e m kraak schreef op woensdag, 12 mei 2004, 20:36:


Ik doe ook een duit in het zakje.
Tenslotte zit ik er iets dichterbij.........ookal heb ik geen ijslanders.
Hou ook niet van tulte......hoe heet dat in het nederlands....zo een versnelde draf.
Maar...............

Wat ze in de winter krijgen is gezoute haring.
En wat ik heb begrepen gaat het voornamelijk om het zout dat er in zit.

Wanneer geven jullie die apen eens een handdoek?
Ze kunnen vast wel na-apen hoe ze zich moeten afdrogen.

Nick Altena schreef op woensdag, 12 mei 2004, 22:41:


Dat weet degene die toe heeft gezegd de zorg over te nemen toch ook, Nick?

Soms kan dat fout lopen, maar over het algemeen...........men weet het prijskaartje.

e m kraak schreef op woensdag, 12 mei 2004, 22:41:



Ik heb dit jaar voor het eerst dat groene hooi gezien en in gebruik.
Met ventilatoren wordt dat gedroogd, gaat snelller en behoud daardoor meer voedingsstoffen.

Wij krijgen er de waarschuwing bij in het begin alleen kleine beetjes te geven.
Omdat het hooi zoveel voedingswaarde had en daardoor te machtig kon zijn.........ze hadden er minder van nodig dan van normaal hooi.

Maaike schreef op woensdag, 12 mei 2004, 22:51:


Is het een nederlander of .................?

e m kraak schreef op woensdag, 12 mei 2004, 23:40:

Wacht effe hoor.................
Heb jij het dan over traditioneel gedroogd gras, bijvoorbeeld over staken gehangen(met ijzerdraad of latten er tussen) ?

Of...........tja?
Op de grond gedroogd en regelmatig omgedraaid?
Met de zeis afgeslagen?

uhhhhh, vertel eens?

e m kraak schreef op woensdag, 12 mei 2004, 23:52:


Okè, dan hadden we het inderdaad over twee verschillende dingen.

Esther schreef op donderdag, 13 mei 2004, 9:17:


Voer afgeven..............
Als je paarden naar hun hooi (in de stallen brengt) en daarna nog wat er bij legt, voer je ook.
De alfa merrie heeft de opdrag de kudden naar voedsel te brengen.
Dus dat zie ik niet zo dat ik daardoor lager in rang wordt.

Het belonen met voer.
Ik heb het toen ik net mijn mijn paard begon ook gedaan.
Paar wortels in mijn zak en als ze een grote vooruitgang maakte, een stukje wortel.
Of als ze erg gespannen was, een stukje wortel.........want kauwen ontspant.

Ook op wandelingen in de natuur, krijgt ze van mij de gelegenheid om af en toe te grazen.
Op plekken waar ik zeg/aangeef dat het mag.
Alles moet toch een positieve herinnering afgeven om iets weer te willen.

Maar voeren vanuit de hand, daar heb ik wel wat tegen.
Omdat je dan kan krijgen dat telkens als iemand zijn hand uitsteekt de paarden denken............"ah, eten!" en al happen voordat ze door hebben dat er alleen maar vingertjes waren.
Ik heb gezien dat de paarden onrustig worden als ze ritselende zakken worden, tegen de boxen naar elkaar gaan trappen, happen naar elkaar en naar degene die dichterbij komt.
Dat kunnen we niet hebben in een stal waar gehandicapten, kinderen en allerlei mensen (ook met angst voor paarden) komen.
En trouwens ik vind het zelf ook niet prettig, de onvrede die ontstaat.
Plus de voorkeurbehandeling.........de èèn krijgt wel en de ander niet..........hou ik niet van.

Esther schreef op donderdag, 13 mei 2004, 9:57:


Ik heb in de winter een aantal keren verschillende hopen hooi in het besneeuwde weiland gelegt.

11 hopen voor 10 paarden.
Bij èèn hoop ben ik gaan staan en geen paard mocht daar aankomen.
Ondertussen heb ik gekeken hoe de paarden het onderling oplosten.
Bij veel hoopjes aten er 2 à 3 te gelijk.
De alfa ruin was de enige onrustige............met oren plat naar dit hopie, beetje eten, oei, daar staan twee paarden, oren plat.......ze wegjagen, daar eten...........oei, nu staan ze daar....oren plat.........mijn!

De alfamerrie........een fjord, vrij jong en loopt vaak mensen omver/voorbij, kreeg mij in de gaten.
Je zag haar denken, zal ik of zal ik niet.
Ze kwam dichterbij en ik schraapte met mijn voet.
Potver, ze stond stil en was bezig me in te schatten.
Ik had trouwens een touwtje(twee meter?) bij me, om een staart mee na te doen en mijn ruimte op te eisen als het nodig was.
Ik heb drie keer mijn ruimte en hoopje moeten opeisen, toen droop ze af.

