Normaalgesproken hebben we altijd electrolyten in huis om oa de minerale zouten bij de paarden aan te vullen op dagen dat het erg warm is en ze veel zweten als gevolg van het werken. Het zijn bij ons voornamelijk de Haflingers en de Fjord die daar behoefte aan hebben, de anderen herstellen veel sneller en makkelijker van de zwaardere ritten.
Ik weet zeker dat hun systemen daar meer op 'ontworpen' zijn.

Nu is het op en wil ik het zelf even mengen.
Ik meen dat Jan S dat ook zo doet.
Hoeveel zout moet je toevoegen per emmer water? Jan S, volgens mij hebben wij het er een keer over gehad, maar ik vind die berichtwisseling niet meer terug. Heb je ook literatuur voor me waaruit blijkt dat het net zo effectief is als je het zelf mengt?

HC, hoe doe jij dat daar in je warme klimaat?

Overigens viel me op dat Izzy na een 3 uurrit van vandaag haast een hele emmer water leeg wilde drinken , terwijl de Quarter en de Arabier totáál geen dorst leken te hebben.

Groet, Pien

Huertecilla schreef :

Ik vind die link dus nergens meer.

1: De rugkoeling is dus een probleem met de grote westernzadels.
We hebben wel 100 % wollen pads, maar je weet hoe groot die dingen zijn.
Ook de Fjord is in perfecte conditie en zweet niet overmatig; alleen borst en hals. De Haflingers zijn nog niet in voldoende conditie voor dit soort lange ritten dus die gaan nooit mee. Ik betwijfel of het me ooit lukken gaat een Haf als Diesel (mooi zwaar type, 1.56 groot) in conditie voor dit soort ritten te krijgen; hij is bovendien een draafpaard-, geen galloppeerpaard en dat is een wereld van verschil. Ow hij galloppeert prachtig hoor, maar hij houdt dat niet lang vol, het vergt meer van hem dan draven. Maar goed, dat hoeft hij dus ook niet van ons.

Fanny (ook Haf, kruising) is een betere lange afstandsloper, daar zijn we mee bezig, die kan best wat uren mee, maar zij is het type dat haar reserves gaat opteren, die geeft niet op en dat is niet zo slim voor een paard als zij. Het blijft een koudbloed, hoewel kleine Izzy (Fjord) dus wel weer loopt als een tierelier. Moet wel zeggen dat zij vermoeider thuiskomt dan de topfitte Arabier en Quarter.

Ik heb liever een paard dat aangeeft dat hij moe wordt dan een die dóór gaat, over zijn grenzen. Het is mijn ervaring dat de meeste paarden dat echt moeten leren. Hoewel het natuurlijk altijd het beste is dat je het zover niet hoeft te laten komen, maar soms doet een paard dat zelf door heel druk te beginnen en halverwege in een gat te donderen. Zo heeft Izzy inmiddels door schade en schande zélf geleerd dat ze het beste gelijkmatig kan bewegen.
Fanny heeft dat nog niet in de gaten; die begint veel te druk en je eindigt erlangslopend. Daarom kan zij nog niet mee op echt lange ritten.
Da's voor mij een van de graadmeters.

Gisteren 31 graden hier, zo'n 30 km gereden, lager tempo dan anders, meer gestapt omdat we met een halfgevorderden groepje waren en we erg veel wandelaars en 'wielerterroristen' (goeie he Eddy, die houden we erin) tegenkwamen, amper bezwete paarden dus, laat mij zien dat ze in goede conditie zijn.

Met name de koudbloeden dus krijgen electrolyten voor en na zo'n rit.
Ga ik nu op de wei kijken dan staat daar een topfitte Arabier, dus die herstelt prima. Nu was het ook geen zware rit gisteren, we zijn wel meer gewend.

2: Geestelijke stress hebben mijn paarden absoluut niet op buitenritten, ze zijn lekker ontspannen, 'erbij' , hartstikke voorwaarts, oortjes naar voren, blij, enz. en als ze al geestelijke stress zouden hebben dan zou dat tijdens het 'bakwerk' zijn, en dan nog kan ik dat tot een minimum reduceren, het ligt er gewoon aan hoe je rijdt, wat je je paard laat doen en op welke manier enz.

