sandratien schreef:

(sorry, moest even)
Pien

Defraene Lorenz schreef:

....en dan kom jij Belinda en ons even overspoelen met jouw waarheden....
Waarom doe je dat niet per mail naar je eigen zus toe ?

Groet, Pien

Piet , Geertje en Jacqueline hadden het over probiotica




Al wat ik weet is dat het de darmflora herstelt en optimaliseert.
Onze Winner heeft de neiging om op stress, verandering van voeding, ed te reageren met heel dunne ontlasting, en wel zo hevig dat hij in een snel tempo afvalt. Vorig voorjaar was het wel héél erg en hebben we hem helemaal laten onderzoeken, bloed, mest e.d en er is niks uitgekomen, ook geen wormen, bloed was oké, behalve dat zijn darmflora verstoord was.
Toen hebben we hem probiotica gegeven en binnen een week was de diarree over en kon hij weer voedingsstoffen opnemen en bijkomen. Nu weer toen de paarden in het voorjaar weer veel gras kregen viel juist hij af van de spuitpoep en de probiotioca was het enige dat de diarree deed stoppen. Hij heeft nou eenmaal gevoelige darmen.
Da's wat ik ervan kan zeggen.
Misschien werkt het bij de één wat beter dan bij de ander, maar bij Winner doet het wonderen.

Groet, Pien

Eva Saegerman schreef op donderdag 29 juni 2006, 10:59:


Eva: chapeau !!!!
Groetjes, Pien

Huertecilla schreef:


Ik ben het helemaal met je eens, HC !
Het gaat er niet om het bit uit te laten en verder zo strak door te rijden als je gewend bent. Het gaat erom dat je gaat omdenken, dat je voorúít denkt, dat je los komt van die controledrang.

En zo gauw je gaat nadenken over dat bit eruit ben je begonnen aan je proces en aan dat stukje bewustwording.
Bitloos rijden en loslaten (letterlijk, ook jezelf losser laten zijn) horen bij elkaar, vind ik!
Niet voor niks kan ik er een hele workshop over volkletsen ....

Groet, Pien

marjolijn schreef op donderdag 29 juni 2006, 11:52:


Ik meen juist (van Egon? Es?) geleerd te hebben dat ze in die oren knippen als ze als slachtpaarden aangemerkt worden.
Een eigenaar van een kudde gaat toch niet in gezonde ponnies zitten snijden want die weet ook dat het trauma's geeft en bovendien maakt het de paarden minder mooi dus minder verkoopbaar.Toch niet alle ponnies van alle eigenaren van grote kuddes zijn geknipseld????
Toch alleen de voor hun 'minderen'?

Die eigenaar zou eerder brandmerken of vriesbranden ofzo (niet dat ik dat nu zoveel paardvriendelijker vind, maar dat lijkt me wel gangbaarder).
En bij die slachtpaarden telt dat niet, (voor hun dan he) heb ik altijd gedacht.

Groet, Pien

Geertje schreef:


Hoi Geertje, ik weet niet beter dan dat het geen bacterieën zijn, maar levende gistcellen.
Ik zal het Wim eens vragen....
Groetjes, Pien

Isabel van der Made schreef:


Ja, ik ben het met je eens hoor.
Wij rijden onze paarden lang en los, maar er zijn soms momenten waarop het beter is dat even niet te doen : Rechtrichten (jaja, doe ik hier ook), en sommige paarden rijden we wél aan de teugel, maar bij ons is dat alleen om iets te bereiken; geen doel, maar een middel en daarna gaat het weer los. Gaat dat hoofd omlaag, geeft ie, gaat hij op de achterhand, dan gaat de teugel los, dan heb ik bereikt wat ik wilde.

Als je Holly bijvoorbeeld maar wat laat lopen (lang) gaat ze met een enorme hertehals op de voorhand lopen en dat is niet wat ik wil, dus daar wordt aan gewerkt, zeker wel. Maar niet constant, alleen als 'vorm van' iets wat we op dat moment even willen bereiken. Een paard dat met zijn hoofd naar buiten loopt in de bocht of over de schouder wegvalt wordt wel degelijk aan de teugel gegymnasticeerd. Echt wel!

Bay loopt met 'r 26 jaren nu ronduit slecht, maar heeft een berg energie en wordt af en toe nog wat bereden, dat wil ze zelf hoor, die strompelt als we haar alleen maar lange teugel geven dus áls we haar rijden wordt er gewerkt aan soepel maken en rechtrichten en dat is zwaar maar ze loopt dan wel een stuk beter.

Maar wat je zegt : aals controlemiddel moet je wat meer uit de kast halen dan aan de teugel trekken, ik ben het dus helemaal met je eens.

Groet, Pien

marjolijn schreef op donderdag 29 juni 2006, 13:19:


En ik lach alleen maar omdat ik 'last' heb van beeldend denken....
Daar kan ik niks aan doen, maar het houdt mijn leven wel zo plezierig....

