Hoi, ik ben nieuw, heb de cursus van PN bijna een jaar geleden gevolgd. Nu het forum eindelijk wat overzichtelijker is geworden, ga ik eens meepraten

Zelf zal ik niet een slijptol voor paarden gebruiken, maar kan me voorstellen dat het voor sommigen een uitkomst is. Op mijn werk gebruik ik ook vaak een slijptol om metaal of trespa af te bramen. De randjes zijn volgens mij inderdaad een gevaar. Maar is dit niet een gat op de markt?
Gewoon een slijpschijfje met enorm gladde zachte randjes uitvinden en we zijn klaar! Ook zie je bij veel slijptollen een halve kap er omheen zitten. Als je die kap nou doortrekt, zodat alleen de onderkant van de slijpschijf iets kan raken, dan ben je eigenlijk ook al klaar.

Nick Altena schreef op zaterdag 5 augustus 2006, 12:14:


Dat weet ik, dat dat ook een gevaar is. Ik vind het overigens volkomen terecht dat Piet er in de cursus niet op in wil gaan. Maar voor die mensen, die dus last van de rug hebben en geen geld om iedere week een bekapper te laten komen, zou het een goede oplossing kunnen zijn.

Je moet idd heel voorzichtig zijn, maar het is ook weer niet zo dat je opeens de hele hoef weg kapt als je de slijptol er een miliseconde tegen aan houdt.

Als iemand nou een slijptol uitvindt met de eerder genoemde aanpassingen + een instelbaar toerental en als mensen duidelijk op de risico's worden gewezen, dan moet het toch wel te doen zijn. Dan begin je gewoon op het laagste toerental en je controleert gewoon heel vaak, na een tijd word je vanzelf beter in het inschatten van hoeveel je per seconde wegslijpt.

Eigenlijk net als met vijlen, in het begin keek ik na iedere 'rasp' wat er gebeurd was. Dat doe ik nu ook niet meer.

Om het heel flauw te zeggen: ik ben het niet helemaal met je eens.
Inderdaad lijkt het me niet slim om op de cursus het gebruik van een haakse slijper aan te raden. Je weet dan gewoon zeker dat het binnen een jaar een keer bij iemand mis zal gaan. Het maakt niet uit hoeveel waarschuwingen je geeft. Degene bij wie het mis gaat zal zeggen: "En op de cursus zeiden ze dat het gewoon kon. Nu zijn de pezen van mijn paarden kapot door natuurlijk bekappen!" En dat zal dan weer koren op de molen van anti-NB'ers zijn.

Het enige waar ik het niet mee eens ben: niet bij alle paarden groeit de hoefwand maar een millimeter per week. Ik heb een tijd voor een hoefbevangen fjord gezorgd (inmiddels helemaal hersteld) maar die krengerige hoeven van haar groeiden makkelijk een halve centimeter per week, en dan overdrijf ik echt niet!

Toen ik nog geen hoefstandaard had, ging ik minstens 1 keer per twee weken door m'n rug tijdens het vijlen. Toen heb ik ook wel aan een slijptol gedacht, maar een hoefstandaard leek me toch veiliger.

Ik heb de hoefgroei niet met een liniaal gemeten, maar ik bracht de hoefwand terug tot in het midden van de witte lijn en een week later stak de hoefwand dan weer vrolijk over de zool heen. Als ik haar drie weken niet bijhield, kon je al zien dat de witte lijn verbreed was.

Hoe het komt? Het is wel een echte probleemfjord. De eigenaar heeft het bloed al eens laten testen, daaruit bleek dat er een vitamine e tekort was. Ook heeft de fjord vetophopingen bij de manenkam en de staart.Toen ik het insulineresistentie stuk had gelezen, heb ik het magnesiumchelaat (op kosten van de eigenaar) geprobeerd. Het werd toen ook net zomer, maar na een week of 9 magnesiumchelaat werden de bulten in ieder geval kleiner, en de fjord keek ook vrolijker uit de ogen. Een paar weken na die 9 weken hadden de hoeven eindelijk een gezonde (niet meer eendensnavel maar bol) vorm gekregen. Opeens kon de fjord probleemloos over harde bodem draven. Ik heb haar nog even bij mij gehouden als gezelschap voor mijn merrie en nu is de fjord weer terug bij de eigenaar. Ik weet niet hoe het nu is. Met de eigenaar heb ik geen contact meer. Ik vrees eigenlijk dat ze niet genoeg tijd heeft om de hoeven goed bij te houden.
Om de drie dagen zou kunnen, maar daar heb ik gewoonweg geen tijd voor. Zaterdag is voor mij bekapdag.

Nog een kleine opmerking over je onderschrift: ik wilde het eerst overnemen, maar nu denk ik: als ik zo in discussie ga in topics op bokt, kunnen ze me daar op pakken. Beter zou zijn: Een NB'er doet het wanneer het het paard uitkomt.
Maar zo krijgt het een wat dubieuze bijsmaak...

Goedgekeurd!

Vergeet ik nog te vragen:
Mag ik hem overnemen?

Isabel van der Made schreef op maandag 7 augustus 2006, 20:04:


Oh ja, daar ging het over...
Dus... zijn we er al uit wat we met de haakse slijper doen?

Volgens mij (ik ben nog geen expert) is de witte lijn altijd uitgerekt bij een bevangenheid. Bevangen betekent toch juist dat het uitgerekt is? Dat het hoefbeen heeft losgelaten, hoe zou dat kunnen zonder dat de witte lijn uit rekt?

