ALS JE ELKE WEEK EVEN RASPT.. zoals we hebben geleerd hoeft het niet zo een rauwe klus te zijn en is het voor het paard ook beter. En als je zo´n paardje met lange voeten (van iemand anders natuurlijk) tegenkomt voor een eenmalige klus dan nog moet je wel goed kunnen inschatten of deze overgang niet te groot is voor dat paardje. Maar de traditionele hoefsmeden werken eigenlijk altijd zo. Want als je eens per half jaar de hoefsmid laat komen zoals echt bij heel veel ponies en paarden gebeurd dan ziet het er aanvankelijk ook ongeveer zo uit .

Nu weet ik waarom sommige praten over gevoelige voeten.
Want als er zoveel ineens af moet .. van te lang naar flink kort..

ALS JE ELKE WEEK EVEN RASPT heb je nooit last van een paard met gevoelige voeten. Zullen we het daarbij maar houden?

Trea en Piet

Een haakse slijper en ik lees iets over.. het is maar een slijpschijfje. Ja maar dat is wel een gevaarlijk ding.

Trea ik vind het knap als jij met een slijper je hoeven netjes kan maken.
En als dat goed gaat zo ben ik de laatste om te zeggen dat het niet kan of mag ofzo.. maar veilig voor jou en het paard is het niet.

Misschien zou je je paar dan peesbeschermers om kunnen doen voor het geval je eens uit evenwicht raakt of de slijper uit je handen laat vallen.
Doe je zelf ook lange leren handschoenen aan?
Het slijpen is erg gevaarlijk (polsen-vingers-benen) en een uitschieter is ook menselijk dus...

Laat je het ons ook weten wanneer het eens goed fout gaat??
Dit om andere thuisbekappers niet te veel aan te moedigen.
Maar daarbij komen we meteen bij het verhaal over Piet.

Trea HIJ IS CURSUSLEIDER.
Piet weet heus wel wat er voor handigheidjes zijn maar in een paar cursusuren kan hij de vaardigheden en verstandelijke vermogens van zijn cursisten niet even inschatten en ze tussendoor ook nog even de haakse slijper voordoen. Zo simpel is het toch.
Dat noemen ze "of the record".. die uitspraak ken je toch wel?
Gewoon zoals jij en ik even onder elkaar.
Niet als cursusleider van Paard Natuurlijk.
En nu geen ruzie meer maken he.

Ennuh, wie weet gaan jullie samen nog weleens wat drinken :).

Piet en Trea ik nodig jullie uit om in mijn (fictieve) bar in pension Natural Vitelli een borreltje te komen drinken. En Egon is ook uitgenodigd om zijn humor.
Ik heb weer iets om over na te denken.

Ik heb dat boek van Linda Tellington-Jones verslonden. Prachtig boek.
Linda heeft haar hele leven met paarden gewerkt en daarmee ook vele moeilijke paarden ontmoet.
Ze beschrijft wat ze leerde van de bedoeinen.
Bedoeinen leven erg dicht bij de paarden en hebben heel interessante theorien over paarden leren kennen op de manier waar wij niets van weten.
Ze schrijft over het lezen van een paardenhoofd en lichaam. Wat dat kan zeggen over het karakter en gedrag. Dat gaat dan over stand oren, ogen, mond en kin, lijn van het hoofd enzo. Mijn praktijkonderzoekje was doorslaggevend voor mijn vertrouwen in dat boek. Het klopte perfect!
De kruinen op het hoofd en lichaam vertellen iets over het karakter.
Paarden met problemen kunnen eerst "gelezen" worden.
Heeft het paard hele goede kruinen op de juiste plaatsen dan moet je het probleem doorgaans vinden in pijn en slechte ervaringen ipv in een slecht karakter!

Voorbeeldje: inderdaad een kruin tussen de ogen hoort bij een betrouwbaar paard.
Twee kruinen: paard kan wat overdreven reageren in bepaalde situaties.
Kruin rechts van het midden: niet de makkelijkste
Bedoeinen zien niet graag een paard met een kruin hoog op de hals.

