Hallo,
Ik heb gisteren foto's gemaakt van Indy haar hoeven. Eigenlijk wilde ik ze allemaal in het album zetten, maar internet was bij ons zo verschrikkelijk traag gisteren en de boel liep steeds vast. Daarom is het maar bij 2 foto's gebleven, van haar rechter voorhoef, zij aanzicht en onderaanzicht.
Haar rechter voorhoef ziet er aan de onderkant vreselijk uit, er vallen gaten in, uit de zool vallen af en toe wat stukken, maar Indy loopt er prima mee. Haar rechter voorhoef verandert de laatste tijd weer sterk. Ik oefen nu elke dag met haar op de grindoprit van de overburen. Die hebben er net een nieuwe laag opgekregen met aardig grote stenen. Ze loopt er zonder te vertragen overheen en aan de onderkant van haar hoeven is nauwelijks slijtage te zien. Bovendien zijn haar hoeven keihard, de stralen lijken wel uit hard rubber te bestaan. De andere hoeven vind ik er beter uitzien, maar het belangrijkste vind ik natuurlijk dat ze er goed mee kan lopen! We hoeven immers geen hoefjes-schoonheidsprijs te winnen.....
Vanavond wil ik rechtsvoor nog een beetje bijraspen en kijken wat er nog vanaf kan. De straal is helaas heel smal, ik moest er een flink stuk afsnijden omdat dat los zat en ze gevoelig liep (ze ging steeds op die flap staan) en vanzelf ging het niet los.
Vanavond doe ik weer een poging de foto's in het album te zetten, ik hoop dat het dan wel lukt.
Groeten,
Monique

Ans Jondral schreef op maandag 26 juni 2006, 12:13:


Hallo, Ans,
Probeer anders eens een grote emmer lauw water en een bakje. Je gooit steeds voorzichtig wat water met een klein bakje over het gedeelte wat je uit wilt spoelen. Zo heb ik in het begin ook Indy haar manen uitgespoeld als ik die met shampoo gewassen had. Het kost een paar emmers, maar bij Indy gaat het prima, genoeg water om alles lekker uit te spoelen.
Indy heeft er namelijk van veulen af aan een handje van om met haar hals in een hoopje mest te gaan liggen om een slaapje te doen. Dat schijnt heerlijk te liggen. De smerige stinkende manen zijn niet zo leuk en trekken ook vliegen aan. Ze doet het nu nog steeds en ik moet dus regelmatig haar manen wassen.
Bij Indy werkt het niet gewoon door te gaan met waar ze bang voor is, ze draait dan volledig door en wordt levensgevaarlijk. Ik ga bij haar altijd tot het punt wat ze net nog kan verdragen. Geeft ze aan dat het teveel wordt, dan neem ik geleidelijk de druk weg alsof ik het op dat moment zelf besloten heb en niet op haar signalen reageer en ga met andere dingen verder.
Een heel andere benadering, maar bij Indy werkt het......
Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op maandag 26 juni 2006, 10:49:


Eindelijk gelukt, hier zijn de foto's van juni 2006.
http://www.mijnalbum.nl/Album=D67DNT3R
Groeten,
Monique

Marleen den Arend schreef op dinsdag 27 juni 2006, 8:34:


Marleen,
Ik heb geen idee wat je bedoelt, ik vind jouw foto erg onduidelijk met die modder aan de hoef......
Monique

Annemieke B schreef op dinsdag 27 juni 2006, 13:15:


Hallo, Annemieke,
Indy heeft dat van klein af aan al, zou best kunnen dat zij er aanleg voor heeft. Maar zolang ze goed loopt maak ik me er geen zorgen over. We zijn uit zo'n diep dal van ellende gekomen, ik ben allang blij dat eindelijk kan lopen zonder gevoeligheid of manken.
Groeten,
Monique

Ans Jondral schreef op dinsdag 27 juni 2006, 13:19:


Hallo, Ans,
Sommige mensen beslissen inderdaad heel snel, ook onder druk van andere mensen. Als mijn paard weer eens wat had en vreselijk mank was heeft menig een mij gedreigd de dierenbescherming te bellen, want ik mishandelde mijn paard door haar zo te laten lijden.
Gelukkig stond mijn dierenarts 100% achter mij en gaf ook weerwoord als er ongevraagd een buurman opdook die meende even kritiek te moeten spuien. Indy wilde doorgaan, ze wilde leven en had ondanks haar gehompel plezier, ookal viel het mij soms wel wat zwaar. Het is erg je paard zo te zien lijden. Ik kon soms een half jaar niets met Indy doen. Geen probleem, veel borstelen, hele kleine stukjes wandelen of gewoon bij haar zijn en een boek lezen, elkaar gezelschap houden; wij hebben ons op de een of andere manier altijd wel vermaakt.
Ik heb hier al eens eerder het verhaal verteld van mijn dierenarts die naar een patient toeging voor nabehandeling / controle en tot zijn grote schrik vaststelde dat het paardje weg was. De mensen konden niet meer aanzien hoe het paardje hompelde en hadden het naar de slacht gedaan - het was een simpele hoefzweer bij een paardje wat anders nooit wat had. Mijn dierenarts kwam hals over kop naar mij toe, bang dat ik mijn paard ook weggedaan had, want zij was er veel erger aan toe. Geen haar op m'n hoofd die daar aan denkt, Indy blijft zolang ze wil. :)
Maar het blijft moeilijk van afstand te beoordelen wat de beweegredenen geweest zijn om een paard in te laten slapen / naar de slacht te brengen en of het ook op een andere manier opgelost zou kunnen worden.
Monique