Spirithorses schreef op vrijdag 28 juli 2006, 9:15:

Lijkt wel een beetje op hoe ik Froukje van het bijten af heb gekregen. Telkens als ze het wilde doen of zelfs maar dreigde, legde ik mijn hand bij haar hoofd op de hals en liet hem langzaam naar beneden zakken. Froukje beet altijd met hoeven optillen en opzadelen. (En soms in andere situaties, maar met deze twee dingen was het geheid raak.) Inmiddels kan ik het allebei zonder probleem doen. Een heel enkele keer draait ze haar hoofd nog wel eens met de oren plat mijn kant op, maar dan is een hand op haar hals voldoende.

Els.

Monique Meijer schreef op zaterdag 29 juli 2006, 15:37:


Hoi Ans,
Dat is wel schrikken! Ik zou zeker proberen de boel nog beter af te sluiten. Je hoort zoveel verhalen. Ik ben altijd heel blij dat mijn paarden achter ons huis staan. En er is rondom sloot. De hekken die er zijn, zijn heel eenvoudig op slot te doen.
Wens je sterkte!

Groetjes, Els.

Heb met belangstelling de site over de sorraia-paarden gelezen (althans geprobeerd, mijn engels is niet al te best.).
Erg interessant vond ik het stukje over het ontstaan van de europese paardenrassen. Heb me voornamelijk aan de schema'tjes vastgehouden, de tekst is best moeilijk (voor mij dan...) Wat ik er van begrijp is dat men uitgaat van één moedersoort die zich uitsplitst over duizenden jaren naar onze paarden. Verscheidenen rassen hebben zich los van elkaar ontwikkeld. M.a.w. "onze" paarden hebben zich niet ontwikkeld uit de przewalski, maar zijn voor een groot deel los van elkaar ontstaan. Alle noord-europese pony's hebben zo samen hun eigen ontstaanslijn. Grappig is dat IJslanders, Fjorden en Shetlanders zich via twee lijnen ontwikkeld hebben.
Weet iemand hier meer over te vertellen (in het nederlands) of zijn er nog andere onderzoeken hiernaar bekend? Ben al wat aan het googelen geweest, maar dan kom je weer op sites waar beweerd wordt dat onze trekpaarden uit "bospaarden" zijn ontstaan en de anderen uit de Koniks zijn voortgekomen.

Groetjes, Els.

Isabel van der Made schreef op maandag 31 juli 2006, 14:44:


Hoi Isabel,
Weer wat geleerd! Zat net gisteren naar de hoeven van Willem te kijken, nadat ik ze bekapt had en vond dat de buitenzijde wat breder leek dan de binnenzijde. Vroeg me al af of er wat fout ging. Maar niet dus! Bedankt maar weer.
Els.

Wil schreef op maandag 31 juli 2006, 12:31:


Hoi Wil,

Bedankt voor de tip. Wou dat ik zo handig was met dat computerding. Moet maar 's op cursus, want ik snap d'r allemaal niets van en geef mezelf de tijd niet om het uit te zoeken. Forum lezen, beetje mailen, interessante dingen bekijken en dan is mijn computertijd wel om hoor. M'n broer heeft me laatst uitgelegd hoe ik iets in mijn mail kon plakken, maar dat ben ik ook al weer vergeten. Foei, foei.

Maar vond het een heel interessant stuk. Misschien gaan nu meer mensen het lezen en komt er nog een kenner met een stukje eigen inbreng. 't Zijn toch wel aparte paarden, vind de neuzen wat erg recht, maar het is maar net waar je van houdt.

Groetjes, Els.

Wil schreef op maandag 31 juli 2006, 17:05:


Het lijkt er bij Froukje inderdaad op dat ze zich de pijn op de één of andere manier herinnerd. Ze heeft altijd ontzettend veel verzet op het bit gegeven, vooral bij het terugnemen uit galop. Gisteren voor het eerst een rengalopje gedaan, ijzerloos en bitloos. Teugels eerst nog in contact, maar toen gewoon helemaal losgegooid. Ze vond het prachtig! Ik hoefde alleen maar goed te gaan zitten en de teugels op te pakken en ze kwam terug in draf. Maar toch deed ze nog weer haar mond open, volgens mij dus een herinnering aan het bit.
Trouwens, John (manlief) ziet dat bitloos van mij nog steeds niet zo zitten. Sturen gaat ook soms nog wel een beetje moeilijk, vooral als madamme weer eens niet aan de kant van de weg wil lopen, omdat daar enge bomen staan of een sloot is. (En da's hier vrijwel overal.) Als ik dan zeg dat dat mét bit niet anders was, begint 'ie toch aldoor te ja-maren. Ik probeer dit probleem nu overigens met mijn benen op te lossen en heb het gevoel dat het toch steeds beter gaat. Op de teugels werkt i.i.g. niet, als ik tevéél aan één teugel trek om haar naar rechts te krijgen loopt Froukje er dwars doorheen en draait zich gewoon om. Weet dus dat dat de manier niet is, wat een wijs paard toch.
Kreeg van de week commentaar van drie jongedames die in het kanaal aan het zwemmen waren. Vonden het "dapper" van me, dat ik geheel alleen bitloos langs de weg reed met Froukje. 't Valt dus in ieder geval wel op!