Het slechtste dat je kunt treffen is een paard met een lange kruin (scheiding van de haren) op de borstkas. Dus niet onder aan de hals maar lager.
Dit noemen ze een "gescheurde boord" verwijst naar hun rouwtradities...
Deze paarden zijn (volgens het boek, en volgens de eigen ervaring van de schrijfster van het boek) potentieel gevaarlijk en zeer onbetrouwbaar van geboorte af en dus niet door omgevingsfactoren. Van die paarden die tegen de muren oplopen en andere soortige zelfmoordpogingen plegen.
Ik ben nog niet zo een paard tegen gekomen. Maar het interesseerd me ten zeerste.

Wil iemand eens kijken of hij of zij ook zo´n zelfmoordcommando op stal heeft??
Of zal ik er een nieuw topic van maken.
Kunnen we elkaars paarden lezen.

Hoi,

Ik heb het zelf wel gedaan een ruin bij een jonge hengst.
Dat is misschien even (uh bijna een heel jaar) heftig maar de jonge hengst was een beetje gedragsgestoord door gebrek aan contact met andere paarden en ik vond dat ze het verder zelf moesten uitzoeken met de hoop dat de stabiele ruin de baas zou worden. De hengst gedroeg zich de eerste dag helemaal niet gestoord maar meer als een veulentje (kauwen-zachtjes neuzen) In de loop van de week gingen ze elkaar pas uitproberen. Tegen elkaar opsteigeren, bijten, de wei doorjagen, weinig echt schoppen met de achterbenen..(meer merriegedrag?), wel klauwen met de voorbenen. Tot ruim na de castratie van de jonge hengst bleken ze dagelijks (vooral na het loslaten uit de stal) even moeten stoeien. De ruin moest worden opgeofferd voor het opvoeden van die jonge adonis. Schrammen, ontvellingen, bloed, hoort er allemaal bij hoor. Gelukkig hebben ze elkaar nooit aan de benen verwond ondanks geen peesbescherming maar dat leek mij meer geluk dan wijsheid. De opvoeding heeft de ruin prima gedaan. Ik had het niet beter gekund in een jaar. De jonge hengst heeft geleerd zich te geven. Hij is gecastreerd toen hij bijna 3 was. Hij is nu drieeenhalf en wil eigenlijk nog steeds de baas zijn maar hij is veel milder geworden. Ze staan nog steeds altijd bij elkaar en zijn dikke vrienden. Als ik het zo teruglees weet ik niet of ik het zo weer zou doen want die arme ruin heeft heel wat moeten afzien met een jonge hengst die maar blééf terugkomen om te bijten. Zo snel mogelijk castreren is voor de rust in de wei de beste oplossing.

Het probleem van een bredere witte lijn komt al uit de tijd van de aangroei bij de kroonrand. Hoefzweren komen volgens mij door een verzwakte zool. Ik wijt het in jou geval aan de hormonale toestand van de merrie.
Laat in ieder geval een hele goede gediplomeerde hoefsmid bij je paard !!
Volgens mij hoeft dat niet persé een natuurlijk bekapper te zijn.. die mogen helemaal géén hoefzweren uitsnijden.. dat is mij niet geleerd tenminste..
Pas als alles weer goed is kun je beginnen met zelf te bekappen.

De witte lijn blijft bij mijn paarden ook niet altijd 100% goed.
De wei veranderd met het seizoen en daarmee ook de voedselopname van et paard. In de winter ga je bijvoeren. Je gaat ander hooi voeren. Hij heeft misschien wel medicijnen gehad... al dat soort dingen zie je terug in de hoefwand en uiteindelijk in de witte lijn. Let maar eens op als er een ribbel groeit op de hoefwand. Zodra die onderaan komt, zie je de weerslag op de witte lijn ook.

Gewoon juist voeren (zie deze site).. beweging op het harde... en goed (laten) bekappen. Veel succes.

