Christel Provaas schreef op dinsdag 20 juni 2006, 10:48:


Wat een probleem! Lastig. Zit erover mee te denken. Wat misschien ook nog te proberen is, is hem eerst in iets anders zetten wat makkelijk uitvalt. Simpel in een paar emmers of zo. Wel hengsels eraf, zodat hij er in paniek niet aan blijft hangen. Kan hij wel niet mee lopen, maar dan voelt hij in ieder geval iets vreemds onder zijn voeten. Vindt hij het wel goed als er iets om zijn been zit, een soort bandage of zo? Daar kan je hem, om hem eraan te wennen ook wel even mee laten lopen.
Ben bang dat je héél veel geduld nodig zult hebben om dit op te lossen.

Succes, Els.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 20 juni 2006, 13:14:


Tja, maar pijnbestrijding bij bevalling is natuurlijk wel nuttig en dus evolutionair verantwoord. Anders zou het mensenras toch uitsterven? (Weet ik uit ervaring, hoewel het er bij mij ook maar bij één gebleven is. 't Heeft best lang geduurd voor ik dát vergeten was.)
Wat ik van Frans begrijp is dat pijnbestrijding als een dier wordt opengescheurd niet nuttig is en dus volgens de "natuur" niet nodig. En dus gaat het verhaal van mijn veearts ook niet op, dat mijn paard is gestorven aan de shock, die weer het gevolg was van de pijn van de koliek. Hij moet aan de koliek zelf dood zijn gegaan...
Ken ook de verhalen van mensen, die door een haai zijn aangevallen. Op dat moment voelen ze niets en de pijn komt pas later. Ik ga er dan maar vanuit dat, als ze daadwerkelijk opgevroten waren, ze ook niets gevoeld hadden. Maar toch is dat niet nuttig...
Ik geloof dat er heel veel in ons en in het lichaam van dieren gebeurd op het moment van extreme angst of extreme pijn en dat daar altijd een stukje zelfbescherming bijzit, of de natuur of de evolutie het nu zo bedoeld heeft of niet.

Els.

e m kraak schreef op dinsdag 27 juni 2006, 19:30:


Heb de petitie ook getekend om de simpele reden dat ik vind dat ieder voor zich moet kunnen weten of hij wel of niet met bit dressuurwedstrijden wil starten. Het gaat er bij dressuur toch niet om of het paard met een bit in loopt, maar of de combinatie paard/ruiter de figuren netjes uitvoert.
Zo hoorde ik ook van iemand die in de M-dressuur verplicht werd om met sporen te starten. M.i. ook een belachelijke regel. Ze had die M toch ook zonder sporen en zweep gehaald, waarom dan nu die verplichting?
Heb zelf overigens nooit "officiële" wedstrijden gereden, maar ik vermoed dat er nog wel meer regels zijn, die écht niet in het belang van het paard zijn.

Groetjes, Els.

sandratien schreef op donderdag 29 juni 2006, 13:59:


En wat HC ook vergeet is dat menig dik mens qua eet- en leefgewoontes meer discipline heeft dan een dun mens dat nóóit dik zal worden.

Els.

Christel Provaas schreef op donderdag 29 juni 2006, 14:45:


Had het wel al zo gelezen, maar de link gemist!

Els.

sandratien schreef op vrijdag 30 juni 2006, 12:24:


Hoi Sandra,

Ik lees dit stukje van HC iets anders. Hij zegt niet wat het maximaal gewicht is wat je mag hebben om op een paard te gaan zitten. Hij geeft aan dat iedere kilo meer een extra belasting voor het paard is. Het is dan aan jou de keus of je daar al dan niet iets mee wilt doen. Als je dus te zwaar bent (en dat ben ik ook, hoor!) belast je je paard meer dan nodig is.
En datzelfde geld dus voor lenigheid. Als je jezelf in een zo optimaal mogelijke conditie (en da's voor iedereen verschillend, bijna iedereen heeft wel beperkingen) brengt, is het voor je paard het minst belastend. M.a.w., niet alleen aan je paard werken, maar ook aan jezelf.
Er zit wel wat in, vind ik. Probeer zelf ook steevast wat kilo's kwijt te raken en beweeg zoveel mogelijk. (NIet alleen voor m'n paard, maar ook voor mezelf.)
Dus eigenlijk gewoon het maximaal haalbare uit jezelf halen.

Groetjes, Els.

Gerda9 schreef op vrijdag 30 juni 2006, 13:55:


Staat in het eerste bericht. Volgens HC: 100 gr. /cm2 dragend oppervlak. Dus kijk over hoeveel cm2 je zadel draagt, vermenigvuldig met 100 gr. en je weet het. Maar: hoe minder, hoe beter.

Groetjes, Els.

cindynl68 schreef op zaterdag 1 juli 2006, 21:41:


Leuk Cindy! Het zou kunnen dat het water van het meertje helderder is dan dat van een plas. Een paard is vaak bang van plassen, omdat hij niet kan zien hoe diep het is of wat er onder het wateroppervlak zit.
In ieder geval lekker genieten van het plonzen in het meer!

Groetjes, Els.

Nick Altena schreef op woensdag 5 juli 2006, 0:27:


Juist, en da's hier dus heel duidelijk. Paarden drinken uit de poel met (stilstaand) slootwater en laten het heerlijke schone leidingwater in de roestvrijstalen drinkbak mooi staan! (terwijl ze dat voor de poel wel altijd dronken...)

Els

Nils Vellinga schreef op zaterdag 8 juli 2006, 14:57:


Gefeliciteerd, Piet, en nog vele jaren op PN, HN en in het gewone leven!
Dazen laten zich hier gelukkig niet zien. En d'r staat een fikse wind die vliegen en horzels op een afstand houdt. Mijn paarden vieren jouw verjaardag dus in alle rust!

Els.

Anna van Rheeden schreef op maandag 10 juli 2006, 2:40:


Hoi Isabel,

't Is nu nog duidelijker! Dat stukje over het zenuwgebeuren ontbrak bij mij nog. Heb ik ook meteen antwoordt op mijn vraag of paarden dat kraakbeen ook nog op latere leeftijd kunnen ontwikkelen. Uit dit verhaal begrijp ik dat dat inderdaad kan en ik begrijp nu ook weer beter waarom je zo hamert op het gebruik van hoefschoenen!

Ik ben erg blij met al dit soort info, je bent nooit te oud om te leren, nietwaar.

Groetjes, Els.

Esther schreef op dinsdag 11 juli 2006, 9:07:


Ben zelf alle gele bloemetjes op en om ons land aan het determineren. Als je googled op "plantengids leuven" kan je een plantenboek van de universiteit van Leuven opstarten. Heet geloof ik Lupak of zo iets. Er staan hele duidelijke foto's op, soms wel 11 van één en dezelfde plant. (Ben een complete analfabeet op de computer, dus vraag me niet een link te geven). Bij ons heb ik drie soorten melkdistel (kende ik er één van, wist niet dat de andere ook melkdistel waren), ruige leeuwentand en (maar die kende ik ook al) pastinaak gevonden. Bij de groentetuin staan een paar kleine kruiskruidjes. Heb die altijd als "onkruid" verwijderd, nooit geweten wat het was. Kom ik verder nergens tegen, ook niet op het land.

Groetjes, Els.

Marianne Sychold schreef op zondag 16 juli 2006, 11:29:


Omdat ik uit deze berichten begrijp dat Froukje dus niet het enige paard is dat op het moment erg gevoelig loopt, wil ik toch even reageren.
Froukje is in oktober vorig jaar, na 17 jaar, van de hoefijzers gehaald. De hele winter is ze behoorlijk gevoelig geweest, maar in maart/april begon ze steeds beter te lopen. In mei, de eerste droge periode was dat weer over.
Ik werd er behoorlijk wanhopig van. Ze strompelde zo'n beetje over het land. Van alles geprobeerd, natuurlijk bekapper erbij, maar niets hielp. Af en toe ging het weer even beter, maar daarna ging het geheid weer mis. Wat mij toen ook op begon te vallen was, dat de stralen van Willem, onze 5 jarige ruin, altijd wat soepel bleven, terwijl ze bij Froukje keihard werden met droog weer.
Ik ben toen een dagboek bij gaan houden. Weersomstandigheden, hoe de ondergrond was en hoe ze liep. Daar kon ik al heel snel uithalen dat ze veel beter liep als de grond drijfnat was en niet alleen in de prut, maar ook op andere ondergronden (o.a. grind) liep ze dan veel beter. Daarom de eerst volgende dag dat ze minder liep, haar voeten in emmers water gezet. Dat gaf aanmerkelijk verbetering. Dus een vijver gegraven en haar daar driemaal daags een kwartier in laten weken. Dit hielp op zich wel, maar niet langer dan een paar uur. Omdat ik dus echt het idee kreeg dat de stralen teveel uitdroogden, de stoute schoenen aangetrokken en er een lik uierzalf ondergesmeerd. Tot mijn grote verbazing gaf dit onmiddelijk verbetering.
Op het moment ga ik als volgt te werk. 's Morgens en 's avonds maak ik de hoeven schoon en vet de stralen en de hoefballen in met uierzalf, in de middag gaat Froukje 20 minuten met de voeten in bad. Dit werkt voor haar erg goed. Ik kan nu zonder problemen 5 km. met haar wandelen en doe dit drie maal per week. De andere dagen wandel ik minstens een half uur met haar over het asfalt. Ook het achterwaarts gaan, gaat haar een stuk beter af.
Ik gebruik de uierzalf van Bogena, waar ook lanoline inzit. Heb een tijdje laurierzalf gebruikt, omdat de uierzalf op was, maar dat werkte een stuk minder goed. Heb ook al eens een avond het invetten overgeslagen, maar toen liep ze de volgende morgen meteen weer slecht op het beton.
Weet niet waarom het zo goed helpt bij Froukje, maar wellicht heeft iemand wat aan mijn ervaringen.

Groetjes, Els.

Michiel schreef op zondag 16 juli 2006, 20:35:


De uierzalf lijkt voor het bekappen niet veel uit te maken, de steunsels bij Froukje zijn nog steeds knalhard. Wat daar wel voor het helpt, is ze voor het bekappen een tijdje in het water zetten. Ik heb net Willem z'n hoeven onder handen genomen. Hij had net een tijdje staan spletsen, alleen met zijn voorhoeven in het water. Die waren een stuk beter te bewerken dan zijn achterhoeven. Ik heb Froukje al eens met 4 benen in 4 emmers water gehad, ze bleef daar heel rustig in staan. Nu hebben we een poeltje dat met een draadje dicht gezet kan worden. Is erg handig en de paarden vinden het nog leuk ook.

Groetjes, Els.

Eva Saegerman schreef op maandag 17 juli 2006, 10:38:


Hoi Eva,

Leuk huis! Ziet er lekker ruim uit.
Wij geven onze paarden iedere dag een strookje lang gras erbij. Ze eten dat goed op en hebben er geen problemen van. Bij ons staat er gelukkig geen/heel weinig boterbloem. Wat me in de buurt opvalt is dat de paarden om de boterbloemen heen eten. Ze gaan er alleen aan als er écht niets anders meer te eten is. Boterbloem is, voor zover ik weet, in gedroogde vorm niet giftig meer. Dus ik zou het gras laten opeten en de boterbloemen maaien. (Of spuiten, maar daar hou ik zelf niet zo van.)

Groetjes, Els.