Geertje schreef op dinsdag 20 juni 2006, 20:27:


Hoi Geertje,

Twee jaar geleden had Lolita hetzelfde, denk ik toch uit jouw beschrijving. Allemaal kleine korstjes verspreid over vooral de benen, enkele op de buik en één op haar neus zelfs. Jeukte niet voor zover ik zag. We waren toen op Horse Event waar ik het liet zien aan een paar van de jonge dierenarten daar, zij hadden eigenlijk geen idee, dachten mogelijk aan een allergische reactie. Uiteindelijk ben ik zelf wat gaan opzoeken in 'veterinary medicine for horse owners' of zoiets, en kwam ik op schurft uit. Wat er niet zou bijpassen is dat Lolita net als Zafir geen behang heeft en geen duidelijke jeuk (wat de paarden met veel behang er schijnt het wel van hebben). Bij de apotheek vroeg ik een middel tegen schurft en kreeg Sarnacuran, dat is in Nederland Sebacil weet ik nu (en het is eigenlijk nogal giftig spul weet ik nu ook). Op de gebruiksaanwijzing stond ook dat je het met tussenpozen (weet nu niet meer hoeveel dagen precies) moest herhalen omwille van de levenscyclus van de mijt. De korstjes zijn dan ook weggebleven.
Over die ontstoken ogen en vliegen... ik weet niet of dat klopt, hier heb ik Cesar met loopoogjes en Lolita helemaal schoon, terwijl ze aan de zelfde vliegen blootgesteld worden. Wel lijkt mij dat vliegen er meer op af zullen komen, hoewel ik dat niet eens zie, ze staan in dit weer toch in de schuilstal tegen de zon en de beestjes. Vorige zomer had Cesar hetzelfde probleem, ik heb eerst nog (antibiotische) oogzalf geprobeerd maar uiteindelijk ging het best over met gewone ontsmettende ogenspoeling (Ocal), daar ben ik dit jaar dus weer mee begonnen. Mijn Cesarke is trouwens zo'n lieverd dat ik dat kan doen zonder hem het halster aan te doen, hij vindt het echt niet leuk maar loopt toch niet weg...

Groetjes,
Nathalie

marielle schreef op dinsdag 20 juni 2006, 22:17:


Mmmm... nu heb ik even mijn oude berichten nageplozen maar ik weet niet meer waar ik schreef dat het niet goed ging? Wel dat ik de methode maar niets vind (te omslachtig vooral). Maar het trailerlaadpaard zag er op de demo geen moment ongelukkig uit of angstig of aangetast in zijn waarde, daar kan ik niets over opmerken.

>altijd beter zoals mijn verzorgpony aantal

Weet precies wat je bedoelt jammer genoeg... dat meisje was ik ook.

Groetjes,
Nathalie

Elly Muller schreef op dinsdag 20 juni 2006, 22:13:


Bedankt, dat zijn nu eens nuttige tips waar een andere Smitschoengebruiker wat aan heeft! Dat van die plastic zakjes, rijdt je er dan ook mee? En zo ja, wat doet dat met de huid? Ik ben namelijk nog steeds zoekende om de hoefballen tegen schuurwondjes te beschermen. Voor een gewone wandeling, zelfs twee-drie uur is er geen probleem, maar eigenlijk zie ik ook geen eeltvorming. En ik zal de schoenen op het Parellikamp de hele dag moeten aandoen gezien we buiten spelen. Vorig jaar ben ik in dezelfde situatie bij Zeeman dikke nylonkousen gaan kopen, dat hielp wel maar die zijn na elk gebruik ook kapot natuurlijk. Nu wil ik voorbereid zijn en heb ik de sokken van Marquis besteld maar hoorde net een verhaal van een paard op trektocht die juist mét die sokken toch schuurplekken had...

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Sofie Ver Eecke schreef op woensdag 21 juni 2006, 14:10:


Hoi Sofie,

Ik deed mee aan de cursus in Hamme in april-mei. Heel gezellig, en heel goed ook. Op vier dagen is er echt voldoende tijd om zoveel kadaverhoeven te bekappen als je wil (je mag er zelfs meenemen als huiswerk - heb ik niet gedaan: maar een klein vriezertje in huis die vol eten zit) en je kan al eens over dingen gaan verder nadenken en discussieren. Ik ben wel blij dat ik de cursus bij F&I al gedaan had, dat was wel makkelijker voor de theorie, nu kende ik de basisanatomie en principes van natuurlijk bekappen al tenminste. Doe Fred en Heidi de groetjes!

Nathalie

Simon Lingbeek schreef op woensdag 21 juni 2006, 17:40:


Bedankt Simon, die ga ik bekijken!

trea hoex schreef op zondag 25 juni 2006, 19:59:


Hoi Trea,

Zo voel ik het zelf ook aan: ik ben nogal nuchter en helemaal pro-wetenschappelijk bewijs, en ik ben dus niet meteen een gelover in telepathie, maar ik kan eigenlijk niet zeggen dat ik zeker weet dat het NIET kan. En stiekem hoop ik dat het wel kan zelfs. Gisteren was ik op de workshop 'communiceren met dieren' van Monique Hendriks (door sommigen wel gekend van haar meestal redelijk acurate telepathische gesprekken met paarden). En ik weet het nu nog steeds niet. Ik ging in principe als niet gelover, maar wat Monique vroeger over mijn eigen paarden heeft verteld wilde ik dan weer graag wel geloven (er klopt namelijk ook heel veel van). Wat weet ik wel: de mensen die ik zag die hiermee bezig zijn geloven er alleszins zelf in (ook al veel waard, georganiseerd bedrog had gekund), en de kracht van intuitie is niet te onderschatten. Dat is voor mij: uit minimale gegevens heel veel juiste besluiten kunnen trekken, en hoeft niet paranormaal te zijn natuurlijk. (Voorbeeld: we oefenden eerst met van elkaar dingen te voelen/gokken over het karakter en over beroep/hobby; van een dame die pas een minuut aangekomen was en waar we behalve 'hallo' geen woord mee gewisseld hadden raadden twee van de vijf andere personen correct dat ze verpleegster van beroep was.) Het was alleszins heel leuk om te doen, of het zich nu allemaal in mijn eigen hoofd afspeelde of toch iets verder ging maakte daarvoor geen verschil. Het viel me op dat ik zelf makkelijk te overtuigen zou zijn van mijn eigen 'gaven', ik had het idee dat ik heel veel juist wist, maar ik weet zeker dat de anderen dat even goed net zo voelden. Wat niet juist was vergeet je meteen, wat wel juist was wordt uiteraard bevestigd en beloond.
Ik zat er met de blauwe doos goed naast als ik mij nog herinner, ik had toen ook niet geprobeerd contact te zoeken met de paarden eigenlijk, enkel proberen gokken, dat zal het geweest zijn
Groetjes,
Nathalie

Spirithorses schreef op maandag 26 juni 2006, 9:01:


Daar sluit ik mij dus graag bij aan. Ik heb dus echt ook het idee dat zij 'het' wel kan. En zelfs al is dat niet zo, dan is het nog heel mooi werk wat ze doet. Ik denk dat als een paardeneigenaar zijn paard eens op een andere manier kan bekijken dat op zich al nuttig is. Ze vertelde zelf dat ze vaak hoort dat paarden zich na zo'n telepathisch gesprek anders (aangenamer) gaan gedragen. Bij mijn eigen paarden kan ik dat zelfs zonder telepathie verklaren: gewoon het feit dat ik te horen kreeg dat Cesar mij lief vindt heeft er voor gezorgd dat ik weer veel meer met hem ben gaan doen en gaan rekening houden.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Hoi iedereen,

Zaterdag ben ik een dag gaan meekijken bij ADB. Ik vond het net als Marianne zeer interessant, echt een aanrader. De inhoud van de clinic en de uitleg rond het rechtrichten daar zitten jullie hier waarschijnlijk niet op te wachten, maar ik heb Antoine verduidelijking gevraagd over de uitspraak die hier zoveel beroering heeft doen ontstaan over stress in de wei en rust op stal enzovoort.
Hij heeft het dus specifiek over kreupele paarden die bij hem komen om terug normaal/soepel te leren lopen (volgens wat ik al gehoord en gelezen heb op enkele weken tijd). Deze paarden moeten van hem tijdens deze periode van training (hertraining eigenlijk) op stal omdat ze (zoals José al dacht) er zodanig erg aan toe zijn qua scheefheid en gespannen lopen dat ze dit in de wei ook doen en zo het effect van de training teniet gedaan wordt. Hij zei er ook nog bij: 'sommige paarden stressen heel erg als ze alleen buiten staan', ook weer doelende (denk ik) op vreemde paarden die maar voor een korte periode bij hem zijn en dus niet in de groep kunnen. Zijn eigen paarden zag ik allemaal lekker op de wei met schuilstal staan trouwens, enkel de paarden van de deelnemers aan de clinic stonden gedurende die drie dagen op stal.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Vitelli schreef op maandag 26 juni 2006, 19:29:


Aan dat toernooi doe ik mee! Nu deed ik vorig jaar ook mee, en sommige onderdelen waren wel met bit, tis maar dat je het weet. Alleen, de teugels moesten aan je bit bevestigd zijn met elastiekjes, eraan trekken of rukken ging dus niet...
Het gaat dit jaar door op zaterdag 19 augustus trouwens, in Lunteren (Engweg 61), en er is ook een demo bij van Parelli-instructeurs Eddy Modde en Walter Gegenschatz. Toegang is gratis voor zover ik weet.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

sandratien schreef op zondag 9 juli 2006, 21:26:


Hoi Sandra,
Mag ik dat artikel ook nog? Alsjeblief?

Alvast bedankt,
Nathalie

Nick Altena schreef op woensdag 12 juli 2006, 19:35:



Hoi iedereen,

Dit zadel ziet er heel leuk uit en lijkt zo van ver een kruising tussen de onderkant van een western zadel met de bovenkant van een dressuurzadel, ik veronderstel tenminste dat die panelen rigiede zijn? Maar wat ik mij afvraag, veronderstellende dat de 'bovenkant' van het zadel op dezelfde plaats ligt op het paard als een gewoon dressuurzadel zou doen (de singel zit immers op dezelfde plaats), dan steken die panelen vooraan dus een heel stuk uit. En belemmeren toch de bewegingsvrijheid van het schouderblad van het paard? En de reden waarom een dressuurzadel van die recht-naar-beneden zweetbladen heeft vooraan was toch net om het schouderblad meer ruimte te geven? Voor het paard heeft die mooie dressuurbovenkant geen enkel voordeel meer toch dan? Enkel de looks voor de ruiter zijn er nog.
Zelf heb ik nu een Balance zadel... ook niet het ultieme hoor. Hun grote idee is dat ze het (klassieke boom-)zadel vooraan heel wijd maken, bijna te wijd voor het paard (de meeste engelse zadels knijpen juist vooraan), en dan met padding vooraan (shims) werken. De familie Parelli is hier helemaal voor gewonnen trouwens. Ze hebben nu zelf (nu ja, de western zadelmaker van Pat samen met de mensen van Balance geloof ik) een 'Fusion' zadel ontwikkeld, bedoeld voor de westernruiter die een cowboy-look zadel wil waarin het paard toch meer bewegingsvrijheid heeft. (Een beetje het omgekeerde als wij hier die een engels uitziend zadel zoeken dat toch wat breder de druk verdeelt) Voor zover ik begrepen heb. Ik ben dus geen zadelexpert, voor de duidelijkheid, ik vertel maar wat ik weet in de hoop dat de zadelspecialisten hier er wat over kunnen zeggen.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Wil schreef op donderdag 13 juli 2006, 13:17:


Hier net hetzelfde... niet omwille van eczeem maar neiging tot hoefbevangenheid. Twee paarden met gevoelige platte zolen, allemaal omdat ik niet doorhad dat ons gras echt te rijk is. Nu staan ze dus al twee maand in de rijbak (+inloopstal), smachtend te kijken naar het gras aan de andere kant van de omheining (of zo voelt het toch voor mij). Intussen verbetert de gevoeligheid, zijn de pulsaties in de voeten af en toe helemaal weg, maar als ik dan toch weer een halfuurtje ze op gras laat hebben ze weer voor een week lang duidelijke pulsaties. Het lijkt mij niet dat het nog gaat lukken om ze terug op de wei te laten. Ik had ook al zitten denken om die wei dan maar ooit in paddock paradise te veranderen...
Veel medeleven alleszins,

Nathalie

Marianne Sychold schreef op zondag 16 juli 2006, 11:29:


Hoi Marianne,

Lichte hoefbevangenheid kan ook zonder dat ze met de voeten naar voor (teen-ontlastend) gaan staan, dus als jij onverklaarbare gevoeligheid blijft zien zou ik toch die mogelijkheid maar in gedachten houden en eventueel een geen-gras-dieet starten. Mijn paarden werden gevoelig op steentjes, en je zag bij het draaien op het harde dat Lolita dat voorzichtiger ging doen, en ze was af en toe licht mank in draf. De zolen werden helemaal plat. De kroonrand was warmer en er waren duidelijk voelbare pulsaties. Erger is het niet geworden (en het gaat nu op dieet al weer beter), en met name Lolita is al die tijd gewoon haar (voor haar normale) onderstandige houding blijven houden. Voor wat het waard is...

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Huertecilla schreef op maandag 17 juli 2006, 16:02:

De term dansen wordt in verband met paarden vaak wat vreemd


Dit is ook terug te vinden bij Parelli (nieuwe level 2 pakket als ik mij niet vergis, ook aparte video's). De laatste jaren wordt (vooral door Linda Parelli) meer en meer aandacht gegeven aan wat zij 'Fluidity' noemen, één van de basisprincipes is ook dat je bij het rijden dezelfde beweging maakt als het paard, actief dus, en niet wachtend tot je paard jouw lichaam beweegt. Het is heel logisch en natuurlijk om te doen en is voor het paard heel aangenaam (maakt voor mijn Lolita het verschil tussen normaal lopen of last hebben van mijn billen op haar blote rug als we zonder zadel rijden).

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Michiel schreef op dinsdag 18 juli 2006, 19:28:


Hoi Michiel,
Hier staan de twee (warmbloed-) paarden uit eigen beweging heel de dag lang in de stal (terwijl in de winter moet het al héél hard regenen eer ze binnenkomen). Nu geef ik ze ook eten in de stal omdat ze op geengrasdieet staan, maar vorige zomer toen ze continu op de wei konden was dat hetzelfde, ze kozen zelf om zolang de zon scheen niet op de wei te blijven maar in de schuilstal te komen staan. Af en toe gingen ze toch eens een hap gras eten maar ze kwamen na drie happen al weer in galop terug. Ik gaf ze uit medelijden zelfs wat hooi dan in de schuilstal. Nu denk ik dat de insecten hier bij mij het grootste probleem vormen. Lolita is donkerbruin én er staan bomen naast de wei: ze wordt opgegeten door de dazen. Toen ik haar eens een vliegendeken aandeed ging ze met plezier buiten staan grazen in de zon (stinksprays ed. helpen weinig). Dus kijk misschien vooral naar de insectendruk? Want een gezond paard kan zweten om overtollige warmte kwijt te raken, zolang de luchtvochtigheid niet dusdanig hoog is dat het zweet niet verdampt is er eigenlijk geen probleem (en er moet voldoende water te drinken zijn vanzelfsprekend). Wel opletten voor verbranden uiteraard, maar Jur is bruin denk ik?

Met vriendelijke groeten,
Nathalie