tambayo schreef op woensdag 16 augustus 2006, 12:49:


Voilà, hiermee is m'n punt dus bewezen. De redenen liggen dan bij jou niet bij het paard.
Als ik dit paard gekocht heb, was dat voor het leven. En heb ik de verantwoordelijkheid op mij genomen ervoor te zorgen wat er ook mogen gebeuren. (Jeezes klinkt zoals een huwelijk :) )Tuurlijk heb ik ook liever nog een rijpaard. Maar twee paarden is voor mij ook niet haalbaar. Moet ik haar dan maar laten inslapen, zodat ik een nieuw gezond rijpaard kan kopen? Tot als die ook nimeer meekan?
Sorry, zo denk ik er niet over.

Inderdaad vreselijk, Maar zelfbehoud (en van het nageslacht) is nog steeds de belangrijkste motivatie van het leven.
Vraag aan al die mensen die die conflicten overleefd hebben, of ze het nog de moeite waard vinden om te leven. Het merendeel zal hier ja op antwoorden. (Je hebt natuurlijk altijd een groep zelfmoordenaars, maar dat is dan weer een (voornamelijk) menselijk fenomeen.)
Ik wil het zelfs nog een stapje verder nemen. Waarom bestaan dingen zoals pijn en angst? Het leven zou toch veel simpeler zijn zonder die dingen? Het zijn biologische uitvindingen in functie van het zelfbehoud. Pijn is een waarschuwing dat het wezen in gevaar kan verkeren. Net zoals angst ervoor moet zorgen dat de mens/dier wegblijft van situaties waarbij hij beschadigd of gedood kan worden.

Ans

Nick Altena schreef op woensdag 16 augustus 2006, 14:55:



Toch even hier op reageren.
Over welk paard heb je het hier?
Want als je het over de mijne hebt, die is niet oud, eerder jong.
Net acht geworden.
Of had je het over die van reddertje? (want die was wel 18)

Ans

Nick Altena schreef op woensdag 16 augustus 2006, 16:30:


Ik heb geen professionele bekapper. Dus die kan er ook niets van vinden. :)Een jaar geleden was in dit deel van België, geen enkele prof te vinden. (Nu heb ik daarnet wel gezien dat iemand van wie ik wist dat hij zijn paarden NB bekapte en hier een dorp verder woont, een advertentie heeft gezet en zich als NB'er aanbiedt. Maar laat ik zeggen dat ik niet echt overtuigd ben van wat ik tot nu toe van zijn werk gezien heb.)
De eerste keer NB is ze bekapt door m'n ex-buurvrouw die de cursus had gevolgd en haar eigen paarden al geruime tijd zelf bekapte. Daarna heb ik het zelf overgenomen en de cursus gaan volgen. In de tussentijd nog wel eens gevraagd aan m'n buurvrouw om te komen kijken of ik het juist deed. En als de smid komt om de pony van mijn zus te bekappen, dan gooit die ook altijd even een blik op de hoeven van mijn paard. Hij weet wat de bedoeling is en de manier waarop die smid haar vroeger bekapte, lijkt trouwens heel sterk op NB. (Voor mijn paard was de overgang naar NB dus eigenlijk helemaal niet zo'n grote verandering) Met als enige verschil dat ie aan haar toon wel eens in de zool durfde kappen, en haar hielen net iets hoger liet. (steunsels snijdt die weg, en aan de straal kwam hij ook niet aan)
Buiten het feit dat hij vindt dat ik ook haar toon korter moet zetten door in de zool te vijlen (wat ik dus niet doe, wel goed afronden) vindt die wat ik doe altijd wel ok.
Ik wist natuurlijk wel dat ze ondergeschoven hielen heeft. (en dat is ook waarom die smid altijd maar aandringt om die toon korter te zetten)
Maar ik ben eigenlijk nog nooit echt een gerichte oplossing hiervoor tegengekomen (niet in het boek, of op het forum,mensen die ik aanspreek... )Er wordt meestal gezegd, gewoon blijven voortdoen. Steunsels goed weg en druk van de kwartieren, en dan hersteld de hoef zichzelf wel. Maar blijkbaar dus niet.
(Die Strasserbekapper vond dit logisch, had hier een theorie voor)
Heb je hiermee antwoord op je vraag?

Ans

Nick Altena schreef op woensdag 16 augustus 2006, 19:04:


Nu wel iets meer ja. (In Tienen nu ook al iemand dacht ik?)
Het merendeel van de professionele NB'ers zat toen in de uithoeken van Vlaanderen. Centraal was er toen niemand. (Ga maar eens na hoeveel topic's en advertenties hier al niet gepasseerd zijn, van mensen die op zoek waren naar een NB'er in de provincie Antwerpen.)

