van lennep schreef op dinsdag 1 augustus 2006, 12:45:


Daar moet ik straks thuis eens naar kijken. Vraag gerust opnieuw als het niet komt want ik ben vergeetachtig
Ik heb het via een Amerikaanse hoevensite besteld en gisteren zat ie in de post. Ik ben benieuwd of ik er in mijn platte Vlaamse situatie met langwerpig stukje grond enzovoort iets mee kan.

Groetjes,
Nathalie

Isabel van der Made schreef op dinsdag 1 augustus 2006, 13:33:

Ik droom ('s nachts) regelmatig van die omgeklapte steunsels...

knip
Het moet de voeding wel zijn, want ik heb twee paarden (Lolita en Cesar) en ze kregen alletwee tesamen een gevoelige platte zool na de start van de weidegang. Onze weide is inderdaad ook 'vet'gemest (volgens bemestingsadvies na grondanalyse). Ik vraag me achteraf zelfs af of Lolita's ontijzerperiode van vorig jaar niet extra bemoeilijkt/verlengd geweest is door datzelfde gras in de zomer. In april liep ze een week lang goed over steentjes en leken de zolen hol te trekken aan de straalpunt, dan is het (sinds start weidegang) langzaam terug verslecht, eerst de voorhoeven, uiteindelijk ook achteraan. Moeilijk draaien op beton kwam daar maar af en toe bij. Erger dan dit is het nooit geworden en ik ben altijd kunnen blijven rijden. Nu ga ik niet meer op steentjes met haar (tenzij met hoefschoenen). Ik merk enkel nog aan de pulsaties in de voorbenen dat het nog niet helemaal goed is. Die pulsaties zijn (bij Cesar vaker dan bij Lolita) al wel eens een paar dagen weggeweest, maar het minste dat ze (meestal van mijn man ) terug groenvoer ofzo krijgen dan komen die terug. Volgens mij blijven de laminae dus licht ontstoken en kan ik maar uitgroei van de flares verwachten als de inflammatie weg is. Er blijft dus zeker een abnormale gevoeligheid voor suikers/zetmeel/? , ik ben nu magnesium gestart en wacht af. Misschien moeten mijn paarden ook wel 'ontgift' worden ofzo, ik heb alvast het telefoonnummer van een dierenhomeopathe gekregen van Petra (StrasserHS), eigenlijk geloof ik niet zo in homeopathie en ontgiften, maar ik weet er eigenlijk ook niet genoeg over.

Zal ik eens proberen, das maar kort werk eigenlijk. Bedank voor de verdere uitleg.

knip
Ik snap het! Had dit nog niet gehoord.

Die snap ik niet... maar lijkt ook moeilijk te snappen zonder tekening of foto. Ik denk dat ik mij er eventueel iets bij kan voorstellen: je kijkt op de onderkant van de hoef, kijkt naar zool-wittelijnovergang... maar de witte lijn komt iets hoger dan de zool als ik bv. de hoefwand te lang laat groeien. Of moet ik eerst de witte lijn (en hoefwand) wat afraspen tot die mooi ivoorkleurig wordt? (Nu doe ik dat niet en laat em vies zwart) En de hoek die je dan gemaakt hebt tussen zool en witte lijn+hoefwand die volg je verder om je afronding te maken? Zeg maar?

Groetjes,
Nathalie

Isabel van der Made schreef op dinsdag 1 augustus 2006, 15:32:


Ja, beter. Zo doe ik het al als het goed is (geleerd van F&I) toch? Dat van die 'ronding van de zool is moeilijk, want die is plat (bij Lolita) of hol (gezonde voet), niet bol. En de mustangrol is wel bol. Dat klonk dus ingewikkeld.