Groetjes, Els.

Nel Gommans schreef op woensdag 2 augustus 2006, 15:07:


Gefeliciteerd, Nel!

@ Jeanet. Ik ben het met Egon en Nel eens. Heb zelf ook gekeken of ik mijn fjorden zou verzekeren, maar daar zijn ze gewoon te goedkoop voor. Kan je natuurlijk wel voor extreem hoge uitgaven komen te staan als ze iets oplopen en je hebt natuurlijk alles voor de gezondheid van je dieren over. Maar ook in zo'n geval is het maar helemaal de vraag of de verzekering wil betalen of je paard toch maar "total loss" verklaard.

Groetjes, Els.

Christel Provaas schreef op woensdag 2 augustus 2006, 23:00:


Froukje is met het invetten en geregeld weken van de hoeven de droge periode goed doorgekomen. Ze ging eigenlijk steeds beter lopen en op mijn laatste ritje voor het ging regenen wilde ze in de berm zelfs een rengalop. Het enige dat nog problemen gaf, was grof grind op een harde ondergrond. Nu het land doorweekt is, ben ik gestopt met smeren en blijft ze goed lopen. Doordat het ook koeler is, gaat ze ook een stuk harder, maar dat spreekt voor zich, denk ik.
Ben wel van plan om, zodra het weer droog is en ze maar iets begint te verkorten, meteen weer te gaan smeren.

Groetjes, Els.

Isabel van der Made schreef op vrijdag 4 augustus 2006, 10:04:


En blijven de stralen dan beter, Isabel? Mijn paarden hadden in het voorjaar, na de nattigheid, ook nauwelijks nog straal over. Zien er nu weer heel mooi uit.

Els.

Wil schreef op zondag 6 augustus 2006, 15:06:


Weet uit ervaring dat magnesium van invloed is op hoofdpijn! Slik het zelf om van een aanhoudende hoofdpijn na een zware hersenschudding af te komen en dat werkt prima. Het schijnt ook wel eens voorgeschreven te worden aan mensen die een hersenbloeding of i.d. gehad hebben.
Zou dus kunnen dat het iets doet in het hoofd van het paard. Pien heeft hier ook al eens geschreven dat een paard er juist evenwichtiger van zou worden, maar dat is bij jullie dus niet het geval.
Nu is het natuurlijk ook zo dat als je paard zich lekkerder voelt, hij ook actiever wordt. Dat merk ik aan die van mij in ieder geval wel.

Groetjes, Els.

Marjolein Mepschen schreef op donderdag 10 augustus 2006, 22:51:


Bij mij is ook één van de paarden tamelijk ongeduldig. Ik doe zijn hoeven om de twee weken, maar dan in twee dagen. Ene dag de voorhoeven, andere dag de achterhoeven. Daarbij wissel ik ook het ene been en het andere steeds af. Even links aan de gang en dan weer rechts. Hoeft hij niet heel lang hetzelfde been op te tillen. Het valt mij trouwens ook op dat, vooral nu het weer nat is, er heel veel zool afgaat met krabben en dat er dan veel hoefwand geraspt moet worden. Van de winter was er veel minder aan te doen.

Groetjes, Els.

Wil schreef op donderdag 17 augustus 2006, 16:19:


Ja, leuk filmpje. Zal aan manlief laten zien dat paard ook bier kan halen, mogen de fjorden misschien ook in huis??!! Zou je ze ook kunnen leren afwasser legen en zo, vind ik veel nuttiger.

Mijn verhaal kan niet tippen aan de voorgaande, maar toch maar. Oudjaarsdag, een fiks aantal jaren geleden. Mijn eerste fjord, genaamd Fjordson, die we toen een maand of 5 hadden, stond bij het hek in de bagger, het was heel nat. John, een vriend van hem en mijn persoontje staan aan de andere kant van het hek. Vriend: "Jij durft er niet zo op te gaan zitten!" Ja, wat dacht je, natuurlijk durf ik dat wel. Over het hek, zo op de fjordenrug. Fjordson, niet aan dit soort vreemde dingen gewend, begint prompt te bokken. Ik zit er een bok of drie op en plons in de modder. En lig helemaal slap van het lachen en kan daardoor niet overeind komen. John, dodelijk bezorgt, sprint ook de modder in om me op te rapen. En dus zijn we allebei vies...