Wel is het zo dat je dit niet altijd ziet. De zool kan door de witte lijn mee naar voren getrokken worden, zodat hij nog netjes op de hoefwand aansluit. Maar van buiten kun je dan wel zien dat de hoef niet bol maar hol loopt.

Wil schreef op maandag 7 augustus 2006, 23:40:


Nou, ga jij het hoef natuurlijk boekje nog maar eens lezen. (sorry, wilde even wijs overkomen
Het hoefbeen zit ook keurig op zijn plaats, eigenlijk is het de hoef die er omheen draait. Hoefbeenrotatie is dus ook een foute uitdrukking.

De hoef hangt aan de hoefwand. Heel het paardenskelet drukt daar op. Als de verbinding met die hoefwand (de witte lijn) verslapt, dan gaat het skelet dus naar beneden maar de posities van de beenderen veranderen niet zomaar. De hoefwand komt dan hoger te zitten, omdat het skelet dus naar beneden is gezakt.

Tenminste, dat heb ik uit de boekjes begrepen.

van lennep schreef op maandag 7 augustus 2006, 23:49:


Dan is mijn vraag aan Fred: hoe kan een hoefbeen los komen van de hoefwand, zonder dat de witte lijn uitrekt?

Over de vraag van Erik en Esther wil ik een proefballonnetje oplaten: ik denk dat iedere verbrede witte lijn 'beginnende bevangenheid' genoemd zou kunnen worden.
De verbreding zet door totdat de verbinding zo zwak is dat de hoefcapsule om het hoefbeen draait en volgens mij noemen ze het dan opeens hoefbevangen.

Klopt dit? Iemand?

Dit probleem had ik dus precies met die fjord! Als ik afrondde tot in de witte lijn, liep ze gevoelig. Deed ik dat niet, dan keek ik een week later naar een witte lijn die breder was geworden. Omdat die fjord daarvoor altijd wel een paar keer per jaar bevangen was, had ik dan niet zo'n zin om af te wachten totdat het weer zo ver was.

Ik dacht echt: "Wat nu?" Bekapper langs laten komen en die had een simpele oplossing: Hoefwand in de kwartieren laten staan, daar was de witte lijn toch niet verbreed. In de toon afronden tot in de witte lijn. Resultaat: paard dat niet gevoelig loopt en toch een witte lijn die kleiner wordt.

Nu wil ik even an de rest vragen of dit klopt:
Is mechanische hoefbevangenheid als het hoefbeen loslaat door een te grote druk op de toon?

En andere hoefbevangenheid komt dan dus door vochtophopingen die de hoefwand van het hoefbeen losdrukken?

Welke soort bevangenheid komt het meest voor?

Speelt aantasting van de witte lijn (of lamellen) dan niet meer mee?

Wat is nu die fout in het boek precies en hoe zit het dan wel?

Is er ergens ook een rubriek met correcties en aanvullingen op het boek?

Sorry, een gek kan meer vragen dan 10 wetenschappers kunnen antwoorden

Mag ook per mail hoor, ik denk dat ik nu namelijk dingen denk te weten die dus niet kloppen.

okee, niet per mail!

Dat lijkt me waarschijnlijk, ik weet niet hoe lang je de witte lijn kans hebt gegeven om uit te groeien?
Dat kan zomaar een half jaartje of langer duren (korter kan ook). Als je de hoef vanaf de zijkant bekijkt, wat zie je dan? Als het een lijn is die vanaf de kroonrand recht loopt, dan zou de witte lijn (volgens deze leek) goed moeten zijn. Maar als je ergens een 'knak' in de lijn vanaf de kroonrand ziet, dan moet die knak er eerst helemaal (!) uitgroeien. Anders scheurt de hoefwand gewoon weer los zodra hij de grond raakt.
Een foto zou eigenlijk helemaal handig zijn. Kun je die op dit forum plaatsen?

Coralie van W schreef op woensdag 9 augustus 2006, 20:29:


Het lijkt me sterk dat er tussen al die bekappingen die er iedere dag plaatsvinden geen een tussen zit die fout is.
Ik heb wel het gevoel dat een fout bij NB of strasser een stuk breder wordt uitgemeten dan een fout van een hoefsmid.

Over Hempfling: tja, in zijn boeken zie je alle paarden op ijzers staan. Zelfs het paard dat 'net uit het wild komt en dat nog nooit door een mensenhand is aangeraakt'. Ik dacht dat Parelli ook al zijn paardjes op ijzers zet.
Toch raar, zouden ze nooit over NB nagedacht hebben?

Ik benadruk even dat ik dus geen diploma's of iets heb. Ik heb alleen de cursus gevolgd en heb bijna het boekje van Ramey uit. Heb verder een stuk of 5 paarden een tijdje bijgehouden en heb zelf 2 paarden.

Maar als ik die foto's zo zie, dan lijkt het me echt niet nodig om tot in de witte lijn af te ronden. Ik vind het er keurig uitzien. Het valt me op dat de hoef op foto 3 erg breed is, maar dat zal wel zijn omdat ik dat van mijn paarden niet gewend ben. Foto 5 laat een kleine flare aan de zijkant van de hoef zien, maar daar zou ik me niet druk om maken. Dat heeft mijn merrie ook maar dat wordt steeds minder. Als de witte lijn nou nog breder wordt, dan moet je natuurlijk wel iets doen, maar zo zie ik eigenlijk niets dat verkeerd is. Op de foto van de zijkant van de hoef zie ik geen knak in de hoefwand die naar beneden komt, of het moet er een zijn die zo klein is dat het nauwelijks hinder kan opleveren.

Hoe loopt het paard nu?
En is er verschil als je afrond tot in de witte lijn of tot in de ongepigmenteerde hoefwand?