Bedankt!
Nathalie

Isabel van der Made schreef op dinsdag 1 augustus 2006, 14:25:


Goeie link, zeeeer interessant. Straks een meetlatje met inches nemen )

Hoi Esther,

ISBN 0-9658007-8-4

Groetjes,
Nathalie

Michiel schreef op vrijdag 4 augustus 2006, 22:16:


Super site Michiel! Echt leuk om naar te kijken. En wat een mooie omgeving hebben jullie! Zoveel mogelijkheden om vanalles te doen met je paard buiten dat zou ik ook wel willen. Gaan jullie ook nog aan de hand wandelen/grondwerk doen/spelen daar buiten? Met Jur zwemmen in dat watertje?

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Hoi allemaal,

Jullie hadden het eigenlijk wel over gevoelige stralen maar ik heb er ook weer even nood aan mijn verhaal te vertellen. Ik denk niet dat het de stralen zijn die gevoelig zijn bij Lolita. Het is hoofdzakelijk de (dunne) platte zool en de hoefbevangenheid die nooit erg geweest is maar die ook niet overgaat tot nu toe.
Nu is Lolita nog gevoeliger geworden door het bekappen, wat ik niet verwacht had. Ik ben een maand of twee terughoudend geweest met het bekappen van de hoefwand, op advies van de dierenarts die vond dat de zool veel te dicht bij de grond zat. Uiteraard kwam er zo steeds meer flare in de hoefwand, wat volgens natuurlijk bekappen op zich pijnlijk kan zijn en de wittelijnseparatie onderhoud bij elke afwikkeling. Na verschillende adviezen en recent doorlezen van de site van Ramey besluit ik dan toch maar de hoefwand terug gelijk met de zool te maken (zoveel moest er niet af, niks aan de teen en 5mm aan de hielen), hierop liep ze nog ongeveer even goed. Een week later ook de mustangrol gemaakt tot net in de witte lijn (hiermee is ook de opvallendste flare verdwenen) en nu loopt ze wel slechter. Op vlak beton en tegels: voorzichtig draaien, heel kort draven, wisselend mank in stap. Alsof de bevangenheid weer erger is, maar het is wel te toevallig dat het na mijn bekapping is. Terwijl ik uit het paardnatuurlijk boek oa. juist begreep dat afraspen van flares juist de pijn in de hoef zou verminderen omdat het paard niet meer over de uitstekende hoefwand die trekt aan de verzwakte witte lijn afwikkelt. Heeft iemand een idee?
De enige verklaring voor de toegenomen gevoeligheid die ik kan bedenken is dat de zool zodanig plat is (de straalgroeve komt aan de straalpunt maar een paar mm van de grond, itt. de 3/4 inch die het volgens Ramey moeten zijn in een gezonde hoef) dat die ook de minieme bobbeltjes in het beton voelt, of dat de zool gewoon bij elke stap grotendeels de grond raakt? Op zachte bodem loopt ze nog steeds redelijk goed gelukkig. Als ik met een hoevenkrabber in de straal duw krijg ik geen pijnreactie, nu, ook als ik op de zool duw niet, mijn testduwen is niks in vergelijking met een heel paard dat op een hoef landt natuurlijk.

Ik weet het niet meer.
Nathalie

Isabel van der Made schreef op zaterdag 5 augustus 2006, 8:28:


Hoi Isabel,

Ik heb de hielen zo'n 5mm verlaagd twee weken geleden nu al bijna, toen liep ze niet anders nadien. De straal steekt weinig uit want door alle regen nu heb ik daar losse flappen vanaf moeten halen. Toen ik dan een paar dagen geleden de mustangrol maakte tot in de witte lijn heb ik wel relatief veel moeten raspen, want mijn afronding was voordien veel minder (een 'bevel' van 30° niet eens tot in de witte lijn, en van bovenuit niets afgeraspt) maar aan de hielhoogte heb ik niets veranderd. Twee halen met de rasp om het weinige wat er aan de kwartieren bijgekomen was gelijk met de zool te maken.
Ik heb allang schoenen hoor! Heb al tien Smit schoenen versleten ondertussen (ze gaan wel eens kapot, ik schijn de enige te zijn bij wie dat voorvalt). Met schoenen loopt ze goed. Probleem is dat ze wondjes op de hoefballen krijgt, ondanks voorzichtig opbouwen. Waarschijnlijk komt het door rijden in de nattigheid. Ook is de vorm van de voeten waarschijnlijk wat veranderd ivm. anderhalf jaar geleden. Petra is pas geweest om de rechterachtervoet (waar het vaakst een probleem van kapotte schoen of wondjes optreedt) opnieuw op te meten voor een nieuw gipsmodel. En ik ga de Marquis schoenen ook proberen.
Ik ga nu maar gewoon onthouden (staat ook in mijn logboek) dat ik de mustangrol niet meer zo uitgebreid maak in het vervolg. En hoop dat de witte lijn zelfs met minder goede mechanische ontlasting door mustangrol vanzelf weer stevig aangroeit als de bevangenheid opgelost is. (Vanmorgen bijna geen pulsaties voor het eerst in twee weken weer!)
Ik ben mijn man aan het overtuigen van onze wei een Paddock Paradise te maken ipv. een 'founder trap' (leuk woord!).

Bedankt voor het meedenken,
Nathalie

Isabel van der Made schreef op zondag 6 augustus 2006, 9:28:

Waarom Marquis... omdat ik daar in mijn omgeving al het meest over gehoord heb. Wout verkoopt ze, Ilona toont ze op de DVD, Hoefsmid Rik past ze aan (bij hem heb ik er net gekocht dus). Ik ken niemand met Epics en zou ze zelf van internet moeten bestellen en dingen gaan uitslopen... leek me moeilijk. Toen ik de Marquis schoenen net besteld had hoorde ik pas van Fred dat hij gestart is om de Epics aan te passen natuurlijk... Ik heb de Marquis' nu éénmaal aangehad en het ziet er OK uit, ik wacht nog op de inlegzooltjes.

Het zou natuurlijk kunnen. Ik haal de Isobetadine erbij, bedankt voor de suggestie.

Ben bezig draad te spannen, electriciteit door te trekken en het gras af te rijden met de grasmachine om het zo kort mogelijk te hebben. Mijn man is er nog niet klaar voor psychologisch dat ik het gras zou vernietigen (zou ik liever doen eigenlijk) dus probeer ik het zo kort mogelijk te houden. Als alles volgens plan gaat kan Cesar er nu zondag op om het alvast wat kaler te eten, en Lolita mag er dan bij als we terugkomen van Parellikamp.

Ooit, ooit komt alles goed...
Nathalie

Heel leuk idee dit, mag nog! Eigenlijk weet ik niet zoveel van zieke hoeven... maar zijn deze wel ziek? Moeilijk dat er maar één foto per hoef is, en dan nog gras of bodem ervoor.

Hier komt mijn gok:
Foto 1: lange hoefwand zonder flare, zelftrimmend
Foto 2: lange hoefwand op zachte bodem (ski's voor op het zand ?) zelftrimmend. Tis soms geen kamelehoef? Of die hebben een gespleten hoef zeker?
Foto 3: ziet er lelijk uit met die happen eruit, vooral aan de hiel, maar wat precies de oorzaak is? Losse/holle wand? Bij een ezeltje eventueel? Vieze scheur tot in de kroonrand. Deze loopt mogelijk mank.
Foto 4: zelftrimmende hoef, maar misschien is er meer aan de hand? De iets te zichtbare groeilijnen (of hoe heet dat?) op de hoef lijken uiteen te wijken naar achter: (chronisch) bevangen? Of fantasie want echt duidelijke flare is er niet en dat zou je wel verwachten dan.
Foto 5: (zelftrimmende) rare hoeven, geen idee. Ik heb de suggestie van veulenhoefjes zien voorbijkomen: die heb ik (jammer genoeg) nog nooit van dichtbij kunnen bekijken dus ik weet het niet.
Foto 6: flare, dus verzwakte witte lijn: (chronisch) hoefbevangen? En een lelijke scheur omdat de hoefwand te lang is en uiteenwijkt. Deze hoef lijkt mij ook pijnlijk. Dringend bekappen!

