Spirithorses schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 10:56:


Dat is nou precies wat ik bedoel Pien, het paardje en de brug is niet te vergelijken. Ook hier hebben wij een paardje dat als dominant werd benoemd, er is geen grotere baby denkbaar dan dit paardje. Als ze het niet meer weet "lijkt" ze dominant, maar ze doet alleen haar best om in godsnaam maar wat te doen in de hoop dat het misschien goed is.
Inmiddels gaat het hardstikke goed met dit paard. Waar het mij in deze discussie om gaat is dat het brugpaardje niet is te vergelijken met een beschadigd paard.

Es

Spirithorses schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 11:18:


Ten eerste heeft Bombita natuurlijk wel een verleden ze is niet bij jullie geboren.Hahaha wat klinkt dat kattig Maar je geeft zelf al aan jullie vonden haar zielig, kun je nagaan hoe slim ze is om dat te gebruiken. Je krijgt wat je beloont
Maar een reactie vanuit je diepe zelf dat is ook rijden met je navel he, dat werkt omdat er geen franje of theorie omheen zit. Eigenlijk is dat niets doen en afwachten, juist omdat de reactie helemaal echt is en daarmee perfect getimed.

Es

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 13:11:


Hoi Els
Goed te weten dat er manieren zijn, ik heb er zelf nog niet echt ervaring in wat de duidelijkheid kan geven. Ze heeft vorige week pas voor het eerst op het paard gezeten, de rest hebben we steeds op de grond gedaan het borstelen en het verzorgen. Ze had eerst eigenlijk Ör als verzorgpaard gekregen, het was dan ook best een klap voor haar de Ör dood ging.
Ze is toen een tijdje niet geweest, ze heeft nu Björk als haar lievelingspaard gekozen, eigenlijk is dat er ook eentje die zelf structuur nodig heeft die reageert direct als er iets niet duidelijk is of als ze iets niet snapt, Björk voert een lik op stuk beleid zeg maar. Prikken met je voeten is een bokje geven. Falka is eigenlijk veel stabieler, maar ze vindt Björk mooi. Er lopen hier allemaal vosjes, Ör was ook een vosje en Björk is de enige die een andere kleur heeft dus misschien is dat ook wel heel duidelijk. Ik bergiste me zelf laatst ook tussen 2 paarden hahaha. Ik dacht jeetje wat gaat Falka hard, maar ik had haar dochter Ik ben beslist niet van plan om iets te dwingen, ten eerste is het niet mijn dochter en iedereen moet wel lol hebben, dat staat voorop. Maar het is zeker goed te weten dat een bepaalde volgorde rust geeft. Wel heel bijzonder is te zien dat ze zich inmiddels op haar gemak voelt tussen de paarden, ook met borstelen staan ze niet vast, alles loopt door elkaar heen. Je ziet het zelfvertrouwen groeien, zulke grote beesten die allemaal even lief zijn en nergens moeilijk om doen.

Es

Moniek schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 15:43:


Het was in Drenthe, en ja hoor je vriendin mag me wel mailen.
Nee er stonden niet vaker paarden op dat stukje land, het was zeg maar een stuk erf waar ze mocht staan. Ze mocht er even op als grasmaaier, toen ze zo ging kwijlen en schuimbekken hebben we haar daar niet meer opgezet. Schrikken was het wel hoor, het was niet een klein beetje kwijl en schuim ze leek wel een overlopende wasmachine met een afgevende groene trui om het even plastisch uit te drukken.

Es

Nils Vellinga schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 20:23:


en denk je dan dat je weer mag??

Es

elian schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 20:51:


Nee Nathalie, wel bedankt trouwens voor het meedenken hoor. Ik denk dat het gaat om een ritme in handelingen, dat hebben mensen me duidelijk gemaakt die ook met autistische kinderen te maken hebben. Bedanken bij een paard doe je na afstappen, als ze dat niet kent is het eigenlijk ook niet zo'n groot probleem denk ik, wij zijn er ook nog bij. Ik denk dat het onbegrip van mijn kant is of was, ik kon het niet plaatsen. Ik denk dat de wereld van een autist gewoon een andere dimensie heeft als die van mij, ik vind het gewoon om een paard te bedanken, misschien heeft ze het paard allang bedankt op de rug, en is het mij ontgaan. Het verwachtingspatroon ligt anders. De dimensie van dingen ervaren is gewoon voor mij aftasten en vragen aan mensen die het kennen. Ik heb er zelf te weinig ervaring mee.
Ik kan me bijvoorbeeld niet voorstellen wat het betekent om geen pijn te voelen, dat alleen al is veel inlevingsvermogen. Ik moet mijn verwachtingspatroon bijstellen en zorgen dat ik haar in haar waarde laat en mijn paard. Beter opletten dus de volgende keer, en dan kijken hoe we en of we er iets mee kunnen. Ik heb nu al veel aan de reacties van bijv. Tineke en Ans gehad, zij hebben ervaring en weten waar het om gaat. Waarmee ik dus niet wil zeggen dat de rest het niet weet, maar ervaringsdeskundigen hebben nu eenmaal hele goede praktische tips.
Voor alle visueel gehandicapten heb ik weer tips

Es