Hoi,

Ik heb het zelf wel gedaan een ruin bij een jonge hengst.
Dat is misschien even (uh bijna een heel jaar) heftig maar de jonge hengst was een beetje gedragsgestoord door gebrek aan contact met andere paarden en ik vond dat ze het verder zelf moesten uitzoeken met de hoop dat de stabiele ruin de baas zou worden. De hengst gedroeg zich de eerste dag helemaal niet gestoord maar meer als een veulentje (kauwen-zachtjes neuzen) In de loop van de week gingen ze elkaar pas uitproberen. Tegen elkaar opsteigeren, bijten, de wei doorjagen, weinig echt schoppen met de achterbenen..(meer merriegedrag?), wel klauwen met de voorbenen. Tot ruim na de castratie van de jonge hengst bleken ze dagelijks (vooral na het loslaten uit de stal) even moeten stoeien. De ruin moest worden opgeofferd voor het opvoeden van die jonge adonis. Schrammen, ontvellingen, bloed, hoort er allemaal bij hoor. Gelukkig hebben ze elkaar nooit aan de benen verwond ondanks geen peesbescherming maar dat leek mij meer geluk dan wijsheid. De opvoeding heeft de ruin prima gedaan. Ik had het niet beter gekund in een jaar. De jonge hengst heeft geleerd zich te geven. Hij is gecastreerd toen hij bijna 3 was. Hij is nu drieeenhalf en wil eigenlijk nog steeds de baas zijn maar hij is veel milder geworden. Ze staan nog steeds altijd bij elkaar en zijn dikke vrienden. Als ik het zo teruglees weet ik niet of ik het zo weer zou doen want die arme ruin heeft heel wat moeten afzien met een jonge hengst die maar blééf terugkomen om te bijten. Zo snel mogelijk castreren is voor de rust in de wei de beste oplossing.

Het probleem van een bredere witte lijn komt al uit de tijd van de aangroei bij de kroonrand. Hoefzweren komen volgens mij door een verzwakte zool. Ik wijt het in jou geval aan de hormonale toestand van de merrie.
Laat in ieder geval een hele goede gediplomeerde hoefsmid bij je paard !!
Volgens mij hoeft dat niet persé een natuurlijk bekapper te zijn.. die mogen helemaal géén hoefzweren uitsnijden.. dat is mij niet geleerd tenminste..
Pas als alles weer goed is kun je beginnen met zelf te bekappen.

De witte lijn blijft bij mijn paarden ook niet altijd 100% goed.
De wei veranderd met het seizoen en daarmee ook de voedselopname van et paard. In de winter ga je bijvoeren. Je gaat ander hooi voeren. Hij heeft misschien wel medicijnen gehad... al dat soort dingen zie je terug in de hoefwand en uiteindelijk in de witte lijn. Let maar eens op als er een ribbel groeit op de hoefwand. Zodra die onderaan komt, zie je de weerslag op de witte lijn ook.

Gewoon juist voeren (zie deze site).. beweging op het harde... en goed (laten) bekappen. Veel succes.

Oh ja nog één ding. Die korrelige zool is helemaal niet verkeerd. Krab dat kruimel maar eens goed weg. Dat kan want daaronder zit pas de veel hardere zool waar je niet zomaar doorheen kunt krabben.

elian schreef op zaterdag 22 juli 2006, 16:44:

Hoi Ginger
Met dressuurniveau L-M bedoelen ze inderdaad de klasse Licht-Midden.
Als ze zeggen dat een paard Lichte klasse rijdt kan hij netjes alle gangen en overgangen en aan de teugel lopen in balans. Ook de ruiter laat zien dat hij de beginnersklasse voorbij is. Ieder paard en uiteindelijk elke ruiter kan wel tot de Lichte klasse komen.

Midden gaat al wat verder daarin is al wat meer aandacht voor verzamelde gangen en nog betere overgangen en zijgangen (en misschien ook contragalop?). Als een paard niet goed gebouwd is, krijgt hij al meer moeite met oefeningen op M Niveau uit te voeren hetgeen zich vaak uit in spanningen in de rug waarmee mondproblemen en een zichtbaar onrustig hoofd. Voor klasse Midden heb je dus wel degelijk een beter gegymnastiseerd (en dus regelmatig gereden) paard nodig. De ruiter heeft al veel ervaring nodig om in deze klasse een beetje succesvol te rijden.
Inderdaad ik las het al hierboven. Het dressuurboekje vertelt je alle details.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 27 juli 2006, 19:55:

Hé, dat is mooi ! Wel een opvallend karaktertje dus.. maar geen wacco.
Misschien zit hij bij jou ook heeel goed op zijn plaats ..
Dat verhaal van paardenlezen gaat ook over kenmerken van intelligentie of een gebrek daaraan maar voor wat betreft die korenaar spraken ze niet speciaal over hoge intelligentie maar misschien is dat toch een onderdeel van het probleem.
Kun je je voorstellen dat heel andere mensen jou paard op stal hebben ?
Heeft hij ook grote fijnomlijnde neusgaten en grote intelligente ogen en waar zit de kruin op het hoofd?

Peter Donck schreef op donderdag 27 juli 2006, 22:06:


Interessant ja, van die vossen.
Ik heb veel met katten gewerkt. Daar zie je ook een samengaan van karaktertrekken en kleur. Vrouwtjeskatten met rood zijn heel vaak felle katjes.
Dus ook de rode en de lapjeskat en de schildpad en de cypers-met rood.

sandratien schreef op donderdag 27 juli 2006, 21:39:

Sandatien, hoe zit het met de kruinen op het hoofd, de lengte en de stand van de oren en ook belangrijk de lijn van tussen de oren tot de neus.. zitten daar kuilen of bulten of is het helemaal recht. Grote of kleine neusgaten, fijn gevormd of dik en vlezig. Ik zal een nieuwe topic maken en daar het ISDN nummer opzetten.


Natuurlijk ik

Peter Donck schreef op donderdag 27 juli 2006, 22:27:


Witte katten zijn vaak doof.

Peter Donck schreef op donderdag 27 juli 2006, 22:31:

Wow dat is alvast een hele mooie uitleg die goed aansluit bij wat er geschreven wordt over kruinen. Hoe weet jij dat soort dingen ben je bioloog?
Natuurlijk ik

Christel Provaas schreef op donderdag 27 juli 2006, 22:47:


Hoi Christel,
Ah jij hebt het ook gelezen.. of alleen plaatjes gekeken misschien?
Want anders weet je ook dat bepaalde dingen afhangen van de gemoedstoestand op dat moment. Zo kan een paard bijvoorbeeld verschillende kinnen trekken of de mondspleet aan de zijkanten kan stug en opgevuld zijn als het paard koppig wordt. Bij ontspanning wordt de mond ook ontspannen en zo ook met die kinnen. Maar je paard heeft toch een bepaalde kin waaruit Linda TJ haar conclusies trekt. Zo schrijft ze over een puntige kin:
Wanneer een paard met zo´n kin nerveus is of van streek raakt, kan de kin hard worden. Het paard wordt dan inflexibel en de kin blijft hard totdat het weer is gekalmeerd. Maar kruinen die veranderen niet. Er zijn ook foto´s in het boek van een heel introvert paard in een ongelukkige tijd en hetzelfde paard in gelukkiger tijden bij een nieuwe eigenaar. Daar zie je mooi de veranderingen in het hoofd.
Natuurlijk ik

Natuurlijk ik