Ans

Coralie van W schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 22:23:


Ok zijn theorie. :)
Ik zal m'n best doen ze niet te verdraaien. (Het contact met die bekapper verloopt in het Engels, wat voor ons beiden niet onze moedertaal is. Dus ik hoop dat ik het ongeveer correct verstaan heb.)

Hier een poging:
Hij zei, dat wanneer een hoef ondergeschoven hielen heeft, het veel gecompliceerder is om de druk van het inwendige deel van de steunsels te halen.
Bij NB, wordt gewoon het uitwendige deel weggesneden zodat er geen grondcontact meer is. Hiermee is dan ook bij een normale hoef met rechte hielen de druk weg van het inwendige deel. De druk van het paarden gewicht op de grond, en van de grond op de hoef verloopt dan in een min of meer verticale richting en de druk op het inwendige deel van de steunsels is verwaarloosbaar.
Bij een hoef met ondergeschoven hielen echter verloopt deze druk niet in verticale richting, maar in een schuinere hoek (naar voor toe). Dus volgens de hoek die de hielen maken. Hierdoor wordt het inwendige deel van de steunsels indirect belast ook al heb je het uitwendige deel weggesneden.
De druk van het paardengewicht op de grond, en van de grond op de hoef, wordt dan immers niet direct van paard naar grond geleid en visa versa, maar komt ook op het steunsel terecht.
(Puh, dit is moeilijk uit te leggen. Hij maakte er een tekeningetje bij. Zal het misschien zo ff proberen :) )
Als je het zijaanzicht van je hoef bekijkt en je tekent een pijl volgens de richting van de hielen, van het paard naar de grond. Dus van achter-boven naar voor-beneden. Het inwendige deel van de steunsels staat dan in verticale richting op het onderste deel van je pijl (want eigenlijk is dit niets anders dan de buitenste wand van je laterale straalgroeve die doorloopt in de hoef)
Je pijl is dan de druk, die gedeeltelijk terecht komt op het onderste deel van je verticale lijn. (inwendig steunsel) Het onderste deel van je verticale lijn/steunsel wordt daardoor dus naar voor geduwd. Met als gevolg dat het bovenste deel van deze lijn/steunsel juist het tegenovergestelde doet en naar beneden/achter druk zal gaan uitoefenen en daar pijn en onstekingen kan veroorzaken.
Hierdoor gaat het paard dus toch nog, zijn pijnlijke hiel ontlasten. En houdt de ondergeschoven hiel zichzelf in stand.

Ik hoop dat mijn uitleg een beetje te begrijpen valt. (Ik had het zelf nog is na gelezen, en ik vrees er een beetje voor. :) )
groetjes
Ans

Coralie van W schreef op zaterdag 19 augustus 2006, 8:06:


Nee een rechstreeks gevolg is het niet, haar artrose zit veel hoger in haar been.
Maar door de pijnlijke hielen in haar voorbenen, gaat ze wel haar hielen proberen te ontlasten door onderstandig te gaan staan en anders te gaan lopen. (ik wist wel dat ze onderstandig staat, en een vreemd loopje heeft. Maar ik had dit nooit in verband gebracht met haar hoeven)
Hierdoor gaat ze haar gewrichten ook anders belasten, en niet alleen in haar voorbenen, maar ook in haar achterbenen (die brengt ze ook teveel onder haar lichaam) Dit zou dan een oorzaak van de artrose kunnen zijn. En door de pijn weg te nemen in de hoeven en haar balans te herstellen zou ook de verkeerde belasting moeten verdwijnen.
Maar zoals ik al geschreven heb, in hoever dit er iets mee te maken heeft, dat weet ik niet. Mijn paard is immers geopereerd geweest aan dat gewricht. Aan de mediale kant van haar sprong blijft er amper iets over van ligamenten om dit gewricht op z'n plek te houden. 1 collateraalband is verwijderd en de andere was zwaar beschadigd en nu bijna volledig vervangen door littekenweefsel. (Was te zien op echo dat het niet genezen was zoals het zou moeten) En littekenweefsel is nu eenmaal veel minder elastisch en sterk dan collageenvezels. Het is dus maar de vraag in hoever een normale drukverdeling in haar sprongewricht voor mijn paard nog mogelijk is. (Alhoewel ik expliciet aan de DA in de kliniek gevraagd heb, of dit inderdaad het gevolg was van die blessure en operatie. Wilde die dit niet bevestigen. Volgens hem was het waarschijnlijk een samenloop van omstandigheden en zou ze toch al zeker de spat zo ook wel hebben gekregen. Maar het is gissen naar de oorzaak.) En dat is ook de reden waarom die bekapper mij geen garanties wil geven. Normaal is het bij artrose paarden voldoende de balans te herstellen en voor een optimaal hoefmechanisme te zorgen. Maar hij heeft nog nooit zo'n paard als het mijne behandeld (de meeste DA's die haar onderzoeken trouwens ook niet) Als ze nu wel nog alle onderdelen van een normaal gewricht bezat, zou hij dit een grote kans op slagen geven. Maar die oude blessure maakt alles veel ingewikkelder.

