Peet schreef :

Ja, die bedoel ik, die andere goeroe: Hempfling.


Het is het 'alles bij elkaar', de opvoeding, achtergrond, wat het paard meegemaakt heeft, erfelijkheid, manier van benaderen, manier van interpreteren (héél belangrijk!) , zéker....
Ik denk dat hier bedoeld wordt een soort van 'basiskarakter'.

Voorbeeld : Wij zijn een beetje verbaasd wanneer Bombita toenadering tot ons zoekt, ze wil normaalgesproken niet zo heel veel van ons weten.
Haar basiskarakter is nogal terughoudend.
Ik zou bijvoorbeeld ook echt opkijken als Izzy gestressed zou zijn, want die krijg je niet over de z**k (heeft altijd een hanglip van hier tot Tokyo, haha, zelfs tijdens het gallopperen).

Het is wel wonderlijk wanneer je een paard ziet veranderen, zoals in het geval van Mazir, die redelijk ontoerekeningsvatbaar bij ons kwam, beet, dreigde, aanviel, altijd nét effe tegen je aanliep zodat jíj moest schuiven, en nu netjes komt vragen om dáár en dáár gekroeld te worden. Vorige eigenaar helemaal verbaasd, nooit zo'n kamelelip gezien want Mazir hield immers niet van aanrakingen. In zijn geval is het geen stukje karakter, daar ben ik van overtuigd. Bij hem is het opvoeding, wat hij meegemaakt heeft, hij is zo gemaakt (door mensen), want zijn basiskarakter is heel oké, al wat het even graven en zoeken wat hij nou bedoelde met zoveel heftigheid.

Dat maakt het, vind ik, nóg complexer: Is het nu karakter (erfelijkheid) of opvoeding. En al die markings (kruinen, vorm hoofd) helpen wel een completer beeld te krijgen, ik geloof er wel in, ook al is het niet zaligmakend. Maar het geeft wel een eerste indruk.

Groet, Pien

silvie schreef op donderdag 27 juli 2006, 22:56:


Maar het is wél een heel belangrijk punt, Silvie.

Voorbeeld (lang verhaal) : Onze Arabier Mazir was zeer heftig in het begin, en ik denk nog wel een graadje erger dan wat jij beschrijft over jouw paard.
Iedere vorm van druk op hem 'bestreed' hij door uit te vallen en zeer gericht te bijten. Op een gegeven moment was dat zo erg dat je hem niet eens meer een halster kon aandoen, hem borstelen, aaien, vóór hem lopen, laat staan opzadelen.

Door anderen (voor mijn tijd, hij is nu 2 maanden bij ons) werd hij steeds weer op zijn nummer gezet, met geschreeuw, achteruit zetten dmv touw gooien, zwiepen, en soms slaan. Ik weet zelfs van een traningsstal waar ze hem met de zweep te lijf gingen want die fratsen moest hij maar afleren. Onnodig te zeggen dat het hem nooit gebroken heeft; het heeft hem slechts nóg agressiever gemaakt. Mazir is een zeer intelligent paard dat respect eist van ons al mens. Iedere vorm van klooien straft hij af door nó harder terug te klooien. 'Dominantie' noemt men dat dan. Maar het ís geen dominantie, het is onbegrip (van de mens naar het paard toe).

Toen hij en ik mekaar in die eerste dagen nog niet zo goed kenden hebben we een paar confrontaties gehad waarbij het zijn kilo's tegen de mijne waren. Kolere; hij ging heus achteruit van het zwieptouw, keurig zelfs, dus hij kende het, maar het deed niks met hem, het was een showtje dat hij opvoerde om daarna tig keer zo hard vooruit te stormen en je alsnog te pakken. Zoveel boosheid zat er in dat paard en ik voelde dat dat niet de juiste weg was.

Inmiddels had hij de hulpen hier ook aangevallen, evenals de kruiwagens, dus het was niet leuk bij hem de paddock in te gaan, dat kan ik je zeggen.
Ik merkte echter dat het een soort van blinde vlekken waren, dat hij op andere momenten totaal rustig in je buurt kwam staan, graag zelfs. Hij zocht echt toenadering maar wist niet hoe zijn aandacht te vragen, want hij was altijd al in dat negatieve en kreeg dus zijn aandacht, zij het alleen negatieve aandacht. Wát een neerwaartse spiraal....

