epona schreef op zondag 20 augustus 2006, 11:51:
Nou vooruit...ik zie dat jullie toch over dat druk willen schrijven :)
Ik ga de knuppel in het hoenderhok gooien.
Tword lang...zoals al gezegd.
Let wel...voor niemand persoonlijk bedoeld, al zullen sommige zich aangesproken voelen.
> Maar ik ben wel bezig met druk, daar heb je gelijk in.
> Alleen ik zie dat anders, ik maak liever het gene wat ik wil
> makkelijk en hetgene wat ik niet wil lastig.
Mijn vraag is dan....wat noem jij lastig ?
> Ik geloof niet in een drukloos bestaan niet voor mezelf en niet
> bij paarden.
Bestaat ook niet...iets vragen is al druk want de ander zal moeten beslissen of het aan die vraag wil voldoen.
> Sterker nog ik denk dat zonder druk je eigenlijk hele
> vervelende volwassenen en hele vervelende paarden krijgt.
Ligt aan hoe je het woordje druk gebruikt denk ik.
Kijkend naar probleem paarden....hoe zijn die meestal behandeld ?
Nmm. niet met vriendelijk (druk) vragen ?
> Misschien is druk ook een heel verkeerd woord, ik zie het meer
> als een grens stellen.
> Ina
En daar is ie dan .....die grens....dat sluiten van die deur.
Ik heb al eerder hier gevraagd aan tegenstanders van het beloon systeem waarin hun , volgens hun zelf diervriendelijke methode, nu zo verschilt met dat in de gemiddelde manege.
Nu ben ik reuze benieuwd wie hier nu een eerlijk antwoord op gaat geven, want tot nu toe is dat niet gekomen, wordt er slechts geschermd dat je een softie of watje bent als je geen dwang wil gebruiken.
We staan even voor die brug...waar het paard ECHT niet over wil.
Oke....nu worden er grenzen gesteld en deuren gesloten , want de ruiter wil dat het paard erover gaat.
Hoever gaat die dan ?
Ofwel....wat ga je dan gebruiken ?
Je been ?
Daar drukt een paard met zijn kracht zo doorheen....die is wat sterker.
Dan heb je waarschijnlijk al dik fase 4 gebruikt.
Je stem ? pffff....das nooit niet harder dan die motor die net langs kwam.
Hij draait lekker om en wandeld naar huis....en nu ?
Wie gaat mij nu eens uitleggen hoe sterk die deur nu dicht geduwd wordt ? en waarmee ?
Wie gaat mij nu eens uitleggen waarom we het hier wel zielig vinden om een paard in een donker hok te stoppen van 3 bij 3 ...of het paard zelfs maar alleen te houden zonder weigenootje , maar het wel heel normaal vinden om dwang en kracht (en velen ook pijn) te gebruiken om je wil op te leggen terwijl het dier toch duidelijk aangeeft dat ook niet te willen, net als die stal ?
>> Bovendien, en in mijn ogen niet geheel onbelangrijk. Leer je
>> het paard om met enge dingen om te gaan. Daar wordt het op den
>> duur ook rustiger van en het heeft over het algemeen minder
>> last van stress.
Nmm ? geen last van stress ? of , zoals ik al eerder schreef....gewoon banger van de ruiter dan van het enge object ?
In dat geval nmm eigenlijk weinig geleerd dus...want het object is nog steeds eng maar minder eng dan de ruiter.
Wie gaat mij hier nu eens helder uitleggen waarom ik dit dan verkeerd zou zien ?
> Ja, ga het vooral niet uit de weg, dan word de wereld zo klein
> op den duur.
Hoe bedoel je dit ?
Van mij mag de wereld heel klein worden...als het ook maar eens wat vriendelijker wordt.
Ik denk dat bij enge dingen het paard iedere keer
> weer de geruststelling nodig heeft dat de ruiter de situatie
> niet eng vindt en zijn/haar paard duidelijk maakt dat het
> veilig is, er is geen reden dat het opgegeten wordt of iets
> dergelijks.
Das precies wat het paard denkt waarschijnlijk...angst dat het opgegeten /aangevallen wordt....en dat ga je dan verhelpen toch ?
Doormiddel van het sluiten van alle andere deuren ? Dwang dus ?
Voorbeeld vraagje:
Ken je die katapult op sixflags ?
Velen zijn daar bang voor...terwijl er toch echt niks engs aan is :)
Nou MOET je in dat ding...maar jij bent daar bang voor.
Bang dat het elastiekje knapt op 30 meter hoogte, das bijna net zo erg als opgegeten worden toch ?
