sandratien schreef op dinsdag 15 augustus 2006, 10:07:


Dat krijg je als je niet eerst alle berichten leest en gelijk antwoord geeft. Anderen waren mij in een discussie al voor.
Ik had er een goede gewoonte van gemaakt om jouw berichten gewoon maar over te slaan. Je hebt toch nooit iets interesants te melden. Je bent één en al eigendunk en daar kan ik niets van leren. Ik moet deze gewoonte maar weer oppakken. Zonde van mijn tijd om me in jouw berichten te verdiepen.

Evy14 schreef op dinsdag 15 augustus 2006, 19:19:


Neeeeee. De rest van de wereld is gek. De ietwat anders ingestelde medemens is normaal. (mensen van Jupiter bijvoorbeeld)

Spirithorses schreef op dinsdag 15 augustus 2006, 21:29:


Kweet niet hoor!? Die foto van dat paard? Flesje wijn is zijn waterbak gedaan?

Nils Vellinga schreef op dinsdag 15 augustus 2006, 21:56:


Let je op Piet, een man he!!! Een man! Een man!!!!

sandratien schreef op dinsdag 15 augustus 2006, 22:46:


Ik bedoel de foto bij Pien hoor!

Evy14 schreef op woensdag 16 augustus 2006, 0:58:


Eh?? Piep? pruttel, pruttel, ploink? dus ik ben niet? En de anderen wel? Maar ik vind mijzelf toch redelijk nor....? De rest is toch gek?

Wil schreef op woensdag 16 augustus 2006, 1:37:


Een soortgenootje! Je mag bij mij op Jupiter komen logeren. Moet je langs Mars. Kun je Egon even gedag zeggen.
Maar, wel een mobieltje meenemen op je buitenritten hoor. Gewoon niet aanzetten. Als er iets gebeurd is het toch wel gemakkelijk als je iemand kunt bereiken.

Coulash schreef op woensdag 16 augustus 2006, 12:48:


Ik ben wel gek maar zo erg is het ook weer niet. Ik had hem in een heuptasje om mijn middel. Waarop ik vervolgens met de riem van het heuptasje over de knop van het westernzadel schoot terwijl Bright er in een vrolijke draf vandoor ging. Ik zat muurvast tegen de knop aangeplakt. En kon al dravende die riem niet loskrijgen. Tegenwoordig gewoon maar in mijn jaszak.

Spirithorses schreef op woensdag 16 augustus 2006, 14:10:


Vreselijk, dat voel je gewoon zelf. Kan me dus ook nog gebeuren want ik heb nu een stockzadel met een knop. Maar ik spring nog steeds op zijn engels van mijn paard af (dat wil zeggen, ik laat mij luid steunend naar beneden zakken) Hoe moet dat anders dan?

Wil schreef op woensdag 16 augustus 2006, 14:39:


Zo zie je maar weer, het kan altijd nog erger. Ik ben heel benieuwd naar andere rampverhalen die nu volgen. Bij mijn grappigste verhaal heb ik een maand lang met een onbruikbare rug gelopen dus dat verhaal bewaar ik nog even om te lezen of andere mensen er nog erger aan toe waren..
Dit wordt een vrouwenonderwerp vrees ik want het schijnt dat mannen zich te zeer schamen om zulke beschamende verhalen over zichzelf te vertellen. Alhoewel. We hebben er een paar Belgen bij tegenwoordig he? die zijn vast wat makkelijker. En anders beloven we ze een flinke pot bier. Lambik maar doen?

Monique Meijer schreef op woensdag 16 augustus 2006, 14:53:


Oh wat erg, schaam, schaam.

marielle schreef op woensdag 16 augustus 2006, 18:06:


En ik vind dat stockzadel juist zo heerlijk zitten. Altijd last van mijn rug met rijden en nu dus niet. Als je de beugels wat hoger zet kun je trouwens best wel lichtrijden hoor. Maar ik doe het niet. Ik zit door en dat vind ik juist met dit zadel lekker gaan. Misschien is het een kwestie van wennen. Alhoewel ik het gevoel had dat ik thuiskwam de eerste keer dat ik erop ging zitten.

epona schreef op woensdag 16 augustus 2006, 18:52:


Tis toch steeds die knop he. In mijn vershrikkelijke verhaal een blauwe buik ervan opgelopen.

Nick Altena schreef op woensdag 16 augustus 2006, 19:11:


Is het een verschrikkelijk, beschamend verhaal?

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 17 augustus 2006, 0:32:


Kben het met je eens hoor Eddy. Bright wilde nooit over de brug bij een sluis. Heen tenminste niet. Terug wel.
Ik heb een diepe brullende stem opgezet. "Nu is het afgelopen potjandorie. Je gaat door, en door en door." Zogenaamd heel angstig ging ze erover. Alle dagjesmensen bij de sluis keken me aanalsof ik met de vreselijkste dierenmishandeling bezig was. Maar nu gaan we er zonder problemen over. Oke, ze heeft een nieuwe plek gevonden om heel erg zogenaamd bang te doen . Een eindje verderop, bij een paar Friezen. Daar heeft een lief boertje haar verleden keer aan het halster gepakt en met mij erop heel behoedzaam langs die enge, vervaarlijke beesten geleid. Je raadt het al. Nu wil ze daar iedere keer aandacht. Even wachten tot het boertje niet in de buurt is en dan gaat mijn boze stem weer op. Werkt veel beter dan been geven.