Met iedereen hier vervolgens afgesproken dat we uit dat negatieve zouden gaan, dat er niet op deze manier 'gestraft' zou worden, maar dat hij uitsluitend positieve aandacht mocht krijgen. Elke negatieve manier van aandacht vragen maakte dat wij hem de rug toekeerden (was wel wat spannnend in het begin want je moest ogen in je achterhoofd hebben) en wegliepen.
Mazir vond dat verschrikkelijk en je zag hem echt denken. Hij is immers met de fles opgevoed (moeder ging dood bij de geboorte) en heeft nooit met andere paarden samengestaan dus was totaal op mensen gericht.

Elke positieve manier van aandacht vragen werd beloond door een vriendelijk woord, een aai, even bij hem te blijven staan. Wanneer hij dan tóch wilde bijten nam ik zijn hoofd vast en aaide ik over zijn neus, ogen, oren, en telkens in dezelfde volgorde, op dezelfde plek (héél belangrijk in die tijd - geeft duidelijkheid). Het aaien maakte hem zachter, dat was de aandacht die hij wilde en nu kreeg ie het zomaar.

2 dagen heeft het geduurd, toen was bij hem het knopje om.
Het bijten was niet langer nodig en je zag zijn trekken verzachten.

Ik zeg niet dat hij nu het liefste paard is, o nee, zeker niet, maar hij is handelbaar, mits we in dat respect blijven.
Soms wordt hij nog wel eens onrustig en dan vervalt hij in zijn oude bijtgedrag, dat zijn altijd momenten dat er druk op hem is.
Al wat ik nu nog hoef te doen is hem even bij me nemen en dat grote hoofd in mijn handen, dan komt er een diepe zucht en lijkt hij zich te herinneren dat het inderdaad ook anders kan.

Zo geheel anders dan schreeuwen of de confrontatie aangaan. Ik zeg niet dat dat bij ieder paard nu zo moet, ik heb geleerd dat dat in Mazir's geval zo werkte, maar hij is ook een special case omdat hij als zelf paard zijnde nooit iets met paarden had (hij is er nog steeds bang voor).

Jouw Tinker, Silvie , is waarschijnlijk van een ander kaliber en naar ik aanneem opgegroeid met paarden en paardentaal, dus kun je haar ook makkelijker in die taal aanspreken door te doen zoals Eddy het aangeeft.

Ik zeg dit ook niet opdat iedereen nu bijtende paarden moet gaan omarmen (hellup...) maar om aan te geven dat je soms echt moet zóéken en een andere weg moet inslaan.

Groet, Pien

Lottek schreef op dinsdag 8 augustus 2006, 17:43:


Hoi Lotte, E mail me maar even, wellicht dat we iets geregeld kunnen krijgen. Jij kunt mooi tekenen, ik kan een beetje lesgeven.

Paar mooie tekeningen van mijn paarden zouden zeker welkom zijn....
Ik ben wel 'in' voor dat gesloten beurzen systeem....

Groetjes, Pien (jaaah, ben d'r weer al zou 'k zou zó terug willen zwemmen)

Wil schreef:



Hoi Wil,
Als ik Bombita haar zin geef kruipt ze in het verste hoekje van de inloopstal en staat daar de hele dag sjaggie en in mijn ogen depri te mediteren. Haar veulen neemt dit gedrag al over, die staat op stal als de rest buiten staat. Niegoednie

Onder het motte 'ze heeft toch al jeuk' hebben we haar nu 'gedwongen' op de weide gezet, draadje voor de inloopstal die alleen open mag als het erg warm is of regent (omgedraaide wereld)

Moet zeggen dat ik geen enkel verschil zie in huid tussen het binnen en op de weide staan, maarja, het is nu kouder en er zijn zo te zien hier geen jeuktriggers.
Verder is dat schuurgedrag ook een gewoonte hoor, als het maar binnen perken blijft. Izzy schuurt ook altijd wel wat, maar er vallen geen manen uit. Bombita heeft trouwens een redelijk gaaf velletje, wel wat plekjes, maar niet zo erg als vorig jaar, en ze is tijdens onze vakantie goed afgevallen, het was echt veel te vet, misschien speelt dat ook mee, ze wordt nu weer iedere dag gereden door Evy.