Het was dus puur om wat daar geschreven stond en niet tegen iemand gericht.

Heel veel groetjes van Pien, die nu paardjes gaat pesten, dus tot vanavond weer ofzo.

Ans Jondral schreef :


Volgens mij was ík degene die dat schreef over controledrang.
Ik ga zo goed en zo kwaad als het kan jouw bericht beantwoorden en ik hoop dat je er wat aan hebt. Ik zal je zeggen doe ik het doe:

Allereerst : Zenuwachtig en redelijk drukke banen. Waarom ga je er dan niet naast lopen? Is toch helemaal geen schande als je paard (of jij misschien) zenuwachtig worden? Dat brengt al wat rust.


Ook met een lang teugeltje kun je contact met je paard houden, al is het maar door te praten (praten maakt jezelf ook rustiger) , op haar te letten. De teugel is lang , maar wel zo dat je hem in één greep op kunt pakken. Tis niet zo dat je niks 'mag' doen hoor
En is ze fris dan houd je haar wat meer bij je, hoeft toch niet gelijk in de krul ? Daar is ook nog wat tussen.


Dát is iets van haar, dat heeft niet per definitie met bitloos of loslaten te maken. Net alsof ze die bokkesprongen nu ineens wél maakt en aan een strakkere teugel niet? Nee, die teugel houdt haar alleen korter, maar voorkomt haar gedrag niet. Dat gedrag zegt meer over haar karakter en temperament.


Als je weet dat ze zo is zorg je ervoor dat je 'in haar buurt' bent, dat je de teugel zó op kunt nemen, dan laat je hem niet lang slodderen en hou je haar erbij, rustig en laag ademen (echt, het helpt) ontspannen, goed uitademen, niet verkrampen, let op je zit, diep enzo, klets wat tegen haar.
Ans, er is een verschil tussen loslaten en loslaten. Míjn loslaten betekent dus niet dat je niks meer mag doen, dat je overgeleverd bent aan de grillen van je paard en niet meer het voortouw mag nemen.
Dat zou me wat moois zijn....


Die trippelknol is ze net zo goed ook met een bit of strakke teugel, maak je mij niet wijs. Een paard heeft temperament of niet, jou gaat het er alleen maar om dat je het gevoel hebt niks te zeggen te hebben....


Juist : Energie kwijt is !


Gá dan niet gelijk die eerste keren in galop. "Voedt" haar eerst op (zie volgende stukje voor tips). Ik heb er paarden bij waarmee ik wekenlang, zoniet maanden niet in galop ga, totdat ik het gevoel heb controle te hebben op het moment dat dat even nodig is. Ik ben echt niet levensmoe en zelf bang om te vallen op mijn 42 e (jaja, je wordt ouder en voorzichtiger). Ik rijd veel paarden, maar wil wel effe weten dat het veilig is daar onder mijn kont, net als jij hoor.


Snap je nu dat ik hetzelfde zeg als jij? Dat je ernaar streeft haar los te laten, maar dat het niet altijd gelijk kan, soms pas na een tijdje. Waar ik wel zeer sterk tegen ageer is dat telkens weer blijvend een hele rit in de krul rijden, daarover was mijn reaktie zo fel.
Dat haalt alle zelfdenkzaamheid en levensblijheid van een paard eruit.

Denk je dat ik mijn stuiterarabier overal kan loslaten? Kzalwelgekzijn. Ze is supergevoelig, en er zijn nou eenmaal momenten dat zij besluit dat ze best even aan de sjees wil en de godsganselijke terugweg loopt te dansen, snuiven en te trippelen. Dan pak ik haar telkens weer terug, zet 'r op de plek, zeg "en walk" (stappen) ga diep zitten, maar leg gelijk daarna de teugel weer neer. Snap je ? Ik hou haar niet kort. Wordt zij nog hieperdepieperiger van. (En ik háát dat gestuiter, ik krijg er pijn van in mijn rug, laat staan zij).


Veiligheid staat voorop Ans, laat dat altijd je drijfveer zijn. Maar dan is daartussen een héééle grote marge, zo kun je in die eerste 10 minuten veel doen met je zit, je ademhaling, je houding: ontspannen, knieeën los, niet klemmen, dieper zitten, bekken kantelen, praten, visualiseren enz. En daarbij kun je zo doen als ik doe : Ik laat haar in principe los, maar neem heel even de teugels op doe mijn ding in combinatie met dit alles, maar leg hem daarna steeds weer neer. En *belonen!* Zo leert zij dat wanneer zij braaf en beschaafd loopt jij niet aan die teugels gaat. En maar kletsen en vertellen hoe goed ze wel niet is. Niet vergeten he.


Nee dus !!!!!!!
Ik hoop dat ik het goed uitgelegd heb, en anders vraag je me maar.

