> Ik denk dat het proefdierstadium wel achter de rug is.
> Vergeet niet dat bv Strasser al 25 jaar bezig is met
> doodzieke paarden te genezen.
De schrijver van dit verhaal twijfelt anders regelmatig aan wat ze moet doen aan de hoeven, of ze niet al eerder de teen terug had moeten nemen, of ze niet al eerder de hoeven korter had moeten maken met het (zichbare)hoefbeen als referentie. Hoewel het resultaat geweldig is, vind ik de weg daarnaartoe alles behalve geweldig.
> Ga je een dier afmaken of slachten terwijl je weet dat
> genezing mogelijk is?
> Het is een puur ethische vraag: hoeveel pijn is leven
> waard.
Voor mij niet zoveel. Ze hebben het niet over een weekje ofzo. Het dier heeft tijden niet eens kunnen staan. Alle vier de voeten waren extreem pijnlijk voor het dier. Maagzweren ontstaan ook uit stress, pijn geeft stress... Het geeft mij te denken, wáár zijn die maagzweren door ontstaan?
Ook wijzen ze in het begin van het verhaal op een foto waarop het paard een dikke nek, vetopslag bij de schouden en de staart moet hebben als voorbode van. Na de rehabilitatie staat er een foto waar het dier er precies zo opstaat. Ík zie geen overmatige vetopslag op deze foto's en als ik zie wat ik moet zien zitten ze er naderhand nog.
> Wat kan ik doen om die pijn te verlichten?
> Al wist ik van te voren dat ik mijn paard bv een half jaar
> onder de dope zou moeten houden dan zou ik zeer zeker aan zijn
> beter worden werken.
Ik lees dat het dier tijdens de periode dat hij niet kon staan direct extreem zweette en trilde van de pijn als hij het toch deed. Óf ze hebben geen pijnmedicatie gebruikt, of dat wat ze gebruikt hebben was zwaar onvoldoende. En nogmaals, dat duurde niet een paar dagen, maar heel erg lang.
>
> Maar eigenlijk had mijn berichtje een andere strekking.
> Mensen meer inzicht in paardenvoeten geven kan voorkomen
> dat het zover komt! Want daar moeten we heen, toch?
Dat absoluut! Voorkomen is beter dan genezen. En met bovenstaande kritiek wil ik natuurlijk bekappen of strasseren ook niet naar beneden halen. Dit is een extreem geval en daar valt niet zo makkelijk over te oordelen.
Groetjes Karin