sophie vonk schreef op zaterdag, 8 mei 2004, 13:42:


[snip]


heb ik ook al gezegd hele tijd terug

[snip]


Om het eerlijk en ronduit te zeggen - ik geloof hier geen pest van!
Omdat de touwtruuk (en weet nog wel andere dingen te verzinnen ook) systematisch bekeken niet meer is dan een variant op "dan maar sporen erbij".
Xenophon vertelde reeds in zijn Peri Hippikes over een nmm zelfs wat "betere" manier om (liefst éénmalig!) te motiveren vanuit ONplezierige ervaring (wat makkelijker te begrijpen als je het over STRIJDpaarden hebt!), nl. door die sterk negatieve impuls van derden te laten komen in plaats van de ruiter, met als idee dat dat het vertrouwen in het levensreddend inzicht van, en volgzaamheid naar, de ruiter stimuleert.

Ik daarentegen bedoelde mijn "motivatie" als een prikkel vanuit/naar iets "plezierigs", geen motivatie vanuit het ontwijken van iets onplezierigs. Een principieel andere communicatietechniek dus. Dat "plezierige" concreet invullen kan ik voor jullie niet - dat zul je zelf moeten bedenken, net als een origineel cadeautje voor moederdag... maar dit lijkt me een vrij typisch probleem toe om mee te clickeren bijvoorbeeld.

Sterkte, Egon

Marsha de Blieck schreef op Sat, 8 May 2004 11:21:01:


Wéér iemand die dus niet meer met de ijslandse-pony-wedstrijden mee mag doen...



Egon

Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 8 mei 2004, 21:26:


precies

Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 8 mei 2004, 22:07:


Leuk - ERG vocaal tiepje lijkt me dat!


Zeer geïnteresseerd (maar geïnterresseerd in alle communicatievarianten, hoor)!

Over het algemeen geven Nederlanders weinig aandacht aan paardengeluiden in tegenstelling tot Engelsen, die ook een hele serie varianten echt benoemd hebben. Vocale communicatie staat vaak niet op zichzelf, net zo min als bij mensen trouwens. Er staat veel over in Henry Blake's boekjes.

Ben met name geïnteresseerd in twee-richtings communicatie (of ben ik nou de enige die grondig door zijn pony gedresseerd is) - dus hoe communiceert jouw pony wat hij/zij wil naar pony/mens en wat verwacht of komt daar als antwoord/resultaat op?

Groeten, Egon

Nick Altena schreef op zaterdag, 8 mei 2004, 23:19:


Nou, dat valt dus reuze mee.
Mevr. Kiley-Worthington, een engelse psychologe, heeft een heel boek gemaakt over het cognitieve vermogen bij paarden, en haar onderzoekingen op dit gebied.
Je kunt gerust (en succesvol) iets aan je pony vragen als: "<naam pony>, breng de <kleur> <ding> even naar <plaats of persoon>" - vooropgesteld natuurlijk dat je pony de verbale componenten wel aangeleerd heeft! Dit gaat vrij ver, incluis abstracties.
Aangetoond vocabulaire: ik meen ongeveer 450 begrippen. En dat is VEEL (ik heb zelf nog niet zoveel nuttige dingen weten te verzinnen)!

Tot zover puur vocale mensentaal, maar als je het uitbreid met lichaamstaal en andere communicatieve mogelijkheden kan die "begrippenlijst" vast nog wel een stuk groter zijn.

Groet. Egon

Nick Altena schreef op zaterdag, 8 mei 2004, 23:27:


nee. dit keer hebben jullie mazzel:
ISBN 90 6084 857 8
of misschien nog beter even op Amazon kijken


Ik ben wel zo gek. En nuttig is het ook, bijvoorbeeld om te weten of iets lekker(der) is of niet. Onze liefde gaat ook door de maag hoor!

Groeten, Egon

Nick Altena schreef op zondag, 9 mei 2004, 1:08:


Nee, schaken lukt ook niet. Er moet wel een gemeenschappelijke interesse zijn, of een nuttige mededeling. Onafgebroken nietszeggende social talk doen ze niet zo aan - lekker rustig hoor: met ponies wonen.

E.

Nick Altena schreef op zondag, 9 mei 2004, 1:10:

Elska op het plaatje IS mijn vrouw/partner/of-hoe-je-t-noemen-wil, al een jaar of 6. Zie: http://home.wanadoo.nl/mh/artworks/cv2.htm

Spirithorses schreef op zondag, 9 mei 2004, 1:49:

Maar wat dan als je pony jou bindt, en daar overduidelijk veel moeite voor doet? Niet uit gebrek aan "kudde" overigens, want er zijn wel jaren voorgekomen dat het hier helemaal afgeladen met ponies was al hoop ik dat niet meer mee te maken... momenteel nog maar 6.

Spirithorses schreef op zondag, 9 mei 2004, 2:05:


Geen twijfel over mogelijk. Zijn ook een hele rits getuigen van. In eerste instantie wist ik vanuit mijn eigen blokkades niet eens wat ik er mee aan moest tot een goede vriendin me aanraadde "waarom eigenlijk niet, als het goed voelt?" Nou ja, sindsdien hebben we het gezellig.
Overigens "mogen" de andere ponies ook wel binnen hoor, maar die hebben daar even duidelijk geen behoefte aan! Nou ja, incidenteel... maar da's toch heel wat anders.

Maar wat die communicatie betreft - de ponies zijn nmm handiger in mensentaal dan ik in ponytaal. Het past mij prima om aan Draupnir te kunnen vragen "breng me es naar <een van de vele plaatsen hier in de buurt die hij kent>
Dat is eigenlijk allemaal begonnen toen ik stopte met "normaal rijden".

Truste, Egon.

Frans Veldman schreef op zondag, 9 mei 2004, 13:17:

Perfect voorbeeld, Frans <LOL>
[snip]


Zover ik weet staan MCPA / MCPP op zich inderdaad niet niet bekend als sterk milieuvervuilend etc.
Wel is het zo dat, op grond van cumulatieve mate van grootgebruik, en daardoor uitspoeling etc. deze stoffen in het "stoplicht"-programma zijn terecht gekomen. Zonder enige twijfel zou keukenzout, als dat in gelijke mate overal maar neergekwakt werd, al lang en breed verboden zijn!

Toch blijf ik me afvragen, WAAROM een plant als Jacobskruidkruid het ineens zo goed doet. Er moet toch haast wel een mutatie in leefomstandigheden zijn aan te wijzen, die misschien verholpen kan worden.

Groeten, Egon.

PS: Terzijde hoor, er is wel een andere goede oude "boerentruuk" met keukenzout - als je het op je hooiwiersen strooit die nog net niet klaar zijn maar naar binnen moeten vanwege onweer, gaat de boel niet schimmelen.