Ga ik nu over naar het bericht van Jan.
Groet, Pien

Piet schreef :

Sloom, doffe ogen, doffe vacht, niet blij zijn, maar wat voor zich uit staan staren, gewoon geen zin hebben terwijl je weet dattie normaalgesproken echt anders in zijn vel zit.....
Ik denk dat ze op den duur balans-, coördinatieproblemen, nierproblemen zouden krijgen maar dan ben je al veel te ver. Waarschijnlijk dat Jan of HC meer daarover kunnen vertellen.

Het verschil tussen vroeger en nu zou kunnen zijn dat de werkpaarden vroeger als werkpaarden werden gebruikt voor het werk waarvoor ze gemaakt waren en we nu veel recreatiever en ik denk ook wel ongezonder met paarden bezigzijn. Zou het zoiets kunnen zijn?
Bovendien waren mensen vroeger veel beter in staat om naar hun paarden te kijken en met simpele boerenmiddeltjes een paard goed te houden.

Welke doorsnee manegemiep kun je daarmee vergelijken?
Toch? Weet het niet hoor, ik bedenk me ook maar wat....

Groet, Pien

Huertecilla schreef :


Nou en? Veel nieuwe dingen beginnen als een trend en worden vervolgens algemeen goed. Zo was Natuurlijk Bekappen aanvankelijk ook een trend, nu is het een methode geworden


Komop HC, je weet zelf hoe goed het is om bitloos rijden onder een veel breder publiek te promoten en zo'n dag kan een heleboel mensen over de streep trekken.Er zijn nog teveel mensen die denken dat bitloos rijden een soort van hocuspocus is, alleen voorbehouden aan bepaalde mensen met bepaalde paarden, in bepaalde disciplines.En het is nog steeds niet ingeburgerd op wedstrijden dus zo makkelijk is het niet om overal en altijd bitloos te willen rijden, getuige de vele discussies.


Nou nou, als je dat zo schrijft klinkt het net alsof je er problemen mee hebt dat het bitloos rijden gepromoot wordt. Tis wat overdreven om te stellen dat er wel eens een incident kan gebeuren. Wat te denken van ál die incidenten op tradi wedstrijden? Ruiters die een klap met een be-ijzerde hoef krijgen, doorgetrokken paardenmonden, ongelukken, enz enz enz.


Ja, en het is een fantastische eigen weg gegaan die niemand had durven dromen. Ik steun Petra in haar initiatief en vind het machtig dat zij haar nek wil uitsteken voor het welzijn van ál die paarden van ál die onwetende mensen !!!!
Groet, Pien

van lennep schreef :

Nee, tijdens het dagelijkse werk merk ik niks hoor, dat was ook niet mijn insteek.

Maar Jack en ik stonden zojuist nog Bombita te bekijken en we hebben besloten dat ze binnenkort het gras op mag. Het gaat met haar heel goed. Natuurlijk weet je niet of dat hormonaal is of van de spelt, ik denk het laatste, want zó'n wondermiddel is het nou ook weer niet.
Maar ze doet het heel erg goed en schuurt nog steeds veel en veel minder dan vorig jaar. Toch genezen wondjes erg slecht bij haar en volgens Gerrit heeft ze suikerziekte, dus we hebben nog een hele weg te gaan.

We voeren nu een week of 2 het verse hooi dat pas van het land af is en dat we geen 6 weken hebben laten liggen. Prachtig glanzende paarden en nu de modder opgedroogd is zien we ook mooi glanzende hoeven, dus ach.... het zal wel allemaal meegevallen zijn.... Niks koliek, gisting, vergiftigingsverschijnselen van dat verse hooi.

Geen gehoest meer zoals met het andere hooi dat we hadden (maar dat was dan ook van afgelopen seizoen).

Dus we zijn tevreden.

Na vrijdag kan ik jullie meer vertellen over spelt, dan komt Ben Mijten van de Mijten diervoeders in België eea doorspreken want we willen kijken wat we samen kunnen betekenen voor de eczeempaarden in België. Ik zie ernaar uit.

Groet, Pien

e m kraak schreef :

Ik ben bepaald geen expert (meer) op dat gebied, Egon, het is voor mij te lang geleden en ik heb even op de Wran site gekeken; er is toch wel het één en ander veranderd sinds ikzelf een jaar of 5 geleden gestopt ben met wedstrijden. Kijk gerust op www.wransite.nl
Misschien dat er hier op het forum nog actieve wedstrijdruiters zijn die mij kunnen aanvullen?!

Er wordt wel eens gezegd dat de Wran wedstrijden 'lager' van nivo zijn omdat daar alle paardenrassen mogen meedoen, maar ik vind dat juist een aanwinst in tegenstelling tot bijvoorbeeld de dikke nekken AQHA -ers die alleen Quarters willen op wedstrijden. Zo krijgen andere rassen ook de kans om een wedstrijdje te rijden.