Wat me wel opvalt is dat Bombita nog nooit zo sjaggerijnig is geweest als nu, ze trapt en ze bijt naar alles en iedereen.
Behalve naar Evy, daar loopt ze te slijmen, echt, dat valt enorm op !

Haar gedrag vind ik eerlijkgezegd een groter probleem dan dat hele exzeem.

Groet, Pien

Wil schreef :


Niet alles is terug te herleiden op trauma's of wat paarden hebben meegemaakt. Bombita had het in het verleden vaak niet makkelijk, maar dat is ook te wijten aan haar eigen gedrag.

Bombita is geen makkelijk paard, nooit geweest ook, en zal zich nooit zomaar aan je geven. Het lijkt een karaktertrek ("Appaloosa's : Not trainable" ----> Nu krijg ik Peter Donck op mijn nek)

Maar zonder gekheid : Ze is nou eenmaal een humeurig en snel-op-de-teentjes-getrapt-paard met duidelijke voorkeuren, en ze weet drommels goed wat ze met je wil. Zo trapt ze in het rond, maar ze ziet Evy aankomen en ze verandert als een blad aan de boom.
Ongelooflijk; vandaag weer eens gezien wat Evy allemaal met haar mag.
Hoeven anderen niet te proberen.

Groet, Pien

marjolijn schreef op vrijdag 11 augustus 2006, 17:29:


Hahahaha, nou, het is gewoon een sjaggerijnig mormel dat zeer goed weet waarmee ze bezig is en vandaag maakte ze het nog eens extra bont en ik zag vanavond de reden waarom : zo hengstig als een bos uien
Let maar op : Over een paar dagen is ze zo lief dat we het ook weer niet vertrouwen.
Ik kan d'r wel vanalles bijslepen van trauma's en zielige dingen, maar feit is dat ze een vreselijk kruidje roer me niet is, sjonge jonge, wát een truttebol zeg!

Greetz, Pien

Van wie zou ze dat toch hebben Evy ?
Ik bedoel maar....

Wie is toch dat blije leuke paard dat zo vriendelijk kijkt op jouw foto?

Pien

Ik smeer op het moment niks, was niks (behalve afsponzen of soms onder de tuinslang na het werk) en de huid van mijn eczemers ziet er niet slecht uit.
Oké, een aantal weken geleden is het Fanny toch gelukt haar manen af te schuren maar daar is het gelukkig bij gebleven; geen korsten, geen wonden en haar manenkam is redelijk soepel. Míts ik haar maar sober blijf voeren!


Jawel ! Ze gaan bij hem wel op gras. De eerste weken niet, maar hij beweert dat hij de paarden binnen 4 weken 'schoon' heeft, waarna ze wel het gras op kunnen. De reden dat dat bij mijn paarden langer duurde kwam door het feit dat wij een schimmel in ons hooi hadden. Nu zijn we dat verse hooi in kleine balen gaan voeren, met het eczeem lijkt het de goede kant op te gaan. Bombita staat zelfs al een aantal uren per dag op het gras en het neemt niet toe.


Samenspel dus ! Gerrit is zeer consequent met het voeren van zijn paarden. Om eerlijk te zijn ben ikzelf heel wat slordiger en zijn er hele tijden dat ik niks bijvoer, dus ook geen omega's ed.
Nu ook alweer weken geen hap bijgegeven (geen spelt dus) en ik kan werkelijk nu niet beweren dat de paarden het nu beter of slechter doen.
Eerlijkgezegd moet ik José nu gelijk geven dat de paarden het beter lijken te doen van geen gras en niks erbij. Maar het is ook kouder nu, dat besef ik. Dus staat Bombita op het gras. Fanny en Izzy niet, die blijven maar reageren op gras door een verdikte manenkam te krijgen.
Die moeten sober gehouden blijven. Jammer, maar helaas.
Ze krijgen nu ook niet de hele dag doorlopend hooi anders groeien ze dicht. Hoe soberder, hoe minder dik, hoe minder huidproblemen, dát durf ik nu wel te beweren. In de winter zien we wel verder als hun kacheltje moet blijven branden.

En José, ik kan je niet zeggen wat er precies voor geweldigs in spelt zit; ik ben het gaan proberen omdat ik geloof in wat Gerrit zegt.
Als ik tijd heb zal ik het wel effe opzoeken.

