Voor de mensen die het interesseren.
Ik heb nog eens nagevraagd hoe of er nu wel of niet pijnstillers gebruikt worden.
Het antwoord dat ik hierop kreeg is dat er in sommige gevallen wel degelijk een DA gevraagd wordt om 1 of 2 keer pijnmedicatie toe te dienen. Maar dat dit beperkt wordt tot 5 dagen. Omdat pijnstillers na 5 dagen een te zware last worden voor het organisme.
Pijnstillers zijn dus niet uitgesloten.

Ans

Christel Provaas schreef op zaterdag 26 augustus 2006, 17:24:


Ik had het eerder begrepen als in: 5 dagen per keer dat het noodzakelijk zou zijn.
Maar het is inderdaad voor interpretatie vatbaar.
Ik wou het gewoon even vermelden, omdat ik ergens had gezegd dat ik het zou navragen. En omdat blijkbaar iedereen ervan overtuigd was dat het helemaal niet mocht.

Ans

Wil schreef op maandag 28 augustus 2006, 19:02:


Ik kan er niet aandoen, dat als ik aan ontstekingen denk, dat ik dit telkens associeer met zomereczeem? Dat is toch eigenlijk ook niets anders dan een ontstekingsreactie?
(Ik zit sowieso al een hele tijd met die link zomereczeem-hoefbevangenheid in m'n hoofd. En dan vooral het feit dat deze link bij mijn paard hoegenaamd niet bestaat, en bij zoveel andere eczeem paarden (Chaser, Maike ?) blijkbaar wel)

Ans

Wil schreef op maandag 28 augustus 2006, 20:52:


Hi, nee ik ben er nog niet helemaal uit. :) Ik heb voor de moment ook even andere dingen aan m'n hoofd (herexamens) en moet mezelf even verplichten niet aan m'n paard te denken. (lukt niet hoor )

De zomereczeem bij mijn Tempête heeft zeker met onsteking te maken, daar ben ik echt van overtuigd. Als ze wonden schuurt zijn die in no time compleet ontstoken. (en bijvoorbeeld een beenwondje ofzo dan weer niet)
En ze heeft al enkele keren een soort bult op haar manenkam gehad. (ongeveer even groot als een vuist) Die bult is dan gevoelig, en eigenlijk niets anders dan een mega-puist. Soms is er een korstje op of een klein gaatje, en als je dat wegkrabt, loopt de pus er zo uit.
Bij haar heeft het dus echt wel te maken met onstekingen.
En ook het feit dat een anti-inflammatoire zalf zoals flamazine nog het het meeste en snelste effect heeft op haar wonden en tegen de jeuk, vind ik ook een duidelijke aanwijzing. (maar omdat er dagelijks op te smeren, dat is onbetaalbaar)

Maar langs de andere kant kan ik haar in volle fructaanseizoen, van de ene moment op de andere van een kale winterpaddock met alleen hooi verhuizen naar een volle zomerwei waar ze 24u/24u kan grazen.
Dit gebeurt al jaren zo, en het doet haar niets. Je vindt van deze overgang amper iets terug in haar hoeven. De eczeem wordt tijdelijk wel ietsjes erger.
(Ik probeer wel de overgang iets minder groot te maken, door op voorhand al enkele weken met de paarden wat graskanten af te gaan grazen en gras op de zomerwei af te snijden en de paarden dit al een paar dagen voordien te voeren. Maar dit is natuurlijk maar minimaal. Ik kan moeilijk uren aan een stuk met drie verschillende paarden gaan wandelen en graskanten laten afgrazen. En het gras dat ik afsnij hebben ze meestal ook op een kwartiertje op.)

groetjes
Ans

Hi,
Daarnet ben ik even mijn shetlandmerrietje gaan bezoeken, die sinds een maand of zo logeert bij een vriendin van mij. Ik had haar al twee weken niet gezien, maar toen ik haar vanmorgen zag ben ik toch aardig geschrokken.
Ze is nog maar half zo breed als toen ze haar zijn komen halen. Graatmager is ze nog niet, maar er zit zeker geen grammetje teveel aan en haar spieren beginnen in te vallen.
Ik weet dat ze daar uitstekend verzorgd wordt, dus daar kan het niet aan liggen. Ze staat met de shetlandpony's van mijn vriendin op een kaal stukje land, maar ze krijgen (beperkt) hooi bijgevoerd. En zij krijgt (als enige) ook nog spelt bijgevoerd. De andere shetten zijn zeker niet te mager (Eerder wat aan de zware kant) en die moeten het alleen maar met het hooi stellen.