Oh ja nog één ding. Die korrelige zool is helemaal niet verkeerd. Krab dat kruimel maar eens goed weg. Dat kan want daaronder zit pas de veel hardere zool waar je niet zomaar doorheen kunt krabben.

elian schreef op zaterdag 22 juli 2006, 16:44:

Hoi Ginger
Met dressuurniveau L-M bedoelen ze inderdaad de klasse Licht-Midden.
Als ze zeggen dat een paard Lichte klasse rijdt kan hij netjes alle gangen en overgangen en aan de teugel lopen in balans. Ook de ruiter laat zien dat hij de beginnersklasse voorbij is. Ieder paard en uiteindelijk elke ruiter kan wel tot de Lichte klasse komen.

Midden gaat al wat verder daarin is al wat meer aandacht voor verzamelde gangen en nog betere overgangen en zijgangen (en misschien ook contragalop?). Als een paard niet goed gebouwd is, krijgt hij al meer moeite met oefeningen op M Niveau uit te voeren hetgeen zich vaak uit in spanningen in de rug waarmee mondproblemen en een zichtbaar onrustig hoofd. Voor klasse Midden heb je dus wel degelijk een beter gegymnastiseerd (en dus regelmatig gereden) paard nodig. De ruiter heeft al veel ervaring nodig om in deze klasse een beetje succesvol te rijden.
Inderdaad ik las het al hierboven. Het dressuurboekje vertelt je alle details.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 27 juli 2006, 19:55:

Hé, dat is mooi ! Wel een opvallend karaktertje dus.. maar geen wacco.
Misschien zit hij bij jou ook heeel goed op zijn plaats ..
Dat verhaal van paardenlezen gaat ook over kenmerken van intelligentie of een gebrek daaraan maar voor wat betreft die korenaar spraken ze niet speciaal over hoge intelligentie maar misschien is dat toch een onderdeel van het probleem.
Kun je je voorstellen dat heel andere mensen jou paard op stal hebben ?
Heeft hij ook grote fijnomlijnde neusgaten en grote intelligente ogen en waar zit de kruin op het hoofd?

Peter Donck schreef op donderdag 27 juli 2006, 22:06:


Interessant ja, van die vossen.
Ik heb veel met katten gewerkt. Daar zie je ook een samengaan van karaktertrekken en kleur. Vrouwtjeskatten met rood zijn heel vaak felle katjes.
Dus ook de rode en de lapjeskat en de schildpad en de cypers-met rood.

sandratien schreef op donderdag 27 juli 2006, 21:39:

Sandatien, hoe zit het met de kruinen op het hoofd, de lengte en de stand van de oren en ook belangrijk de lijn van tussen de oren tot de neus.. zitten daar kuilen of bulten of is het helemaal recht. Grote of kleine neusgaten, fijn gevormd of dik en vlezig. Ik zal een nieuwe topic maken en daar het ISDN nummer opzetten.


Natuurlijk ik

Peter Donck schreef op donderdag 27 juli 2006, 22:27:


Witte katten zijn vaak doof.

Peter Donck schreef op donderdag 27 juli 2006, 22:31:

Wow dat is alvast een hele mooie uitleg die goed aansluit bij wat er geschreven wordt over kruinen. Hoe weet jij dat soort dingen ben je bioloog?
Natuurlijk ik

Christel Provaas schreef op donderdag 27 juli 2006, 22:47:


Hoi Christel,
Ah jij hebt het ook gelezen.. of alleen plaatjes gekeken misschien?
Want anders weet je ook dat bepaalde dingen afhangen van de gemoedstoestand op dat moment. Zo kan een paard bijvoorbeeld verschillende kinnen trekken of de mondspleet aan de zijkanten kan stug en opgevuld zijn als het paard koppig wordt. Bij ontspanning wordt de mond ook ontspannen en zo ook met die kinnen. Maar je paard heeft toch een bepaalde kin waaruit Linda TJ haar conclusies trekt. Zo schrijft ze over een puntige kin:
Wanneer een paard met zo´n kin nerveus is of van streek raakt, kan de kin hard worden. Het paard wordt dan inflexibel en de kin blijft hard totdat het weer is gekalmeerd. Maar kruinen die veranderen niet. Er zijn ook foto´s in het boek van een heel introvert paard in een ongelukkige tijd en hetzelfde paard in gelukkiger tijden bij een nieuwe eigenaar. Daar zie je mooi de veranderingen in het hoofd.
Natuurlijk ik

Natuurlijk ik