Krijgen we ook punten? Zijn er prijzen te winnen (bekapbeurt aan huis )?
Durven de cursusleiders en professionele bekappers ook?
Wanneer komt de oplossing?

Groetjes,
Nathalie

van lennep schreef op dinsdag 8 augustus 2006, 10:45:


Dat hypothetische paard dat gevoelig loopt op afronden tot in de witte lijn bestaat echt: mijn Lolita. Ik laat het nu maar iets weer aangroeien en ga dan weer enkel afronden tot in de ongepigmenteerde hoefwand zoals ik voordien altijd al deed toen ik nog niet goed doorhad dat ze bevangen werd en dat er toch weer flare in kwam.
Ik denk (of hoop) dat als alles met voeding en metabolisme (meer beweging, Mg tekort?) weer goed zit dat de nieuwe lamellen die van bovenaf aangroeien steviger zullen zijn en dat het dat niet erg is als je niet tot in de witte lijn afrondt. Voor zover ik begrijp gaan Strasseraars ook de hoefwand niet afronden (ze willen er zoveel mogelijk hoefmechanisme mee opwekken), en toch komt het ook bij hen weer goed, of dat is toch de bedoeling.
Ik vind het ook niet makkelijk in te schatten hoe gezond of ongezond de witte lijn van mijn paarden is, ik bekap geen andere paarden dus heb geen vergelijkingsmateriaal. 2-3 mm is dat te breed? Als het een cm zou zijn weet ik het ook wel natuurlijk, maar zo opvallend is het niet. Nu, ik veronderstel dat het NIET goed is, anders zou er geen platte zool en flare zijn.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

OK, even samenvatten. Lolita is anderhalf jaar van de ijzers af. Nu in de zomer lichte bevangenheid die eigenlijk niet goed overgaat. De pulsaties zijn er veel vaker wel dan niet. Uithongeren lijkt de enige manier om die te doen verminderen, en mijn kind uithongeren dat kan ik niet zo goed dus dat gaat niet vooruit. De zolen zijn vooral vooraan plat en dun. Zowel Wout (J. Jackson) en Petra (Strasser) en de dierenarts toonden mij deze zomer dat je de zool gewoon met je duim nog kan indrukken. Advies van de DA en van Wout ook: hoefwand laten groeien ter bescherming (wel afronden tegen brokkelen). Advies van Pete Ramey-aanhangers: flares juist afraspen en mustangrol tot in de witte lijn om de laminae te ontlasten zodat het hoefbeen omhoog kan komen en de zool ontlast wordt en kan verdikken. Een logische redenering die ik volledig kan volgen, alleen: die forse mustangrol heb ik één keer gemaakt, ze liep dan duidelijk gevoeliger op het harde dus dat doe ik niet meer. Op de RX van Fred zie je ook heel dunne zool, laag hoefbeen, maar geen rotatie (gelukkig).

Nu dacht ik dat ik alle tijd had om dat allemaal langzaam in orde te laten komen. Lolita loopt immers op blote voeten vlot in haar houtsnipperpaddock, en buiten op hoefschoenen indien nodig. Mooie gangen, soepel, ruim. Maar dan gaat het mis: dit weekend plots kreupel in stap op linksvoor. En misschien doet het rechts ook wel wat pijn, ze loopt gewoon erg voorzichtig, ook in haar zachte paddock. De dierenarts komt: geen andere oorzaak van pijn, en reactie met de visiteertang aan de teen linksvoor: dus een blein. Waarschijnlijk geen echt abces (de pulsaties zijn niet erger, zo kreupel is ze niet) maar een kneuzing of bloeduitstorting. De DA heeft een beetje gesneden in de zool van de teen (in het putje wat ze daar altijd heeft) maar niks te zien. Geen idee hoe ze die kneuzing opgedaan heeft, dat vind ik ook erg. Het moet thuis gebeurd zijn, het was zes dagen geleden dat ze op de baan geweest was. Een steentje in de wei? Een dik stuk hout dat meekwam onder haar voet op de beton van de stal of op de grasdallen?

