zo ontzettend belangrijk kan zijn... Ik ben in die twee jaar dat mijzelf zijn mens mag noemen dan ook weinig met rijden bezig geweest. Maar ik raak er meer en meer van overtuigt dat het grondwerken en elkaar daardoor steeds beter leren kennen veel beter lukt dan vanaf zijn rug. En die rug? Hopenlijk is die er nog wel twintig jaar (Mike is nu tien) en daar kan ik dan altijd nog met wederzijds vertrouwen en begrip op gaan zitten...

Clickeren (of moet ik het in mijn geval Yessen noemen) werkt heel goed met mijn paard, en wat ik al vermoedde: het is een slimme vent. Ik merk dat de communicatie van zijn kant naar mij toe ook vooruit gaat... Of... Leer ik hem door het clickeren gewoon beter begrijpen? Hoop alleen wel dat ik er in de toekomst zoals ook de bedoeling is de voedsel beloningen wel eens wat vaker weg kan laten... Want een slim paard en nog een snoepkont ook, zou hij ook genoegen nemen met een dikke knuffel...?

Waarom ik een beetje bang ben dat hij alleen voor een voedsel beloning iets wil doen komt door het mislukken van enkele dingen via de "opbouwen in 4 fases van discomfort -> doet het: direct discomfort weglaten = comfort" methode van Pat Parelli... Heb ik al eens eerder hier over geschreven: hoeven geven deed hij na bijna 2 jaar op de 4 fasen manier nog steeds niet altijd zonder dat fase 4 de prik van de hoevenkrabber moest zijn om een reactie te krijgen... Een paard kan zich afsluiten voor pijn en die prik van die hoeven krabber in zijn been boeide hem gewoon niet genoeg! Het geven van zijn hoeven om ze te laten uitkrabben boeit hem blijkbaar niet... En verder dan die heoevnkrabber prik wilde en kan ik ook niet gaan dus ik kreeg niet het gewilde resultaat: een paard wat bij aanraking van zijn been zijn hoef aan me geeft.

Daarom ben ik gaan clickeren... Omdat ik weet dat hij eten één van de belangrijkste dingen vind. Maar stel dat als hij op gegeven moment na YES geen voedsel meer krijgt, maar een spontane aai/massage beurt, en het boeit hem niet zo dan zal hij zodra hij door krijgt dat er geen eten na YES volgt niet meer mee willen werken...

Wat kan ik hem nog meer bieden... Voedsel, comfort en veiligheid staan hoog in het verlanglijstje van paarden. Veiligheid zorg ik al voor... Voedsel werkt dat is nu bewezen... maar discomfort, dat kan hij lang volhouden als hem iets niet boeit!

Zou het echt bestaan dat paarden iets doen alleen om hun mens te plezieren of komt het er eigenlijk op neer dat ze eigenlijk alleen iets voor ons doen vanwege positief of negatief 'stimuleren': het ontvangen van iets prettigs of het ontwijken van iets vervelends? Van nature moet een paard in eerste instantie alleen aan zich zelf denken, toch...?

lotje schreef op donderdag 26 oktober 2006, 17:46:


Helemaal gelijk Lotje!!! Bij ons in "Den Nederlanden" hebben we een uitdrukking "Van Lotje getikt" nou dat ben jij ZEKER niet! Laat ze maar lullen!

Laten we hopen dat de QuarAb waar het over is begonnen door iemand wordt gekocht met verstand van en ervaring met paarden... Die laat het beestje nog lekker een paar jaar in een kudde staan, en leert het alleen de basis omgang met zijn mens tot het geestelijk en lichamelijk rijp is om meer van hem te vragen.

Hopelijk krijgt hij nog wat van de prijs af want dat "zadelmak" heeft die omhoog geschroefd, daar gaat het hem om!

Eva Saegerman schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 12:43:


Humor dat van die boterkoek! Ja ik begin het al een beetje te merken... Als ik zijn benen met vingers aftast ter controle... Denk dat de oplossing is het voeten geven te laten doen door in de zwilwrat te 'knijpen'. Als hij dat leert als signaal moet hij onderscheid kunnen maken, paarden zijn tenslotte meesters in het lezen van signalen.

Mike heeft nogal hengsten manieren en dekt ook hengstige merries als hij de kans krijgt, en dan ook echt: dus erin. Soms vraag ik mij af of dat alleen bij een klophengst voor kan komen... Kennen jullie ruinen waarvan je echt weet dat ze goed gecastreerd zijn die dit gedrag evengoed vertonen? Klophengsten kunnen naar mate ze ouder worden agressiever worden dus stel dat Mike er toch één is moet hij in de toekomst misschien toch geopereerd...

Christel Provaas schreef op dinsdag 31 oktober 2006, 15:35:


Okee... Dus ondanks dat die ruin uiteindelijk goed gecastreerd is blijft hij het gedrag houden. Dus ook 'echte' ruinen kunnen hengstengedrag houden...? Hoe zou dat dan kunnen? Weet iemand dat? En met die bloed test worden neem ik aan hormonen gemeten?

Moniek schreef op dinsdag 31 oktober 2006, 18:29:


Da's wel toevallig... Mike komt uit Welsh, Engeland... Naar Nederland gekomen met 3 jaar. In zijn Papieren staat dat hij eerst als hengst was geregistreerd maar als 'gelding' dus ruin geëxporteerd. Daarom vermoed ik dat hij rond zijn 3e gecastreerd is. Dat 'proud Castration' klinkt alsof ze nog wat hormonen willen 'laten zitten' om de ruin er toch 'hengstiger' uit te laten zien, dus meer ontwikkeld? Zal eens op internet zoeken of er iets over te vinden is.

Elzaliene Proost schreef op dinsdag 31 oktober 2006, 15:27:


Ik zit er even mee omdat nu het weide seizoen hier bij ons over is de paarden overdag in een paddock gaan, meestal met zijn tweeen. Hij heeft op de wei gestaan met een Fjorden ruin wat op zo'n oppervlak goed gaat. Nou zou hij met die Fjord en nog een tweede Fjord in een uitloop stal komen, wat ik dolgraag voor hem wilde. Maar het ging op dat kleinere oppervlak helemaal mis. Hij bleef de Fjord (die hij ook al van de vorige stal kent want we zijn samen verhuisd naar de huidige stal) achterna jagen, tot die zelfs onderuit ging. Nu staat hij 's nachts toch in een stal en we hebben hem dan maar overdag met een merrie in een paddock geprobeerd maar die was hengstig en die heeft hij enkele malen gedekt... De eigenaresse was daar niet blij mee en daarom probeerden we hem vandaag samen met een flinke ruin, die de kaas niet van zijn brood laat snoepen. Leek overigens goed te gaan... Met andere woorden: een grotere kudde kan in de winter niet gevormd worden dus moet hij het met één of twee maatjes doen en dat word(en) dus ruinen omdat de eigenaressen het dek gedrag niet willen i.v.m. eventuele schade, wat ik me wel weer kan voor stellen.
Stel dat hij een klophengst is en dat het moeilijkheden gaat geven om hem bij andere paarden te intergreren (met naar mate hij ouder wordt agressiever gedrag) vraag ik me af of een operatie het overwegen waard is. Ikzelf heb geen moeite met zijn gedrag, ik heb in de twee jaar dat ik hem nu heb veel grondwerk gedaan en we kunnen goed genoeg (veilig) met elkaar overweg. Anders toch maar een bloedproef, weet ik in ieder geval iets. Kan ik alsnog naar omstandigheden beslissen. Een operatie zit ik niet echt op te wachten natuurlijk.

Myriam schreef op dinsdag 31 oktober 2006, 19:48:


Ja dat staat ook in mijn boekje over clickeren; dat je de voedselbeloning wel af en toe erin moet laten, maar op gegeven moment als iets goed aan geleerd is niet elke keer meer hoeft te geven. Prijzen met stem of aaien op lekkere plekjes is dan ook goed.

Moniek schreef op dinsdag 31 oktober 2006, 22:33:

... KNIP

BINGO! Wikipedia!:

Proud cut
Horses that retain sexual behaviors after castration are called "proud cut". It was thought this was due to some testicular tissue being missed during the gelding procedure perhaps allowing testosterone production to continue. In the past this may have been true considering the crude methods of castration practiced before recent times. Today, with much cleaner and advanced techniques, it is unlikely that missed testicular tissue is the cause for horses who exhibit sexual behaviors after castration. The adrenal glands also produce testosterone and it is thought that the cause of "proud cut" behavior may be due to the hyperactivity of a particular horse's adrenal glands.

Sources
http://www.horsekeeping.com/horse_health_care/gelding_and_aftercare.htm (fourth paragraph after heading "Why Geld?")

Moniek schreef op woensdag 1 november 2006, 15:16:

Zou kunnen, maar ik kan me dan weer voorstellen dat fokkers/eigenaren dit doen voor zichzelf en niet bij een ruin die toch naar het buitenland gaat... Ik heb Mike volledig in de verzekering maar helaas wordt het vergoeden van de operatie van klophengsten (in het geval Mike er één zou zijn) niet vergoed. Zo'n operatie vind ik toch zowiezo behoorlijk: zijn buik moet open, dus zolang ik geen agressiever gedrag bespeur komende jaren, laat ik het 'klophengst verdacht' toch maar zoals het is. Zou wel kunnen informeren of ze kunnen uitzoeken of het toch niet aan de klieren kan liggen die ze in het verhaal verdenken van hormoon productie en of er dan ook nog wat aan te doen is...

Spirithorses schreef op woensdag 1 november 2006, 23:15:


Okee Pien dus jij gelooft ook dat ook ruinen hengsten gedrag kunnen overhouden... Het voordeel bij jouw is dat de paarden allemaal van jullie zijn, het is jullie eigen spulletje. Ik zou Mike en een hengstige merrie ook gewoon hun gang laten gaan, is tenslotte de natuur (nou ja, zonder ballen min of meer.. ) Is ook een dag gebeurt, maar de eigenares was daar dus niet blij mee en zei dat haar merrie naderhand een verwonding bij haar vagina had en blauwe plekken om de schoft. Terwijl de merrie niet verkracht is ze was hengstig en bood zichzelf steed aan... Mensen zijn vaak ook bang voor evt. ziektes (Mike heeft trouwens een heel 'schone' penis niet zo'n vellen ding) en/of verwondingen), dus ben ik gedwongen Mike met ruinen samen te laten zetten... Terwijl ik hem het liefst in een gemengde kudde zou zien met ruinen, merries, jong tot oud. Heeft hij bij vorige stal al in gestaan en ging prima. (Mits je er een ruin bij zet die niet weet hoe zich te gedragen dan...) Hier kan dat helaas dus niet.
Dat is het nadeel van je paard in pension moeten zetten: ik heb met andere mensen en ideeën te maken dat moet ik respecteren. Daarom begon ik te bedenken of ik iets aan dat hengsten gedrag moest gaan doen, zodat Mike makkelijker ergens bij te zetten is... Mij maakt het dus niet uit.

Spirithorses schreef op donderdag 2 november 2006, 13:14:


Tja ik ben het helemaal met je eens hoor! Maar helaas... ik kan niets over ander mans/vrouws paard zeggen... En dat de 'nieuwigheid' van het dekken er vanzelf af gaat heb ik bij de vorige stal ook ervaren. Alleen in het begin deed hij het een paar dagen. Daarna naar mijn weten niet vaak meer...
Hij staat nu bij een grote ruin (met ijzers wat IK dus wat gevaarlijk vind: over verwondingen gesproken...) en die kan Mike aardig aan... Als het niet tot verwondingen (door die ijzers vooral aan Mikes kant) komt moet dit dan maar zijn maat worden in de winter. Lullig is gewoon dat ik voel (eigenlijk gewoon WEET uit ervaring met Mike) dat hij het gelukkigst is in een gemengde kudde... Trouwens welk goed in een kudde gesocialiseerd paard eigenlijk niet????! Maar zoals al eerder gezegd: ik kan daar helaas niets aan veranderen, dat soort van natuurlijk houden is erg schaars bij ons in de buurt.