Wil schreef op donderdag 17 augustus 2006, 16:19:


Ja, leuk filmpje. Zal aan manlief laten zien dat paard ook bier kan halen, mogen de fjorden misschien ook in huis??!! Zou je ze ook kunnen leren afwasser legen en zo, vind ik veel nuttiger.

Mijn verhaal kan niet tippen aan de voorgaande, maar toch maar. Oudjaarsdag, een fiks aantal jaren geleden. Mijn eerste fjord, genaamd Fjordson, die we toen een maand of 5 hadden, stond bij het hek in de bagger, het was heel nat. John, een vriend van hem en mijn persoontje staan aan de andere kant van het hek. Vriend: "Jij durft er niet zo op te gaan zitten!" Ja, wat dacht je, natuurlijk durf ik dat wel. Over het hek, zo op de fjordenrug. Fjordson, niet aan dit soort vreemde dingen gewend, begint prompt te bokken. Ik zit er een bok of drie op en plons in de modder. En lig helemaal slap van het lachen en kan daardoor niet overeind komen. John, dodelijk bezorgt, sprint ook de modder in om me op te rapen. En dus zijn we allebei vies...

Groetjes, Els.

Esther schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 0:33:


Hoi Es,
UIt wat je al geschreven hebt, begrijp ik, dat het meisje al een half jaar bij je komt. Het zou kunnen dat je aan het begin niet al te veel aandacht aan het bedanken hebt besteed. Dat zit dus nu niet in het "systeem" van het meisje. (Om even een voorbeeld te geven: ik heb mijn zoon met PDD-NOS altijd verteld dat hij vóór school en vóór het naar bed gaan zijn tanden moet poetsen. Dat was dus fout, want nu poetst hij in de vakanties 's morgens zijn tanden niet, hij hoeft immers niet naar school.) Zou heel voorzichtig met kleine stapjes gaan proberen het meisje iets langer bij het paard te houden na het rijden en dan proberen of ze het paard aan wil raken of misschien iets lekkers wil geven. Dacht ook een bericht gezien te hebben dat ze wel borstelt, maar niet met haar blote hand het paard aanraakt. Ook dat kan een probleem zijn, dus wees voorzichtig. Mijn ervaring is dat dwingen niet werkt, wel heel duidelijk zijn en wellicht ook voor het kind er een beloning aan koppelen.
Groetjes, Els.

Straf je je paard door van huis weg te gaan?

Mijn eerste paard had van die kuren. Spreek ik over zo'n 25 jaar terug, geen internet en nog nooit van NH gehoord. Waren we in het bos, ging de dame opeens kreupelen, reden we terug, was het over. Idem met hoesten. Kan er in meegaan dat dat aangeleerd gedrag was. Bij een echte kreupelheid rij je immers ook niet verder en het paard was meermalen bevangen geweest. Dus: aangeleerd kunstje; kreupelen, wordt beloond met naar huis gaan.
Maar dan: de beloning is het náár huis gaan, belonen en straffen zijn elkaars tegenpool, m.a.w. het paard zag het als een straf om ván huis te gaan? In dat geval is het niet bepaald diervriendelijk om op dit paard te gaan rijden. Maar is dat niet voor veel paarden zo, dat ze het als een beloning zien om richting huis te gaan?

En dan in het heden. Sinds Froukje niet meer gevoelig aan de hoeven is ga ik vrijwel iedere dag met haar rijden. (Froukje is 21 en nog helemaal "ouderwets" opgevoed, met zweep, martingaal, dwang, etc. Mea Culpa) Ik rijd haar vanaf mei op een bitloos hoofdstel en tot nog toe gaat dat goed. Ze krijgt veel meer vrijheid, moest daar in het begin erg aan wennen, liep te "zoeken" naar mijn hand, maar de laatste tijd loopt ze lekker op haar eigen benen en kan ik haar zowel in stap, als in draf en galop vrij laten. Enige probleem is en blijft de sloot, maar daar zitten dan ook van die gevaarlijke eenden in.
Vandaag geheel anders. Bij het van huis gaan begon het al, ze wilde niet door het hek. Toen er een vrachtauto achter het geluidsscherm luid siste, gingen we er met een grote sprong door. Daarna was ze van alles bang, de sloot, het riet, de schapen, een plastic zak, op z'n kop liggende bootjes, de koeien, vissers. Hoe moet ik dit dan oplossen? Door niet te gaan rijden, terwijl ik merk dat ze juist door het vele rijden steeds beter gaat lopen? Ik ken Frouk en weet dat ze dit gedrag een hele tijd vol kan houden. Straf ik haar nu door wel te gaan rijden? Ben ik (weer) paardonvriendelijk bezig?
M.i. is ze dus niet écht bang, want dat kan toch niet in een dag veranderen, lijkt mij. Heb meer het idee dat ze meer energie heeft doordat het wat koeler is en misschien doordat haar conditie wat beter wordt.

Morgen ga ik weer eens met haar wandelen, kijken hoe ze daar op reageert, of ze dan ook zo "bang" is.

Groetjes, Els.

Wil schreef op donderdag 24 augustus 2006, 0:47:


Froukje heeft van tijd tot tijd tranende ogen. Lijkt het meest met de wind en droogte te maken te hebben. Soms zelfs de ene dag wel en de andere niet. Zelfde met snotneus. Zolang ze niet écht ontstoken zijn, doe ik er niets aan, houd het alleen goed in de gaten.

Groet, Els.