Ook de alfa ruin kwam kijken, maar hield het bij kijken verjoeg toen een paar anderen bij een hoopie...............wraak voor zijn nukkigheid.

Uiteindelijk ben ik weggegaan, toen geen èèn naar mij keek en was het hooi vrij.

Bij een volgende keer, probeerde de jonge paarden het.
Het broertje krijgt meer bij de alfa ruin voor elkaar dan alle anderen en dacht dat bij mij ook te kunnen.
Hem heb ik echt een paar keer flink moeten verjagen.

Puntje bij paaltje.
Nu kan ik bij eten staan en geen èèn die mij stoort.
Kan ik ook naar een etend paard gaan en hij/zij maakt protestloos plaats.
En zo hoort het ook als je hoger op de ranglijst staat.
Ik maak geen misbruik daarvan, maar wil af en toe weten hoe het er voorstaat.

Ik ben nog geen 1x door de alfamerrie omver gelopen of voorbij en dat wil ik graag zo houden.
Heb geen zin in een ontwrichte rug.

Esther schreef op donderdag, 13 mei 2004, 10:04:


Waarschijnlijk lees je mijn wei en hooihoopjes verhaal al.

Maar over wat jij schrijft..............dit paard komt voor de emmer of blijft voor de emmer staan, niet voor de persoon die hem/haar komt halen.
Dat is er fout aan, is ie klaar met de emmer heeft ie eigelijk schijt aan de twee voeter.
Breng je geen emmer mee, kun je er na fluiten.

Wij hebben/hadden een merrie, die de hele kudde opjoeg als er een mens de wei in kwam.......vooral als ze een halster in de handen zag.
Of ze nou voor haar of voor een ander paard kwamen.
Deze winter ben ik heel veel in de wei geweest, gewoon om er te zijn.
Dat heeft ze heel raar gevonden, was heel argwanend..........een mens die niets wilde.
Nu blijft ze staan, laat zich aanhalen en als het zo moet zijn mee nemen.
Zij en de kudde is veel rustiger, want een mens in de wei is niet meer voorspelbaar over wat die wil.

Zo schrijvend kom ik er achter dat ik al veel geleerd/bereikt/veranderd heb hier.
Grappig.

Spirithorses schreef op donderdag, 13 mei 2004, 10:39:

maar nu vind ik dat hij

Als hij een klap/trap tegen zijn hoofd heeft gekregen , vind ik het niet zo raar dat hij behalve pijn ook dissie/desoriënteerd is.

Wel nee, je moet je helemaal niet schuldig voelen, ben je mal!
Dit was een keus van beide partijen, die altijd een risico met zich mee bengt.
Zoals je zelf zei, was iedereen tevreden over het spel wat zich in een paar uur ontwikkelde.

Neem de dingen zoals ze komen.
Een mens lijdt het meest..........onder de dingen die hij vreest, maar zover is het nog niet.

Sterkte de komende uren.
Het zal allemaal recht komen. ;o)

monique schreef op donderdag, 13 mei 2004, 12:11:


Wat voor kuilgras is het?
Zuur............eigelijk voor koeien geschikt?

Huertecilla schreef op donderdag, 13 mei 2004, 14:25:


Hij is nu een ruin.
Maar ja, dat zegt niets over of ik vier of acht benen heb gekocht. ;o)
We zullen het vanzelf wel meemaken.

Hoi.

Ik schreef aan Esther dat ik dit jaar best veel geleerd en veranderd had.

Bare foot, geen bit, vrije toegang tot eten, 24 per dag buiten, boomloze zadel.

Maar het begon allemaal vorig jaar toen ik deze site vond.
En Frans zo aardig was om mij naar een noorse variant te verwijzen.

Ik ben niet goed in veren of rozen weggeven..............

Maar Frans door jouw site is er een hoop veranderd voor de paarden hier.
Hebben we een hoop stappen durven nemen en heb je wat ons betreft zeker je doel bereikt.

Dat mag best wel eens gezegd/geschreven worden.

Ik heb het volgende verzuimd te schrijven:

DANK JE WEL!
Ook namens de paarden, mijn collega Ingalill en de olievlek die het ook veroorzaakt onder de bezoekers van ons paardencentrum.

Joke.

Ilona Kooistra schreef op donderdag, 13 mei 2004, 22:26:


Die kant mag toch ook wel eens belicht worden, toch?


Op zich had het me heel leuk geleken om te komen, maar helaas pindakaas..........
Ik zit te ver weg en heb zoveel andere (verplichte) dingen te doen, dat ik er niet bij kan zijn.

Nick Altena schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 16:31:


Dat klinkt niet eens zo slecht. hahaha