Pascal de Boer schreef :

Oja, denk je dat? Of hóóp je dat?
Zou ik maar niet teveel vanuit gaan....
He, Eddy ?

Groet, Pien Whip! ( benieuwd of deze emoticon het nog doet).

Bianca Veld schreef:


Hoi Bianca,
Het klinkt misschien confronterend wat ik nu ga zeggen, en ik hoop dat je toch even doorleest....

Nee, geen geit, geen schaap en kinderen zijn ook al niet gelijkwaardige maatjes voor een paard. Speelgoed is ook al geen vervanging voor het sociale soortgenotengroepsgedrag dat voor een paard onontbeerlijk is.
Kinderen, geiten, schaapjes en speelballen met een handvat 'spreken' een andere taal dan een paard.

Wat tijdens al die uren dat je er niet bent? Wie speelt er op zijn paards, groomt, hinnikt terug om het maar even simpel te houden?

Het grote 'probleem' van veel mensen die aan een paard beginnen is dat ze het gezellig en leuk voor de kinderen vinden een maatje in de tuin te hebben staan om vervolgens tot de conclusie te komen dat het grasmaaierende speelkameraadje geheel eigen behoeftes en gewoontes heeft die niet 'kneedbaar' zijn.

Een páárd is te groot, te sterk, maar een shet is net zo goed een echt paard, ook al is het een maatje kleiner, en het vergt heel wat je van te voren in deze paardenmaterie te verdiepen vooraleer je eraan begint.
Ik bedoel dat niet lullig, maar ik weet dat het confronterend overkomt.
In mijn ogen horen paarden niet alleen te staan, en ik vind alternatieven als andere dieren geen goed idee.

Stel, jij wordt op een eiland opgesloten met alleen een geit. Hoe gezellig het lijkt in het begin, ('ha ha, eindelijk company') ik vrees dat je na verloop van tijd de bomen in zou vliegen van ellende, niemand om in jouw taal tegenaan te zeuren, te praten etc. Niemand die jou terug antwoordt. Dan kun je er wel een aap bij loslaten, maar het blijft een aap en het is geen gelijkwaardige gesprekspartner. Het is gewoon een ander diersoort.

Het dieet dat Izzy aanvankelijk kreeg was hooi, geen gras (trigger!) en wat mineralen (geen vitamines). Voorheen volgestopt met zemelen, musli, lucerne, appels, de nodige kilo's wortelen ('omdat iedereen zegt dat wortelen zo gezond zijn'....)
...en dat voor een kleine Fjord van nog geen 1.38 m....

Nog één laatste : Stroomdraad is een 'buitenkantoplossing' en werkt uitsluitend als symptoombestrijding, zodat het er aan de buitenkant mooi blijft uitzien. Ga nu maar naar binnen (in dat systeem en in deze denkwijze) en ik weet zeker dat er een wereld voor je opengaat.

Ow, ik wil je niet kwetsen of beledigen en ik hoop dat ik je hiermee niet wegjaag van dit forum. Voel je welkom en blijf om tot nieuwe inzichten te komen.
Blijven vragen he, er zijn hier genoeg mensen die je willen helpen.
Ook aardige....

Groet, Pien

Zo, ik heb dat "Pien" ertussenuit gehaald.

Nick Altena schreef :


Mwah, het zit echter niet altijd zo in elkaar.
Inderdaad ben ik het met je eens dat paarden meestal een waarschuwing geven en dan kun jij als mens beslissen of je daarin meegaat of niet. Hoe je dat ook wenst op te lossen en op welk moment je wilt reageren is je eigen keuze, dat begrijp ik.

Ik zal je echter het voorbeeld van mijn snoezig kleine veulentje Peyote geven: Zo snoezig als ze is, het diertje heeft een karákter waar je U tegen zegt. Kolere zeg.... (En dan vergeleken met onze slome jaarling hengst....)
Amper één dag oud trapte ze al naar d'r moeder, en gericht hoor.
Met 3 dagen at ze al hooi en dronk ze al water.
Een zeer kwieke tante dus.
Gaat ook in d'r eentje op onderzoek uit, heeft nu al een dikke knie van weetikwaarvan, de nodige krassen en is al verscheidene keren onder de draad doorgetjoept, waarbij ik het ongelooflijk vind dat ze zelf de weg terug kan vinden zonder in paniek te geraken.