Mooi overigens dat er geen excessen plaatsvonden; ik heb het wel eens anders gezien, met name in de inrijbak. Misschien dat de regelgeving inmiddels eindelijk eens strenger geworden is ?!....De sfeer bij de Wran wedstrijden vond ik over het algemeen inderdaad gemoedelijker dan de hardere AQHA wedstrijden, net alsof het dáár om meer geld en status ging. Bij de Wran is tenminste ook de recreant (non pro) met een leuke Haflinger die wel wat kan ook welkom. Kun je van de Kwarterklups bepaald niet zeggen.

Wat de sporen betreft: Stompe sporen richten meer schade aan dan sporen met op-het-paardenlijf-meedraaiende-wieltjes, ook al zien juist die er (nog) wreder uit.

En saloon-linedance kebojs zul je overal blijven tegenkomen


Je zult nu wel de pleasure-class bedoelen, (die met de zeer rechtop zittende fluweel geklede smalle mooie dames op zilver behangen zadels ?) dat gestrompel vinden de heren judges mooi, net alsof het paard kreupelt.
Pleasurepaarden zijn over het algemeen erg stijf gereden paarden die rustig lopen aan de lange teugel , maar thuis is het een gepluk en geruk, dat wil je niet weten.... Op wedstrijden ziet het er mooi gelikt en ontspannen uit ja, met het hoofd en de hals van het paard keurig horizontaal. (Neus op de grond doet het ook goed....)


Zie boven. Is echt niet ingebakken maar ingetraind.


Ja, ja, goed dóórrijden die hap. Stel je voor dat je een spoortje van spanning bij dat paard ziet. Moet allemaal uiterste controle zijn he....
aan de lange teugel.... Voordat je de ring ingaat nog gauw even met de Zwitsal babydoekjes de laatste haren platleggen....


Weet niet waarom dat nu zo is. In 'mijn' tijd reden er veel mensen met Bosal. Iemand van de andere westernruiters hier een idee?

Wat wij in die tijd deden was de paarden bitloos met een halster en alleen één leadrope (halstertouw) inrijden, vervolgens het snafflebit (gebroken trens zonder shanks), dan een tijdje de bosal om het paard uit te balanceren en pas daarna was het paard 'rijp' voor het shank-bit.
Misschien dat je bij een bepaalde class bent gaan kijken, één waarvan de paarden 6 jaar of ouder waren?

Bij de meeste shankbitten is wel degelijk een hefboomwerking onder de kin, al wordt er op de meeste wedstrijden goed gecontroleerd of de kinketting niet gedraaid of te strak zit. En dat betekent onherroepelijke dikwalificatie !


Zie boven dus.

Heb je zo een goed antwoord? Groetjes terug, Pien

Ik heb weer twee (gratis) TweedeKans paarden 'in de aanbieding':

Dit keer een 16 jarige Ijslandermerrie die uitsluitend als gezelschapspaard geschikt is. Eigenaar wil dat beloofd wordt er niet op te rijden vanwege vroegere gevaarlijke uitspattingen en ik vind dat we dat moeten respecteren.
Ze is verder kerngezond, maar heeft een erg teruggetrokken karakter. (En nééé.... het is niet Pura van Okke hoor)

Ook een 12 jarige NRPS schimmelmerrie, ca 1.60 groot. Gezond, maar wat gedragsproblemen en dag en nacht op stal. Ik denk dat ze al gebaat is bij 24/7 buiten met soortgenoten. Is een zeer sociaal paard dat niet houdt van een harde aanpak.

Beide paarden neem ik zelf niet op omdat wij voor de winter willen inkrimpen wat ons aantal paarden betreft en ik mij volledig wil wijden aan Mazir. Maar ik weet zeker dat met name de schimmelmerrie een leuke uitdaging kan zijn voor een persoon die van wanten weet....

Mail me maar persoonlijk als je serieus geïnteresseerd bent en zeker weet dat je desbetreffend paard iets te bieden hebt.
Ik heb ze niet op mijn site gezet.
En ja, ze zijn gratis mits goed tehuis en de voorwaarden op mijn website onder TweedeKans Paarden.

