Hallo, Sinds een paar weken zijn wij de trotse eigenaars van een minishetlander veulentje, Ami! Hij is nu 7 weken. Bedoeling is dat hij, als hij over een paar maanden bij ons komt wonen, het kameraadje wordt van onze haflinger ruin.

Ik heb nog nooit een veulen opgevoed dus probeer ik zoveel mogelijk informatie te verzamelen om alles zo goed mogelijk te doen. Nu hij nog bij de merrie is, gaan we zo’n twee keer per week bij hem langs om een beetje met hem te oefenen/spelen zodat hij ons al goed kent. Het is een zeer nieuwsgierig veulen, zolang wij daar zijn is hij de hele tijd bij ons en kijkt hij niet meer naar z’n mama om. Probleem is echter dat hij ook de hele tijd probeert te bijten, niet gemeen maar wel vervelend. Nu weet ik wel dat hij nog heel klein is en veulens nogal veel “onderzoeken” met hun mond maar als je er blauwe plekken aan overhoudt, lijkt het mij dat het onderzoek toch iets te grondig gebeurt.

Hoe kunnen we dat nu best afleren, overal lees ik iets anders, van een tik geven, heel boos worden tot negeren? Ik zou graag willen weten hoe we dit probleempje nu heel precies moeten aanpakken?

Ik hoop dat jullie wat nuttige informatie voor me hebben!

e m kraak schreef op woensdag 5 juli 2006, 19:09:


Hoihoi,
eerst en vooral wil ik iedereen bedanken voor de reacties waar ik mee aan de slag kan! Mijn eerste reactie was: toch leuk zo'n forum, allemaal mensen die paardengek zijn en hun ervaring willen delen met een beginner die probeert om alles zo goed mogelijk te doen opdat haar paardjes zich goed voelen in hun vel.

Dan lees ik ergens het zinnetje "laat de beessies met rust als je er toch de ballen kijk op hebt", snelle conclusie denk ik dan... En wat verder: "Weet je, het blijft maar zo oeverloos aankabbelen, de stomzinnigste vragen, blijkbaar het onvermogen ook of onwil om je te verdiepen vóór je dieren neemt... "
Tja, daar wil ik dan toch even op reageren:
StomPzinnigste vraag??? Mij lijkt het dat mensen die geen hulp durven vragen eerder stompzinnig zijn dan ik. Ik probeer mij zo goed als mogelijk voor te bereiden op de komst van mijn veulen: ik vraag raad aan zoveel mogelijk paardenliefhebbers, ik lees boeken en ik speur het internet af. Ik rij meermaals per week 40km om wat tijd door te kunnen brengen met ons veulen zodat we straks als hij naar ons komt, al vertrouwd zijn met elkaar. Ik probeer hem te laten wennen aan allerhande situaties. En dan moet ik mij in een forum laten zeggen dat ik "het vermogen mis of mij zelfs niet wil verdiepen in het houden van paarden"??? Ik denk dat als iedereen zo doordacht aan paarden zou beginnen als ik dan zouden er heel wat minder zielige paarden zijn. Of is het houden van paarden voor een select clubje van mensen die het geluk hebben om geboren te worden met een "paarden-gen"?? Akkoord, er zijn veel mensen die er pakken meer van weten dan ik maar dat betekent niet dat mijn paardjes er slecht aan toe gaan zijn. Ik voel mij niet te goed om raad te vragen, misschien zou het leuk zijn als mensen met meer ervaring zich ook niet te goed zouden voelen om raad te geven?!

Met de nuttige reacties ga ik zeker aan de slag, bedankt daarvoor!