Jij weet eigenlijk zeker dat jou niks kan overkomen door dit ding als je maar niet in dat ding gaat , dat staat al vast....maar nu moet je nog ff leren dat dat ding zelf eigenlijk helemaal niet eng (gevaarlijk) is.
Het is in dit geval even een moeten....dus niet van...daar zou ik nooit aan beginnen...nee ...het moet.
Je loopt er langs , wil er eigenlijk weer weg lopen....maar je "vrienden" vinden dat je niet moet zeuren en willen persee dat je er NU in gaat, omdat zij dat nodig vinden.
Echt vandaag nog...ze willen verder want de toegangskaartjes zijn duur , dus een beetje opschieten he...ze willen nog meer atracties in voor dat geld.
Straks is het donker en dan moeten ze weer naar huis.
Hoe zou je het nou vinden als jij daar met dwang in gestuurd wordt terwijl je er bang voor bent ?
Zo hup...in een keer...niet zeuren , al duwend doorlopen anders krijg je bijv. een pijnlijke tik met een zweep als dat duwen niet werkt.
Zeker bij sommige werkt dat duwen...sommige hebben net dat kleine zetje nodig.
Zeker ....je zal uiteindelijk ook nog wat geleerd hebben....bijv. dat die slag met de zweep pijnlijk minder prettig is dan 30 meter hoog in zo'n gevaarlijk matje hangend aan een elastiekje liggen.
Maar ben jij er blij mee met de manier waarop je dat geleerd / ervaren hebt ?
Ga je er de volgende keer geheel vrijwillig en graag in , of ben je nog steeds bang dat het elastiekje knapt en vind je het nog steeds veels te hoog ofwel eng ?
Zeg je tegen je vrienden de volgende keer....nah...toch maar niet ? als ze je niet meer dwingen maar het gewoon vragen of je meegaat ?
Wat is nu het resultaat van deze leermethode geweest ?
Een blij persoon die door dwang verplicht is geweest een prestatie neer te zetten die het anders niet had gedaan omdat het eng is ?
Was je daar niet veel liever anders achter gekomen dat het ding niet echt eng was ?
Had je niet toch liever op je eigen houtje met bijv. een weddenschap van tig miljoen stapje voor stapje ontdekt dat het niet eng was ? Zonder tijdslimiet ?
Je ziet daarnaast dat je grootste vriend en toeverlaat , die je voledig vertrouwd er zonder zorgen heen en in gaat.
Beginnend bij een paar cm hoog ipv. meteen maar 30 meter.
Alle deuren open , je kan dus ook gewoon weer ff terug lopen als het je even te veel wordt....maar helaas....alleen als je de juiste deur neemt krijg je de beloning ?
Elke paar cm sprokkel je een stukje van dat tig miljoen bij elkaar.
Uiteindelijk hang je bovenin en vind je zelfs dat niet meer eng omdat je er heel geleidelijk aan gewend bent.
Lijkt me veel fijner of niet ?
Waarom zou dit bij een paard nou anders werken ?
Ga je nu steeds situaties uit de weg dan leert het
> paard iedere keer dat jij het ook niet weet, kortom dan raakt
> ie steeds meer vertrouwen kwijt en moet het steeds vaker zelf
> oplossen, dat gaat het dan ook wel doen, hup terug naar de wei!
> Ina
Dit wordt nergens geschreven.
IK ga de situatie niet uit de weg...keer er steeds weer naartoe, maar niet in het oneindige op een dag of in een uur of zelfs niet in een kwartier als er werkelijk nmm. veel angst is....morgen weer een dag...
Ik draai ook wel pas daar weer naar de brug toe waar het paard geen angst meer heeft.
Daar dus waar de vraag zonder geweld of dwang gesteld kan worden om weer richting die brug te gaan.
Alle deuren staan open....maar de foute deur wordt niet beloond...alleen de goede.
Stapje voor stapje...de minste inspanning om aan de vraag te voldoen....elke cm dat het dichter bij die brug komt belonend....waarbij ik er zeker niet op zou gaan zitten maar er voor zou gaan lopen met de vraag mij te volgen....
Wel een paar zaken nodig...
Het belangrijkste nmm. is vertrouwen...volledig vertrouwen van het paard in jou.
Dus ook niet het minste beetje angst voor jou !
Tijd....en een engelen geduld...want het kon wel eens wat langer gaan duren.
Denk aan dat tig miljoen....als de beloning maar groot genoeg is en er geen tijdsdruk is dan ...?
Lijkt me dat je volgende keren minder problemen hebt bij die brug en op een voor het paard fijnere manier duidelijk gemaakt ? Net als jij in je elastiekje ?
Nic
Warboel