Een tweede reden is ook nog dat bij artrose het belangrijk is dat het bloed goed rondgepompt wordt en dat afvalstoffen en dergelijke afgevoerd worden en nergens ontstekingen gaan veroorzaken. En dat alle weefsels genoeg bloedtoevoer hebben.
En dan zijn die ondergeschoven hielen ook weer een probleem. Want hierdoor is haar hoefbeen niet parallel met de grond. En kan ze geen optimaal gebruik maken van het hoefmechanisme van haar hoeven. Omdat de hoek tussen hoefbeen en kroonbeen niet ideaal is, gaan de bloedvaten in de zoollederhuid dichtgedrukt worden. Dit kan dan weer ontstekingen veroorzaken etc. Alhoewel mijn paard op het eerste zicht sterke hoeven heeft, kon je volgens die bekapper wel aan aan een paar kleine dingen merken dat dit al aan de gang is. Ze heeft bijvoorbeeld allemaal fijne concentrisch ringen in het hoorn van haar hoeven. (Hetzelfde als wat je ziet bij bijvoorbeeld een verandering van voedsel, maar dan meer en fijner) Dit zou komen doordat op momenten dat de bloedvaten niet optimaal benut kunnen worden, er ook minderwaardig hoorn wordt geproduceerd.

En nu ben ik waarschijnlijk nog vanalles vergeten, maar dit was zowat de essentie denk ik.

Ans

Marianne Sychold schreef op zaterdag 19 augustus 2006, 9:47:


Ik heb mijn paard nooit bewust stro gevoerd, maar toen ze nog een arme pension-knol in een stalletje was, stond ze wel op een strobed. Dat werd dagelijks door haar tot het laatste strohalmpje opgegeten. En alhoewel ze daar zelf nooit ziek van geweest is ofzo, kreeg ik hier wel van iedereen commentaar op. Ik moest haar maar op houtkrul of vlas zetten (wat ze trouwens ook smakkelijk opsmikkelt :) ) want stro was gevaarlijk. Ze zou er koliek van kunnen krijgen, etc...
Ik weet niet wat daar van aan is, maar er waren daar inderdaad wel enkele van die stalpaarden, die reeds bij minimale hoeveelheden stro, verstopt raakten. Maar de mijne heeft 1,5 jaar dagelijks een immense hoeveelheid stro weggewerkt, zonder probleem.
(Mijn paard werd trouwens moddervet van al dat stro.)

groetjes
Ans

eddy DRUPPEL schreef op zondag 20 augustus 2006, 12:37:


Hangt ervan af welk paard natuurlijk.
Mijn shet die wandelt daar gewoon door hoor. (En ik heb 12 V op m'n draden staan)

groetjes
Ans

Idunn schreef op dinsdag 22 augustus 2006, 12:13:


Maar een koe wordt niet noodzakelijk gedood voor leer.
Dat is maar een bijproduct van de vleesindustrie. En daar geraak je ook nog op andere manieren aan.
(Bijvoorbeeld alle dode koebeesten die nog in redelijke staat verkeren en die bij Rendac binnenkomen worden eerst gevild. (heb ik met eigen ogen gezien) En alle huiden worden netjes verzameld. (alhoewel "netjes" misschien niet het juiste woord is ) Als het betreffende koebeest na de BSE test groen licht krijgt, dan komen die huiden evengoed in de leerindustrie terecht.)
Voor bont wordt het dier wel alleen voor het bont gedood. Om over de manier waarop dit vaak gebeurd nog maar te zwijgen. (PETA heeft hier wel een degoutant filmje over op z'n site staan)
Sorry, maar voor mij is er dus wel een verschil tussen honden/kattenbont en leer.

Ans