Al vanaf de eerste paar dagen trapte ze gericht naar haar moeder, ons, de hond, en alles wat er maar in haar buurt kwam; zodanig dat wij de mensen verbieden haar teveel te aaien en al zeker niks aan die achterkant uit te lokken. Negeren dus, maar ze is zo nieuwsgierig en razendsnel dat zelfs wij soms te laat zijn en zij haar kont al naar ons gekeerd heeft en een ferme trap gegeven heeft (auw, zelfs van een klein snoezig veulentje komt dit áán).

Ze is een dondersteen, loop je achter haar langs dan haalt ze uit hoor
Soms geeft ze ook wel een waarschuwing in de vorm van achteruit lopen, waarbij wij ons tralalalala, 'snel' omdraaien en weggaan, maar dat is niet altijd het geval.
Haar moeder is helemaal niet zo, die is veel zachtaardiger (en corrigeert d'r kind voor geen meter).
Met Peyo is helemaal niks mis, die vindt het gewoon leuk om handstand te doen, op je te springen, te trappen.

Soms vleit ze zich als een krolse kat tegen je been en draait ze zich vliegensvlug om en haalt ze uit. Tuurlijk negeren wij haar, en duwen wij haar weg, maar ik heb d'r ook al in haar kontje geknepen hoor, toen ze echt terugkwam en van geen ophouden wist.

Dat bijten is een tandenverhaal, makkelijk op te lossen door haar weg te duwen, da;s ook niet zo erg als het uithalen aan de achterkant, maar feit is dat niet alle veulens even lief en zachtaardig zijn.
Van het verhaal van Sandratien kan ik me heel wat voorstellen....

Groet, Pien

eddy DRUPPEL schreef :


Ik ben het met je eens, Eddy.
Mijn schattige slome, nu 14 maanden oude hengstveulen is de braafheid zelve, al zeg ik het zelf goed opgevoed en ik gebruik hem zelfs af en toe al heel even als demopaardje bij het grondwerk. Kan volgen, stopppen, achterwaarts, meelopen, los blijven staan, alles aan een los touwtje, hoofdje omlaag....
Verleden week in het bos met alleen een leadrope om de hals gewandeld. No problem allemaal. Heerlijk dier dus! (Ik mag hopen dattie zo blijft).

Maar zo héél af en toe beginnen die hormonen te gieren en loopt ie bijvoorbeeld het ene moment achter je als een schoothondje waarbij hij zo inééns heel even een bijtbeweging richting mijn arm maakt, of zich spontan wil omdraaien om even een van de merries te bek*tten. Gisteren is hij ontsnapt uit de paddock en wilde hij op zijn eigen moeder springen (haha, zij is de enige die niks terugdoet, de rest zet hem goed op zijn nummer).

Dan ga ik echt niet lief roepen en al zeker niks negeren, dan is het d'r áf, met de leadrope en alles wat ik in me heb, of als ik hem aan een touwtje heb is er echt wel mijn elleboog of een zwieptouw omdat ik van mening ben dat wanneer ik dit gedrag tolereer hij het zelf van kwaad tot erger maakt.
Ik zet hem op de plaats dus en wel zo dat hij het heel even uit zijn hoofd laat in herhaling te vallen.

Knijpen, slaan, terugbijten heeft allemaal geen enkele zin op dat moment (wel eens een hormonenhengst met een stijve en maar één gedachte van een merrie af proberen te krijgen Nick??) En die merrie maar om je heen draaien, het arme dier stond ook nog aangebonden omdat we aan het opzadelen waren....en hij maar erop springen....

Heb ik nóg geluk dat hij reageerde op mijn zwieptouw, en ja, als het nodig was had ik hem zelfs een optater op zijn kont ermee gegeven hoor.....
Túúrlijk probeer je dit soort situaties te voorkomen, maar soms kunnen er dingen gebeuren die je niet in de hand hebt waardoor er bijvoorbeeld een hek openstaat. Al is je paard nog zo lief.... zijn hormonen zijn er ook nog.

