Michiel schreef op zaterdag 26 augustus 2006, 13:48:
> Nils Vellinga schreef op maandag 14 augustus 2006, 0:21:
>
>> Michiel schreef op zaterdag 12 augustus 2006, 16:27:
>
> Hoe is dat bij anderen gegaan?> Hoe hebben anderen dit gedaan?
>
> Michiel
Foxy en ik gaan het liefst met zijn 2-en weg:
Ik heb er eigenlijk nooit zo over nagedacht; ik wilde niet afhankelijk zijn van een andere ruiter met zijn/haar paard. Ik wilde kunnen gaan rijden op het moment dat het mij uitkwam en niet op een ander hoeven wachten.
Daardoor ben ik denk ik destijds maar gewoon opgestapt en zijn we onze ritjes steeds wat meer gaan verlengen. Ik kocht haar als groene 4-jarige en achteraf gezien, wisten we BEIDE nog van niks. We waren al blij (beide) met een ritje van een kilometer in stap, gewoon lekker buiten met zijn tweetjes.
Intussen zijn onze ritten langer (tot 3/4 uur) en veelzijdig in allerlei gangen en ritmes. Ik ben altijd afgestapt als ze iets eng vond: gaf haar mijn vertrouwen om het samen te doen in mijn kielzog, maar dat werden steeds minder gelegenheden waarbij dat hoefde. Tegenwoordig lach ik me kapot, als ik haar laat beslissen waar we naartoe gaan: ze zoekt de smalste paadjes in de dorpen uit, langs kerkhoven en over terpen
We rijden ook wel met anderen, maar mij viel op, dat je dan altijd bezig bent met het aan elkaar aanpassen: De KWPN-er waar we mee lopen neemt gewoon langere passen: altijd maar aansporen en bijdraven en de Tinker blijft achter, waardoor we steeds weer staan te wachten en ZIJ aan het aansporen zijn....
Fox en ik (ik durf in naam van haar te spreken) gaan het liefst met zijn tweetjes: ons tempo, onze route en onze humor onderweg!
Gr. Bianca