Iemand interesse?
Groet, Pien

marielle schreef :


Hier drinken de paarden op het moment zo'n 500 liter water per 24 uur (gister uitgerekend) en wij moeten nu alles dagelijks per aanhanger van thuis slepen omdat we door onze watervoorraad heen zijn. Ook wij gaan elke dag met het schepnetje door de kuipen om zo lang mogelijk met het water te doen, want elke druppel is er één. Het krijgt niet de kans om groen te worden, maar anders zou ik het wel elke paar dagen even verversen. Vandaag lag een kuip vol met kersenpitten, die komen van Mazir; hij haalt de kersen uit de boom en spuugt de pitten in de waterbak.
Wonderlijk dier....
Ook vandaag 6 dode spreeuwen uit de waterkuipen gehaald, dus de boel maar weer ververst (geen kersen meer in de boom door Mazir en de spreeuwen).

Groet, Pien

Esther schreef:


Hee moerasnimf, weet jij of het kwaad kan, die algen in de waterbakken?
Ik schreef net wel dat het water niet groen werd, maar toen zei Jack dat er op de wei algen in de waterbakken zitten. Die groene klodders ja.

Greetz, Pien

eddy DRUPPEL schreef :


Precies.
Wat zouden die muggenlarven doen binnenin dat paard?

Groet, Pien

eddy DRUPPEL schreef:

Welja, ook nog Koi bojkarpers kweken....
Pien

belinda defraene schreef op woensdag 5 juli 2006, 21:20:


Hoi Belinda.
Ik vind dat van dat niet mogen eten en drinken maar onnodig barbaars; net wat je zelf al schrijft.
Melk wordt in de uier gewonnen uit bloed (niet uit het vocht wat de moeder drinkt; in tegenstelling tot wat velen denken, maar het is precies zoals bij mensen) en het heeft dan ook geen enkele zin om een paard een vocht- of voedseltekort op te dringen in de hoop dat haar lichaam minder bloed/melk gaat aanmaken.
Het enige gevolg is dat de merrie dorst (honger) krijgt, en dat nog eens bovenop het verlies van haar veulen, lijkt me niet erg gezond en zeker niet aan te raden.

Dat zonder boe of bah weghalen is in mijn ogen ook niet nodig; waarom niet geleidelijk afspenen, beter voor de gezondheid en de gemoedstoestend van het veulen, de merrie en haar uier.

Wel is het zo dat er een tendens is om merrie en veulen in elkaars nabijheid te houden, zodat ze elkaar wel kunnen zien, ruiken, en voelen.
Het veulen komt dan niet in een veulengroep, maar in een leeftijds gemengde groep, zodat het opgevoed en gekoesterd kan worden door de andere paarden. Er zijn altijd wel hebberige peettantes voorhanden....

Spirit hebben wij met 12 maanden gespeend van zijn moeder omdat zijn moeder erg mager werd en hij bovendien dekneigingen vertoonde.

Aan dat spenen was al een hele geleidelijke weg vooraf gegaan: We zijn op de leeftijd van een maand begonnen Holly af en toe weer te berijden en Spirit koos er zelf op een gegeven moment voor om niet meer steeds mee te gaan.
Soms tjoepte hij onder de bakrand door om effe te komen dinken, maar het was Holly die daar op een gegeven moment zelf een eind aan maakte door hem af te wijzen als zij aan het werk was, daarin hebben wij tot onze eigen verbazing geen enkele invloed op hoeven hebben. Moet er wel bij zeggen dat Spirit een stel fantastische peetmoeders en - vaders had die zich om hem bekommerden als Holly er niet bij was.
Voordeel van een verticale leeftijdsopbouw (dat is één van de redenen dat ik tegen veulenopfok met alleen maar veulens zonder volwassen paarden ben).
Holly zelf vond dat ook allemaal best. Tijdens het rijden was ze er helemaal en daarna was ze er voor haar veulen, no problem.

Toen Spirit een maand of 8 was kon Holly zonder enig probleem een paar uur weg, hij hinnikte dan wat als ze wegging, maar ging vrij snel hooi staan eten met de rest van de oppasmoeders. En Holly leek het altijd wel best te vinden zo.

Toen hij vervolgens 11 maanden was werd hij steeds vaker en langer in ene andere naastliggende groep geplaatst zodat hij nog veel contact met zijn moeder had, maar niet meer steeds kon drinken en op de leeftijd van 12 maanden hebben we toen Holly 3 weken bij een vriendin op de wei gezet. Daarna is ze teruggekomen en dat was genoeg voor haar om Spirit niet meer te willen laten drinken. De foto hier links van mijn groep paarden is genomen toen Holly weer terug kwam na die 3 weken.

