Eva Saegerman schreef op donderdag 17 augustus 2006, 9:31:


Als het goed afloopt is het inderdaad erg grappig......
Heb er nog een: jaren geleden had ik erge hooikoorts, in de ergste tijd hielp niets, het was gewoon volhouden en doorgaan. (Nu is het gelukkig bijna over!) Ik was toen op paardevakantie en moest om de haverklap ontzettend hard niezen. De leiding merkte grijnzend op dat dat wel erg handig was, hoefde hij niet achtom te kijken en te tellen, ik reed achteraan en als hij mij hoorde niezen, was iedereen er nog. Op een gegeven moment kwamen we op een weg waar je mooi kon gallopperen. Wij dus in gallop, het ging keihard, geweldig. Krijg ik toch een ontzettende nietsbui en ruk per ongeluk aan een teugel. Mijn paard vliegt zo een ontzettend smal paadje de berg omhoog, bomen vliegen voorbij, allemaal verschrikkelijk krap, takken. Niemand had wat gemerkt, want ik reed immers achteraan om de beginnelingen in de gaten te houden dat iedereen ook meekwam en niemand in de problemen zou komen. (Schaam, kom je zelf in de problemen......) Ik paard stilgezet en voorzichtig achteruit de berg weer af, er was geen ruimte om te keren. Daarna er maar op een drafje achteraan en maar gokken dat je de goede weg neemt. Het was een geliefde weg voor ruiters, dus spoorzoeken hielp helaas ook niets. Gelukkig kwam mij de grote baas tegemoet, vreselijk bezorgd, hij had mij niet meer horen niezen. Later kwam de grote baas zelf in de problemen met een van zijn nieuwe paardjes, Spotty, een gevlekt slank paardje wat nog een en ander moest leren. De grote baas komt ons plotseling tegemoet in een razende gallop, wij stoppen en kijken verwonderd. Hij kon ons nog net toebrullen: "Gewoon rechtdoor, bij het kruispunt wachten, ben zo terug..." voordat hij scheldend in het struikgewas verdween. Spotty bleek gewoon geen zin meer te hebben en wilde naar huis - de kortse weg was door het struikgewas, recht de berg naar beneden. Bij het kruispunt aangekomen hebben we gewacht en ons natuurlijk zorgen gemaakt, maar onze grote baas verscheen al gauw - mopperend, takjes in z'n haar en een grote scheur in zijn broek. Spotty was met hem helemaal tot aan beneden doorgedenderd. Toen had hij haar weer onder controle en was terug gereden, ditmaal over de officiele weg. Hij had Spotty uit medelijden van een handelaar gekocht omdat ze zo verschrikkelijk mager was. Bleek dat Spotty gewoon zo was, er was geen vlees op te krijgen, ze zette alles om in energie en deed dan rare dingen. Menu aangepast en zie daar, een fijn paardje, weliswaar mager, maar kerngezond en vrolijk. En geen onvrijwillige uitstapjes meer.
Monique

Wil schreef op donderdag 17 augustus 2006, 10:40:


Hallo, Wil,
Door mijn polsen enkele jaren bijna iedere dag in te wrijven met planten waar ik niet tegen kan. Klinkt stom, maar het werkt. Ik heb al allerlei medicijnen gehad met bijwerkingen als jeuk (jawel, en dat bij hooikoorts!), bloedneuzen, keelpijn, hoofdpijn. Ik was er zat van. Toen hoorde ik van deze mogelijkheid en ik heb het heel bewust (zonder er in te geloven) uitgeprobeerd. Het duurt een aantal jaren, maar het effect is blijvend. Ik begin in september met de volgende planten waar ik niet goed tegen kan: zuring en dovenetel. En dan hebben we het meeste gehad, alles wat groeit en bloeit heb ik normaal last van, vreselijk.
Ik kan er gewoon bij staan als mijn vriend gras maait, hooi is geen probleem meer (erg lastig als je een paard hebt). Ik hoef me niet meer in de mooiste tijd van het jaar in huis verstoppen of met een opgezet gezicht, vreselijke snotneus en dikke rode ogen vertonen. Echt een aanrader om te proberen; je krijgt in het begin wel eens vervelende blaren en jeukbulten, maar die zijn snel weer verdwenen, bovendien heb je het zelf in de hand hoeveel planten je per jaar doet, soms kunnen ipv 2 planten ook 4 of 5, al naar gelang de allergische reactie die je krijgt.
Het is geweldig als je het jaar erop zit te wachten op de eerste niesbuien en dan komt er niks!
Groeten,
Monique

Spirithorses schreef op donderdag 17 augustus 2006, 12:49:


Inderdaad, veel leuker dan ruzie maken!
Monique

Wil schreef op donderdag 17 augustus 2006, 13:17:


Klopt, dat was ik. Dat van dat regenwater kan ik me voorstellen, als ik in onze regenton kijk zie ik een heel vel van pollen drijven. Alleen de rest wat er zoal nog inzit lijkt me niet zo smakelijk. (vooral die enge muggelarven die door het water kronkelen, brrrrr, maar dat is vast niet de bedoeling om die mee door te slikken.............).
Degenen met een zwakke maag het volgende niet lezen:
Laatst zag ik op TV nog een erg drastische methode om van hooikoorts af te komen, meneer de onderzoeker test het bij zichzelf: Het zijn een bepaald soort wormen die in de darmen leven en daar bloed zuigen. Heb je die dingen in je darmen ben je van de hooikoorts af. Een mevrouw heeft ze nu ook en is nu eindelijk hooikoorts vrij...... Nou, dan heb ik liever hooikoorts, moet er niet aan denken zeg.........
Groeten,
Monique

sandratien schreef op donderdag 17 augustus 2006, 23:09:


Sandratien,
Die ervaring heb ik ook, Indy kent ook "zogenaamd".
Groeten,
Monique