Het was óf dat, of volgend jaar een inteeltveulen, want het zag er behoorlijk écht uit allemaal....

Wat zou jij doen Nick, in zo'n situatie ?
Groet, Pien

Marleen den Arend schreef :


Bombita laat nog geen enkel paard bij haar veulen komen, dus zo ver zijn we nog niet. Weet zeker dat de andere paarden dat inderdaad op termijn gaan corrigeren, maar Peyo doet dit uiteraard niet tegen de andere paarden, die kijkt wel uit....

Groet, Pien

Wil schreef :


Bombita is er een van de Wap Spot bloedlijn, blijkbaar zeer zeldzaam in België (ik weet er zelfs niks van hoor, ik klets nu na wat ik zelf hoorde) en de hengst is Little Pacha van de Riverland Ranch. USA denk ik ?!...
Groet, Pien

Nick Altena schreef :


Mijn berichtje over Peyote zul je inmiddels wel gelezen hebben, maar als ik het over Spirit heb: Ook ik geef wel degelijk waarschuwingen voordat ik mijn hengst(je) corrigeer. Alleen waarschuwt híj mij niet altijd...

Net als het verhaal van Eddy van de hengst met opengesperde mond: Als je dan niet snel reageert en je laat hém je voor zijn heb je op dat moment wel een probleem....

Groet, Pien

Wil schreef:


Ik weet d'r ook niks van, Wil....
Heb ook nooit een Appaloosa gewild omdat ik het vooroordeel had dat ze 'not trainable en fucked up in the head' zijn (laat Peter Donck dit maar niet horen, naja, die is nu toch met vakantie en kan dit niet lezen haha).

Maar toen hij aankwam met Bombita, ja, wat moest ik toen?
Maar ook Bombita is geen katje om zonder handschoenen aan te pakken, da's ook een bewerkelijke tante die niet met zich laat sollen en als je druk op haar legt heb je een probleem, toch lijkt zij heel anders dan haar veulen.

Peter zou je exact kunnen uitleggen hoe dat zit met die bloedlijnen, die heeft 12 van dat spul. Ik heb me daar nooit zo in verdiept.
Komt nog wel een keer....

Doei, Pien

Nee, weet ik, ik reageerde op wat Nick, Eddy en Sandratien schreven, eigenlijk niet eens met jouw verhaal in mijn gedachten


Nou eh.... niet op de mijne, maak je maar geen zorgen!

Ja, uit de buurt blijven dus, maar wat ik zei was dat het niet altijd zo eenvoudig ligt en dat veulies niet altijd makkelijk, lief en plooibaar zijn....

Túúrlijk zien we hier ook dat iedereen die Peyo ziet akuut 'last' krijgt van tuttelneigingen en hoppelepoppele friemelgevoelens, en bij Spiritje kon je niet genoeg friemelen toen hij zo klein was, bij Peyote echter lokt het voor mij ongewenst gedrag uit en je hebt gelijk dat je dan maar beter uit de buurt kunt blijven. De paarden onderling lossen zoiets vanzelf op, geheel met je eens!

Alleen wil ik zelf ook graag zonder blauwe plekken langs mijn snoezepoesje....

Wat er nu al een keer gebeurde was dat er een klant "met verstand van zaken" met de hand op het bokkende kontje van Peyo bleef duwen in de hoop haar door haar omlaag te drukken te stoppen met bokken en trappen. Dat heeft uiteraard precies het averechtse effect en ik vind ook dat er gewoon niemand aan haar moet komen - hoef ik het er straks niet weer uit te werken.


Ow ja, ens dus, maar zoals ik schreef zijn we bij Peyo nog niet zover. Voorlopig staan er een paar hebberige merries klaar om haar af te pakken van Bombita en die staan hoger in rangorde dus het stresseert Bombita, die altijd allerlaagste in rangorde was (is).
Nadeel voor hun dat ze zelf geen veulens hebben.Dat corrigeren komt vanzelf wel en tot die tijd moet je niet al teveel uitlokken bij zo'n kleintje.

Zitten we nu een beetje op één lijn?

Groet, Pien

Nick Altena schreef :


Ik ben het volledig met je eens dat je geen tikken moet geven, maar 'alleen maar' negeren helpt ook niet alijd, Nick, getuige mijn hengstenverhaal eerder vandaag.

