Geertje schreef op zondag 10 september 2006, 21:17:
> Spirithorses schreef op zondag 10 september 2006, 19:39:
>
>> Spirithorses schreef :

> het zeg je zelf, maar heeft schijnbaar totaal geen zin om het
> voor jou te doen. En daar zit wat mis denk ik.
>
> Heel veel succes!
Ik herken hier voor een groot deel mijn paard, Apache in (een koudbloed).
Heel braaf en rustig als alles naar zijn zin gaat: niet in de bak rijden en buiten niet te ver van huis en liefst overal eten en paardjes kijken en mest controleren.
Na drie maanden
Parelli met hem geprobeerd te hebben (met lessen) heb ik
Parelli maar gelaten voor wat het is (met spijt). Ik bouwde helemaal geen band met hem op, integendeel, Apache sloot zich helemaal voor me af.
Hij nestelde zich in de druk en ging een dutje doen. Als hij me zag aankomen begon hij te zuchten en te geeuwen. Met touwhalster ging ook niet, niet binnen en niet buiten. Hij sleurde gewoon mijn schouders uiteen.
Ik ben dan met veel vooroordelen begonnen met clickeren. En jawel, dat vindt hij wel leuk. Als ik buitenkom kijkt hij naar mij en als ik zeg "kom" en daarbij mijn hand toon, dan komt hij naar mij. Ook op de wei. Dat is natuurlijk heel tof. Maar, het is moeilijk voor mij om dit met het rijden te combineren.
Als ik opstijg wil hij niet meer blijven stilstaan, hij wil steeds "targetten" voor een beloning.
Verder blijft hij bij het rijden proberen. Bij het rijden gebruik ik nog wel de 4 fases. Fase vier is een pets met de teugels op zijn kont. En daar reageert hij eigenlijk heel goed op. Dus dat houd ik zo maar. En clickeren in het zadel doe ik NOOIT.
Bij grondoefeningen kan hij met het clickeren héél goed
wijken voor druk (de 7 games van
Parelli). Zonder de voedselbeloningen, dus puur
Parelli doet hij het helemaal niet terwijl hij het wel kan.
Dus ja, hij doet het eigenlijk alleen voor het eten. Maar ja, dat is wel beter dan alleen uit angst.
Hij wordt natuurlijk bekapt. Met voedselbeloningen lukt dit in amper in een half uur. Zonder voedselbeloningen gemakkelijk een uur.
Apache heeft hoefschoenen. Om die aan te krijgen moet je ook engelen- geduld hebben. Apache blijft gewoon als een standbeeld staan. Soms moet ik me omdraaien om hem geen "sjot" te geven.
Vorig jaar stond hij op de wei met 3 merries en was hij een sukkel. Nu staat hij met een gemengde groep van 11 paarden. Hij heeft zich ontpopt als een echte macho....
Je bent echt niet de enige die in de knoop ligt met "hoe moet ik met mijn paard omgaan".
Marianne