Groet, Pien

Om heel eerlijk te zijn:
Als het leven van een van mijn eczeempaarden zo zwaar zou zijn dat het tegen de ondraaglijke kant aan zou zitten zou ik er niet over peinzen en super chemisch onderdrukkend middel te geven om het lijden te verzachten. OF ik zou het paard laten inslapen.
Natuurlijk pas nadat ik al die andere dingen geprobeerd had.
Tis één van de twee en gelukkig sta ik niet voor die keuze.

Maar de beste oplossing blijft in mijn ogen nog altijd een fokverbod instellen voor dit soort paarden.
Hoe hard het ook klinkt.
Want zeg nou zelf : Tot nu toe is er nog steeds geen één afdoende remedie tegen eczeem gebleken, alleen verlichtende middelen en de rest blijft vooralsnog één grote gispartij, ook van mijn kant.

Groet, Pien

muriela schreef op dinsdag 15 augustus 2006, 16:31:


Tenzij - ie op zijn achterbenen naar binnen wil natuurlijk....
(Ség ik toch - ik ben niet gek, iedereen is gek behalve ik).

Pien

Piet schreef op dinsdag 15 augustus 2006, 20:23:

roweentje schreef:

Ah, wat lief : Roween en Mazir....
Wat me opvalt is dat jullie tijdens onze vakantie in elk geval braaf met cap gereden hebben.
Da's toch zeer mooi dan.(Ook al had je em op de grond gepleurd.)
Greetz, Pien

Evy14 schreef:

En allebei van die stelten
Pien

sandratien schreef :

Hahaha, dat doet me denken aan een geweldig verhaal dat ik eens hoorde:

Een vrouw was met een sprong van haar westernzadel afgesprongen en bleef daardoor met haar voorkant van de BH in de zadelknop hangen terwijl ze al op de grond stond en het paard weg begon te lopen.
Zij, klein, en nogal stevig, stond op de tenen, hing aan het paard vast en kon niks doen.
Trui omhoog, BH omhoog getrokken, blote borsten en en vies mannetje dat zich een paar meter verderop stond te vergapen aan dit prachtige beeld.
En zij hem maar smeken haar te helpen los te komen....

Ik kan er niks aan doen, maar ik blijf dit telkens voor me zien wanneer iemand op de engelse manier van een westernzadel afspringt.

Greetz, Pien

Monique Meijer schreef :

Nee, hij begon te lopen. En het verhaal gaat nog verder want toen het vieze mannetje haar toch maar wilde bevrijden stonk hij zo erg dat zij ook nog eens begon te kokhalzen.
En al kokhalzend op haar tenen lopend met d'r BH onder d'r kin werd ze meegesleurd....

Maar het is goed afgelopen, want ze heeft me zelf dat verhaal verteld.
Sjonge jonge, wat hebben wij toen gelachen.
En wat een leuke verhalen komen er nu los.
Die van jouw BH in de trein vind ik ook wel een goeie zeg

Ik ben een heleboel blooperfoto's aan het bewaren van dingen die hier fout gaan en als ik er genoeg bij mekaar heb voor een leuk verhaal wil ik er een pagina aan wijden.
De laatste goeie actie is van mezelf van afgelopen jaar toen ik in het bos keihard aangesjeesd kwam op BD en ze haar aloude truc uithaalde bij het hekje waar we altijd 'baf' tot stilstand komen.
Die keer vloog ze naar links, gleed uit over een hoop bevroren bladeren en lazerden we beiden op de grond. Toen ik opkrabbelde stond zij al recht en terwijl ik de bladeren van me af veegde keek ik schichtig om me heen of niemand het gezien had. Ja je schaamt je toch wat en ik keek recht in de lens van een wandelaar die het hele gebeuren gefilmd had.
Ik was te verbouwereerd om er iets van te zeggen want hij sloop snel weg.

Enne, Eddy :) als ik een betonnen koeiendrinkbak tegenkom moet ik altijd even aan jou denken....

Vandaag sprong ons nog geen 2 maanden oude veulen zomaar pardoes over de balk van 80 cm die de bak afsluit, ik stond ernaast en ik kon zien dat het een zeer weldoordachte actie was van haar. Spirit, onze hond en zij waren wat aan het dollen toen ze vanuit stilstand zomaar en doelgericht over de balk heensprong en in de bak wat ging lopen hinniken....

Groet, Pien