Deze winter was ze ook heel mager, ondanks dat ze 24u/24u beschikking had over hooi. Toen duidelijk werd dat dit voor haar niet genoeg was zijn we haar toen ook krachtvoer beginnen bijvoeren. Mijn 'grote' paarden hadden deze winter wel genoeg aan het hooi alleen en hoefden niet bijgevoerd te worden. (Alhoewel daar ook wel eentje bij is die normaal in de winter veel afvalt, maar het 'alleen hooi' rantsoen is voor dit paard wel heel goed bevallen) De shet kreeg dus als enige ook graan. (en wortelen)
Deze lente is ze pas weer een beetje op een normaal gewicht gekomen, nadat ze al geruime tijd op een volle (ongemaaide) weide liep. Maar nu ze weer van het gras af is, vliegen de kilo's er dus weer af.

Ik vind dit toch wel een beetje vreemd? De meeste shet-eigenaren moeten enorm op het dieet van hun beestjes letten om hoefbevangenheid en overgewicht te vermijden en ook mijn vriendin heeft ongeloofelijk veel moeite om er voor te zorgen dat haar shetten niet te dik worden. En mijn shet, ziet eruit alsof ze verwaarloosd wordt, zodra ze geen gras meer kan eten.
Deze winter heb ik toch een aanzienlijke hoeveelheid voer ingestoken, en ik kreeg er geen kilo bij. En nu is ze weer op korte tijd vrij veel gewicht kwijt, ondanks dat ze wordt bijgevoerd.

De pony wordt trouwens regelmatig ontwormd. En is enkele weken gelden ook nog preventief behandeld tegen bloedwormen. (Die waren vastgesteld bij een kuddegenootje op haar logeeradres)
Ze heeft wel een hangend rooster, maar voor zover ik dit kan beoordelen heeft ze hier geen last van. Ze eet normaal en er zitten geen onverteerde resten voedsel in haar mest ofzo.

Nou wat vinden jullie, moet ik maar gewoon van uit gaan dat ze een snel metabolisme heeft en gewoon nood heeft aan veel voer? En blijf ik doorgaan met haar proberen vet te mesten?
Of zou er toch meer aan de hand zijn?

groetjes
Ans

Wil, ik zou me niet teveel zorgen maken.
Mijn Tempête heeft die plekken ook hoor. Vanboven op haar kont en kruis staan de haartjes rechtop door de wrijving van haar deken. En hoe langer het haar wordt, hoe erger en dan komen er ook wel eens kale plekken of plekken waar de vacht dunner is. Nu ze haar wintervacht krijgt, is het bij haar inderdaad ook erger.
Die vettige vacht herken ik ook. Dit heeft ze vooral op haar boeg, ook door de wrijving. (door die naad waar het deken overgaat in de halsdeken) Daar is de vacht ook veel dunner en korter en soms ook met schilfertjes.
Haar manen zijn grijzig en dof in plaats van zwart en ook heel breekbaar.
Volgens mij komt dit allemaal door die deken. Ik had namelijk haar deken enkele dagen afgelaten, met de regen van de laatste dagen en na enkele dagen was er echt wel verbetering merkbaar.
Op plekken waar haar vacht heel dun is heeft ze trouwens gewoon geen haar meer, de binnenkant van haar billen en tussen haar voorbenen bijvoorbeeld. En de kale huid is daar ook redelijk vet.
Ofwel hebben mijn paard en jou chaser dan hetzelfde tekort in de voeding, maar het lijkt mij logischer dat dit gewoon door de eczeem-deken komt.
Zo'n deken is heel leuk tegen de jeuk, maar zoals ik al een paar keer vermeld heb, minder leuk voor de kwaliteit van de vacht en zeker voor dieren met zo'n dun volbloed vachtje. (zoals mijn Tempête en jou Chaser ook neem ik aan?)
Ik kan mij voorstellen dat een "harige" Fries zoals Maike hier minder problemen van ondervindt.

Een paar weken geleden hebben ze trouwens een deel van haar achterbeen kaal geschoren om een echo te nemen. En daar is het haar al bijna weer even lang als op de rest van het been. Met haar haargroei zelf, is er dus ook niet veel mis.

groetjes
Ans

Moniek schreef op vrijdag 1 september 2006, 11:14:


Dit heb ik gevonden in mijn cursus plantkunde:

Polygonum persicaria L. (Perzikkruid)
Giftige delen: Waarschijnlijk alle groene delen bij inname.
Mens: Het eten van rauwe bladeren kan een overgevoeligheid voor licht veroorzaken, bloedaandrang in gezicht en aan oren, huidvlekken, lever- en nierbeschadiging en branderige ogen.
Dier: Niet gevaarlijk voor paarden en runderen. Bij bepaalde dieren (bvb. varkens): maagdarmontstekingen en irritatie van urinewegen.

groetjes
Ans