De eerste dagen na het spenen was de uier van Holly ook wel wat gespannen, maar door het geleidelijk afbouwen heeft dat maar een dag of 2 geduurd, toen was het over. Ik heb niks gekoeld, niks minder te eten of drinken gegeven, ze heeft geen ontstekingen gehad, niks erin gespoten (bleh, moet er niet aan denken....), gewoon niks, behalve in de gaten houden of haar temperatuur niet omhoog liep en de uier soepel werd.
Ook niks geen antibioticum uit voorzorg, waarom zouden we?

Peyote gaat definitief weg op de leeftijd van een maand of 6 en ook bij haar zullen wij haar en Bombita geleidelijk aan los moeten maken van elkaar, zodat de schok dan niet te groot is. We beginnen hiermee noodgedwongen al wanneer Peyo 1 maand oud is, te beginnen met 2 minuutjes.
Overigens is dit niet onze keuze , maar het was de afspraak tussen de eigenaar van Peyote en ons. Als ik het helemaal voor het zeggen zou hebben zou ik hun nooit met 6 maanden uit elkaar halen!

Hopelijk heb je hier voor de toekomst wat aan.

Groet, Pien

Isabel van der Made schreef op donderdag 6 juli 2006, 0:01:


Ja hoor, het was maar 34 graden hier, in de zandbak waarschijnlijk nóg warmer. De hele dag 'noodgedwongen' buitenritten gemaakt; vond niemand erg, de paarden ook niet.
Ik zit hier te plakken, te stinken, als ik mijn neus snuit zie ik zwart stof, net een mijnwerker. Met niemand ruzie gemaakt, 2 keer een aanhanger water versleept (1000 liter in totaal), maar wat waren we blij toen we eindelijk wolken zagen en de donder naderbij hoorden komen. (Heeft niet doorgezet). Nu aan de wijn en het is nog te warm om in bed te kruipen....
< We zouden natuurlijk de chatknop linksboven even kunnen aanklikken....>

Greetz, Pien

Isabel van der Made schreef op donderdag 6 juli 2006, 0:01:


Ja hoor, het was maar 34 graden hier, in de zandbak waarschijnlijk nóg warmer. De hele dag 'noodgedwongen' buitenritten gemaakt; vond niemand erg, de paarden ook niet.
Ik zit hier te plakken, te stinken, als ik mijn neus snuit zie ik zwart stof, net een mijnwerker. Met niemand ruzie gemaakt, 2 keer een aanhanger water versleept (1000 liter in totaal), maar wat waren we blij toen we eindelijk wolken zagen en de donder naderbij hoorden komen. (Heeft niet doorgezet). Nu aan de wijn en het is nog te warm om in bed te kruipen....
< We zouden natuurlijk de chatknop linksboven even kunnen aanklikken....>

Greetz, Pien

Bianca Veld schreef op woensdag 5 juli 2006, 21:29:


Stress van het alleen-zijn wil ook wel eens een oorzaak zijn voor eczeem, onze Izzy zat vól toen ze bij ons kwam. Ze was vanuit een kudde in d'r eentje in een (overvolle) wei geplaatst en daarbij nog eens veel te dik, dus overvoerd van uit goedbedoelde goedheid van de vorige eigenaars.
Dat heeft haar ondanks hun liefdevolle verzorging toch diep-ellendig gemaakt.
Na 3 weken bij ons in de groep en op dieet was de jeuk al weg en tot op heden is het niet meer terug gekomen.

Nee, het is niet laat in het seizoen, het is precies de tijd voor eczeem.

Een andere oorzaak is dat de jeuk van binnenuit zal komen, dus cremepjes, een injectie en zalfjes helpen alleen aan de buitenkant, maar nemen de oorzaak binnenin haar systeem niet weg.
Als haar systeem niet in balans is reageert de huid overgevoelig op mugjes, en andere vliegsels, denk hierbij aan lever, nieren en darmen.
De huidproblemen zijn slechts een uiting van een veel dieper liggend probleem (hoefproblemen vaak ook trouwens).

Gebruik maar eens de zoekfunctie hier en zoek op 'eczeem' of 'seme'.

Verder : zou je die stroomdraad niet kunnen wegnemen, tis zo onvriendelijk voor een paard met jeuk, maak er anders een borstel in ofzo, zodat ze wel wat kan schuren, maar niet bang hoeft te zijn een schok te krijgen.

Veel succes, en anders vraag je maar,
Pien