Nee, weet ik, ik reageerde op wat Nick, Eddy en Sandratien schreven, eigenlijk niet eens met jouw verhaal in mijn gedachten


Nou eh.... niet op de mijne, maak je maar geen zorgen!

Ja, uit de buurt blijven dus, maar wat ik zei was dat het niet altijd zo eenvoudig ligt en dat veulies niet altijd makkelijk, lief en plooibaar zijn....

Túúrlijk zien we hier ook dat iedereen die Peyo ziet akuut 'last' krijgt van tuttelneigingen en hoppelepoppele friemelgevoelens, en bij Spiritje kon je niet genoeg friemelen toen hij zo klein was, bij Peyote echter lokt het voor mij ongewenst gedrag uit en je hebt gelijk dat je dan maar beter uit de buurt kunt blijven. De paarden onderling lossen zoiets vanzelf op, geheel met je eens!

Alleen wil ik zelf ook graag zonder blauwe plekken langs mijn snoezepoesje....

Wat er nu al een keer gebeurde was dat er een klant "met verstand van zaken" met de hand op het bokkende kontje van Peyo bleef duwen in de hoop haar door haar omlaag te drukken te stoppen met bokken en trappen. Dat heeft uiteraard precies het averechtse effect en ik vind ook dat er gewoon niemand aan haar moet komen - hoef ik het er straks niet weer uit te werken.


Ow ja, ens dus, maar zoals ik schreef zijn we bij Peyo nog niet zover. Voorlopig staan er een paar hebberige merries klaar om haar af te pakken van Bombita en die staan hoger in rangorde dus het stresseert Bombita, die altijd allerlaagste in rangorde was (is).
Nadeel voor hun dat ze zelf geen veulens hebben.Dat corrigeren komt vanzelf wel en tot die tijd moet je niet al teveel uitlokken bij zo'n kleintje.

Zitten we nu een beetje op één lijn?

Groet, Pien

Nick Altena schreef :


Ik ben het volledig met je eens dat je geen tikken moet geven, maar 'alleen maar' negeren helpt ook niet alijd, Nick, getuige mijn hengstenverhaal eerder vandaag.

Ik kreeg vandaag zomaar 2 mooie voorbeelden cadeau:
De eerste was van Mazir, die even liep te klooien aan het touw terwijl ik er op mijn sandalen naast liep (nooit doen - weet ik, maar ik wil nu wel eens bruine voeten bij mijn bruine armen en ik had bovendien vrij, liep in in mijn huistenue) dus ik durfde niet zoveel.
Mazir heeft de neiging wat te slingeren en je zodoende opzij te duwen tijdens het lopen en dat wilde ik niet dus duwde ik hem terug naar rechts waarna hij even een hap in mij wilde nemen. Je weet het; zijn oude gewoonte, zo heéél af en toe moet ie nog even lopen klooien, stelt weinig voor, maar wel als je op je sandalen loopt. Want dan voel je je toch wat kwetsbaarder met die open voeten.

Er was even niks te negeren (zou ik niks gedaan hebben dan trapte hij of op mijn tenen of ik lag in de heg) en op mijn zwiep ging hij keurig naar rechts waarna hij zijn hoofd omlaag deed en ik "bien" kon zeggen (het franse woord voor Yes, dat heeft hij zo geleerd).
Niks aan de hand, gewoon verder gelopen, even dikke vrienden, het was gelijk weer over en hij heeft het niet herhaald. Klaar. En ik zie dat het voor Mazir heel goed is dat ik hem duidelijkheid geef!

Even later liep ik met Spirit achter de rest van de groep aan. Ik doe dat elke dag even (ook voorop, moet ie ook leren) als we de paarden van - en naar de wei brengen. Vandaag had hij het in zijn hoofd dat hij in Winner wilde gaan lopen bijten en toen ik hem corrigeerde werd ie wat baldadig en wilde hij wat gaan springen aan mijn touwtje. Maakt op mij geen indruk (ik had mijn laarzen toch maar even aan gedaan) en op mijn ellebooggewapper húp, stil....
waarna ik hem beloon zodra hij stil staat .
Nick, daar is niks bij te negeren hoor.

Ik denk dat het de beloning is die veel mensen lijken te vergeten !
Groet, Pien

ps Nick, en tóch zou ik van jou graag weten hoe jij dit zou oplossen, net als mijn vraag met de steigerende hengst waar Eddy het over had en een zijn-moeder-dekkende hengst....

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 8 juli 2006, 0:24:


wat schreef ik?

Wil schreef op zaterdag 8 juli 2006, 0:09:


Wij gaan hem binnenkort ook verkopen.
Ik laat het hier nog wel even weten als het zo ver is.

Groet, Pien

Spirithorses schreef:


Effe een aanvulling: De zwiep is tegenwoordig tussen hem en mij niet méér dan een armgebaar van mijn kant geworden, zo ver zijn we al.
Maar mocht er geen reaktie komen dan voer ik de druk op ja.

Groet, Pien

Spirithorses schreef :


Zoals het was:
Mazir zelf voerde de druk ook op, lijkt mij.
Altijd volgens een leuk vast en voorspellend patroontje:

Eerst ging ie tegen me lopen duwen, dan gingen zijn oren plat, vervolgens dat hoofd naar links en daarna deed hij een bijtbeweging.
Zou ik dan nóg niks gedaan hebben dan draaide hij zich om en sprong hij bovenop me. Zo was het toen ik hem kreeg.
Soms ook was die waarschuwing er niet en sprong hij gelijk al in de paddock bovenop me. En dat is niet leuk met een 1.60 groot heftig paard.

Nu duwt ie soms nog wat met een schouder en dan zeg ik "Kom op kerel, dat heb jij toch niet meer nodig?" waarna hij als vanzelf ophoudt, net alsof hij zich dat inderdaad realiseert.
Veel van zijn gedrag heb ik er inderdaad uit weten te krijgen door het te negeren en het goede te belonen, maar soms ging dat niet en hadden we toch effe een confrontatie waarna we allebei sorry zeiden.
Dat deden we wel, zowel hij als ik, dat sorry zeggen.
Allebei in de vorm van ons hoofd omlaag naar de grond.

We zijn nu hele dikke vrienden.
Pien