Groetjes, Pien

Isabel van der Made schreef op donderdag 29 juni 2006, 22:16:


Nee, niet waarom schijft iemand dit hier, maar waarom gaat iemand dit op haar paard dat haar zo lief is en waarvoor ze het beste wil uitproberen?
Ik snap het ook niet helemaal.

Pien

trea hoex schreef :heb ontdekt nu ik niet meer zo

Hee Trea, leg eens uit: Waarom kun je met een side-pull niet meer terugvallen op de ORS? Of snap ik het niet?
De ORS is toch ook een vorm van communiceren?
Net wat Isabel zegt: Het gaat om de cue en welke dat is, ach....
Pien

Gerda9 schreef :ik zou dus ook graag willen weten hoe ik dit paard dus op

Gerda, waarom vind je het zo belangrijk dat dat paard aan de teugel loopt?
Wat vind jij het voordeel van aan de teugel lopen en wat is jouw definitie van aan de teugel lopen?

Groet, Pien

Gerda9 schreef op donderdag 29 juni 2006, 22:35:


Kom maar gewoon een keer bij mij rijden Gerda, ik zou het je graag eens laten ervaren, wellicht dat je dan nooit meer anders wilt.

Het probleem is dat dit een leasepony is en je nooit het volledige zeggenschap over haar/hem zult krijgen. Dat kan enorm frustreren.
Net zoals het frustreert dat een lesgeefmens je inpepert dat je er niets van kunt. Zoiets dóé je toch niet?

Ik wens je succes en beloof ons dat je dit experiment nooit meer herhaalt. Verder hoop ik dat je blijft en heten we je welkom hier.

Groet, Pien

Leen Buskes schreef :

Hoi Leen, ook jij welkom hier (ik zit wel op de schrijfstoel vandaag).

Ik heb pas een nieuw paard, Mazir, en hij doet precies hetzelfde als jouw Tinker. Als ik Mazir zijn gang laat gaan belanden we telkens in het korenveld links of rechts naast de weg.

In de eerste plaats zijn we erachter gekomen dat Mazir wat onstabiel is in zijn achterhand als gevolg van te weinig bespiering en wat last van zijn meniscus in het rechterachterbeen. Hoe we daarachter zijn gekomen en welke oefeningen wij daarvoor doen kun je lezen op mijn site in "het verhaal van Mazir" (waarbij is dus niet zeg dat jouw paard hetzelfde probleem heeft he).

Ook buiten de rijbak kun je prima trainen en het is nog veel leuker en afwisselender te maken dan in die saaie bak. Ik doe dat ook. Vanwege zijn tijdelijke knieprobleem kan, mag en wil ik Mazir niet in rondjes trainen en moeten we eerst spieren en conditie opbouwen op lange rechte stukken.

Misschien zoekt jouw paard steun in jouw handen, misschien ook herken je iets van die bespiering, misschien is je paard gewoon nieuwsgierig en kijkerig met zoveel vrijheid (hoelang heb je hem al en was het van te voren buiten anders?). Mijn ervaring met Mazir (nu een week of 3 bitloze buitenritten, daarvóór ingesnoerd in de bak) is dat het met de week beter gaat. Vanmiddag hoefde ik al minder bij te sturen.

Wanneer hij met zijn hoofd teveel naar rechts loopt te zwalken (zoals vanmiddag) ben ik hem aan het leren om via de rechterteugel en mijn rechterbeen op te schuiven. Mijn indirecte teugel dus. Zo houd ik hem rechter dan wanneer ik aan die linkerteugel zit te trekken, want ik merk dat een paard dan nóg schever gaat lopen zwalken met zijn hoofd naar links maar zijn lijf volgt niet mee (probeer het maar eens uit).
Ik trek daarbij niet aan de teugel maar ik til hem op en leg hem rechts tegen zijn hals. En mijn rechterbeen laat hem weg wijken van de druk..
De teugel kan ik daarbij vrij lang laten, maar net als ik schreef in het stukje naar Ans is ie wel zo dat ik hem nog kan opnemen.

Overigens als je je hand met de (lange) teugel optilt voelt het paard dat; het is een misverstand dat je daarvoor aan de teugel moet trekken.
Hoe subtieler je hulpen, hoe lichter het paard zal leren reageren, hij voelt immers een vlieg op zijn kont dus kan hij jouw hand ook voelen.

Veel bijsturen dus, maar nog liever met de benen dan met de handen.

Ik zou hem op voorhand beletten te gaan zwalken; hem niet eerst de fout in laten gaan, maar hem een beetje 'tussen je benen in' houden, dan hoef je het minste te corrigeren.

Licht corrigeren; hij leert het wel.
Dat komt vanzelf goed als jij de hulpen op een consequente manier blijft toepassen (da's vaak het probleem).

Succes, Pien