Nils Vellinga schreef op donderdag 17 augustus 2006, 0:48:


Je mist het punt er staat nergens een andere route. Er staat stop met je irriteren dan is het probleem al voor de helft opgelost. De terugweg doet het paardje wel, waarom zou de heenweg dan zo'n probleem zijn? Daar gaar het hier om. Dus waarom zou je dan die terugweg "belonen" met niet naar huis gaan als het paard dat allemaal probleemloos doet? Je kunt het in deze situatie juist heel goed gebruiken van die terugweg door dat aantrekkelijk te maken, die brug moet leuk zijn. Netzoals die heenweg. Die andere route door niet naar huis te gaan heeft doodgewoon helemaal niets met het probleem te maken waar het om draait, dat is namelijk in dit geval de brug. Misschien is het handig je te realiseren wat er misschien aan de andere kant van de brug is.

Es

Peter Donck schreef op donderdag 17 augustus 2006, 11:12:

Er komt hier een meisje die een aan autisme verwante stoornis heeft op de paardjes rijden, vooraf wordt er gepoetst. Dat gaat geweldig goed. Het meisje heeft geen pijnprikkels dus als we met haar gaan lopen en ze mag op het paard pakken we haar toch een beetje in met een cap e.d. niet omdat we bang zijn dat ze er aflazert, maar om duidelijk te maken dat vallen een consequentie zou kunnen hebben. Ze is geweldig lief voor de paardjes, tot ze er af is. Bedanken lukt niet. Van het paardje af is weglopen. Iemand een idee om dat om te kunnen buigen? Ik vind namelijk bedanken voor het paardje erg belangrijk. Ik ben me terdege bewust dat ze zich daar niet in kan leven, maar ik denk dat er wel een manier moet zijn om dat inlevingsvermogen te prikkelen. Je ziet gewoon nu al een enorm verschil met de eerste keer bij de paardjes. Waar het de eerste keer "houten Klazen" waren voor haar zijn het nu dieren die haar nemen zoals ze is. Ik denk dat ze veel verder kan komen.

Esther

ozzy schreef op donderdag 17 augustus 2006, 22:49:


Dank je Sheila, ik denk niet dat de picto s nodig zijn, maar de structuur misschien is wel heel handig. Wij doen het zelf wel voor natuurlijk,. ook het bedanken, maar met na het rijden lijkt het klaar voor haar, misschien is het heel duidelijk voor haar om van te voren af te spreken dat ze bedankt? Voor ons denk ik ook wel een handvat om dingen in een bepaalde tijd te doen.
Ze kan zien en weet wat een borstel is, het aaien is denk ik het punt, dat kan ze wel met de borstel, dus misschien is het wel handig dat als ze afstapt ik haar gelijk een borstel geeft, dat idee was ik nog niet opgekomen.
Ik besef me ineens dat ze niet met haar hand aait.
Het is wel bijzonder dat ze zich zo comfortabel voelt met de paardjes. Vergeleken met een half jaartje terug is het heel anders.

Esther

Nils Vellinga schreef op donderdag 17 augustus 2006, 22:59:


Nils tuurlijk is het uitzicht anders aan de ene kant van de brug als aan de andere kant, aan de ene kant kan een hooiveld zijn en aan de andere kant een grote glimmende zilveren Volvo, die iedere keer van vorm en kleur veranderd, ineeens zal er maar een rooie DAF 55 staan, dat is echt eng!

Esther

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 17 augustus 2006, 23:11:


Heee mijnheer pastoor, wat doe je nou??
Het gaat niet om een ernstig mishandelde hengst in een roundpen.
Het gaat doodgewoon om een brug, heen niet terug wel. Of moet er om de oever ook een roundpen? Om even oeverloos te zwammen?

Es

Tineke Nolet-Verdel schreef op donderdag 17 augustus 2006, 23:23:


Ok Tineke, belangrijk lijkt me wel om de ouders er dan ook in te betrekken, ik denk dat ze daar veel aan kunnen hebben. De diagnose is er nog niet zo lang.

Esther

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 17 augustus 2006, 23:25:


Mijnheer Kannibaalpastoor!