Groetjes, Els.

Esther schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 0:33:


Hoi Es,
UIt wat je al geschreven hebt, begrijp ik, dat het meisje al een half jaar bij je komt. Het zou kunnen dat je aan het begin niet al te veel aandacht aan het bedanken hebt besteed. Dat zit dus nu niet in het "systeem" van het meisje. (Om even een voorbeeld te geven: ik heb mijn zoon met PDD-NOS altijd verteld dat hij vóór school en vóór het naar bed gaan zijn tanden moet poetsen. Dat was dus fout, want nu poetst hij in de vakanties 's morgens zijn tanden niet, hij hoeft immers niet naar school.) Zou heel voorzichtig met kleine stapjes gaan proberen het meisje iets langer bij het paard te houden na het rijden en dan proberen of ze het paard aan wil raken of misschien iets lekkers wil geven. Dacht ook een bericht gezien te hebben dat ze wel borstelt, maar niet met haar blote hand het paard aanraakt. Ook dat kan een probleem zijn, dus wees voorzichtig. Mijn ervaring is dat dwingen niet werkt, wel heel duidelijk zijn en wellicht ook voor het kind er een beloning aan koppelen.
Groetjes, Els.

Straf je je paard door van huis weg te gaan?

Mijn eerste paard had van die kuren. Spreek ik over zo'n 25 jaar terug, geen internet en nog nooit van NH gehoord. Waren we in het bos, ging de dame opeens kreupelen, reden we terug, was het over. Idem met hoesten. Kan er in meegaan dat dat aangeleerd gedrag was. Bij een echte kreupelheid rij je immers ook niet verder en het paard was meermalen bevangen geweest. Dus: aangeleerd kunstje; kreupelen, wordt beloond met naar huis gaan.
Maar dan: de beloning is het náár huis gaan, belonen en straffen zijn elkaars tegenpool, m.a.w. het paard zag het als een straf om ván huis te gaan? In dat geval is het niet bepaald diervriendelijk om op dit paard te gaan rijden. Maar is dat niet voor veel paarden zo, dat ze het als een beloning zien om richting huis te gaan?

En dan in het heden. Sinds Froukje niet meer gevoelig aan de hoeven is ga ik vrijwel iedere dag met haar rijden. (Froukje is 21 en nog helemaal "ouderwets" opgevoed, met zweep, martingaal, dwang, etc. Mea Culpa) Ik rijd haar vanaf mei op een bitloos hoofdstel en tot nog toe gaat dat goed. Ze krijgt veel meer vrijheid, moest daar in het begin erg aan wennen, liep te "zoeken" naar mijn hand, maar de laatste tijd loopt ze lekker op haar eigen benen en kan ik haar zowel in stap, als in draf en galop vrij laten. Enige probleem is en blijft de sloot, maar daar zitten dan ook van die gevaarlijke eenden in.
Vandaag geheel anders. Bij het van huis gaan begon het al, ze wilde niet door het hek. Toen er een vrachtauto achter het geluidsscherm luid siste, gingen we er met een grote sprong door. Daarna was ze van alles bang, de sloot, het riet, de schapen, een plastic zak, op z'n kop liggende bootjes, de koeien, vissers. Hoe moet ik dit dan oplossen? Door niet te gaan rijden, terwijl ik merk dat ze juist door het vele rijden steeds beter gaat lopen? Ik ken Frouk en weet dat ze dit gedrag een hele tijd vol kan houden. Straf ik haar nu door wel te gaan rijden? Ben ik (weer) paardonvriendelijk bezig?
M.i. is ze dus niet écht bang, want dat kan toch niet in een dag veranderen, lijkt mij. Heb meer het idee dat ze meer energie heeft doordat het wat koeler is en misschien doordat haar conditie wat beter wordt.

Morgen ga ik weer eens met haar wandelen, kijken hoe ze daar op reageert, of ze dan ook zo "bang" is.

Groetjes, Els.

Wil schreef op donderdag 24 augustus 2006, 0:47:


Froukje heeft van tijd tot tijd tranende ogen. Lijkt het meest met de wind en droogte te maken te hebben. Soms zelfs de ene dag wel en de andere niet. Zelfde met snotneus. Zolang ze niet écht ontstoken zijn, doe ik er niets aan, houd het alleen goed in de gaten.

Groet, Els.