elian schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 20:51:


Nee Nathalie, wel bedankt trouwens voor het meedenken hoor. Ik denk dat het gaat om een ritme in handelingen, dat hebben mensen me duidelijk gemaakt die ook met autistische kinderen te maken hebben. Bedanken bij een paard doe je na afstappen, als ze dat niet kent is het eigenlijk ook niet zo'n groot probleem denk ik, wij zijn er ook nog bij. Ik denk dat het onbegrip van mijn kant is of was, ik kon het niet plaatsen. Ik denk dat de wereld van een autist gewoon een andere dimensie heeft als die van mij, ik vind het gewoon om een paard te bedanken, misschien heeft ze het paard allang bedankt op de rug, en is het mij ontgaan. Het verwachtingspatroon ligt anders. De dimensie van dingen ervaren is gewoon voor mij aftasten en vragen aan mensen die het kennen. Ik heb er zelf te weinig ervaring mee.
Ik kan me bijvoorbeeld niet voorstellen wat het betekent om geen pijn te voelen, dat alleen al is veel inlevingsvermogen. Ik moet mijn verwachtingspatroon bijstellen en zorgen dat ik haar in haar waarde laat en mijn paard. Beter opletten dus de volgende keer, en dan kijken hoe we en of we er iets mee kunnen. Ik heb nu al veel aan de reacties van bijv. Tineke en Ans gehad, zij hebben ervaring en weten waar het om gaat. Waarmee ik dus niet wil zeggen dat de rest het niet weet, maar ervaringsdeskundigen hebben nu eenmaal hele goede praktische tips.
Voor alle visueel gehandicapten heb ik weer tips

Es