Ik kreeg vandaag zomaar 2 mooie voorbeelden cadeau:
De eerste was van Mazir, die even liep te klooien aan het touw terwijl ik er op mijn sandalen naast liep (nooit doen - weet ik, maar ik wil nu wel eens bruine voeten bij mijn bruine armen en ik had bovendien vrij, liep in in mijn huistenue) dus ik durfde niet zoveel.
Mazir heeft de neiging wat te slingeren en je zodoende opzij te duwen tijdens het lopen en dat wilde ik niet dus duwde ik hem terug naar rechts waarna hij even een hap in mij wilde nemen. Je weet het; zijn oude gewoonte, zo heéél af en toe moet ie nog even lopen klooien, stelt weinig voor, maar wel als je op je sandalen loopt. Want dan voel je je toch wat kwetsbaarder met die open voeten.

Er was even niks te negeren (zou ik niks gedaan hebben dan trapte hij of op mijn tenen of ik lag in de heg) en op mijn zwiep ging hij keurig naar rechts waarna hij zijn hoofd omlaag deed en ik "bien" kon zeggen (het franse woord voor Yes, dat heeft hij zo geleerd).
Niks aan de hand, gewoon verder gelopen, even dikke vrienden, het was gelijk weer over en hij heeft het niet herhaald. Klaar. En ik zie dat het voor Mazir heel goed is dat ik hem duidelijkheid geef!

Even later liep ik met Spirit achter de rest van de groep aan. Ik doe dat elke dag even (ook voorop, moet ie ook leren) als we de paarden van - en naar de wei brengen. Vandaag had hij het in zijn hoofd dat hij in Winner wilde gaan lopen bijten en toen ik hem corrigeerde werd ie wat baldadig en wilde hij wat gaan springen aan mijn touwtje. Maakt op mij geen indruk (ik had mijn laarzen toch maar even aan gedaan) en op mijn ellebooggewapper húp, stil....
waarna ik hem beloon zodra hij stil staat .
Nick, daar is niks bij te negeren hoor.

Ik denk dat het de beloning is die veel mensen lijken te vergeten !
Groet, Pien

ps Nick, en tóch zou ik van jou graag weten hoe jij dit zou oplossen, net als mijn vraag met de steigerende hengst waar Eddy het over had en een zijn-moeder-dekkende hengst....

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 8 juli 2006, 0:24:


wat schreef ik?

Wil schreef op zaterdag 8 juli 2006, 0:09:


Wij gaan hem binnenkort ook verkopen.
Ik laat het hier nog wel even weten als het zo ver is.

Groet, Pien

Spirithorses schreef:


Effe een aanvulling: De zwiep is tegenwoordig tussen hem en mij niet méér dan een armgebaar van mijn kant geworden, zo ver zijn we al.
Maar mocht er geen reaktie komen dan voer ik de druk op ja.

Groet, Pien

Spirithorses schreef :


Zoals het was:
Mazir zelf voerde de druk ook op, lijkt mij.
Altijd volgens een leuk vast en voorspellend patroontje:

Eerst ging ie tegen me lopen duwen, dan gingen zijn oren plat, vervolgens dat hoofd naar links en daarna deed hij een bijtbeweging.
Zou ik dan nóg niks gedaan hebben dan draaide hij zich om en sprong hij bovenop me. Zo was het toen ik hem kreeg.
Soms ook was die waarschuwing er niet en sprong hij gelijk al in de paddock bovenop me. En dat is niet leuk met een 1.60 groot heftig paard.

Nu duwt ie soms nog wat met een schouder en dan zeg ik "Kom op kerel, dat heb jij toch niet meer nodig?" waarna hij als vanzelf ophoudt, net alsof hij zich dat inderdaad realiseert.
Veel van zijn gedrag heb ik er inderdaad uit weten te krijgen door het te negeren en het goede te belonen, maar soms ging dat niet en hadden we toch effe een confrontatie waarna we allebei sorry zeiden.
Dat deden we wel, zowel hij als ik, dat sorry zeggen.
Allebei in de vorm van ons hoofd omlaag naar de grond.

We zijn nu hele dikke vrienden.
Pien