De DA vindt de zolen nog steeds veel te dun, en denkt dat die ook gewoon in de paddock thuis nog (teveel) afslijten. Dus ik moet haar overdag de hoefschoenen aandoen. Daar zijn hoefschoenen echter (nog) niet voor gemaakt en ik vrees dat ik dat niet kan volhouden. De DA stelt voor om evt. de voeten in te gipsen om ze zo onder de gips meer zool te kunnen laten kweken zonder af te slijten. (Ook biotine geven en laurieolie aandoen)

Nu ben ik aan het kijken of ik Vettec (www.vettec.com) of Hoof Armor (www.hoofarmor.com) of iets dergelijks zou kunnen (laten) aanbrengen. Dat beschermt niet volledig tegen kneuzing, maar kan de zool (en hoefwand evt.) wel tegen slijtage beschermen, denk ik tenminste. Heeft iemand hier ervaring mee? Zou dat nuttig zijn? Moet dat vaak herdaan worden? Kan ik dat ook zelf bijhouden als het vaak moet? En in het algemeen, herkent iemand mijn probleem en wat heb je gedaan om het op te lossen?

Alvast bedankt voor het meedenken,
Nathalie

Isabel van der Made schreef op dinsdag 5 september 2006, 18:44:


Jullie hebben alletwee gelijk dat je aan de mogelijkheid van maagzweren denkt, dat doe ik ook. Ik had het er met de DA ook over. Wel vermelden dat de laminitis is opgekomen toen ze juist volop eten kregen en zelfs te dik waren. Ik geef nu al een tijdje twee keer per dag (vaker kleine beetjes als ik kan) hooi dat ik over de hele paddock verspreid. Op een tot twee uur is het grotendeels op, en dan zijn ze (met tussenin luiermomenten) nog uren bezig met de laatste sprietjes te zoeken, de laatste sprietjes gras van onder de omheining te halen en een paar afgewaaide boombladeren te eten. Dan nog wat gerstestro 's middags, en 's avonds een uurtje op de wei nog maar sinds een paar weken, maar dat ben ik nu ook maar weer gestopt. Ik hoopte (en de DA kon mij hierin volgen) dat ze door al dat rondscharrelen naar eten en regelmatig een sprietje naar binnenspelen toch nog redelijk wat speeksel aanmaken en zo het maagzuur neutraliseren. Ze krijgen met hun twee samen één tot anderhalf botje hooi per dag. Als ik ze naar believen geef wordt dat twee en half tot drie per dag weet ik. (zonder weidegang of stro dan wel)
Goed Isabel dat je nog eens onder de aandacht brengt dat het geweekt hooi zou moeten zijn, dat had ik tot nu toe niet gedaan. Ga ik doen, en dan kan ik gelijk wat meer geven.

Alvast bedankt voor de input,
Nathalie

Havank schreef op dinsdag 5 september 2006, 19:31:


Das interessante en nuttige info! Ik ben aan het kijken of iemand HoofArmor voor mij kan meebrengen uit Amerika.
Bedankt!
Nathalie

Irmgard Luycks schreef op donderdag 7 september 2006, 14:14:


Goeie opmerking. Nu staat er op de site van www.HoofArmor.com specifiek dat het niet toxisch is. Als ze niet liegen natuurlijk. Bij Vettec weet ik het niet.
De claim is dat het product net zo soepel/stevig is als hoefhoorn zelf, en dat het hoefmechanisme niet belemmerd wordt. Maar ik heb hier geen studies van gezien of bewijzen.
Ik bezin nog steeds. Lolita loopt nu overdag met hoefschoenen in de paddock. Ik wissel af tussen de Smits en de Marquis om wondjes zoveel mogelijk te vermijden. Het manken is nu over, enkel met blote voeten op het harde loopt ze voorzichtig.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie