trea hoex schreef op woensdag 6 september 2006, 15:43:


Da's grappig, dat is bij mij dus juist omgekeerd. Mijn hoefsmid deed niets aan de buitenkant van de hoef, terwijl de NB-er die ik hier heb gehad de hoef licht schuurde met een schuurpapiertje. Maar dat deed ze bij mijn andere paard ook en die heeft wel gladde hoeven.
Het is wel leuk zoveel mogelijkheden als we kunnen bedenken, hé? Ik ben er in mijn hoofd al heel veel nagelopen, maar ik kom d'r niet uit.
Bedankt in ieder geval, maar het blijft dus een vraag.

Els.

Isabel van der Made schreef op woensdag 6 september 2006, 16:27:


Hoi Isabel,

Dat is in Froukjes geval een hele redelijke verklaring voor de ruwe wand. Nooit gedacht aan de waterbaden die ze met de droogte heeft gehad om haar op de been te houden.
Snap ik alleen nog niet waarom het laatste stukje uitgroeiende hoefwand wel blijft glimmen, maar ach, is ook niet zo heel belangrijk.

Weet jij misschien hoe die "glazuur" laag (noem het voor het gemak maar even zo) ontstaat? Groeit die van boven uit de kroonrand of komt het door het polijsten van de hoeven door de omgeving, zoals zand en gras e.d.

Zal de hoeven i.i.g. licht opschuren om de ergste ruwigheid te verzachten.

Groet, Els.

Piet schreef op donderdag 7 september 2006, 11:41:


Oolk nog maar even een reactie van de boosdoener van het weken en vetten.
Het was bij Froukje heel duidelijk de straal die voor de gevoeligheid zorgde deze zomer. M.i. komt dat omdat ze zo ontzettend lang (17 jr.) op ijzers heeft gelopen en dus het onderliggende weefsel totaal niet ontwikkeld is. Als het buitenste van de straal dan zo keihard wordt door de droogte, drukt dat nog veel meer op het binnengebeuren. Feitelijk had ik er dus het liefst voor gezorgd dat alleen de straal zachter werd. Omdat "het boek" nogal anti-vet is dacht ik er beter aan te doen de hoeven te weken. Dat hielp inderdaad tegen de gevoeligheid, maar niet meer dan een paar uur, dan liep ze weer net zo beroerd als ervoor. Daarna ben ik dus uierzalf op de stralen gaan smeren en dat hielp prima!
Vermoedelijk als gevolg van het weken (zie HN) heeft Froukje nu overigens een hele ruwe hoefwand zonder gladde "afwerking". Ze heeft er geen kloven in en verder is de hele hoef behoorlijk hard, dus ik verwacht niet veel problemen, maar ik houd het extra in de gaten.

Groetjes, Els.

Isabel van der Made schreef op donderdag 7 september 2006, 12:33:


Inderdaad, pleisters, zo zie ik het ook. Het zijn lapmiddelen. Gezonder lijkt het me als je ze niet nodig hebt.
Froukje loopt overigens op het moment uitstekend. Vanochtend de veel jongere haflinger van de buurvrouw er weer eens uitgelopen. De oude dame stapt zelfs over het asfalt zo snel, dat de haflinger in draf moet om haar bij te benen. En ook in draf en galop blijft ze hem heel gemakkelijk voor.

Els.

Wil schreef op zaterdag 9 september 2006, 20:25:


Hoi Wil, fantastisch joh... Ik zie het allemaal helemaal voor me. Dat met een tent heb ik met Willem ook gehad vorig jaar. Die was er ook absoluut niet bang voor, terwijl je dat eigenlijk wel verwacht. Hij stond zelfs aan de scheerlijnen te trekken.
Ja, ja, dat industrieterrein, hé, zoveel dezelfde paarden, dolle pret!

Jij ook maar op tijd naar bed om alles te verwerken! :)

Groet, Els.

bianca jansen schreef op zondag 10 september 2006, 10:18:


Bianca, lees de hele site van Paardnatuurlijk eens door, daar vind je alle antwoorden...

Els.

nina groeneweg schreef op dinsdag 12 september 2006, 15:52:


Hoi Nina,

Brandnetels en boterbloem weet ik niet zoveel van. Brandnetels zijn niet giftig, maar worden meestal door paarden niet gegeten, of ze moeten afgemaaid en gedroogd zijn. Boterbloemen zijn vers wel giftig maar worden in principe door paarden niet gegeten. Wel als ze gedroogd zijn (zitten soms in het hooi) maar dan is het gif verdwenen. Bij berenklauw hangt het ervan af, wat voor berenklauw het is. De Europese (kleine) berenklauw is niet giftig en geeft geen irritatie van de huid. Je kan ze zelfs aan konijnen of cavia's voeren. Amerikaanse (die hele grote) berenklauw geeft wel huidirritatie, tot blaren aan toe.

Hoop dat je wat aan deze info hebt. Je kunt met bemesten een hoop bereiken, maar aan de andere kant hebben we voor onze paarden liever een wat kruidig land, en zeker voor shetten, met niet al te "vet" gras. Misschien kan iemand anders je daar meer over vertellen,

Groetjes, Els.

N.a.v. een bericht van Wil op PN van mij een vraag.
Wil schrijft daar dat Chaser weer een traumaring ontwikkeld in zijn hoeven. Nu vraag ik me af of dat niet kan komen door een wisseling van droge/natte ondergrond.
We doen met NB ons uiterste best om de natuurlijke slijtage van de hoeven na te bootsen. Toch "voelen"de hoeven/stralen wel of de ondergrond waar ze op lopen hard of zacht is. Naar mijn idee zou er dan in een natte periode (niet erg slijtende bodem) zachtere/minder dikke hoefwand aangemaakt worden dan in een droge periode. Dit zou dan tot groeiringen in de hoefwand kunnen leiden.
Als dit waar is verklaard het (weer volgens mij, hé) ook waarom een hoef er een jaar over doet om volledig uit te groeien. Ook in het wild zal er seizoensgebonden slijtage zijn. Kijk alleen al naar het feit dat een dier in een nat seizoen hoger en vaak rotsachtiger terrein op zoekt dan waar het normaal loopt. Door de uitgroei van een jaar loopt het paard dus altijd op het goede soort hoefwand in dat seizoen, aangemaakt in hetzelfde seizoen een jaar ervoor.
Iemand die mijn idee kan bevestigen (of volledig de grond in boren)?

Groetjes, Els.

Ans Jondral schreef op woensdag 13 september 2006, 12:02:


Hoi Ans,

Ik heb wel eens gehoord dat er een verschil is tussen een koeiendrinkbak en een paardendrinkbak en dat een paard niet uit zo'n koeiending wil/kan drinken. Heb er zelf geen ervaring mee, hoor.

Groetjes, Els